Hoi Dennis, als je het 4 manden hebt dan het is chronisch fissur.Bij mij was ook zo, een chronische fissur gaat nooit genezen met zalf.Het is een ellende echt, zo klein iets zo ongelofelijke veel ?

Heb een Botox, heb ook LIS operatie niks gewoon niks helpen het geneest niet, aleen erger te worden.

Ben bij veel ziekenhuisen geweest, bij klinieken iedereen zegt blijft smeeren ??

maar ja nieman weet dat hoeveel pijn heb je,

en zeggen misschien naar psiholog te gaan, wat gaat helpen een psiholog een gesprek het probleem blijft weer daar, eertse moet de probleem opgelost worden maar ik denk dat in Nederland is heel weinig informatie over dit probleem en weinige behandelinge, veel mensen met zo veel pijn en geen oplossing het is een ellende, hele kwaliteit van de leven is kapot.

hier hebben ze het over sudocreme:

 

https://patient.info/forums/discuss/healing-a-chronic-anal-fissure-451542

mindfullness kan ook helpen

Na zoveel jaar smeren en 2x botox te hebben gehad samen met de arts besloten voor een operatie. De operatie houdt in fissuur schoonmaken en geen botox vanwege incontinentie. Na de operatie wat pijn maar daarna gelijk pijn stillers geslikt. Ik was wel benauwd op het moment van ontlasten. Tijdens had ik geen pijn maar er na wel. Gevoel van zout op de wonden. Ik douche mij er na en zit met mijn benen op een krukje te ontlasten. Eet gezond en zorg dat ik alles neem om mijn ontlasting zacht te houden. Ik ruik de wond wel maar mag niet smeren. Na 5 dagen had ik last van mijn hechtingen. Het advies was bewegen, ik kan fietsen maar voel wel mijn bil hierna. Na 8 dagen merk ik dat de pijn na het ontlasten minder wordt. De hechtingen zijn denk weg want die voel ik niet meer. Ik merk vooruitgang maar ben wel bewust dat ik alles er aan moet doen om verbetering te blijven ervaren. Niet vegen, 2 liter drinken, melkwei, vit c innemen. Ik had ook mijn twijfels voor de operatie maar ik had na ontsteking geen keus. Nu kan ik zeggen het is mij mee gevallen maar we zijn er nog niet.

Nou nou ik ben gister aan me trombose aambei geopereerd onder narcose..Daarna veel pijn en niet kunnen slapen .De pijn is des duivels. Diclofenac noch oxycotin helpen niet en ik mag pas na 3 dagen lidocaine en daltiazem creme op smeren.Het brand vreselijk. Ik heb al sedert mijn tienerjaren last van inwendige aambeien maar dit keer kwam die naar buiten ..ik verging van de pijn.Heb net 2 klontjes ijs in een boterham zakje erop gedaan en een 1000mg PCM  ingenomen en het werkt. Pijn nu weg . Heb ook lactulose stroop ingenomen om te laxeren en ben 2x naar de wc geweest en buik borrelt nog steeds. Door de botoxprikjes die ik 15 juli j.l kreeg in het Helderkliniek in amsterdam heb ik last van winderigheid en een opgeblazen gevoel. Ik wens dit niemand toe .De pijn is onbeschrijfelijk wanneer je het hebt boy oh boy.

29 sept weer voor controle. Zit nu op de reserve bank ..ziek gemeld .

Ik wens een ieder sterkte die dit meemaakt .

PS Ik leef nu van kwark met muesli in de ochtend en in de avond enkelt zelfgemaakte smoothies .

