Hallo allemaal,

Ik ben op zoek naar lotgenoten. Ik ben een vrouw van 28 jaar van Marokkaanse afkomst. Ik ben nu samen met mijn vriend die niet van Marokkaanse afkomst is en het lijkt of ik word verscheurd door mijn familie. Volgens hun is het een schande voor de hele familie. En nu is daar ook nog eens een depressie bovenop gekomen. De klachten van somberheid, nergens zin in hebben en 's-morgens het gevoel hebben dat er niets meer toe doet heeft mij in een negatieve spiraal gebracht. Ik vind het zo moeilijk hiermee om te gaan..

Ik hoop dat iemand dit herkent.
Groetjes Rups

Ik vind het naar voor je dat je nog geen reactie hebt gekregen. Is er misschien een ander forum waar je beter over jouw probleem kunt praten? Bijvoorbeeld Marokko.nl, dat schijnt ook drukbezocht te zijn. Ik wens je in ieder geval sterkte, en de kracht je eigen mening te vormen en je eigen weg te vinden en te bepalen.

hi, ik ben ook uit marokko en heb net te hooren gekrijgen dat ik hiv bsmet ben,...ik voel met je mee,...mijn vraag is meer hoe zal ik het plaatje die mijn ouders voor me hebben dat ik een vrouw moet hebben en kinderen, verwezelijken? zijn er meer vrouwen in marokko die hiv besmet zijn waar ik kontact mee kan hebben........help

hallo rupsje,
ik heb je bericht gelezen en ik ben zelf met een marokaanse man getrouwd en heb 2 kinderen met hem.
aan het begin ging het goed maar nu gaat het met de dag slechter ik heb in mijn jeugd alleen maar ellende gekend en nu met mijn man ken ik ook alleen maar ellende ik ben zeker al een jaar of 10 depressief.
ik ben zelf ook van marokaanse afkomst en ik ben 28 jaar maar soms haat ik het dat ik van marokaanse afkomst ben waarom is onze volk toch zo moelijk waarom laten ze niet iedereen leven zoals ze willenn en waarom zijn de mannen toch zo vreemd en denken ze dat ze alles kunnen maken, ik iriteer me er heel erg aan.
ik zit nu aan een scheiding te denken maar me moeder is er zo op tegen wat moet ik doen ik ben in een hoekje gedreven af en toe debk ik bter ga ik dood maar als ik aan mijn minderen denk dan gaat die gedachte weer weg, huilen doe ik al bijna me hele leven ik snap het nut niet van het leven en alles erom heen jij wel ?

hoi hier een berichtje van Rachida,
ik ben zelf half marokaans,zelf heb ik mijn eigen weg er in gevonden je kan niet altijd doen wat je ouders zeggen op een dagje zullen ze het wel begrijpen maar tot die tijd moet je vechten voor je eigen leven.

veel sterkten

gr Rachida

Dag meid,

Ik weet hoe je je voelt.
Hoe gaat het nu ondertussen met je?

Groetjes en dikke knuffel

Je lotgenootje

Beste Rups,

Ik ben een jonge Marokkaanse meid van 21,bijna 22 jaar. Maar vanbinnen voel ik me een oude vrouw van 90 jaar door al het vechten in de moeilijke en harde Marokkaanse cultuur. Ik herken mezelf erg in je verhaal. Ik zelf val niet op Marokkaanse mannen. Ik heb het geprobeerd met een Marokkaanse jongen maar de relatie heeft zeer kort geduurd door de botsingen in mentaliteit en culturele .En hoe het botst in deze relatie (voorheen nooit relaties gehad uit angst en onzekerheid) botst het ook dag na dag met mijn ouders. Zij hebben een beeld van hoe ik me behoor te gedragen, hoe ik me moet kleden en wat ik moet doen om een volledig geaccepteerd en voorbeeldig Marokkaanse dochter te zijn. En niet te vergeten huwelijkspartner.En ik handel hier niet naar, over mijn lijk! Ik leef niet naar een man toe, ik leef voor mezelf. Ik ben ook de enige uit het gezin waar van jongs af aan op werd gespuwd omdat ik eigenlijk al altijd anders ben geweest. Ik heb me nooit volledig Marokkaanse gevoeld.Door onbegrip van mijn ouders naar mij toe en ik daardoor automatisch naar hun denkwijze hebben we altijd ruzie. Door dit kan ik niet verder met mijn leven en wil ik ook niets meer. En dit heb ik al jaren. Ik ben jaren depressief.

Maar om een lang verhaal kort te maken, ik kan me jouw situatie goed voorstellen en ik leef met je mee. Hopelijk gaat het nu beter met je.

