Deel 3

De pijn tijdens na de ontlasting was zo heftig dat ik stond te shaken onder de douche. We hebben geen bad. Mijn man heeft wel veel gegoogeld en las overal dat een bad toch wel heel veel verlichting biedt. Dus wij een opblaasbaar bad gekocht. (Bij Bol.com met afvoerslang etc) En dat was mijn redding. Mijn man zette iedere ochtend de wekker en liet mijn badje vollopen. Als ik ‘s ochtends wakker werd moest ik gelijk naar de wc (komt door zakjes macrogol) even door de hel.. dan gauw onder de douche afspoelen. En dan gelijk een diclofenac en een tramadol innemen, in bad stappen en je helemaal ontspannen ( heerlijk dat warme water voor je anus) totdat de pijnstillers in gingen werken. Dat moment was ondanks de pijn toch erg fijn en rustgevend ook mentaal. Je wist dat de pijn ging zakken. Alleen zo kon ik de dag door. Heel langzaam aankleden. En dan zat ik de rest van de dag op mijn tuinstoel met mijn benen op een poefje.. want alleen daar kon ik op zitten. Ik kan nog steeds niet op de bank zitten. Te zacht. Godzijdank werk ik niet want ik zie ook niet in hoe je met deze aandoening in deze heftige mate kan werken. Ik kon niet eens koken. Boterhammen smeren voor mijn kinderen was al een dingetje. Echt mijn oprechte medeleven en bewondering voor de mensen die iedere dag nog naar hun werk gaan.

Deel 4

Nu gaat het de goede kant op. Ik heb soms dagen dat ik helemaal geen pijn heb maar helaas ook dagen als je maar 1 keer wat vollere ontlasting hebt, gelijk weer bloed en  dan is het weer open. Gelukkig niet meer die invaliderende pijn gehad. Maar het blijft een beurse plek. Morgen heb een belafspraak met de proctoloog, ik ben benieuwd wat ze zegt. Dat het goed gaat en gewoon moet wachten totdat het helemaal genezen of toch een injectie, wat hierna idd de volgende stap zou zijn.  Wat mij er doorheen heeft geholpen zowel fysiek als mentaal En de angst voor de wc heeft weggenomen:

Deel 5
<p data-removefontsize="true" data-originalcomputedfontsize="16">iedere ochtend een warm bad, neem de tijd om je pijnstiller ( diclofenac samen met tramadol) in te laten werken. Wees vooral niet zuinig met pijnstillers anders genees je nooit want je spant door de pijn toch je anus teveel aan. En dat staat de doorbloeding en dus de genezing in de weg. In het begin durfde ik niet eens diclofenac samen met paracetamol te slikken. Was een beetje huiverig voor al die pillen. Maar als je ineens pijnvrij ( of zo goed als) bent dan schijnt de zon! Zelfs op de plek waar die nooit schijnt 🙂 en het is uiteindelijk voor korte duur. Ik heb het denk ik 2 a 3 weken geslikt en ben nu pijnstiller vrij. Je moet een soort van pijnspiegel opbouwen. Je mag 3 x per dag tramadol samen met diclofenac slikken. Ik had aan 1 tramadol samen met 1 diclofenac in de ochtend voldoende. Kijk maar eens op internet ‘pijnspiegel opbouwen’. Je moet wat.. je kan als spil van je gezin niet de hele dag in bed liggen. Al zou je dat het liefst willen.. zo rot voel je je. Of op mijn tuinstoel blijven zitten. Je voelt je weer mens.</p>
<p data-removefontsize="true" data-originalcomputedfontsize="16">Eet twee eieren per dag. Eiwitten helpen voor wondgenezing. Advies van chirurg.</p>
<p data-removefontsize="true" data-originalcomputedfontsize="16">drink iedere ochtend voordat je gaat eten macrogol. Later op de dag helpt het niet meer. Dan krijg je toch weer drollen ipv zachte ontlasting.</p>
<p data-removefontsize="true" data-originalcomputedfontsize="16">doe het rustig aan. Als ik teveel wil doen komt er toch een druk op en dat voelt niet prettig. Laat de wond een paar keer per dag even tot rust komen door te zitten op een fijne stoel.</p>

