Hoi,

Ik wil niet pessimistist zijn maar zelfde (chronische pijn) ervaring als veerle hierboven, 2010 TB opgelopen, 1 jaar later schroeven verwijdert, jaren Fysio therapie etc. Een pijn vrije dag kan tot op heden op 1 hand, zonder vingers geteld worden. Advies van diversen orthopeeden; bewegen, bewegen en pijnstillers slikken (o.a. tramadol & meloxicam) en daar mag ik het mee doen totdat kraakbeen voldoende is versleten om knieprothese te verantwoorden. Mede omdat tramadol bijwerkingen geeft waardoor ik in de WIA terecht ben gekomen, hoop ik maar dat de knieprothese over een aantal jaren weer een beetje kwaliteit van leven met zich mee brengt.

Tibiaplateau na val van keukentrap (stroomschok);tibiaplateau, 2 breuken aan de enkel,en kuitbeen gebroken; Geopereerd,dit was 12 februari.Daarna mocht ik het been onder geen beding belasten,.8 weken niet,en nu 6 weken fysiotherapie;ik loop weer zonder krukken,heb gisteren gefietst;het fietsen zelf gaat gemakkelijk,maar het opstappen voelt eng.Al met al valt het me mee dat ik met 4 breuken al weer loop..wel schrik ik ervan dat veel mensen na veel jaren nog zoveel klachten hebben/of krijgen.Ben 63 jaar en wens iedereen veel sterkte!

Hallo,

ik ben in 2013 aangereden op een zebrapad en hierbij ondermeer een tibia plateau breuk opgelopen dit is geopereerd plaat en schroeven er in gekregen .dit is 1 1/2 jaar later verwijderd omdat het extra irriteerde 5jaar later heb ik nog steeds een hoop pijn .het word eerder slechter dan beter ik heb mij altijd meer dan volledig ingezet om te revalideren maar mijn problemen niet willen erkennen heel veel pijnstilling nemen tot tramadol aan toe savonds na het werk helemaal door de pijn geen energie meer en maar door gaan ik ben er inmiddels zowel fysiek al mentaal op stuk gelopen .

 

4okt 2018 fietsongeluk gehad,inmiddels ruim jaar verder kan ik nog steeds niet lopen,totaal geen kracht in been ook bijna geen gevoel,hij staat behoorlijk scheef het been uiteindelijk word 28 okt plaat en schroeven verwijderd en volgend jaar een complete knieprothese,al met al langdurig proces.

Op oudjaarsdag 2016 gevallen. Na 4 week is er pas ontdekt dat het het tpb  was. Ik mocht ineens er niet meer op staan. Gelukkig geen operatie maar mocht er niet op staan of lopen. In nov 2017 een fietsongeluk gehad en weer een tpb breuk opgelopen. Nu wel geopereerd, was verbrijzeld en er is een plaat met schroeven ingezet. 8 week niet mogen belasten. Fysiotherapie en hydrotherapie gehad. Pijn bleef en daarom maar besloten om het ijzerwerk eruit te halen in september 2018. De pijn bleef en heb daarom in januarie 2019 een nieuwe knie gekregen. Nu alweer een jaar verder en kan nog steeds niet fietsen en goed lopen. Had gehoopt dat met een nieuwe knie de pijn over zou zijn. Helaas nog elke dag pijn en vooral aan de binnenkant van mijn knie. Je wordt er een beetje moedeloos van omdat er maar steeds weer gezegd wordt "Komt allemaal wel goed hoor, kost alleen veel tijd". En er wordt ook gezegd dat de nieuwe knie er goed inzit maar ja daar heb je weinig aan als de pijn maar steeds blijft.  Al met al gaat de tijd mooi door en heb je veel beperkingen doordat iemand zijn hond los laat lopen en die achter je aan komt en tegen je fiets springt.

Ik heb hier vele verhalen gelezen en daar wordt je niet heel blij van. Het is dus een heel vervelende breuk. Sterkte allemaal.

Hallo!

