Na een lelijke val met de fiets heb ik een Tibia Plateau fractuur opgelopen.
Ik moest meteen geopereerd worden en het is doormiddel van 2 schroeven weer vastgezet.

Na 3 maanden bedrust mocht ik weer gaan belasten en opnieuw leren lopen met mijn rechter been.

Het herstel ging best goed, en ervaarde niet heel erg veel pijn. Echter nu 14 maanden na de operatie wordt de pijn erger.

De pijn zit vooral tussen de meniscus en het scheenbeen in. De pijn is vooral erg als ik mijn been naar binnen heb gedraaid en bijvoorbeeld op mijn zij slaap.

Ook heb ik sinds kort last bij de buiten meniscus en de buitenste kapselrand.

Lopen is zeer pijnlijk en soms moet ik eerst even met mijn been draaien en wiebelen voor ik er op kan gaan staan. Ook ben ik nog onstabiel en volgens mijn fysiotherapeut zit er nog veel ruimte in de knie.

Wat kan ik nu het beste doen, onderzoek aanvragen? En wat zou de oorzaak zijn dat de pijn nu ineens na 14 maanden weer heel erg terug komt? Deze pijn ervaarde ik ook wel tijdens mijn herstel, maar minder heftig dan nu het geval is. [img size=612]http://www.dokter.nl/media/kunena/attachments/legacy/images/281705_444731688919368_1334913402_n.jpg[/img]

Beste Angel88,

Er kunnen meerdere oorzaken voor de toename van de pijn. Het heeft weinig zin om hierover te gaan gissen.
Ik denk dat je er verstandig aan doet een afspraak te maken met de orthopedisch chirurg.

Beste Angel88
Ik denk dat je ondertussen wel al een stuk verder bent,
Maar ik had een vergelijkbaar iets (2x metaal en veel schroeven geplaatst)omdat de eerste keer mijn bot nog een gat had (dus veel ruimte)
Na de 2e keer geopeerd te zijn heeft de nieuwe plaat wel geholpen, alleen loop ik nog steeds niet door andere omstandigheden.
Soms helpt een nieuwe orthopeed heel erg want die kijkt toch weer fris en anders tegen de breuk aan.

Ik hoop dat het goed is gekomen!

Mijn excuses voor de late reactie, maar ik ben inmiddels langs een specialist geweest en de schroeven zijn er vrijdag 7 juni eindelijk uitgehaald. Ik kan nu nog niet zeggen of het heeft geholpen omdat mijn knie nog volledig pijnlijk is.

Maar het is wel te hopen 🙂

Bedankt voor je bericht Desiré 🙂
Ik ben inmiddels stukken verder inderdaad. Vrijdag 7 juni zijn de schroeven er uit gehaald, ik kan nu nog niet zeggen of hierdoor de pijn weg is, omdat alles nog pijnlijk is door de ingreep maar ik ga er wel van uit dat mijn probleem nu opgelost is.

Ik vind het vervelend voor je dat je nog steeds niet kan lopen, en hoop dat de omstandigheden die dat veroorzaken snel opgelost kunnen/zullen worden!

Heel veel sterkte!

Bedankt voor je bericht!
Jij ook heel veel sterkte hopelijk helpt dit!
Mijn plaat en schroeven kunnen er pas in februari uitgehaald worden dus hopelijk helpt dat ook:)
Groetjes

Beste Desirè en Angel,
Hoe gaat het, is het nu beter? Ik ben slechts een maand na de operatie en weet ik niet wat kan ik verwachten. Bedankt voor antwoord, Eva.

