Hallo,
Mijn weken zijn over het algemeen nogal vol geboekt dus misschien dat ik hier eens wat voor kan leggen en mezelf zo een bezoekje aan de huisarts kan besparen...
Ik ben nu 26 en heb al een jaar of 10 best vage klachten. Ik ben ontzettend vaak stijf. Dat is wel eens zo erg geweest dat ik bijna de trap niet op kon komen van de pijn. Dat was wel een hele extreme periode hoor! Maar ik had niets speciaals gedaan... Nu ga ik ook weer als een bejaarde de trap op (mezelf ophijsend aan de leuning).
Ik heb tijden dat ik geen klachten heb, maar mijn stijfheid duikt toch iedere keer weer op. Het beperkt mij wel eens in mijn lopen. Hiervoor ben ik eens bij de huisarts geweest. Er zijn rontgenfoto's van mijn heupen gemaakt omdat ik daar toen veel last van had. Niets gevonden. Daarna ben ik naar de fysio geweest, volgens mij heeft dat ook weinig uitgemaakt. Wel werd er iets gezegd over "krachtverlies" en hij en mijn huisarts waren het er wel over eens dat ik een typische manier van lopen had die ze zo gauw niet thuis konden brengen.
Volgens mijn fysiotherapeut zou ik nooit kunnen skieen. Omdat mijn spieren dat niet aan zouden kunnen. Ook heb ik wel eens spieroefeningen gedaan bij de sportschool waar ze ook verbaasd waren over hoe weinig ik aankon.
Aanvullend kan ik ook nog zeggen dat ik 1.81 lang ben, nu 70 kilo weeg (heb nooit meer gewogen als dit). Ik doe hooguit 1 keer per week aan sport (zwemmen, fitness). Heb ik heel vaak koude handen en voeten en heb het ook vaak koud. Ik heb wel eens de neiging om flauw te vallen (lage bloeddruk). Ik ben wel eens flauw gevallen bij de huisarts van mijn zusje die er hartelijk om moest lachen, dus niets bijzonders denk ik...
Het inademen doet ook vaak pijn op mijn borst (ademhalingsspiertjes?), en ik ben wel vaak gespannen. Maar ik ben verder bijna nooit ziek,...
Als ik mezelf vergelijk met leeftijdgenoten, vind ik dat er iets niet klopt bij mij. Het is volgens mij helemaal niet normaal om zo vaak zonder aanleiding rond te lopen als een bejaarde. Als ik weer naar de huisarts ga, zou de volgende stap de neuroloog zijn. Maar gevoelsmatig zit er niets verkeerd in mijn zenuwstelsel, maar in mijn spieren. Dat heb ik toen ook aangegeven, maar mijn huisarts neigde toch meer naar de neuroloog. Ik moet zeggen dat ik het nu ook wel eng begin te vinden, ik ben heel bang voor spuiten.
Aan de ene kant zeg ik altijd "als het iets ergs was, was ik er in de tussentijd al lang aan dood gegaan". Aan de andere kant vraag ik me toch wel eens af of ik misschien "iets" heb.
Iemand hier een idee?
een neuroloog is een goed idee. Ook als het de spieren zijn ben je bij hem op het juiste adres. Laat je dus maar doorverwijzen , dan weet je waar je aan toe bent.
Reumatoloog zou ook kunnen, maar je moet ergens beginnen. Dat kan altijd later nog als de neuroloog je weer doorstuurt.
Sterkte! Brenda