Hallo

Nu 5 dagen na de operatie word de pijn , na vrijwel weg te zijn geweest steeds erger.
2 dagen geleden kon ik al zonder paracetamol , maar nu niet meer.
De wond doet gewoon pijn , ik heb al eens gekeken of ik iets van een ontsteking zie maar ik kan niks ontdekken.
Ook valt me op dat de bal nog steeds dik is , en dit niet afneemt.
Maar heb eerder het idee iets toe neemt , maar dit durf ik niet met zkerheid te zeggen.
Wel staat er spanning op de wond doordat de huid aangespannen staat , enerzeids door de grootte van de bal en anderzijds door het aanspannen van de spieren.
Dit veranderd ook niet meer , terwijl 2 dagen na de operatie zich de boel daaronder nog wel eens ontspande.

Ik vertrouw dit niet en ga maandag eens bellen of dit allemaal normaal is.
En anders als het weer een vochtophoping is , dan laat ik me niet prikken daar onder , maar dan halen ze dat ding maar weg.

Gr Bjorn

Bjorn,

Der is weinig rede om je druk te maken, ik deed het ook maar achteraf had ik me niet zo druk hoeven te maken.

Het kan een enkele zaken zijn, Nabloeding, wondvocht.. onsteking, een onsteking gaat ook vaak gepaard met koorts, roodkleurig rondom..
De wond kan inderdaad gespannen zijn als de balzak weer vol lijkt te raken. een nieuwe afspraak maken om je gerust te stellen raad ik je zeker niet af! gewoon doen.. ook val het enorm mee die spuiten die je krijg als ze er wat vocht uit trekken.. maar zo kunnen ze ook zien wat er uit komt.. 🙂 in ieder geval succes 🙂

Hai Bjorn,

Ik sluit me aan bij Anononiem 9. Gewoon morgen meteen bellen en melden wat de situatie is. Maar geen paniek, kan van alles zijn. Het lijkt allemaal erger doordat de balzak 'los weefsel' is, waardoor een zwelling tot maximale proporties kan doorgaan.

Succes morgen!

Nog even het vervolg van mijn eerdere verhaal, laatste bericht afgelopen woensdag. Het is nu allemaal prima, de zwelling is met antibiotica met drie dagen (!!) nagenoeg weg en ik voel me helemaal de oude. Afgelopen vrijdag weer van alles gedaan. Conclusie,de eerste twee dagen na ingreep voel je je prima, maar doe ERG rustig aan, de reactie komt daarna!! Daarbij is het geloof ik gebruikelijk dat de wond vocht blijft afgeven en dat er een zwelling komt. Blijf dan in bed, paracetamol slikken en bij twijfel de huisarts bellen voor evt antibiotica. Niet iedereen is hierover van te voren goed geinformeerd. En last but not least, hecht niet teveel waarde aan de slechte verhalen op internet, de goede hoor je niet! Veel sterkte allemaal.

Beste mensen,

Zes dagen geleden ben ik aan mijn hydrocele geopereerd. Ter voorbereiding belandde ik op dit forum. Ik besloot vooraf om mijn ervaring met de operatie met jullie te delen achteraf, of die nou positief of negatief was.

Ik ben nu 31. Al toen ik een jaar of 17 was had ik een licht vergrote testikel aan de rechterkant. Het begon als een heel klein verschil, en na een paar jaar ging ik via de huisarts naar de uroloog die me geruststelde dat het slechts een hydrocele was, geen tumor. Zolang ik er geen last van had was een operatie niet nodig. En de omvang was nog beperkt, dus ik liet het zitten.

Inmiddels ben ik getrouwd, heb ik kinderen en is mijn hydrocele elk jaar een beetje blijven groeien. Ik besloot dat ik vroeg of laat toch geopereerd moest worden. Een paar weken geleden was hij 10 x 4.5 cm (opgemeten met een echo) en zat hij steeds meer in de weg. Omdat ik verder gezond ben stelde de anesthesist een ruggenprik voor. Ik was daar blij mee, want in mijn tienerjaren was ik een keer vrij beroerd geweest na een narcose (toen moest ik met een volle maag acuut onder het mes, dat zal ook meegespeeld hebben).