Aan de ene kant ben ik heel blij om te zien dat dit er is aangezien ik vrij weinig weet over mijn breuk.. afgelopen september heb ik deze breuk opgelopen na een aanrijding met auto op de fiets. Meteen al wetende dat het fout was maar mezelf maar de moed ingehouden en dacht heb vast wat gekneusd! Doordat er allemaal mensen om me heen stonden na een tijdje ben ik meteen gaan zitten om zo te laten lijken dat het allemaal wel mee viel en toen de huisartsenpost gebeld en alles uitgelegd. Uurtje later kon ik pas terecht dus ik ben naar mijn huis gegaan daar wachten alleen ben ik dus half strompelend met hulp naar de auto gegaan.. ik heb nog nooit zo'n pijn gehad. Toen eenmaal bij het ziekenhuis foto's laten maken alleen omdat het in het weekend was waren er geen specialisten aanwezig die goed de röntgenfoto kunnen beoordelen dus werd mij verteld je hebt een breuk en je krijgt gips we vinden het wel meevallen dus uiteindelijk een koker gips geregen van me lies tot aan me tenen en naar huis gegaan..

De eerste nacht was verschrikkelijk qua pijn misschien ook dingen verwerken van het ongeluk dat ik me alles liet bezinken op dat moment. Toen werd ik de eerstvolgende werkdag gebeld door de specialist en die zeiden toch opereren we zijn bang dat je er anders later last van krijgt en je knie verkeerd gaat groeien. Meteen die week nog geopereerd en heb ik een plaat en pinnen erin gekregen en  een paar dagen in het ziekenhuis gebleven.

Eenmaal een beetje in beweging komen was horror en erg moeilijk niet alleen fysiek maar ook mentaal. Heel lang met een spalk rond moeten hinken en een poosje later mocht ik gelukkig een scharnier brace van eerst 45 graden 3 weken lang en dan beginnen met fysio om het buigen makkelijker te maken opzich hadnik hier vrij weinig moeite mee en kon ik al in principe na 2 week al naar de 90 graden en dat mocht na 3 weken en dat ging ook vrij pijnloos ap moest ik wel die eerste 3 weken wennen aan het gevoel dat je been naar beneden was niet meer de hele tijd plat liggend.

Net voor de kerst kreeg ik te horen dat ik me knie mocht belasten 25% van me lichaamsgewicht ik was onwijs blij maar ook erg bang om te gaan belasten. Uiteindelijk met behulp van fysio doorgegaan met looprekje 100% te kunnen belasten.

Sinds een paar weken kan ik zonder krukken in principe lange stukken lopen alleen merk ik erg dat me knie een soort van kraakt wat erg vervelend aanvoelt en word me knie aan het einde van de dag best erg dik. Soms kan ik best goed lopen en beste stukken zonder last te hebben maar ga dan weer de fout in uiteindelijk en kan ik soms in de ochtend me bed niet uitkomen omdat hij gloeid en dik en stijf is.

Rond oktober dit jaar verwachten ze mijn plaat en schroeven eruit te halen doormiddel te kijken hoe het dan gaat.

Heb nog steeds erg pijn.. ik kan nog steeds niet hard lopen en snel wandelen ook op me knieën zitten durf ik niet en fysio loopt moeizaam qua snelheid misschien ook omdat ik te snel wil.

Hopelijk kan iemand mij vertellen een beetje hoe het er later uit ziet.. kun je nog hardlopen na zo'n breuk? Ik deed veel aan fitness (powerliften) kan ik dat nog steeds wel doen? En zal je ooit pijnvrij worden?

Alvast bedankt voor jullie reacties en voor het lezen van me verhaal!