 

Ik heb in 2002 na !ang etteren met met deze vervelende kwaal en na vele bezoeken aan de huisarts, vele smeersels een doorverwijzing gekregen naar een chirurg in het ziekenhuis. Deze constateerde zonder een rectaal toucher dat ik een anuskloofje had. Zes weken ISDN zalf smeren, want 75% van de patiënten genazen hiermee van hun kloofje. Na zes weken controle afspraak zonder verbetering. Weer zes weken smeren, geen resultaat. Toen op de kleine ok onder plaatselijke verdoving de LIS ondergaan. Vond de ingreep meevallen, maar de klachten bleven helaas. Doorverwezen aar bekkenbodemthrrapie. Maar de spanning in de kringspier was uitstekend en ik kon weer gaan. Enkele weken daarna gingen de klachten toch helemaal weg. Maar om de paar jaar ontstaat er toch weer een kloofje op dezelfde plek en iep ik de deur weer plat bij de huisarts. Nu heb ik anderhalf jaar weer flinke klachten en doorverwezen naar de proctoloog. Huisarts en de proctoloog konden eerst geen afwijking vinden ,maar bij het derde consult vond hij toch een kloofje. Smeren met diltiazem, maar na 8 weken merk ik nog geen verlichting. Het probleem is ook dat ik in dit soort situaties psychisch ontregeld raak en depressief wordt. Soms worden de klachten tijdelijk wat minder en na wat steviger ontlasting terugval. Sterkte voor iedereen.

Hallo

ik loop al jaren deze klacht, ben doorverwezen naar het ziekenhuis en daar zijn 2 scheurtjes gezien! Om mijn gerust te stellen is er ook een coloscopie gemaakt waarbij een poliep is weggehaald, deze was goedaardig en daar kwam het bloedverlies dus niet vandaan! Nu zijn de klachten niet over en zit ik aan de antidepressiva voor mijn angst! Daarbij neem ik ook nog oxcazepam om rustig te worden!
Ik weet het niet meer! Ben weer begonnen met ISDN crème. Kom ik hier ooit nog van af?

 

 

Op 31 augustus op mijn verzoek had ik weer een afspraak gemaakt met de chirurg omdat mijn anusklachten bleven aanhouden ondanks het al drie maanden smeren met Diltiazem. Eerst beoordeeld door een co-assistent en daarna door de chirurg zelf. Na grondige inspectie huidplooien en rectaal toucher was de conclusie dat het kloofje inmiddels dicht is. Stoppen met de crème, want dat had geen zin meer na drie maanden smeren. Ik heb dit al meerdere keren in mijn leven meegemaakt en altijd in combinatie met mijn psychische toestand en PDS die er heftig op reageert. Zo ook nu weer. Veel sterkte aan iedereen.

 

<span style="font-weight: 400;">Hallo iedereen, </span>

<span style="font-weight: 400;">Ik heb al sinds 2013 'last' van een fissuur. Dit forum heb ik vreemd genoeg nooit mogen ontdekken ondanks mijn dagenlange zoektochten op internet, wellicht omdat mijn zoekwoorden altijd in het Engels waren.</span>

<span style="font-weight: 400;">Inmiddels gaat het redelijk goed, en daarom wil ik een en ander delen, zodat er iemand misschien bij gebaat is. Wel plaats ik hierbij een belangrijke opmerking; veel oplossingen werken niet bij iedereen tot een gewenst resultaat. Het is voor iedereen een persoonlijke zoektocht. Misschien is dat dan ook de reden dat helaas niet alle huisartsen in staat zijn op tijd iemand op de juiste manier te helpen. </span>

<span style="font-weight: 400;">Ik denk dat de eerste verantwoordelijkheid bij de patiënt zelf ligt. Dat is geen kritiek naar anderen toe, hoogstens zelfkritiek. Ik heb zelf namelijk véél te lang gewacht om überhaupt maar naar de huisarts te gaan, en zelf lopen dokteren. Tot het helemaal mis ging.</span>

<span style="font-weight: 400;">2013: dankzij vele picknicks met teveel wit brood kreeg ik last van ernstige obstipatie. Ik kon dagen niet naar de wc, wat ik ook probeerde. Ik gebruikte vaseline, sudocreme, en uiteindelijk ook Theranal want ik kreeg ook voor het eerst in mijn leven last van aambeien. Ondanks dit alles deed ik niets aan mijn dieet. Niets hielp tegen de verstopping, dus ik besloot na iets gelezen te hebben over 'toucheren', dit zelf te proberen. Met wegwerphandschoentjes ontdeed ik mezelf van de harde ontlasting die dagenlang vast zat ik mijn endeldarm. Dit werkte enigszins, maar de aanhoudende vertraging werd niet opgelost. Ook begon ik Microlax te gebruiken, een klysma op basis van sorbitol, die na inspuiten de darm zo irriteert dat er peristaltiek op gang komt. Dit allemaal was symptoombestrijding.</span>