Afgelopen dinsdag, 8 februari, was het zover. Eerst kreeg ik een infuus in mijn onderarm en moest ik in bed wachten. Drie kwartier later werd ik de (koude!) OK ingereden. Ze legden aangenaam verwarmde dekens over mijn benen en daarna kreeg ik de ruggenprik. Ik moest rechtop gaan zitten (ik zat in kleermakerszit), met een enigszins bolle rug en mijn schouders en armen slap voorover gehangen. Toen voelde ik een hand tegen mijn onderrug en zei iemand dat ik moest proberen om mijn rug tegen die hand aan te duwen. Dat ging goed en later kreeg ik na een seintje de prik. Ik voelde hem nauwelijks, ik ademde rustig door, maar na een paar seconden voelde ik wel een tinteling die van boven naar beneden door mijn linkerbeen liep. Dit leek de bedoeling te zijn en toen kon de injectie toegediend worden. Al snel voelden mijn benen van boven naar beneden warm aan en niet veel later was ik al "verlamd". Een vreemde gewaarwording! Ik kon gaan liggen en kreeg een groen doek voor mijn gezicht zodat ik niets zag. Ik hoorde dat mijn balzak werd geschoren (hier en daar voelde ik ook wat "beweging", maar meer ook niet) en ik begon op dat moment wat te schudden met mijn armen en bovenlijf. Als van de kou, ik kreeg ook verwarmde dekens over me heen, maar misschien was ik toch ook zenuwachtig. Al snel zei iemand dat ze begonnen waren met de ingreep. Ik besloot me te focussen op mijn ademhaling, maar de hele operatie door bleef ik wel wat schudden. Op een gegeven moment gingen ze hechten en toen dat klaar was, voelde ik me opgelucht. Ik vroeg hoeveel vocht ze hadden afgetapt: 100, nee.. 150 milliliter! Best een last minder dus.

Kennelijk hebben ze me weer aangekleed met een soort jockey waarmee je balzak goed ondersteund is, die je ook aan kunt houden als je naar het toilet moet. In de recovery zagen ze met een echo dat ik 460 ml urine in mijn blaas had. Ik moest dus zo snel mogelijk plassen, anders zou ik een katheter moeten. Tip: maak je blaas zo kort mogelijk voor de ingreep nog goed leeg. Toen ik weer mijn benen kon bewegen (zonder dat ik dat goed voelde!) mocht ik weer terug naar "mijn" zaal van 4 bedden. Daar kreeg ik boterhammen en koffie en probeerde ik in een fles te plassen met mijn jockey aan. Na enige tijd voelde ik dat ik kon "afknijpen" en kon ik op mijn benen staan om te plassen. Ik had 600 milliliter... dus mijn blaas was echt overvol. Toen ik had geplast en weer kon lopen mocht ik me aankleden en reed mijn vrouw me naar huis.

Op de wond zelf zat een los stuk verband met daaroverheen dus die jockey. Thuis bleek ik toch te veel gelopen te hebben want het bloed kwam enkele uren nadat ik thuis was door het verband heen. Voor het slapen gaan nam ik twee diclofenac (uit voorzorg als ontstekingsremmer), verder nam ik de eerste twee dagen per dag 4x 1000 mg paracetamol. Naar het toilet gaan was even lastig, want ik wilde die jockey zo lang mogelijk aanhouden. Eerst dus voorover hangen voor de kleine boodschap en dan met een lege blaas gaan zitten voor de grote boodschap, allemaal met de jockey aan. Ik had gelezen: hoe strakker ingepakt, hoe minder de zwelling. Uiteindelijk heb ik de jockey pas ruim 2 dagen na de ingreep, bij de eerste keer douchen, uitgedaan.

Na enkele dagen ben ik geheel gestopt met de pijnstillers. Ik wilde dat graag zodat ik dan goed zou voelen wanneer ik rustiger aan moest doen. De eerste keer douchen ging goed, het verband heb ik met niet al te warm water voorzichtig losgeweekt van de wond en na het douchen heb ik me bij de wond afgedroogd met een hydrofiele luier.
Vervolgens heb ik die derde dag na de ingreep een maandverbandje van mijn vrouw in mijn onderbroek (geen boxer maar voorlopig een slip) gedragen en had ik nog een klein spoortje bloed.

De dagen daarna ging het langzaam steeds iets beter, maar nu, op dag 6, beginnen de stoppeltjes wel wat te prikken en te jeuken. Dat zal allemaal wel tijdelijk zijn...

Slapen heb ik steeds gedaan op mijn zij, met een stevig maar klein kussen tussen mijn knieën. Ik heb eigenlijk steeds behoorlijk goed geslapen.
Nu ben ik dus 6 dagen verder en ben ik zojuist terug van het ziekenhuis, na de nacontrole. De uroloog was, net als ik, tevreden en zei dat hij wel veel meer zwelling ziet. De zwelling is bij mij minimaal, denk ik. Misschien dus omdat ik die strakke jockey 2.5 dag heb aangehouden! Wel zijn er wat blauwe stukken op mijn rechterbal en aan de onderkant van mijn penis, maar dat is normaal en trekt allemaal weg. Ook heb ik nu natuurlijk wat huid "over", maar dat trekt ook allemaal bij en dat valt me nu al mee.