Hey hallo. Ik lees dit bericht en het lijkt op het mijne. Ik ben 7 weken geleden vd fiets gevallen en heb het onder de knie op 2 plaatsen gebroken(, waarvan de botten door zijn) en mn onderbeen  is gebroken.  Ik heb 6 weken volledig gips gehad en ben nu 1 week gipsloos. Mocht het ook in die tijd niet belasten. Ben trouwens ookniet geopereerd.  Nu met fysio gestart 2x per week en thuis veel oefenen. Het strekken is pijnloos, lopen met 2 krukken gaat wel goed maar het buigen is een drama. Ondanks veel oefenen kom ik maar een klein stukje en lijkt het op slot te zitten. Op de home trainer lukt niet omdat ik niet ver genoeg kan buigen. Dus aan jou de vraag hoe gaat het nu? (, ik zag dat het al wat jaren geleden was), en hoe lang heeft het gefuurd voordat het buigen weer goed ging?? Groetjes

Hallo,    Ik ben 4 november van een klein laddertje gevallen.    Na platen en scan bleek het een Tibia Plateau fractuur.  Meteen kreeg ik een open gips.   De volgende dag geopereerd , kreeg nogal wat pinnen en platen in mijn been en opnieuw een open gips.   Deze gips heb ik 3 weken gedragen,  ik mocht en mag nog steeds niet steunen op mijn been.  Daarna kreeg ik een brace met scharnieren ter hoogte van de knie.. deze werd op 10° gezet,  over 3 weken moet ik weer naar de dokter en zou deze op 20° worden gezet.    Mijn been en vooral mijn knie is nog altijd behoorlijk gezwollen.      Ik ben alleenstaand,  58 jaar , woon op een appartement zonder lift.    Behalve de dokter kom ik niet naar buiten.  na het lezen van jullie verhalen ben ik nogal moedeloos.

 

Wat een herkenbare verhalen

Ben met mijn fiets gevallen .en met de ambulance naar zieken huis gebracht

Daar bleek dat ik een tbf had ik had 5 breuken en erg veel pijn spoed operatie gehad en een uitwendige fixateur gekregen na een maand weer geopereerd en 3 platen en heel veel schroeven  in mijn been  .8 weken niet belasten en daarna in 8 weken langzaam weer mogen belasten van 0 naar 100.

Nu 8 maanden later ben ik weer wat aan het werk (ik werk in degehandicaptenzorg

Loop nog steeds niet goed kan mijn been niet helemaal strekken ondanks veel oefenen en heel veel fysio

Vraag me af of het ooit nog goed komt

 

 

 

Ik was op 6 februari mijn hond aan het trainen, was zelf zo in trance hoe hard hij ging en vergat 1 stapje opzij te zetten, hij knalde tegen mij aan. Zelf was ik gelijk buiten bewustzijn, alleen op het trainingsveld.Ik kwam bij en lag heel raar onder lichaam had ik geen raar gevoel dus wilde opstaan maar helaas, in het zkh kwamen ze er achter tbf, 2 schroeven erin en 6 weken rust been omhoog,bij de wond deze genas heel snel, maar kreeg een bult vocht en àlles kraakte,in oktober gaf de therapeut aan terug gaan,2 nov. Schroeven eruit, ooo de wereld ging open geen pijn meer. Maar te vroeg gejuicht ik kreeg weer de bult vocht terug,chirurg keek ernaar en trok zo het litteken open,wat daaruit kwam niet normaal.Nu en dat is 3 Jan 2021, zit er nog vocht,het lijkt wel schuim,moest de wond open laten, als ik loop heb ik een klotsende knie,er komt nog steeds vocht uit maar mijn knie voelt zwaar,2 x per dag uitspoelen,weer verbinden, hoopvol kwam ik vanaf 18 nov steeds binnen, zo van ja nu weet hij wat het is,maar 2 trauma’s orthopedische chirurgen zeggen”dit hebben we nog nooit gezien of gehoord”, nou fijn als je dat hoort.Overal waar je loop kijken ze je na,want het is ook een goor geluid, maar ook een super vervelende bijkomstigheid,wel blijven bewegen,maar het lijkt dat wat eruit komt,er net zo snel weer terug komt,zit nu vocht in heel mijn knie,zie het afentoe naar boven schuiven,snachts een kussentje onder mijn voet,anders werd ik wakker met een dikke voet,het is nog open 1 cm. en komt nog vocht uit, is verbonden en een strakke kous omheen, heeft iemand hier ervaring mee? Of mss idee hoe ik eraf zou kunnen komen.