<p data-removefontsize="true" data-originalcomputedfontsize="16">Deel 6</p>
<p data-removefontsize="true" data-originalcomputedfontsize="16">smeer  ‘s ochtends en ‘s avonds (ook na de ontlasting)een flinke hoeveelheid zinkzalf of barrière crème erop. Helpt tegen de zuren van je ontlasting Spoel je anus na de ontlasting onder de douche. Niet afvegen. Probeer je anus te ontspannen. slik vitamines bijv centrum helpt ook voor wondgenezing. Voor mijn gevoel heeft de diltiazem zalf weinig geholpen. Het deed soms nog extra zeer als ik dat smeerde. Uiteraard goed voor de doorbloeding maar als je de pijn kan onderdrukken dan kan je je anus ook ontspannen. ik weet niet of het ooit echt zal genezen en of het weer terugkomt maar hoe het nu is, daar kan ik mee leven. Ook al is het best omslachtig en best een werk al dat smeren, douchen etc. als ik terug denk aan de pijn die ik had en hoe het nu is ben ik een gelukkige vrouw. Ik wens iedereen heel veel sterkte toe en beterschap.</p>

Wat fijn om nog iemand zijn verhaal te kunnen lezen. Zoals jij benoemd is het fijn om een ‘ lotgenoot’ te hebben die je vooral begrijpt. Het is lastig voor andere mensen te begrijpen wat je hebt, het is geen gebroken arm wat je ziet en per dag verschild de pijn. Zoals in oudere berichten te lezen is zit ik vanaf 1 juli in de ziektewet. Naast het smeren met lidocaine zalf en diltiazem ( vasaline basis ) doe ik ook aan een warme douch. Ik krijg hulp om mentaal weer sterker te worden omdat je mentaal in een enorm diepte punt komt. Niet om mensen af te schrikken maar je voelt je echt alleen en alsof niemand je begrijpt. De botox injectie heb ik al een keer gehad maar ZONDER narcose. Zelf denk ik dat dit heeft meegespeeld met het mentale gedeelte. Ik voel me nu sterker en besef mijzelf dat het niet zolanger door kan gaan. Ik wil beter worden! Ik wil een normaal leven! Ik wil er niet meer aan moeten denken en mijn verdriet en angst en vooral pijn mijn dag te laten bepalen. Deze week ga ik nogmaals naar het ZH en zullen wij de volgende behandeling bespreken. De ouderwetse behandeling is geen optie ivm mogelijke continentie en ivm een eventuele zwangerschap. Waarom verzinnen ze hier nou niet iets nieuws op? Ze kunnen tegenwoordig alles maar voor zo’n klein iets hebben ze niets. Ik ga al bijna 4 maanden door een rollercoaster. Ik hoop dat het einde eens in zicht is. Momenteel week ik wel weer deels en ik merk dat afleiding helpt. Maar nu moet het probleem helaas nogmaals aangepakt worden. Ik kijk uit naar een pijnloos leven.

Hoi Puck,

O wat een ellende, ik voel zo ontzettend met je mee! Natuurlijk wil je een pijnloos leven.. wat je zegt, waarom moet je in deze tijd nog zoveel pijn moeten lijden. Waarschijnlijk omdat het niet iets levensbedreigend is. In mijn zwangerschap heb ik het waarschijnlijk ook gehad maar de huisarts zei aambeien. Maar die pijn was net zo heftig als nu. Toen mocht ik alleen maar paracetamol. Ik heb maanden ‘numb’ als een zombie op diezelfde tuinstoel gezeten. Dus niet kunnen genieten van mijn zwangerschap. Terwijl de zwangerschap zelf voorbeeldig ging. Dit was ook de reden (Kan je nagaan..?)dat ik niet nog een zwangerschap aandurfde terwijl mijn man en ik graag nog een derde wensten.. nooit gedacht dat ik spontaan nog een fissuur zou krijgen. Ik linkte dit aan mijn zwangerschap en dacht zoals ik schreef dat het aambeien waren.  Zo zonde.. zo zonde van je leven. Dit is echt iets traumatisch, kan me voorstellen dat je er helemaal doorheen zit Puck. De wanhoop nabij. Ik heb het zelfde gehad. Het enige wat hielp was tramadol. Dan maar verdoofd De dagen door dacht ik. Ik moet m’n leven een beetje op kunnen pakken. Zoals naar de kapper gaan. Had op een gegeven moment een uitgroei van 5 cm. Ik kwam het huis niet meer uit. Ik durfde nergens meer heen want stel je voor dat die messteken en die enorme pijn weer opstaken als ik op een andere stoel ging zitten.. ik ging gewoon een angst daarnaast ontwikkelen. Wat moet het ook erg zijn voor je zijn geweest dat je die injectie zonder verdoving kreeg. Bij polikliniek de blaak doen ze hem ook zonder narcose. Ergens dacht ik fijn! Hoef ik niet onder narcose. Maar dat is niet voor niets natuurlijk. Ik heb inmiddels de proctoloog gesproken. Ik moet nog 6 weken doorgaan met smeren. Zij vond het prima gaan en het hoort er allemaal bij (dagen dat het nog bloedt en dat je pijn hebt) ik ben nu denk ik het minst erge geval. Ik vroeg gaat het überhaupt nog wel dicht? Dat is ook mijn angst dat het nooit meer dicht gaat. Maar zij gaf aan van wel. Nou ja leer er maar mee leven kwam het erop neer. En wat ik al schreef. Ik kan er mee leven. Heb nog steeds pijnlijke dagen maar dan gun ik mezelf ook rust. En dan gaat het wel.. maar het blijft natuurlijk een afschuwelijk iets! Het is een enorme aanslag op je lichaam en geest. Die pijn is niet te verdragen. Ik wens je echt enorm veel sterkte Puck, de komende tijd. En ben erg benieuwd welke behandeling je gaat krijgen. Als je wil praten, ik houd dit forum in de gaten. En houd me (ons, alle lotgenoten) op de hoogte. Groetjes Tess

