Beste mensen,

Ik loop al een paar jaar met verschillende angstklachten.
Het is een hele rij met angsten en hyperventilatie, maar ik heb nu therapie en ik doe mijn best om er aan te werken en er het beste van te maken.
1 van de dingen waar ik angstproblemen mee heb is de dood en alles wat daarom heen hangt.

Nu is het zo, ik voelde me prima een paar dagen, ( dat heb ik wel vaker, een paar dagen goed en dan weer een terugval ) tot opeens mij de volgende gedachte te binnen schoot.
Ik heb een hele lieve vriend alweer een paar jaar, opeens dacht ik eraan dat hij ooit zal sterven ( en ik ook natuurlijk ) en dat ik hem ooit dus ga kwijtraken.
Dit doet zoveel pijn, ik ben er helemaal kapot van en ik krijg de gedachte niet meer uit mn hoofd, ben er helemaal misselijk van.
Oh god, is er iemand die hier iets van herkent?
Ik heb zo het gevoel dat ik de enige ben die dit heeft.
Ik zie de ergste senario's voor me, beelden die ik liever niet zie.
Ik ben me er opeens zo van bewust dat er niet meer mee te leven valt lijkt het.

Zijn er mensen die dit ook hebben ervaren, of weten wat ik voel??

je bent echt niet de enige! In de homeophatie is het een bekend verschijnsel, er zijn ook aan aantal middelen voor. Maak eens een afspraak bij een Klassiek Homeophaat, misschien ben je er zo vanaf! Brenda

Ik denk ook dat je zeker niet de enige bent die zich - soms - zo voelt.

Maar ik zou zeggen, probeer een manier te vinden om je hier overheen te zetten. Je bent nú gelukkig met je vriend, geniet hiervan. Door steeds eraan te denken dat je hem een keer kwijt zult raken omdat hij dood gaat ontneem je jezelf nu een heel stuk geluk.

We gaan allemaal een keer dood, maar hij kan ook tachtig worden en dan heb je je al die jaren voor niets zorgen gemaakt.

Het is moeilijk hoor, maar echt....deze knop is om te zetten.
Wees gelukkig met wat je nu hebt, wat de toekomst brengt weet niemand.

Veel succes.

Hey hey,

Ik herken je verhaal maar al te goed. Ik heb ongeveer hetzelfde als jij gehad een jaar terug. Toen zat ik zo een beetje op het zelfde punt als jij nu, dus ik kan me voorstellen wat er nu allemaal in je omgaat.

Dus je bent zeker niet de enige en belangrijkste van alles... je gaat hier met de tijd zeker wel controle op krijgen.

Hoe dan ook succes ermee en positief blijven denken (je kan het wel)

het is trouwens http://angst-paniek.blogspot.com

sorry

Bedankt voor de reacties!
Ik ga zeker even je site lezen..

Hieronder syptomen die kunnen duiden op hyperventilatie:

Algemeen
• Vermoeidheid
• Prikkelbaar
• Slaapproblemen
• Moeite met helder denken
• Afwezig gevoel
• Moeite met praten
• Snel vermoeid raken

Spieren
• Trillingen
• Stijfheid vingers handen
• Bevende handen
• Dood of tintelend gevoel in vingers handen
• Dood of tintelend gevoel in voeten
• Dood of tintelend gevoel in het gezicht
• Tintelende tong
• Koude rillingen
• Slap of zwaar gevoel in je benen

Centraal zenuwstelsel
• Hoofdpijn,band om je hoofd
• Duizeligheid
• Gevoel van flauw vallen
• Dubbelzien
• Flauw vallen
• Lage rugpijn
• Licht gevoel in je hoofd
• Vaak urineren
• Duizeligheid bij zitten en of liggen
• Oorsuizingen/pieptoon
• Wazig zien of zwart voor de ogen
• Nek en schouderklachten

Spijsvertering
• Opgeblazen gevoel
• Diaree/Obstipatie
• Pijn in de maagstreek
• Misselijkheid
• Winderigheid
• Boeren/Oprispingen
• Hikken
• Braken
• Droge mond

Hart en vaten
• Hartkloppingen
• Overslaan van je hart
• Pijn op de borst
• Koude klamme handen
• Transpireren

Psyche
• Angsten
• Ongelukkig gevoel
• Gejaagdheid
• Huilen
• Onwerkelijk gevoel
• Onrust
• Depressief gevoel
• Nervositeit
• Concentratiestoornissen
• Fobieen

Long- en luchtwegen
• Kortademigheid
• Ademnood
• Ademnood - vooral 's nachts -
• Vaak zuchten geeuwen
• Prop in je keel
• Benauwdheid gevoel
• Druk op de borst
• Keelkriebels, kuchen
• Frequent ademen, hijgen
• Pijnlijke ademhalingsspieren

Wel wordt ook gewaarschuwd (in uitzonderlijke gevallen) dat bepaalde syptomen bij een beroerte hetzelfde doen geloven als bij hyperventilatie.