Hallo allemaal!
Ook ik heb een Tibia Plateau Fractuur.
Die heb ik opgelopen met een ongeval met de vrachtauto. 15-09-2011
Van het moment van breken tot aan het moment van weer mogen gaan belasten geen centje pijn gehad. Maar vanaf het moment weer gaan belasten tot op de dag van vandaag 16-6-2014 is het 1 grote ellende. Ik kan niet pijnvrij lopen en mijn werk als chauffeur gaat momenteel ook niet. Heb wel anderhalf jaar fulltime gewerkt. Maar in september 2013 ziek gemeld omdat de pijn te erg werd. Heb van alles geprobeerd maar niets helpt. Terug naar het ziekenhuis geweest en mri scan gevraagd. Kreeg daar als antwoord niks aan de hand. Leer er maar meeleven.
Daar ben ik niet akkoord mee gegaan en een second opinion gevraagd. Daar ben ik nu 6 weken geleden geweest. Ze konden zien op de mri scan die ze in Utrecht gemaakt hebben dat de breuk 7mm is verzakt en dat het kraakbeen ernstig beschadigd is. Daar komt de pijn bij mij vandaan. Brace gekregen maar dat helpt ook niet. Vandaag een telefonische evaluatie gesprek gehad over de Brace. Aangegeven dat het niet helpt. Nu is een been correctie niet mogelijk omdat het zelfde effect heeft als de brace. De enige mogelijkheid voor mij is nu nog dat ze spuiten in mijn knie gaan zetten om de pijn tegen te gaan.
Ik hoop dat jullie wel normaal genezen zijn.
Groetjes Marco

9 jaar geleden m.n tibia plateau gebroken revalidatie ging achteraf wel snel na 4 maandem zat ik weer op m.n paard maar heb toch wel beperkingen en pijn heb het idee dat er een schroef tegen een spier of pees aan drukt durf eigenlijk niet terug de pijn zit aan binnenkant knie en is van buitenaf niet aam te raken omdat dit pijnlijk is zijn er mensen met dezelfde klachten die er wel wat mee hebben gedaan

Hoi,

Ik heb 1 april 2013 een TB fractuur gehad. Het bot was ook ingestort. Plaat en 6 pinnen er in.
Revalidatie was natuurlijk geen eitje, maar ging prima tot half december. Toen kreeg ik steeds meer pijn bij het lopen en ook ik had een pijnlijke plek aan de binnenkant, waar een schroef zat.
Ik kreeg er ook last mee met op mijn zij slapen, als mijn éne been op het andere lag op die plek.
Ik ben er wel mee terug gegaan naar de chirurg. Die zei, dat is irritatie van de pennen, je krijgt axiale drukpijn en op die plek drukt het toch wsl. tegen een zenuw aan.
Zou ook niet meer beter worden (het lopen dus ook niet). Ze zei, in principe is het genezen en je lichaam ziet de plaat en pinnen nu als iets vreemds.
Optie, alles eruit en weer een half/driekwart jaar revalideren.
Nou ja, de keus was niet zo moeilijk. Weer op 1 april, nu 2014 alles eruit gehaald.
Eind december de revalidatie afgesloten.
Ik heb nergens meer last van, huppel,fiets, kan paard rijden, die rare pijnlijke plek (net nadat alles eruit was, had ik daar nog steeds pijn, maar het duurt ook weer 6 tot 8 maanden voor de gaten in het bot die overblijven nadat de pinnen eruit zijn, helemaal dicht zijn gegroeid)is er ook niet meer, ik ben geheel pijnvrij en kan alles weer.
Ik had ook enorm veel last 's nachts van rusteloze benen, als reaktie op het revalideren, zenuwpijn dus, maar ook dat is nu allemaal verdwenen.
Kortom, ik zou er zeker mee terug gaan en overleggen met je chirurg.

Bij mij was het zo, dat de plaat en pinnen er in principe definitief in zouden blijven, tenzij het voor problemen ging zorgen. Want tja, de rommel er weer uit halen is weliswaar een minder grote ingreep, maar het is een groot litteken, wat dan toch weer opnieuw opengemaakt moet worden, kans op infecties enz enz, dus als het niet hoeft, dan doen ze het liever ook niet, dat is logisch.
Maar ik ben blij dat ik het heb laten doen en eindelijk, na twee lange jaren, alles nu weer kan wat en weer helemaal de oude ben.