Heeft iemand ervaring met het operatief insnijden van de kringspier? Zo ja, waar en door wie heb je je laten opereren en wat was het resultaat?

Na 8 maanden ellende, geen dag zonder pijn, krijg ik nu onder narcose de botox injecties. Ze kijken dan ook of ze het gaan schoonmaken. Ik ben als de dood want dan ben ik weer helemaal terug bij af als ze het weer open maken. Ik ben benieuwd. Het is we niet goed genezen. Er zit een bobbeltje wat de pijn veroorzaakt.

Ik smeer nog steeds, en die zakjes neem ik s Avonds in, dit maakt voor de ontlasting niks uit. Probleem is echter wel dat die zakjes mijn neus uitkomen.

Iemand een tip om ze wat lekkerder te maken?

Ik kom veel op dit topic en vind het fijn om medepatiënten te treffen.

Sterkte allemaal.

 

Ondertussen start ik mijn 5de maand met mijn fissuur. Juli en augustus heb ik vooral plat op bed en in bad doorgebracht. In juli was het Schreeuwen...wenen...elke dag 2x in bad om de pijn te verlichten. Geluk bij een ongeluk was het zomervakantie voor mij.
In het begin bij de huisdokter dacht mijn eerst dat ik aambeien had... midden juli heb de bahandeling plichtsbewust 2 weken volgehouden, maar het werd erger en niet te houden. Toen ik radeloos in tranen van de pijn voor de 4de maal weer bij de huisarts stond kon ik de volgende dat dan toch terrecht bij de proctologie. Een fissuur...ik moest de komende weken smeren met diltaziam... na 6 weken smeren spoelen en baden bleek dat er een bolletje in de fissuur zat en dat ik toch een abces erbij had gekregen. Ik werd in een operatie gehaast 2 dagen erna. De fissuur werd ‘gekuist’ de abces aangepakt en de marisk weggesneden.
Dit was psychologisch allemaal best zwaar... ik ben met tranen uit mijn narcose gekomen en de volgende dagen waren een hel zonder hier vooraf over gesproken te hebben.

Nu zit ik 4weken na datum weer met een bolletje in mijn fissuur. De chirurg zei dat we nog even gingen afwachten... hebben jullie ook ervaring met een bolletje in de fissuur. Ik krijg weinig informatie bik de arts....het is eerder het gevoel van machteloosheid..we proberen wat en we zien wel waar we komen.

Ik probeer ondertussen zo hard mijn best te doen..2l water drinken...10 000stappen per dag is mijn streefdoel...fruit, groenten,noten...en dan gaat het goed en ben ik zo gelukkig tot ik plots krampen krijg en meerdere keren op een avond plotse stoelgang moet maken. Zoals de laxeerzakjes...dan krijg ik ook krampen en geforceerde stoelgang. Dan is het wondje weer open van al dit geweld en is de pijn er terug. Het is niet eens harde stoelgang... herkent iemand dit?

ik weet het niet meer. Nu laat ik mijn hoofd weer hangen en moet ik even rusten in de zetel van al deze chaos. In weet niet wat ik verkeerd doe.
ik start weer met mijn voedingsdagboek en noteer weer elke ontlasting en klacht...op hoop dat ik zelf een patroon ontdek en inzicht krijg in mijn voeding.

kortom... ik ben heel benieuwd of iemand hier een insnede in de kringspier heeft gehad en hier ervaringen over kan delen? + ervaringen over het bolletje in de fissuur