Al met al ben ik erg blij dat ik de ingreep niet langer heb uitgesteld. Ik heb weer een stuk meer ruimte en ik denk dat ik er over een paar maanden weer helemaal "normaal" uitzie. Op dit moment is de wond een bijna zwarte snee die nog erg gevoelig is. Eromheen is de huid echter niet zo gevoelig, dus je moet gewoon van de snede zelf afblijven. Een klein stukje zelf autorijden ging na 6 dagen dus ook alweer. Fietsen... daar moet ik nog even niet aan denken.

Ik hoop dat jullie iets aan mijn verhaal hebben! Succes allemaal met de ingreep en het herstel.

Alwin

Klinkt goed, ik denk dat ik je nu al mag feliciteren 🙂 Verder een mooi en zinnig verhaal.

Dat fietsen, tsja, heeft bij mij ook een paar maanden geduurd voordat ik weer lekker op het zadel zat. Dag in dag uit met de tram naar m'n werk, bweh, was blij dat weer op de fiets kon springen. Maar even geduld nog....komt weer!

http://www.youtube.com/watch?v=L556ryP1HMs

Ik ben vorig jaar februari hieraan geopereerd, en dat was echt heel weinig overlast gevend. Nauwelijks pijn, de volgende dag alweer op de fiets. En de maanden daarna niets aan de hand. Helaas begon na ongeveer een half jaar de zwelling opnieuw. En nu ben ik eergisteren opnieuw geholpen. Ook nu heb ik weinig pijn, maar ik hoop dat dit geen jaarlijks ritueel gaat worden.

[img size=150]http://img26.imageshack.us/img26/4236/ziekenhuis.jpg[/img]

http://img26.imageshack.us/img26/4236/ziekenhuis.jpg
foto 1 dag na de operatie omdat ik 4-5 lagen verband er af gehaald heb
wat een stinkende massa dreigde te worden.

Ik ben vorige week dinsdag geholpen in Helmond 4 okt.2011
Vandaag ga ik terug omdat ik nogal pijn en harde zwellingen heb.
Mijn penis is wel dunner geworden maar die werd na 3 dagen heel dik van vocht.

Vandaag 11 oktober 2011

Ik ben vanmiddag bij de Uroloog geweest. Had al dagen verschrikkelijke pijn. Het is ook dik en gezwollen..
Zijn antwoord: "het ziet er goed uit en het wordt elke dag beter".
De pijn komt vooral, omdat er vocht ook in het lieskanaal zit en dat vergroot de druk en pijn. Maar het is niet ontstoken, het komt allemaal goed. Hier heeft u een recept voor de pijn ( 30 st. Diclofenac 50 mg, 3 x daags). Ik zie u over 3 weken terug..."Wees gerust het komt allemaal goed" !!

[img size=150]http://img502.imageshack.us/img502/7664/hydroceletestis.jpg[/img]
[img size=150]

http://img72.imageshack.us/img72/2378/operatiehydroceletestis.jpg%5B/img%5D

http://img502.imageshack.us/img502/7664/hydroceletestis.jpg

http://img72.imageshack.us/img72/2378/operatiehydroceletestis.jpg

[img size=150]http://img72.imageshack.us/img72/2378/operatiehydroceletestis.jpg[/img]

http://img72.imageshack.us/img72/2378/operatiehydroceletestis.jpg

Ik heb net even alle bovenstaande reacties gelezen en heel veel zaken komen mij énorm bekend voor.

Mijn relaas:
De laatste tijd (ik kan niet zeggen of dat dit een jaar of twee jaren is) zat ik met een sterk vergrote teelbal. (10 cm lang ongeveer). Aangezien een man nogal wat schaamte heeft om daar over te praten heeft het dus ook een hele tijd geduurd vooraleer ik bij de dokter langs ging.

Enkele weken geleden ben ik bij de huisdokter geweest die inderdaad hetzelfde constateerde en onmiddellijk een afspraak maakte om een echo te laten doen van mijn scrotum.

Een uur later lig je dan op een wit laken, broek op de grond, een gel op je scrotum en iemand die met een apparaatje alles bekijkt en foto's neemt. Wanneer men dus door je teelbal kan schijnen gaat het om vocht. Wanneer dat niet het geval is kan het om een tumor gaan. Bleek het bij mij om een hydrocele te gaan. (blij dat het geen tumor was).

Een afspraak gemaakt bij de uroloog in het ziekenhuis waarbij deze bevestigt dat het een hydrocele is en dat er mij een operatie staat te wachten. 10 dagen later kon ik geopereerd worden. Ter voorbereiding moest mijn balzak geschoren zijn en mocht ik niets gegeten of gedronken hebben sinds middernacht.

