Als ik het hele verhaal moet schrijven..ben ik volgend jaar nog niet klaar.. dus ik houdt het even kort.
Mijn ouders gaan scheiden, het is een echte vechtscheiding waar zowel ik als mijn broer heel erg tussen in staan. Alsof het voor ons nog niet moeilijk genoeg is... kamp ik met nog een probleem.
Ik heb namelijk een zoontje van bijna 3 jaar. Hij begrijpt er helemaal niets van en stelt 100 keer dezelfde vraag: waar is opa nou? waar is oma nou? is oma boos? is opa boos? *mijn kinds naam* nog wel lief? dat soort vragen... het breekt mijn hart! ik weet gewoon niet meer hoe ik hem dit uit moet leggen want als ik zeg: oma is een beetje boos op opa, en opa is ook een beetje boos op oma.. denkt hij weer dat als iemand boos is ze gelijk uit elkaar gaan.. dus ik weet gewoon niet meer hoe ik het zoeken moet. Ik en mijn broer kunnen het natuurlijk relativeren allemaal.. En ja wij zijn beide volwassen, maar dat betekend niet dat deze situatie (zonder mijn kind meegerekend) ontzettend moeilijk voor ons is. Het voelt zo onnatuurlijk! zeker omdat ze beide een ander hebben.. die wij nog niet ontmoet hebben (de scheiding is nog niet getekend omdat de 1 het weer tegenhoudt allemaal) en ook dat wringt enorm bij ons. Het gaat ons allemaal veelste snel.. en overal op i'net vind je websites voor minderjarige kinderen waarvan de ouders gaan scheiden. Maar nergens vind je info (ik kan het tenminste niet vinden) over meerderjarige kinderen, hoe zij hier het beste mee om kunnen gaan. en hoe meerderjarige die zelf een kind hebben dit aan hun kind moeten uitleggen omdat diegene het zo moeilijk lijkt te hebben. Ik denk de laatste tijd vaak aan die reclame over scheiding.. dat wat je ook zegt het je kind kan tekenen voor het leven en dat een scheiding sowieso littekens bij een kind achterlaat.. maar hoe zit dit met de opa en oma van een kind? hoe zit dat dan? Ik maak mij zorgen en ik voel me rot.. Ik wil niet dat mijn mannetje hier dusdanig onder gaat lijden. ik weet niet meer hoe ik het uit moet leggen. Ik hoop dat iemand van jullie met een tip kan komen, zowel voor mij als mijn broer..als voor mijn mannetje..die dit soort dingen nog niet mee zou moeten maken op zijn jonge leeftijd.
Dankjewel alvast.. Ik ben al blij dat ik mijn verhaal kort samengevat toch kan doen.
Houd jouw mannetje hierbuiten. Zorg voor afleiding en bescherm hem tegen deze heftige emotionele problemen. Jouw ouderschap is momenteel heel erg belangrijk. Maak het maar weg voor hem en als dat niet helemaal lukt, leid hem dan af. Kinderen vergeten gelukkig heel erg snel. En als je er zelf mee bezig bent, zorg dan dat jouw kind uit de buurt is of druk bezig is en niet al te zeer onder de indruk komt van jouw stress en angst. Je hebt een zware taak die je nooit helemaal perfect kunt doen, maar in grote lijnen ga je jouw zoon dus gewoon beschermen, coute que coute.
@Alice: dankjewel voor je snelle reactie.
Ik praat er verder met hem niet over, ik vertel natuurlijk niet zomaar hoe of wat.. maar als we bij opa zijn vraagt hij: waar is oma nou? en als we bij oma zijn vraagt hij: waar is opa nou?
ik kan niet niks vertellen, hij voelt ook al praat ik er niet met hem dat er iets niet klopt. Hij kwam namelijk heel vaak bij opa en oma en ineens zijn ze niet meer samen. mijn zoontje is hooggevoelig dus hij weet ook echt dat er iets aan de hand is. Ik bedoel.. ooit komt het moment dat hij de andere vriendin van mijn vader treft, of de andere vriend van mijn moeder. dit is allemaal veelste verwarrend voor hem, ik moet dus wel IETS vertellen en ik probeer dat naar leeftijd te doen.. maar het is zo moeilijk.. wat ik vertel begrijpt hij verkeerd..
Deze jongen leer al op jonge leeftijd de gevolgen van zijn gevoeligheid en door deze ervaringen zal hij er later misschien ebter mee om kunnen gaan omdat hij al snel heeft leren scheiden wat hij wel en wat hij zich niet wil aantrekken. Negatieve ervaringen kunnen ook positief vormend zijn, maar dat betekent niet dat je het hem in alle hevigheid hoeft laten ervaren.
Een tip voor mamma: Richt je op de toekomst. Welke nieuwe kansen en mogelijkheden biedt de huidige situatie voor jullie? Neem verantwoordelijkheid voor jullie beider leven en merk dat jouw zelfvertrouwen hierdoor kan groeien!
Ik zou zeker de waarheid vertellen, en het kind duidelijk maken dat het niets met hem te maken heeft, en dat hij er totaal geen schuld aan draagt. Als opa en oma misschien niet de allerbeste vrienden meer zijn, betekent niet dat ze elkaars vijanden hoeven worden en elkaar juist op een nieuwe manier kunnen leren kennen.
Dankjewel voor jullie reacties.
Het is heel erg moeilijk om een kind van nog geen 3 uit te leggen waarom iets is zoals het is. Hij wil het wel weten, maar snapt het gewoonweg niet. Ook al leg ik uit: opa en oma vinden het niet zo fijn meer samen.
snapt hij weer niet waarom dat dan zo is. en blijft zijn vraag herhalen: waar is opa nou? waar is oma nou?
Mijn ouders..nee zij willen geen contact meer met elkaar. dit doet mij echt pijn. Hoe moet dit met mijn verjaardag, die van mijn broer en nog erger.. die van mijn zoontje. komt dan de 1 niet omdat de ander er is? (mijn vader zegt ook: ik kom je niet bij je moeder halen want ik wil niet eens bij haar in de buurt komen)
mijn moeder werd zo boos op mijn vader omdat hij mijn zoontje zou komen ophalen om te fietsen, maar hij smste af omdat hij net weer wat te horen had gekregen over wat zij dan wel weer niet gedaan had.. en hij was te boos om te komen en wilde niet in haar omgeving komen. maar MIJN kind stond aan straat te huilen, omdat opa niet kwam opdagen om met hem te fietsen! verdorie! ik voelde me zo rot voor hem! Ik belde hem op en na een hoop getier van mijn kant kwam hij dan toch nog wel maar op een andere ontmoetingsplek om mijn zoontje op te halen voor een fietstocht.. waarom moeten wij de dupe worden van hun oorlog.. dit is zo oneerlijk!