Ik ben een vader van 3 fantastische kinderen. De oudste doet het goed op school de middelste gaat binnenkort naar school en ontwikkelt zich prima. Mijn jongste van 2 daar zie ik echt een aantal dingen wat mij zorgen maakt als vader. Vanaf baby af aan hebben wij slechte nachten gehad o.a niet slapen, schreeuwen en gefrustreerd zijn. Kan ik enigszins begrijpen maar nu zijn we 2 jaar verder. Mijn zoon heeft bij diverse gastouderopvangen gezeten en nergens was hij handelbaar en uiteindelijk op een kdv, maar ook daar kreeg hij coaching on the job dus observatie en nu is hij weer terug op het gastouderopvang waar het naar mij ziens prima gaat. Alleen het zit zo. Hij praat niet, eet selectief, schreeuwt, gilt en snapt de communicatie niet. Grijpt telkens naar zijn oren hij doet alles wat een 2 jarige niet doet. Loopt achter in leeftijd vermoedelijk van een jaar. Voor ik een heel lijstje maak aan mogelijke situaties ben ik nog een dag bezig. Overal word er vermoeden van autisme aangegeven: de consultatiebureau kan niks meer doen, logopedie heeft het als het waren opgegeven en nu de final: kinderarts ziekenhuis. Op 1 of ander manier zit ik nog in de ontkenning fase of heb ik als ouder toch iets verkeerds gedaan? Waarom doet hij zo en niet zoals zijn broer en zus? Mijn vrouw is daarentegen al overtuigd dat hij naar een kinderarts moet, alleen ik niet. Waarom nu al een stempel? Ik hoop toch via deze weg antwoorden te krijgen van ouders die hetzelfde of soortgelijk mee te hebben gemaakt. Mocht dat niet zo zijn bedankt voor het lezen.

Gr.
Max

Even heel direct: is er door een arts uitgesloten dat hij last van zijn hoofd of oren heeft?
Een kinderarts is trouwens niet iemand die een stempel.op een kind drukt,maar iemand die ten eerste naar een fysieke oorzaak van het gedrag van je zoon zal zoeken.
En ook al zou hij wel een stempel krijgen, zoals jij het uitdrukt, dan zou ik dat anders zien.
Met een verklaring voor zijn gedrag krijgen jullie als ouders handvaten hem te begeleiden, wat jullie taak als ouders ook makkelijker zal maken.
Mensen zien een diagnose vaak als negatief, maar voor het kind zal er een wereld open gaan als de mensen in zijn omgeving beter begrijpen waarom hij dingen doet en daar dus beter op kunnen anticiperen.
Ik zou dus zeker naar een kinderarts gaan!

Laat hem onderzoeken naar autisme, dan weet je het!
Laat naar zijn oortjes kijken door de arts als hij hier telkens naar grijpt

Aansluitend op @ Suus
Mensen praten wel vaker over "stempel" krijgen. Maar als de arts autisme vaststelt, is dat geen stempel maar een diagnose van een aandoening in het AS. ( Autisme spectrum)
Met een dergelijk diagnose kan je zoon maar ook jullie als ouders de juiste begeleiding krijgen hoe je daar mee om moet gaan en op anticiperen kunt. Het maakt het leven van je zoon maar ook voor jullie een stuk makkelijker. Hij is nu pas 2 jaar en dan is het toch belangrijk dat hij vroegtijdig begeleiding krijgt als autisme al zou worden vastgesteld.
Met niet naar de kinderarts gaan doe je uiteindelijk je zoon maar ook jezelf tekort