Hoi Marjolein, de zakjes zijn idd afschuwelijk! Ik moet mezelf ook iedere ochtend psychisch voorbereiden om weer dat vreselijke goedje in te nemen. Heel m’n lichaam protesteert tegen dat drankje.?  Maar alles voor de fissuur denk ik dan maar. Misschien wat siroop erin? Ik doe er een heel klein beetje water in. Ik gebruik 1,5 zakje. En dan gelijk doorslikken met m’n neus dicht en een groot glas water er achter aan. Bleeeh! Wat spannend voor je de komende tijd. Misschien begin je wel opnieuw maar krijgt het misschien eindelijk de kans om te genezen. Nu in ieder geval niet. Misschien teveel littekenweefsel? Dat bobbeltje? Ik voel met smeren ook duidelijk een bobbeltje. Het blijft een enorm gevoelig iets. Het gaat wel beter en heb lang niet meer die pijn maar zodra ik vaker naar het toilet moet dan is het weer pet.. toch weer een paar uur last. sterkte! En succes met je behandeling!

Hallo allemaal,

Weer even een bericht van mij, ik ben nu bijna 1 jaar verder sinds er een fissuur geconstateerd is, en het gaat nu eigenlijk heel goed.

Het laatste half jaar smeer ik met Sudocreme,en dat werkt bij mij . Ik heb geen pijn meer, en de figuur is bijna weg.

Die speciale crèmes hadden geen effect,  behalve hoofdpijn, dus daar was ik al vrij snel mee gestopt.

Het heeft ook geholpen dat ik in Maart een galblaas verwijdering heb gehad waardoor mijn ontlasting altijd zacht is...

Maar ik weet dat het ook anders kan zijn, ik heb vorig haar ook een tijdje niet kunnen werken omdat ik niet kon zitten van de pijn !!

En snachts wakker liggen...je geen raad weten....

Wens iedereen heel veel sterkte en beterschap !

 

Zo hier lig ik dan in bed, na te denken wat morgen komen gaat. Morgen is de tweede keer dat ik de botox injecties krijgt. Ook ditmaal zonder narcose. De eerste keer werden ook skintags verwijderd en de injecties gedaan. Allemaal bij bewustzijn het was een hel. Hierna heb ik zoals eerdere berichten te lezen is mentaal een klap gehad. Maar toch raden zij mij aan het zonder narcose te doen. Dit omdat deze ingreep anders is. Het is nu alleen twee maal een injectie. Het fissuur is ‘ iets ‘ verbeterd en er is littekenweefsel ontstaan. Ik heb paniek aanvallen en angst door de eerste ingreep. Maar doordat dit alleen injecties zijn en ik te angstig ben voor naalden is het tocu beter om bij bewustzijn deze ingreep te ondergaan.

Dit omdat het anders zo’n groot circus is terwijl je binnen 5 minuten buiten kan staan.ik ben erg benieuwd. De doktoren zeggen dat dit het beste voor mij is ook om de laatste keer te kunnen vergeten. Prikken zijn nooit leuk! Maar dit moet te kunnen zijn doorstaan. De helse nachten heb ik ook in het begin gehad, maar ik voel door rust in mijn hoofd en lijf daadwerkelijk verandering. Ik hoop dat dit de laatste keer zal zijn en ik rust kan krijgen. De zakjes slik ik ook iedere dag, maar vergeet niet je moet niet alles achter je eten zoeken. Ik ging allerlei dingen in mijn hoofd halen terwijl ik al jaren hetzelfde eet. Uiteraard is beweging en water belangrijk, maar het is niet de bedoeling dat je uiteindelijk helemaal bepaalde stoffen niet meer binnen krijgt. Het is vooral belangrijk dat je rust vind in je hoofd en lijf. Ik hoop na morgen na de injectie opgelucht te zijn. Ik kijk uit naar het leven zonder fissuur en stress. Het is fijn als je weer eens jezelf kan zijn!

Houd moed en hou vol allemaal, dit zeg ik ook tegen mijzelf. Uiteindelijk moet het echt goed komen, hoe moeilijk het ook is.

Heel veel sterkte Puck!! Laat weten hoe het is gegaan. Ik hoop dat het alles meevalt en dat je leven langzaamaan weer pijnloos kan gaan beginnen

wat fijn Sandy dat het beter met je gaat! En wat heeft het uiteindelijk nog lang geduurd. Maar dit kan je hopelijk voor altijd achter je laten.

Puck, hoe is het met je? Botox zonder de verdoving schijnt enorm pijnlijk te zijn... Ik laat hem binnenkort onder narcose doen. Ik heb heb ook aangegeven dat ik geen gesnij wil hebben zo tegen de feestdagen.

De ene dag gaat beter dan de andere.

Sandy, jij was toch altijd in de weer met wattenstaafjes? Fijn dat het beter gaat!!

Het blijft een naar iets.

Aan de buitenkant zie je niets en we gaan maar door. Zitten, staan, zitten lopen...

Het zal toch ooit wel goedkomen?