sorry ik wil niet vervelend zijn, maar dit forum gaat toch
over lotgenoten die ook hiv hebben?
Je bent zeker niet vervelend.
Niet specifiek over lotgenoten met HIV
Deze discussie gaat over depressies...
Het Medisch Forum biedt bezoekers van Dokter.nl de mogelijkheid om medische vragen te stellen, medische vragen te beantwoorden en van gedachten te wisselen met andere bezoekers en ervaringsdeskundigen over uiteenlopende medische onderwerpen. Op het Forum worden geen vragen beantwoord door artsen van Dokter.nl. Het kan dan ook niet gezien worden als een vervanging van een (medisch) consult. Raadpleeg bij medische noodsituaties altijd uw huisarts of bel 112.
Het staat je uiteraard vrij om een nieuw forum topic te starten voor lotgenoten met HIV
Durf afstand te nemen van hetgeen dat je menselijk maakt: Je empathische vermogen. Doe in elke situatie waar jij het beste uitkomt, maakt niet uit als je de ander daarbij kwetst of schade doet. Vertel nooit wat je echt denkt, vertel wat jou het beste uitkomt. Probeer in dit mindset te leven om. Het grootste probleem is als allochtoon in NL dat je machteloos bent omdat je in een leugen van een ideale wereld opgroeit. Neem een voorbeeld aan 1000 jaar joods lijden in europa en zie dat macht het enige oplossing is. Macht is het enige wat ervoor zorgt dat slechte dingen je niet overkomen, je niet meer gekwetst word in een omgeving dat vijandig is, macht is sociale vaardigheid opgedaan door iets te doen met gevoelens van onderdrukking. De een kiest zelfdestructie door aan te sluiten aan IS en van de ander groeit sociale kundigheid en psychologische kennis. Probeer eens je omgeving als rivalen te zien, dan zal je opvallen dat er een wereld van sociale spelletjes gespeeld worden omdat iedereen de laatste stukje taart wil. Als allochtoon krijgen wij niks mee over dit en zowel niemand zal je dit ook vertellen, maar dit is hoe de realiteit nou eenmaal is.
Moet wel even duidelijk maken dat wanneer je kiest wat voor jou het beste uikomt je niet voor zelfdestructie kiest door slechts je emotie te luchten over onrechtvaardigheid. De zwakkeren zijn nooit rechtvaardig, diegene die het sterkste is is "goed" de zwakste "slecht". Maakt niet uit als je een atoombom op iemand gooit, zolang jij wint ben jij de goederik. Dus als je de zwakste bent, probeer je gelijk Nooit! te halen, zeg wat jou het beste uikomt, ook al lieg je over wat je echt denkt.
Kies nooit voor zelfdestructie .........
Dus niet aansluiten bij IS he .. dat is zelfdestructie voor de duidelijkheid
marokkaanse vrouwen zeuren veel ben een marokkaanse jongeman en ik heb een hekel aan marokkaanse met niet-marokkaanse mannen maar nu inmiddels ouder en bewust ervan dat jullie geen waarde hebben en zichzelf beter voelen dan de marokkaanse man en alleen maar kunnen wijzen do ya thing en fuck off
Hier t zelfde; ben samen met een niet marokkaan en zit met hetzelfde probleem als jij!
BESTE
ALS HIJ MOSLIM IS DAN KAN JE MET EEN GERUST HART BIJ HEM BLIJVEN
ANDERS MOET JE HEM VERLATEN
MVG JOESSEF
De Body Mass Index (BMI) geeft uw gezondheidsrisico weer o.b.v. uw lichaamsgewicht en lengte. Vul het in en ontvang direct per mail de uitslag met het bijbehorende gezondheidsadvies
Waarom zou je voor liefde voor man kuezen ten koste van liefde voor je familie? Als d3 man van je houdt zou hij moslim kunnen worden. Wat blijft er van je marokkaans karakter over als je assimileert?
Hallo allemaal,
Wat een hoop herkenbare situaties. Ik ben een Marokkaanse jongedame van 27 jaar. Op dit moment zit ik ook tussen twee vuren, mijn ouders weigeren mij te laten trouwen met mijn Turkse vriend. De reden daarvan is dat hij en geen Marokkaan is het een schande zal zijn voor de hele familie.
Ben zo klaar met alles en iedereen. Waarom kunnen ze niet gewoon normaal doen en kijken naar wat mij gelukkig maakt?
Maar hoe is het met de dames die in een soortgelijke situatie zitten/hebben gezeten? Met hen wil ik graag in contact komen.
Liefs van mij.
Ik ben getrouwd met een niet marokkaanse man. Echter wel moslim en heb waarschijnlijk in dezelfde situatie gezeten.
Fijn om een lotgenoot te treffen.
Hoe ben je er destijds mee omgegaan en hoe is de relatie met je ouders? Hebben ze het uiteindelijk wel geaccepteerd?