Groetjes en sterkte ermee!!
BT

Hallo allemaal,

10 oktober 2014 heb ik een scooter ongeluk gehad, waarbij ik mijn tibia plateau van mijn linker been volledig heb verbrijzeld.

Na binnenkomst met de ambulance hebben ze verschillende onderzoeken gedaan, om te kijken of ik een spoed operatie nodig had. Gelukkig zaten mijn bloedvaten niet beknelt, waardoor ik eerst een week in het ziekenhuis met gips heb gelegen om de zwelling te laten afnemen. Een week na mijn ongeluk ben ik geopereerd en troffen ze echt een verschrikkelijke rommel aan. Ze hebben zo goed als geprobeerd alles weer beetje op zijn plek te krijgen en alles is met 20 schroeven en 3 grote platen vast gezet. Maar van een kapot geslagen biscuit kan je ook geen netjes heel biscuit meer maken.

Na nog een week ziekenhuis, mocht ik met veel geluk naar Sophia revalidatie centrum. Hier heb ik 12 weken lang intern gelegen (weekend naar huis) en hard aan revalidatie gewerkt. Zover het kon, want ik mocht 3 maanden mijn been niet belasten.

8 januari 2015 had ik mijn belangrijke controle. Hier werd besloten dat ik mocht gaan opbouwen naar 50% belasten (dus met 1 kruk lopen). Gelukkig heb ik niet tot nauwelijks pijn. Het zit het soms gewoon niet lekker. Op die dagen doe ik het dan gewoon rustig aan en ik denk dat het gewoon een kwestie van wennen is dat het nu even anders aan voelt.

Mijn revalidatie loopt ruim op schema. Ik merkt dat mijn lichaam zelfs steeds aangeeft of het wel of niet kan, hier luister ik ook echt naar en zo wordt ook mijn revalidatie bepaald. Ik doe soms ineens onverwacht dingen, zoals bijvoorbeeld dat laat ik mijn kruk staan en loop ik ineens zonder kruk naar de keuken of stap ik al met mijn linker been de traptrede op.

19 maart 2015 had ik mijn nieuwe controle. De chirurg was echt verbaasd over wat ik allemaal al kan. Hij had het niet verwacht. Hij zei: als ik je vergelijk met andere met zo'n zelfde breuk zijn die in dit stadium nog niet zo ver als dat jij nu bent. Dat gaf me veel positieve wilskracht! Op naar 100% belasten 🙂

Ik loop in huis al zonder krukken en zelfs soms al kleine stukken buiten het huis. Bij lange of onbekende stukken neem ik mijn kruk(ken) wel mee. Ook rij ik al een aantal weken weer auto, wat me een hoop vrijheid geeft.

Ik mis op dit moment nog echt kracht in mijn been. Bijvoorbeeld om door te kunnen stappen de trap op en af of zelfstandig te zwemmen zonder hulpmiddelen en coördinatie ontbreekt hier en daar ook nog.

Maar dat is ook logisch want zit dan wel 6 maanden na mijn ongeluk, maar mag pas 3 maanden mijn been belasten.

Ik neem alles stap voor stap, al zijn het kleine stapjes. Ook sta ik positief in mijn revalidatie en heb ik echt doorzettingsvermogen. Als iets niet meer lukt, ga ik gewoon kijken of ik het anders kan doen.

21 april 2015 CT-scan met 23 april een nieuwe controle. Ergens eind 2015 of begin 2016 gaan de platen en schroeven er weer uit, omdat ik nog maar 25 ben.

Hoop dat mensen wat aan mijn ervaringen hebben.

Allemaal veel sterkte met deze revalidatie strijd! You can do it.