In 2004 heb ik een motorongeluk gehad.
Achter op de motor bij mijn man ben ik er vanaf gevlogen.
Gevolg:tibia plateau buitenkant gebroken binnenkant verbrijzeld.
Ben geopereerd en heb draad pinnen en.
plaatjes in mijn knie.
Ik heb een lang traject van revalidatie en veel pijn achter de rug.
Het heeft toch nog veel jaren met beperking redelijk goed gegaan.
Nu ben ik op het punt gekomen dat mijn been niet meer wil en kan.
Ik heb veel pijn en kan bijna niet meer lopen.
Verscheidene keren een injectie in de knie gehad bij de orthopeed die mij een jaar hielpen.
De laatste injectie is bij de huisarts gedaan in november 2020 en heeft geen effect gehad.
Ik ben nu 71 jaar en moet iets ondernemen om op de been te blijven maar ik heb grote zorgen daarover.
Mijn orthopeed heeft mij altijd te kennen gegeven dat de pinnen het beste kunnen blijven zitten.
Maar voor een nieuwe knie moet er alles eerst uit.
Helaas werkt mijn behandelde orthopeed niet meer enmoet een vertrouwde behandelaar vinden voor mijn probleem.

In 2016 mijn TBP gebroken doormiddel van sporten, ik was aan het sprinten en mijn been klapte volledig naar achter (ik hoorde het kraken). Ambulance gebeld, wilde mij niet meenemen omdat ik overdreef met de pijn. Uiteindelijk in de bijrijdersstoel naar het ziekenhuis gegaan (ambulance wilde dat ik er op ging lopen, dat wilde ik uiteraard niet). Aangekomen op de SEH foto's gemaakt en zagen ze een scheur, ze wisten niet zeker wat het was dus een week open gips van voet tot enkel en de week erna een botscan. Bleek ik dus een breuk te hebben, mijn casus was doorgestuurd naar een medisch overleg om te beslissen of een operatie verstandig was. Uiteindelijk geen operatie gehad, 7 weken gips gehad van mijn enkel tot mijn lies. Toen overgestapt naar een brace met graden om mijn spieren langzaam uit te rekken om weer te kunnen buigen. Ik moest 3 maanden onbelast leven, geen voet op de grond, niet lopen, geen kracht zetten. Uiteindelijk 11 maanden gerevalideerd en maar op 85% gekomen van mijn kracht. Vorig jaar had ik rond dit tijdstip ook zo'n verschrikkelijke pijn, naar de HAP geweest en foto's laten maken. Was niks op te zien dus een MRI, daar was ook geen afwijking. Nu heb ik weer zo'n verschrikkelijke pijn, tijdens het lopen schiet het erop eens in dat ik gewoon door mijn knie zak. Nu heb ik het zelfs in rust als ik in bed lig, ik was 19 toen ik mijn scheenbeen brak en moet ik nu voor de rest van mijn leven met deze pijn leven? Hardlopen kan ik niet meer, langdurig op mijn knieen lukt ook niet meer.. aan de buitenkant voel je een stukje kraakbeen of bot uitsteken, een soort schijfje. Kennelijk zeggen de artsen dat het niks geks is.. maar dat hoort er toch niet?

(vervolg van mijn bericht op 7 december 2020)

Gevallen op 4 november van een klein laddertje... met als gevolg een Tibia Plateaux fractuur... operatie met schroeven en platen. 3 weken open gips, daarna brace met scharnieren. Gestart met kine op 16 december.

