Graag wil ik ook op dit onderwerp 'kindermishandeling' reageren.
In verschillende berichtjes lees ik erg meelevende en geëmotioneerde reacties op kindermishandeling. Dat is ook terecht ! Kindermishandeling is afschuwelijk en moet bestreden worden.
Ik ben zelf als kind mishandeld en verwaarloosd. Nu ben ik volwassen en zit met de gevolgen van mijn zware jeugd en ben bij de psychiatrie (een koud heropvoedingsoord waar je een nummer bent) al een aantal jaren in behandeling voor m'n psychische problemen.
Ik ben blij dat mensen meeleven met het lot van vele mishandelde kinderen.
Het doet mij echter veel pijn dat er voor volwassenen met zo'n vreselijke jeugd en kampen met de gevolgen van zo'n jeugd, weinig tot geen medeleven en/of begrip is vanuit de samenleving. Veelal zijn er wel de vooroordelen. Dat is mijn ervaring en bij lotgenoten zie ik het ook.
Alle sympathie gaat uit naar kinderen. Terwijl ik die sympathie als kind ook al gemist heb omdat niemand heeft gezien wat er bij ons thuis gebeurde.
Als volwassene met zo'n emotionele handicap (rugzak gevuld met schade) moet je zelf maar uitzoeken hoe je het gaat redden of dat je het misschien niet gaat redden. De wereld om mij heen is zo koud en lijd ik in stilte...
Dit wou ik graag even kwijt. Bedankt voor uw aandacht.
Groetjes,
Vlinder(tje)