<span style="font-weight: 400;">In 2015, na twee jaar aanmodderen, kreeg ik voor het eerst een fissuur. Althans, ik had eerder bloed gezien, dus ik weet niet zeker of die twee jaren alleen bloedende aambeien waren. Weer ging ik aan de gang met zalven: Theranal, vaseline, Sudocreme. Ook begon ik met laxeermiddelen, blijkbaar bedacht ik me toen pas dat ik mijn ontlasting zacht moest houden. Ik heb Lactulosesiroop, Grunwalder no 1 (met senna: don't use this!) en Metamucil geprobeerd. Uiteindelijk leverde het op dat ik talloze keren per dag op het toilet zat, en vooral door die Grunwalder no 1 zo’n verschrikkelijk snelle en ONnatuurlijke stoelgang kreeg dat het de huid ook sterk begon te irriteren. Daarom stopte ik er mee. En acuut kreeg ik ernstige obstipatie. Vanaf dat moment was het smeren geblazen. Ik gebruikte paracetamol, want door een maagaandoening kon ik niks anders slikken. Dat helpte helaas niet veel, misschien om mijn koorts te verminderen.</span>

<span style="font-weight: 400;">In 2016 was mijn fissuur chronisch geworden. Ik kreeg op een gegeven moment flinke koorts, en mijn verstandige partner drong erop aan om toch naar de huisarts te gaan. Om het mijn partner te vertellen, met wie ik toen net een jaar samen was, vond ik al verschrikkelijk moeilijk. Maar gelukkig heb ik dat wel gedaan. Het is uiterst belangrijk om mensen in je omgeving te vertellen waar je mee rondloopt. De huisarts stuurde me eerst naar huis met ISDN. Dit hielp helemaal niets, ik kreeg alleen hoofdpijn.</span>

<span style="font-weight: 400;">Na een paar weken voelde ik een flinke bobbel bij mijn anus. Weer naar de huisarts en zij vermoedde een abces. Ze stuurde me daarmee direct naar de eerste hulp. Daar verwezen ze me door naar chirurgie, en daar hebben ze het abces open gesneden, en het fissuur bekeken, want dat zat op een andere plek, namelijk aan de achterkant, op half twaalf zou je kunnen zeggen. Het bekijken ervaarde ik als een marteling. Mijn tip: houd je kiezen op elkaar, want zodra iemand anders er aan zit is het even schrikken. Dat had ik me niet kunnen bedenken, daarom schrok ik zo. Maar weet ook dit: pijn is een indicatie: je gaat er niet aan dood, je valt hoogstens flauw, maar dat gebeurt niet zo snel. En er is altijd nog een verpleegster bij die je in de gaten houdt, en je hand kan vasthouden. En: het is tijdelijk. Onthoud dat.</span>

<span style="font-weight: 400;">Een aantal weken later heb ik een MDL-arts gezien, en is er een datum geprikt voor een coloscopie, om narigheid uit te sluiten. Eerst moest het fissuur zo veel mogelijk helen, dus ik kreeg (eindelijk) diltiazem, en macrogol voorgeschreven. Deze zalf bleek een wondermiddel. Na een maand was de flinke fissuur dicht, met flinke randen littekenweefsel helaas, dat wel. Maar het was dicht. Ik moest elke ochtend en elke avond smeren. En na elk toiletbezoek spoelen in de douche, en daarna óók diltiazem gebruiken. De macrogol moest 2 zakjes in de ochtend en 2 zakjes in de avond worden ingenomen. Hiermee redde ik het, tot de coloscopie. Ik heb vlak voor de ingreep de MDL arts verzocht heel voorzichtig te zijn. De verpleegster stelde aan de MDL arts voor om een kleinere buis te gebruiken, die ze ook wel bij kinderen gebruiken. Ik dank haar op mijn knieën. Er werd niets vreemds gevonden: wel was de conclusie: luie darm (oa door laxeermiddelen: senna!) en IBD. De MDL verwees me naar chirurg die ook Botox injecties heeft gegeven. Ook moest ik doorgaan met Macrogol, en met de diltiazem zodra het gespannen aanvoelde.</span>