Sinds vorige week mag ik weer stappen, kan zelfs voorzichtig traplopen.
De kinesist vond het niet meer nodig dat ik mijn brace droeg, terwijl de scharnier van deze brace nog op 60° stond Ook de rolstoel moest ik laten, ik moest zoveel mogelijk stappen. Ik was er blij mee, want als ik weer normaal kan wandelen kan mijn hondje weer naar huis en daar kijk ik heel erg naar uit.
Maar dat stappen is moeilijk. Kleine afstanden lukt wel, maar bijvoorbeeld een half uur in de supermarkt rondwandelen is teveel. Toen ik laatst bij de dokter van orthopedie op consultatie was verschoot hij dat ik er zonder krukken en zonder brace kwam binnen gewandeld. Mijn knie staat nog steeds naar binnen gedraaid. Ik loop met mijn voet naar buiten anders krijg ik pijn in de heup. Ook het been blijft gezwollen, vooral tegen de avond is het erg dik. De dokter zei dat ik mijn brace weer moest dragen... ook snachts. en enkel kleine afstanden meermalen per dag stappen. Hij denkt dat mijn knie nog goed komt...ik twijfel hier aan. Enkele dagen geleden had de kinesist mijn knie zo hard geplooid dat het verschrikkelijk pijn deed. Sindsdien heb ik voortdurend pijn en neem ik weer dagelijks pijnstillers terwijl ik al een maand zonder was. Mijn knie voelt nu branderig aan, alsof er een ontsteking is. Meermalen per dag leg ik ijs op mijn knie. Stappen is nu nog moeilijker vooral 's morgens als ik uit bed kom doet het erg pijn. Ik heb het gevoel dat ik met de revalidatie niet erg opschiet. Morgen ga ik naar de huisdokter en zijn mening vragen.

O jee, wat een verhalen lees ik hier... Ik lig dit te schrijven op een hoog/laagbed bij mijn zus thuis. Drie dagen geleden ben ik heel onnozel gestruikeld over zo'n betonnen ding tussen parkeerplaatsen in. Met ambulance naar ziekenhuis, waar foto's en CTscan gemaakt zijn: tibiaplateau fractuur rechterbeen. Volgende week word ik geopereerd, nu vanwege zwelling gips/spalk. Ik ben nu tijdelijk bij familie omdat ik alleen woon. Ben 61, woon in een gewoon huis, met slaap- en badkamer boven. Ik ben hier gaan lezen omdat ik me afvraag wat me te wachten staat. Een moeilijke weg, begrijp ik nu.....

Waar ik me eerst vooral zorgen om maak zijn de praktische dingen: hoe kan ik in vredesnaam alleen thuis zijn als ik niks kan, straks na de operatie? Ik kan toch niet maanden bij familie blijven? Revalideren op een tijdelijk adres is toch niet alleen mogelijk voor oudere mensen? Zijn er mogelijkheden voor zorg en revalidatie intern, wordt zoiets eventueel vergoed door de zorgverzekering? Als iemand van jullie hier tips over heeft: graag!

Ik blijf hier lezen, ook in de hoop om eens positieve verhalen tegen te komen.... Wordt vervolgd!

@Tineke

Hoi,

Wat een pech om zo een breuk op te lopen!

Ervaring met jou blessure heb ik niet,wel met een langdurige enkelblessure. Dus ik weet hoe onthand ( ontbeend zou een toepasselijker woord zijn eigenlijk ) als je lange tijd niks kan en mag doen. Nu moet ik er wel bij zeggen dat je met bepaalde dingetjes wel steeds handiger en creatiever wordt op den duur?

Maar ik weet wel dat ook jongere mensen in een verpleeghuis terecht kunnen als ze tijdelijk niet thuis kunnen wonen. Een vriendin van mij is verpleegkundige in een verpleeghuis en op de revalidatie afdeling daar liggen mensen van alle leeftijden die daar herstellen van diverse dingen.

Je zou maandag even contact met je zorgverzekering op kunnen nemen hoe dat met de vergoeding en dergelijke zit. Daar kunnen ze aan de hand van hoe jij verzekerd bent,precies kijken waar en voor hoe lang je voor bepaalde zorg in aanmerking komt. En wat voor hulp en hulpmiddelen je voor thuis vergoed krijgt als je weer naar huis kunt. Denk dan bijvoorbeeld aan tijdelijk huishoudelijke hulp.

Heel veel sterkte, groetjes Suzan