'S morgens vroeg in het ziekenhuis binnengekomen in de dagkliniek. Mocht ik een "jurkje" aandoen en op bed liggen wachten. Men maakt een prikje, bevestigt een baxter, legt een patch of 2 op je bovenlichaam (om hartslag en bloeddruk te meten tijdens de operatie, denk ik). Even een mondmasker op je gezicht, en weg ben je ... (volledige verdoving)

Wakker worden in de recovery, maar half beseffen dat er buisjes in je neus steken, kijken naar je hartslag en die naar omlaag en omhoog laten uitwijken 🙂 Ik kreeg een strak broekje aan. Flink aangespannen rond je balzak met een gat in dat net groot genoeg is om je penis door gewrongen te krijgen.

Na een tijdje terug naar de dagkliniek gevoerd worden, denkende dat je in de loop van de namiddag naar huis mag.

Na de verdoving moeten er verschillende lichaamsfuncties weer in orde gebracht worden, dus krijg je extra vocht, pijnstillers en na een tijd ook gewoon drinken en eten. Het plassen lukte nog niet bij mij, dus ik kreeg een extra nachtje verblijf cadeau.

Later op de avond lukte het plassen nog steeds niet. Met een echo schatten ze de hoeveelheid plas in mijn blaas rond de 600 ml. Die moest er uit, dus hebben ze een katheter gebruikt. Een verdovende gel en het buisje ging er verbazend pijnloos en vlot in. Uiteindelijk hebben ze 750 ml afgetapt.

Nog wat later ging het plassen wel zelfstandig.

De dag erna wacht je op de dokter om te horen te krijgen dat je wordt ontslagen.
Even na de middag komt de dokter en meldt dat je nog niet weg mag omdat het slangetje (verbonden met een opvangbakje) dat uit je balzak komt nog een beetje bloed lekt. Jeeej!

2 uur later, 34 uur na de operatie uiteindelijk naar huis. Door de pijnstillers merk je trouwens nog niet veel pijn op. Eenmaal die uitgewerkt weet je wel weer waarom men gezegd had om in bed te liggen.

En dan kwam de hoofdpijn (een souveniertje van de volledige verdoving). 2 dagen lang stevige hoofdpijn die plots weer verdween.

Nu 5 dagen na de operatie is mijn penis terug bijna normaal gekomen (de zwelling is zo goed als weggetrokken), ziet alles wel nog blauw en grauw, oogt de balzak even groot (maar je voelt dat de hydrocele er niet meer is), is de meest aangename manier om van de zetel naar het bed te stappen de balzak met de ene hand lichtjes op te tillen. Naar het groot toilet gaan gebeurt op dezelfde manier, plassen doe ik rechtstaand.

Voor zover ik alles gelezen heb zal die zwelling de komende maand à twee maand geleidelijk verdwijnen. Dat we maar snel zover zijn ...

We zijn morgen 1 november 2011 vier weken verder.
Ik mag zeggen dat het klopt wat de dokter vertelde: " Het komt goed"

Maar neem het niet te lichtvoetig op want het is een behoorlijke ingreep.
Verder zit er nog wat beschadigd weefsel en geronne bloed, maar dat wordt steeds minder en moet het lichaam zelf opruimen...
Verder had ik de pech om vorige week te overvallen zijn van het NORO-virus en ook dat kan hard aankomen met de narcose "rotzooi" die nog in het lichaam aanwezig kan zijn + de ontsteking.
Maar nu kan ik eindelijk na 1 maand zeggen..het was de moeite/pijn waard.

[img size=150]http://img841.imageshack.us/img841/7664/hydroceletestis.jpg[/img]

http://img841.imageshack.us/img841/7664/hydroceletestis.jpg

Mijn advies over een eventuele operatie: doe het niet!!
Als de balzak niet ernstig opgezwollen is en je kan er mee leven,
laat het zo!

Ik ben 5 jaar geleden geopereerd, had al een poos een zeurende pijn en
een lichte zwelling. Niet heel erg maar hinderijk. Na vele afspraken bij
verschillende urologen ben ik geopereerd in de Vu.

Alles leek weer prima in orde maar nu, 5 jaar later, is de zwelling terug en
een stuk groter. Daarbij heb ik bijna dagelijks de zeurende pijn terug.
Advies van de uroloog nu: Sja, we kunnen er niets aan doen en zolang
het niet ernstig is liever niet opereren...
Kortom: ik ben weer bij af, meer bij af, en heb erge spijt dat ik het ooit
heb laten opereren...

Ik heb net deze operatie gehad, in november 2011.
Ik had ook klachten en vond het gewoon niet leuk om naar zo'n grote balzak aan te kijken en ! Ik had er ook last van, met sporten.
Ik weet niet of er een zeurderige pijn blijft, daar heeft mijn arts het niet over gehad.
Ik ben midden 40 en vond dat ik het gewoon moest doen.
Aan jou de afweging wat je wilt doen