<span style="font-weight: 400;">In 2017 onderging ik een operatie, waarna er volgens het boekje morfine wordt ingespoten. Nadat ik bij zinnen kwam, zag ik dat ik aangesloten was aan een pomp, met een knopje, waarmee ik zelf kon aangeven of ik meer morfine wilde. Ik heb meteen gezegd dat ik dit niet wilde, wetende hoezeer opiaten obstipatie kunnen veroorzaken. Er werd ondanks mijn uitleg over mijn fissuur etc, toch aangedrongen het te blijven gebruiken. De dokters die langs kwamen aan mijn bed drongen er het meest op aan:  een arts zei zelfs ‘we zijn hier in Nederland, en we hoeven hier geen pijn te lijden’. Deze en andere artsen weten blijkbaar niet hoe intens de pijnbeleving bij een fissuur is..</span>

<span style="font-weight: 400;">Uiteraard heb ik het knopje niet gebruikt. Het was al erg genoeg dat ze vlak na de operatie een standaard dosis morfine hadden gegeven. En de eerste dosis van het pompje was al ingedrukt door een verpleger toen ik nog niet helemaal helder was. Er valt niets te raden: ik raakte direct verstopt en mijn fissuur ging weer open. Ik heb met een combinatie van (intermittent) vasten, meer macrogol gebruik en diltiazem gebruik dit weer opgevangen. Terwijl je zou denken dat je revalidatie voor je operatie al genoeg intensief is. Het was een dubbele marathon die ik liep.</span>

<span style="font-weight: 400;">Uiteindelijk leef ik nog, drie jaar later, met vallen en opstaan. Eerst was ik in de veronderstelling dat ik de zalf kon afbouwen en daarna wellicht niet meer nodig zou hebben. Dat was niet zo. In overleg met de huisarts gebruik ik nu al lange tijd de diltiazem zalf alleen in de avond. Als het weer open gaat, of het voelt te strak, dan gebruik ik het ook in de ochtend. Ik ben van plan dit ooit nog eens te overleggen met een specialist. Want de huid rond de anus wordt wel losser, rimpeliger, terwijl het daarvoor altijd glad was. Misschien is dit een voordeel, misschien niet. De laatste keer dat het open ging was eind mei. Dus ik heb het aardig onder controle, nu in september. Toen ik dus in mei de ochtend ook weer smeerde, kon ik na tien dagen al voelen dat het weer dicht was, en kon ik dus weer over naar 1x in de avond. Tip: houd het bij, in je agenda bijvoorbeeld. </span>

<span style="font-weight: 400;">Het is nu dus wel zo dat het fissuur flinke littekenranden heeft, en die rekken niet mee met ontlasting. Daarom stelde mijn MDL voor misschien een fissurectomie te doen. Maar in overleg met mijn huisarts is dat nu niet nodig. Laten we hopen dat dat zo blijft.</span>

<span style="font-weight: 400;">Nog een paar tips: ik heb lange perioden gehad waarbij ik niet kon fietsen, overduidelijk voor wie ook een (litteken)fissuur heeft. Ik heb een fietszadel gevonden met een uitsparing, je kunt zoiets vinden als je zoekt met ‘fietszadel’ in google en dan op afbeeldingen klikt. Ook ga ik nooit fietsen zonder eerst met vaselinecreme (apotheek) te smeren! Anders loop je kans dat het fissuur weer open wordt getrokken, door je bewegingen. Helaas spreek ik uit ervaring. Sowieso is het verstandig om wat vaselinecreme overdag aan te brengen, iets er in, en iets er om heen. Want met zitten op harde zittingen, of zelfs autostoelen, gaat het soms mis. Better safe than sorry!</span>