Groetjes 🙂

Hallo allemaal,
Het was boeiend om al die verhalen te lezen, de een positiever dan de andere.
Ik ben vorige week geopereerd aan een tibia plateau fractuur en was dus erg benieuwd naar ervaringen daarover. Ik had me niet zo gerealiseerd, dat het herstel een behoorlijke tijd in beslag zal nemen. Mijn werkgever had b.v. al gevraagd dat wanneer ik een beetje met krukken kan lopen, ik wel wat administratief werk kan gaan doen. Maar eerlijk gezegd, zie ik er tegenop om dat nu al te gaan beslissen. Ik mag nog ruim 5 weken mijn been niet belasten. Morgen voor het eerst naar de fysio en kijken wat voor oefeningen ik kan doen om het herstel te bevorderen.
Mijn hobby is wandelen. Maar ik ben bang, dat ik dat heel lang niet meer zal kunnen doen. Als pijnvrij lopen wel gaat lukken. Ik ben eigenlijk behoorlijk geschrokken van veel verhalen over pijn. Ik hoop, dat dit mee gaat vallen. En dat ik niet te ongeduldig zal zijn bij het herstel.
Maar een ieder in ieder geval bedankt voor het schrijven!

Hallo ,ik ben nu bijna 2 jaar verder 6week geleden plaat en schroeven verwijderd omdat dat volgens mij nog veel extra klachten gaf.
Ook dit is weer een redelijke ingreep wat nog 4 tot 6 maanden revalidatie kost, voor alles weer een plekje heeft. Ik loop voor kracht en stabiliteit bij de fysio
Helaas heb ik nog veel pijnklachten en beperking en lange wandelingen is er nog steeds niet bij en werken is echt heel zwaar en vermoeit hierdoor zodanig dat ik s'avonds niks meer kan en nog steeds rond 21.00 uur op bed moet

