Mijn vriend 28 en ik (vrouw) 28 hebben sinds een jaar een relatie. Hij heeft hiervoor weinig contact met vrouwen gehad, altijd de boot bewust een beetje afgehouden zo van ik hoef dat niet en alleen oppervlakkig en bewust kort.

Nu is hij op mij verliefd geworden en kwamen er veel emoties bij kijken. Veel huil momenten, nadenken. Elkaar veel zien in het begin wat vanuit hem toen obsessief leek van ik moet haar zien. Het obsessieve is er nu echt wel af maar het was een emotionele tijd in het begin.

Vanaf het starten met de relatie tot 4/5 maanden later heeft hij veel last gehad van denken aan een paar relaties/halve relaties/flings uit het verleden van mij. Deze momenten van paniek konden overdag hem opeens aanvliegen maar ook vaak ‘s avonds en ‘s nachts. De zenuwen gierden dan door zijn lijf. Hij erkende zelf dat dit met jaloezie samen hangt en noemde af en toe onzekerheid. Hij heeft hier best een klap van gehad maar is bij mij gebleven ondanks dat hij zelf aan gaf wel over zijn grenzen is gegaan, maar ja ik heb hier niks aan kunnen veranderen denk ik.

Daarnaast heeft hij sinds de start van de relatie last van een bepaalde spanning die er elke dag of in ieder geval regelmatig is. Het is een vaag gevoel, beklemd gevoel maar zonder duidelijke aanleiding. Het is niet dat ik iets zeg of doe waardoor hij zich in het nauw gedreven voelt.
Hij zegt van mij te houden en mijn persoonlijkheid fijn te vinden. Daar ligt het allemaal niet aan.

Hij kijkt op momenten met een afkeurende of angstige blik naar het ‘burgerlijke leven’ en soms lijkt het hem wel fijn om samen te gaan wonen

Dat lijkt op bindingsangst... Hij zou eens met een psycholoog moeten gaan praten