<span style="font-weight: 400;">Ik ben nu bezig met onderzoeken of ik de macrogol kan vervangen door vezels, waarvan ik de laatste 2 jaar alleen in de avond 2 zakjes gebruik, soms 1. Ik heb sinds een aantal maanden stevige diarree, denkelijk door een zoetstof gebruikt in de Aurobindo Macrogol. Ik ben nu bezig met psyllium icm met inuline vezels. Alleen weet ik nog niet welke dosering goed bij mij werkt. Ik heb nu 4 dagen geen macrogol gebruikt en het is helaas behoorlijk ferme ontlasting inmiddels. Heeft iemand tips wat betreft psyllium? Behalve belachelijk veel drinken? En gebruikt iemand pap, zoals havermout, of Brinta? </span>

<span style="font-weight: 400;">Tot zover. Wees sterk, het gaat over. En accepteer. Dat is de enige weg. Ook dat je vanaf nu anders moet gaan leven en afhankelijk bent van bepaalde medicijnen of toevoegingen. Dus: smeren, smeren, smeren. Drinken, drinken, drinken, vezels, vezels, vezels. En als belangrijkste: bewegen, bewegen, bewegen. Lang zitten is funest.</span>

 

Hi!

In een ander forum heb ik gevraagd naar lotgenoten die na het wegsnijden van een aambei ook een pijnlijk litteken overhielden. Dat wil zeggen. De constante druk van de kringspier op het litteken doet pijn. Één arts heeft gekeken en ziet geen wondje meer, alles is dicht. Maar als ik jullie zo lees zijn er meer mensen geweest waar aanvankelijk geen kloofje is gezien die er toch bleek te zitten.

Ik heb zelf aanvankelijk wel gedacht dat de snede van de operatie niet goed geheeld was.

Zijn er allicht 1 of 2 personen die mij kunnen vertellen hoe een fissuur voelt?

Ik heb geen pijn bij het poepen. Ook geen bloed. Mijn pijn ontstaat in de loop van de tijd na het ontlasten (alsof de darm onder druk van de zwaartekracht valt op de plek waar deze hoort te zitten). Het is een knijpende pijn. (Geen snijdende of brandende) Wanneer ik bijvoorbeeld op vakantie niet kan poepen voel ik de knijpende pijn niet. Dan valt de plek hoger uit en drukt de kringspier er niet op.
Ik vind sommige artsen wel een beetje prutsers hoor.. Mijn ingreep is 9 maanden geleden.

Groetjes Fleur

Hallo,

 

Wat een heftige verhalen... gelukkig ook een aantal met goede afloop. Zelf kreeg ik een chronische fissuur 2 weken na mijn 1e bevalling 3,5 jaar geleden. Ik had nogal veel schade en was bang dat het te straks was gehecht.

Door de pijn raakte ik depressief en na heel veel bezoekjes aan de HA en bekkenfysio, heb ik mezelf laten doorverwijzen naar de Helder Kliniek. Binnen een week na het consult lag ik op de OK voor botox. Binnen een week van de pijn verlost. Ik kreeg nog een botoxbehandeling, want volgens de arts kregen mijn hersenen dan ook langer de tijd om de reflex weer goed te krijgen met het loslaten van de kringspier.

Ruim 2 jaar lang klachtenvrij geweest, maar sinds januari dit jaar heb ik heel af en toe een terugval gehad. Het viel allemaal mee en genas toch weer zonder botox. In augustus was het helaas weer raak en een paar dagen later kreeg ik borstontsteking, dus aan de antibiotica.

Hierdoor raakten mijn darmen compleet van slag en werd de fissuur vreselijk pijnlijk. 2 september opnieuw botox gehad en had nu eindelijk goede bekkenfysio! Werd aan het litteken behandeld met een speciaal apparaat (indiba), maar toch kreeg ik steeds meer pijn na elke behandeling. Ik en mijn fysiotherapeut snapten er niets meer van...

Wat bleek: mijn stuitje stond scheef en ik had heel veel knopen ik mijn spieren er omheen en vastzittend bindweefsel. Mijn stuitje is rechtgezet (nimoc methode) en ben al een aantal keren geprikt in de spieren. Ik merk dat de kringspier veel beter ontspant met ontlasten. Grote kans dat de 1e bevalling de oorzaak van de scheve stuit was en dat dit door de 2e is verergert. Nooit duidelijke stuitklachtem gehad, maar een hele gespannen bekkenbodem dus.