hey meid ,

Ik zou ook erg bang zijn voor de dood als ik NIET wist wat er dan zou gebeuren ! ik zou me ook allerlei vragen gaan afvragen zoals ; ga ik me famalie/vrienden nooit meer zien ?

maar toen ik de pubertijd bereikte begon ik me af te vragen van waarom wij leven op aarde , wat is de doel ervan , wat is de essentie van het leven ? ik begon me dan ook meer te verdiepen erin en dus ben ik ook gelovig . ik geloof in god en in het hiernamaals .

misschien dat jij je ook moet verdiepen hierin zodat je ook rust krijgt en je ook komt te weten dat mensen niet zomaar uit het niets onstaan en na tig jaren dood gaan zonder enige doel .

groetjes en sterkte ermee !

ik heb hetzelfde.
ik ben bang voor mijn eigen dood en die van mijn ouders en als ik hier te lang over nadenk realiseer ik me de oneindigheid ervan en word ik helemaal misselijk. ik laat in mijn hoofd filmpjes afspelen van mijn broer, moeder en vader hun dood. de oorzaak, de begrafenis of iets anders.

je bent egt niet de enige x

Hallo, ik begrijp goed wat je bedoelt, ik had het zelf ook, het komt goed. Laat de gedachten komen voel ze stuk voor stuk, huil, schreeuw en laat je emoties vrij...........
Ga het niet weg drukken want dan kom je er niet overheen..........accepteer die angst en je wordt steeds sterker.....
Liefs Miep

Ik ben ook heel erg bang voor de dood. ik ben pas 14 en denk er heel de tijd over na dat ik nooit geleefd heb of ook een keer dood ga en kan me dat niet voorstellen! weet jij hoe ik er van die gedachten snel af kan komen?

hoi pris!
ik weet precies wat je bedoelt! het is vreselijk eng! als je hoofdpijn hebt heb je een tumor en noem maar op! ook om mijne man te verliezen ben ik vreselijk bang! ik weet er me ook geen raadt mee en wordt er soms zo moe van omdat het toch eigenlijk zinloos is om zo te piekeren hierover.. want de realiteit is dat als je moet gaan ga je toch en hebben we wel de tijd die we hier hebben rondgelopen verknoeid aan piekeren wanneer we moeten dood gaan... ik heb een tijdje relaxatie therapie gevolgd en dat heeft wel geholpen? is dit misschien ook iets voor jou?? alvast veel sterkte en een dikke knuf!!
liefs jessica

Ik heb precies hetzelfde ben zelf ook 14 dus ik begrijp wat je bedoeld... Ik ben bang om mensen in de steek te laten en mijn geluk kwijt te raken. Mijn ma gaat me brengen naar het ggz om te leren 'goed' te ademen zodat ik geen hyperaanvallen krijg ook gaan ze praten over me probleem Misschien is de kindertelefoon iets? Ik heb er ook mee gepraat en ze hebben me een eind opweg geholpen. Alsnog ben ik een beetje bang heb vaak last van hoofdpijn, slapelozenachten, pijn op me borst (door hyperventilatie) Bij mij gaat het weg als ik iets doe met mijn vriendinnen. Praat er met je vrienden over of familie of ga op therapie ik wens je succes en ik hoop dat we met zijn allen de angst van de dood overwinnen!

hoi,

ja dat probleem kan ik al te goed,
ik slaap nu ongv 3 maanden heel slecht , durf niet alleen te zijn, en dan die nare beelden en gedachtens die vliegen elke dag voorbij.
loop nu ook bij pshygiater.
En het ergste is je hebt dan ook nog lichamelijke klachte erbij,
*pijn op de borst
*ellendig gevoel in je lichaam
* veel huilen
*enorm sprierpijn nek en arm.
en inderdaad dan gaat het paar dagen goed en dan val ik weer in het diepen, ik wordt er eigelijk heel moe van en de angst voor de dood is zo verschrikkelijk en sommige mensen begrijpe je dan ook niet. ik loop ook van elke dag van ja vandaag is het zo ver daar ga ik, en die gedachte wil ik zo graag van af.

haiiii
ik heb ook een groot probleem met de dood en ben pas 12. ik had op een moment toen mijn oma op mijn 6 de overleed zoon naar gevoel. elke dag. ik begon me aftevragen waar ze was en wat ik verkeerd had gedaan waarom ze dood was. ik huilde dag en nacht tot ik zoon rare droom had mijn oma zat daar in een stoel. en ik kreeg op alles wat ik me de hele tijd afvroeg antwoord van haar. die droom duurde voor mijn gevoel eeuwen en sins kort heb ik ook dat ik geesten zie en bij mensen de aura kan lezen niet altijd jammer genoeg alleen als ik verdrietig of bang ben mijn oma had in die droom verteld dat ik niet bang moest zijn voor de dood maar ik weigerde dat te geloven want nu blijf ik maar bang. en ik weet niet wat ik moet doen
wie kan mij helpen