Met fiets en fiets aan de hand meerijdend gevallen. Tibiaplateaufractuur Schatzker II, binnenste (heuvel)botje 5 cm in het onderbeen geïmplodeerd, dat hierdoor erg gespleten was, kuitbeen helemaal los, lange zijdelingse plaat met 8 schroeven die rondom door het bot steken, dat moest omdat het binnenste merg geen steun biedt.
Na anderhalve maand prikt een schroef in de knieband die aan de knieschijf bevestigd zit, aan de voorkant. Alsof ik een telkens een trap krijg met een spijkerschoen tegen mijn scheenbeen, maar dan van binnenuit, goed teken, zenuw werkt nog. Mee leren leven en niet bang worden te blijven bewegen, omdat sterke spieren de zenuw ook weer ontlast, dat weet ik van Mensendieck oefeningen die ik eerder had voor mijn heupgewricht. Ik ben al bijna 56 en de schroeven mogen er dan wellicht uit bij nieuwe knie, of wellicht alleen deze ene met een kleinere snee, omdat het binnenste bot dan niet meer terug geplaatst hoeft. Helaas hou ik erg van schaatsen, skeeleren, salsadansen, dus dat wordt afzien, al zou ik weer kunnen schaatsen, neem ik het risico van vallen echt niet.
Ik schrok bij verwijderen 2e gips dat mijn knie zo op slot zit van de operatie en de kniebanden helemaal stijf aanvoelen, wat ik niet heb met gips er om.
Ik mocht al zonder gips, maar met risico, omdat ik nog niet mag belasten, wat ik heb geweigerd en kreeg nog maals 6 weken gips tot net over de knie, zodat ik de knie wel kan blijven bewegen. Ik sta namelijk overal alleen voor en ben nog al een doener, doe ook het huishouden gewoon zelf, stofzuiger onder mijn been mee op beendrager van de rolstoel, emmer half vol sop in plaats van helemaal, etc...met looprekje en 1 been kom ik een heel eind. Als alternatief om de spieren van het been soepel te houden bedacht ik dat de Power Maxx trilplaat die ik in huis heb nu wel heel erg van pas komt.
Met alleen de tenen tegen de trilplaat wordt mijn been heerlijk door de trilling gemasseerd, het prikken van de schroef in mijn been begon al eerder, dus dat kan niet veroorzaakt zijn door het trillen. Chirurg gebeld, die vond het prima. Hoezo voortduren rust en been omhoog? Bloedcirculatie stimuleren voorkomt ook zwelling. De schroeven zitten toch goed vast. Met een halve centimeter speelruimte tussen gips en been kan je ook al callanetics toepassen. Laat kortom je been niet inslapen, ook tenen optrekken en 10 tellen vasthouden is erg belangrijk, door de pijn heen gaan, doe alsof het kramp is.Ik ben nu zelf een opzetstuk voor mijn rolstoel aan het maken van hout en klittenband, scharnier en lap stof, waarmee ik makkelijker kan wisselen van knie positie, van half gebogen (kan met mijn gips net boven de knie) tot helemaal recht of hoog, dat ik onder de zitting kan terugslaan en het plankje met de scharnier kan in de tas mee, hierdoor heb ik 3 of 4 opties, hoog, halfhoog, laag of grond. Door de voetdrager omhoog te slaan,sla ik gelijktijdig ook mijn opzetstuk opzij en kan de knie zo ver als hij wil naar de grond buigen, maar net hoe ik mij voel. Omdat ik thuis alles alleen moet doen maak ik van twee reis opblaaskussentjes bedoeld voor onder hoofd en hals een opblaasbare spalk, die ook met klittenband dicht vast gezet wordt. Die kan ook mee in de tas.
Verga ik van de pijn dan spalk ik zelf het been tijdelijk, dat werkt dat verlichtend, beter dan pijnstillers.
Ik rol namelijk ook zelfstandig naar de supermarkt en zolang ik niet kan lopen en fietsen moet ik toch wat om de pijn te kunnen verdragen, wat niet mals was toen het gips er voor de 2e keer af ging. Gelukkig ben ik inventief en daarom wil ik mijn verhaal ook graag delen, wie weet heb je er wat aan. Met goede been achter de naaimachine.Zo had ik ook van een lange breede lange lichtblauwe Ikea tas, waar drukknopen op zitten een hoes genaaid voor onder de douche en de drukknopen daarbij hergebruikt.Voor in de zon, wat eigenlijk niet mag met gips, heb ik een koker van isolatiefolie genaaid, van dat spul wat je achter een verwarming plakt. Daar moet je dan wel direct stof omheen vouwen, omdat dit isolatiemateriaal niet transportabel is onder het voetje van de naaimachine. In het ziekenhuis kreeg ik een loopsimulator aan mijn voet om vocht te reguleren, voordat ik werd geopereerd.
Niet bij de pakken neer gaan zitten, het leven heeft je simpelweg terug gevloten, iets moest er blijkbaar gaan veranderen, wat voor iedereen verschillend is.
Hou vol en inderdaad bij twijfel naar een second opinion arts stappen.

Hallo. Ik heb op eind oktober een tibia plateau fractuur opgelopen door een val met de fiets. In tegenstelling van de lotgenoten hier, moest het bij mij niet geopereerd worden. Wel 5 weken gips van lies tot enkel, en daarna nog drie weken absoluut steun verbod. Tijdens die drie weken kreeg ik al kini om mijn knie zonder belasting los te maken. Dit ging super goed, kon na een week al goed plooien. En vrijwel pijnloos.
Door deze goeie vooruitgang dacht ik dat het opnieuw leren stappen peanuts zou zijn, temeer dat er eigenlijk niks van pezen of spieren gekwetst waren. Volgens mijn idee was het alleen stram. Dat zit dik tegen. Het is nu drie weken dat ik mag steunen en stappen en het gaat niet vooruit. Heel veel pijn, onstekingen, gevoel dat mijn knie klem zit en geen steun geeft. Ook nog steeds zwelling....frustrerend. ik vraag me af hoelang dit nog gaat duren. De eerste revalidatie tijd was.berekend op drie maanden. Nog drie weken en die 3 maanden zijn voorbij en ik sta nog niet verder dan met 1 kruk kleine wandelingen doen en daarna moeten rusten met ijsspack.
Zijn er lotgenoten die dit herkennen?groetjes, Carine