Nu heb ik wel weer wat last van het fissuur denk ik, maar er stond nog zoveel spanning op al die tijd, dat ik daardoor niet volledig baat had bij de botox. Volgende week heb ik weer een consult bij de Helder Kliniek en ik hoop dat ik dan weer opnieuew botox mag. Dit heeft tot nu toe elke keer geholpen.

 

Ook ben ik denk ik overgevoelig voor sommige voedingsstoffen geworden door de antibiotica. Dat maakt de genezing ook extra lastig, dus daar ga ik me op laten testen vandaag.

 

Hopelijk ben ik er hierna vanaf! Ik las even terug ook dat iemand schreef over last van de stuit en dat dit volgens de arts normaal is, maar door de hoge spanning kan ook je stuitje scheef getrokken worden. Ik zou zeggen: laat je stuitje checken en de spieren er omheen door een goede bekkenfysio! En zoek een bekkenfysio die ook gebruik maakt van een Indiba. Dit zorgt voor herstel van littekenweefsel (dus ook van fissuren) en neemt de spanning uit je spieren. Succes iedereen die er (nog) mee loopt. Het is iets vreselijks wat je hele dagelijkse leven zo kan beïnvloeden. Sterkte!

 

Roos.

Hoi,

Ook ik heb al jaren last van fissuren. Vreselijk pijn kan het geven. Nu ook al 3 maanden aan het smeren met ISDN creme. Ik vind het lastig om mijn ontlasting zacht te houden. Ik kreeg Psyllium vezel zakjes maar heb het idee dat het alleen maar erger daar van word. Nu maar weer lactulose en neem de krampen en lucht maar op de koop toe. Hebben jullie ook vreselijke jeuk na het ontlasten?

Sinds 2009 loop ik  met fissuren in totaal heb ik 3 keer een botox behandeling gehad, en heb ook een verzakking.
ik kan er nogal wat over vertellen!!

helaas zijn wij dus de mensen op deze forum en buiten de forum om die ook zoekende zijn voor  deze  leven stelende aandoening.
een soort van zelf dokter aan het spelen, Waarom?  We zijn radeloos.
waarom worden wij niet gehoord waarom worden wij niet persoonlijk gericht en doel gericht voor verbetering behandeld.
1 super klein voorbeeld.
ik kwam radeloos bij de chirurg in het zienkenhuis ik was aan het janken om hulp,

ik zij naast mijn klachten ook dat ik mijn wind (scheet) niet naar buiten kreeg, dat dat super vervelend is want hij hangt dan zeg maar in de endeldarm maar komt niet naar buiten.
wat hij zij was maakt niks uit je bloed neemt dat wel op.
ik dacht ok van hoe!!!!!???

ik wil alleen mijzelf en alle andere die er al jaren mee bezig zijn zeggen.  Dat we het als eerst maar moeten accepteren dat dit ons gehandicapt is, en kijken wat het beste bij je past kwa zelf dokter.

Mensen ik zweer bij kiwi. Ik eet nu al 3 jaar lang elke ochtend een kiwi en dit houdt je ontlasting echt zacht. Daarnaast moet je echt bewegen. Ga na elke avondmaaltijd een half uurtje wandelen. Dit activeert je verteringsstelsel. Als je ontlasting goed blijft dan voorkom je de fissuren.

Hai,

Een tijdje ging het eindelijk goed door gebruik van lactulose. Niet gek eigenlijk want het houd je ontlasting goed zacht. Maar vanavond zonder het gebruik van lactulose was het weer prijs. En ik kan echt niet zeggen dat mijn ontlasting hard was, maar het lijkt of het niet goed erdoor kan en meteen weer een venijnig scheurtje of aambei. Word er moedeloos van. Vrees dat dit voor heel mijn leven is. Ik denk dat het komt omdat mijn kringspier niet ontspant. Na alle verhalen te lezen ontzie ik om verdere stappen te nemen.