Sorry voor de hoop vragen
Slm
Eerst en vooral wens ik iedereen die voor welke moeilijke situatie of keuze staat in het leven heel veel sterkte toe. Het leven zal ons ALTIJD beproeven...hoe goed of slecht je je best ook doet. Soms brengt tijd raad en soms weer niet. Soms neem je moegetergd een beslissing die de al dan niet de uitweg biedt. Maar 1 ding moet je nooit maar dan nooit uit het oog verliezen...blijf trouw aan wie je bent en aan Allah.
zelf heb ik ook woelige watertjes mogen door zwemmen...
Ben een marokkaanse jonge vrouw van 36 jaar en sedert bijna 2 jaar gehuwd met een ongeloofelijk lieve zorgzame marokkaanse man. Wij hebben samen een prachtig dochtertje van bijna 1 jaar. Ik heb Elhamdoullilah alles maar dan ook alles waar ik om droomde....
Tot daar het geluk....
Op mijn 34 jaar ongeveer ben ik zeer langzaam in een depressie gesukkeld, nu is die depressie zo ernstig dat ik niet in staat ben om zelfs mijn handen op te heffen...kan echt niets meer en doe niets meer.
Het gevolg van dit heb ik te danken aan mijn jeugd waarin ik als oudste dochter van acht kinderen al op zeer jonge leeftijd mee moest zorgen in het huishouden. En dit ging zeer zeer ver. Mocht ook nooit maar dan ook nooit met vriendinnen om.Al heb ik een ongelooflijk lieve zorgzame vader maar mijn moeder was en is tot de dag van vandaag een tiran die mij op gruwelijke manieren heeft mishandeld. Op mijn 19 jaar heb ik met een huwelijk ingestemd om zo te kunnen ontsnappen aan de nachtmerrie en om tot rust te komen, maar tot overmaat van ramp belande ik in een huwelijk met een man die zeer agressief en ziekelijk jaloers was. Ben na 1 jaar huwelijk terug bij mijn ouders gaan wonen en heb na 15 jaar erna pas bevrijd. Mijn moeder heeft me in die 15 jaar zo hard ze kon mijn leven geruïneerd! !! Ik mocht niet meer werken, mocht niet mijn kamer uit, mocht niet eten beneden, mocht nooit of nooit iemand zien van mijn familie, ze kon het niet verdragen dat ik een goede band had met mijn vader...waarop ze meermaals op me spuugde als ik met mijn vader aan het praten was en dan riep ze dat het haar man is!!! Ze beloog mijn vader met de grootste leugens over mij in de hoop dat mijn vader mij zou haten....
Maar desondanks alles ben ik trouw gebleven aan mezelf Elhamdoulilah. Ik heb verschillende mannen leren kennen maar telkens moest ik vaststellen dat er iets niet strookte met mijn ideaal en niet dat ik veeleisend was of zo maar hij moest mij toch mijn beste vriend wezen. Tot ik mijn lieve echtgenoot leerde kennen verliep alles heel gewoon en normaal zijn gangetje alsof het er altijd was. Nu ben ik eindelijk gekomen waar ik wilde zijn en ben ik waardeloos geworden...ik ben niet weggelopen desondanks alle tirannie en mishandelingen...ben trouw gebleven aan mijn islamitische normen en waarden want die maken of kraken jou! Ik ben met al het vechten zo moe dat ik soms denk.....dit is desondanks alles de beste oplossing geweest. ..namelijk GEDULD GEDULD GEDULD. Ik kom er wel uit, hoe eenzaam mijn strijd ook is maar ik kom er inchallah uit.
onze cultuur is zo mooi...maar de maatschappij binnen onze cultuur is zo hypocriet dat je als je je als individu touw wilt blijven aan je zelf steevast de kop ingedrukt wordt. Maar helaas kunnen wij ook niet zonder ONZE cultuur...hoe paradoxaal het ook mag wezen.
Veel groetjes
Aa
Lieve iedereen,
Wat fijn om te lezen dat meerderen in dezelfde situatie zitten (nou ja absoluut niet fijn natuurlijk, maar wel fijn om te weten dat er mensen zijn die je begrijpen). Ook ik ben een marokkaanse dame van 22 jaar en ook ik heb een vriend van niet marokkaanse afkomst. Een erg moeilijke situatie waar ik het dagelijks moeilijk mee heb.
Ik worstel ook al van jongs af aan met de marokkaanse cultuur, de belangen, bepaalde normen en waarden en gedachtegangen. Ik kan mij er niet in vinden en met de jaren mee distantieer ik mij steeds meer van de cultuur.
Ik hou van mijn ouders, echt waar, maar zij kunnen mij niet genoeg bieden wat ik nodig heb, namelijk begrip en een sociale band die ik helaas nooit met ze gehad heb.