Sterkte!
Melancholia

Mijn depressie is ontstaan nadat mijn zusje is overleden. Ik kwam er niet uit ik kon haar dood niet verwerken. Ik ben ook een marokkaans meisje en herken jouw gevoelens, alleen zijn onze problemen anders. Het belangrijkste is dat je er achter komt wat jouw gelukkig maakt. Als het je relatie is met de nederlandse vriend is. Moet je er voor gaan. Je heb nu heel veel gemengde relaties. Je familie zal dat op den duur moeten accepteren als ze van je houden.Ik heb heel veel nichten en neven die nederlandse relaties hebben. Het belangrijkste is dat je geniet van je leven en dat je de mensen die om je geven om je heen hebt.Je krijgt ze niet meer terug als je ze verliest en dan is het te laat.Er zijn dingen die kun je niet meer veranderen. Het leven is te kort, groetjes fadma

hallo daar teneerste vind ik dit heel erg voor je ouders die er erg onderlijden ik ben zelf getrouwd heb 3 dochters ik zou er kapot van zijn als mij dochters met niet moslims omgaan . ik kan je een ding zeggen ga hulp zoeken en ga terug naar je ouders . vergeet die vriend want uit ervaring gaat het nooit goed er zullen uit eindelijk kinderen komen die er alleen van zullen onderleiden. als je verder wilt praten kan dat altijd ik heb ook in zo n spiraal gezeten was erg deprie. Groetjes said

hoi rupsje (of iemand anders die dit leest),

ik zit met een soortgelijk dilemma. Ben 29 jaar en val niet op marokkaanse jongens en voel me ook niet helemaal thuis in de marokkaanse cultuur. Ik ben zo anders dan mn broers en zussen..Zij zijn vrij conservatief. Ik heb het hier erg moeilijk mee en met de dag moeilijker. Ik zou graag in contact komen met vrouwen die dezelfde gevoelens zitten, maar weet niet waar ik terecht kan. Heb al geprobeerd met een psycholoog te praten, maar dat helpt niet. Hij (nederlands) probeerde het te begrijpen, maar snapte het niet.

Als iemand een e-mailadres of telefoonnummer heeft van een organisatie die me hierbij kan helpen, post het asjeblieft!

Hoi Melancholia,

Hoe is het ondertussen met je? Ik kan me sterk identificeren met jou verhaal. Ikzelf val ook totaal niet op marokkaanse jongens...ik val alleen op hollandse jongens. Ben ook de enige uit het gezin die echt anders is dan de rest van de kinderen. Hierdoor voel ik me vaak ook totaal onbegrepen. Ik vraag me af hoe het ondertussen met je is.

Groetjes,
Papillon

Wij leven in Nederland is een vrij land Papillon waar je eigen keuzes mag maken volgens de wet. Er geldt hier geen sharia en wat jouw ouders ervan vinden mag je na je 18e of je 16e zelfs al, helemaal zelf beslissen.

hi ik heet hamid ik heb hiv ik ik zoek iemand die het zelfde meemaakt kom je marako of turkje laat mij weten aub .

Beste Rups,

ik begrijp je innerlijke strijd volkomen. Ik vind het naar voor je dat je ook nog eens in een depressie zit en ik hoop dat het inmiddels beter gaat. Ik heb zelf ook het probleem dat ik niet echt op marokkaanse jongens val, ik denk anders en ben ook anders dan mijn broers en zussen en dit zorgt thuis voor veel wrijving. Ik ben 27 en heb een relatie met een jongen die niet marokkaans is. Ik ben wel traditioneel in die zin dat ik wel echt wil trouwen en daarna een gezin wil stichten, en eerlijk gezegd kan ik niet wachten! maar ik weet dat mijn ouders het niet zullen accepteren, en met hen mijn hele familie niet. Ik heb namelijk hetzelfde een paar jaar geleden meegemaakt met mijn ex die ook niet marokkaans was. Ik ben bedreigd met de dood en heb een hele heftige periode meegemaakt, ik ben depressief geweest en had nergens zin meer in. Nu ben ik aan de ene kant erg blij dat ik iemand heb ontmoet waar ik van hou en die evenveel van mij houdt, maar ik kan er niet 100% van genieten omdat ik weet wat me te wachten staat op het moment dat we zouden willen trouwen, en het is iets waar we allebei niet te lang mee willen wachten.

Ik vind het wel geruststellend om de reacties van andere marokkaanse meiden te lezen, en te weten dat ik niet de enige ben die zich anders voelt en die dit meemaakt. Mensen zien aan ons niet welke lasten wij elke dag meedragen, maar ik weet dat het moeilijk is, en ik hoop dat elk van jullie krijgt wat ze wil in het leven.

Hallo meid,

Ik weet dat het een tijd geleden is dat je dit hebt geplaatst maar ik kwam dit toevallig tegen.

Ik ben zelf ook van marokkaanse afkomst.
Ik ben tien jaar geleden van huis weggelopen omdat ik het thuis niet meer aankon. (ruzies e.d)Ik wilde mijn eigen leven gaan lijden.

Ik ben nu gelukkig verloofd en heb een zoontje van anderhalf jaar.
Mijjn verloofde is half spaans en half nederlands.

Mijn ouders zie ik nog steeds niet wat mij heel veel pijn doet.Ik heb het vaak proberen goed te maken maar ik ben dood voor hen.
Ik heb het een plekje gegeven maar het doet nog steeds pijn. Vooral met de marokkaanse feestdagen dan mis ik die warmte van familie.

Ik ben de eerste twee jaar dat ik was weggelopen ook heel depresief geweest.
Ik had helemaal nergens zin in en heb 1 jaar zelfs alleen thuis gezen zonder naar buiten te gaan. Omdat ik dit niet durfde.

Nu gaat alles hmdl goed.

Hopelijk zal ik mijn ouders nog kunnen zien maar ik ben er bang voor..
Er zijn soms dagen dat ik me alleen op de wereld voel desondanks mijn lieve verloofde en zoontje.

Ik hoop dat het inmiddels voor de meisjes op deze site ook goed gekomen is..

groetejs vlinder