Beste ...

Al enige tijd klaagt mijn dochter van 8.5 van buikpijn (ze wijst dan aan tussen borstkast en onderbuik). Ze is ook zo goed als altijd vrij suf,moe,hangerig en heeft steeds een temperatuur van tussen de 35 en 35.7. op dagen dat ze niet klaagt heeft ze 36.5 (give or take a few).
Begin november 2008 zelfde klachten,diagnose:blaasontsteking dus antibiotica.
De pijn werdt echter erger en 3 dagen later kon ze nog amper op haar rechterbeen steunen,dus naar spoed. Eerst dacht men appendix maar dat werdt al snel uitgesloten. Echo wees neits uit,x-ray's wezen neits uit.Dage rop voor 3 dagen gehospitaliseerd. botscan,3 dimensionale scan,nog maar eens een echo. ondertussen al 3 keer bloed geprikt zonder resultaat alsook neits te vinden in haar plas of stoelgang. De pijn werdt wel erger en het stappen ging moeilijker. ondertussen werdt ze intraveneus behandeld met antibiotica en pijnstillers. uiteindelijk was haar stoelgang vrij plat en werdt de diagnose gesteld op een darminfectie (in mijn ogen kreeg ze gewoon diarree van al die antibiotica,ik heb dat nl. ook na 3 dagen) en dus mocht ze naar huis. Nog steeds met veel pijn en al mankend.
We werden doorverwezen naar een kinder reumatoloog die haar ontestekingsremmers begon te geven en een MRI liet doen. daarop bleek dat ze vocht op de heupkop had zitten. nu is ze van het manken af maar klaagt soms nog wel van pijn in haar heup en been (rechts) en de buikpijn van in het begin is er ook weer. Toen kloeg ze ook van kortademigheid,ze dacht op sommige momenten dat ze zou stikken. dat is er tot nu toe nog neit bij maar ik maak me wel zorgen om het constante klagen van die buikpijn en de vermoeidheid.
Alsook,en misschien heeft het niets met al de rest te maken,maar toch...,krijg ik op school te horen dat ze zeer snel is afgeleid en heel traag is met het maken van oefeningen e.d.
Als er iemand is die mij tips kan geven ivm wat het zou kunnen zijn en hoe ik hiervoor een oplossing zou kunnen vinden....heel welkom!

alvast bedankt
groetjes V

Je dochtertje is ziek geweest, en jij als moerder zit er bovenop en maakte je tercht veel zorgen. Zij is hiervoor opgenomen geweest en grondig medisch onderzocht.

Ze heeft dus veel energie gestoken in de ontwikkeling van haar nog erg jonge lichaam. Ze heeft hier meer tegenstand gehad dan andere kinderen. Daarom zal ze op den duur sterker worden, alhoewel het op korte termijn op andere gebiden dan haar lichamelijke gezondheid wat achterstand kan geven.

Het zou mijn idee zijn je dochter wat meer ruimte te geven en er niet al teveel meer bovenop te zitten. Na alle onderzoeken zou je toch meer gerust kunnen zijn wat er aan de hand is.

Laat je dochter wat meer in haar eigen tempo haar eigen dingen doen. Blijf als een goede moeder de vinger aan de pols houden maar maak er even geen halszaak van. Tijd en ontspanning helen vele wonden.

Als meisjes van die leeftijd zich niet lekker voelen door bepaalde omstandigheden, klagen zij over buikpijn. Dit tegenover jongetjes die druk worden en ruzie gaan zoeken als er iets is, thuis of op school, waar ze zich niet lekker bij voelen. Heb je hier al eens aan gedacht?

Hoi; Bedankt voor jullie reactie. Op de eerste reactie ivm bovenop mijn dochter te zitten..;laat me u vertellen dat ik dat zeker niet doe. ik vraag haar niet of ze daar nog pijn heeft en of het gaat enzo. ik vraag haar bvb hoe haar dag was en dan begint ze zelf over haar pijn of ze begint te manken. ik ben zeker géén overbezorgde moeder die om de 5 min haar temp. gaat meten,tenzij hier echt aanwijzingen voor zijn zoals het warm hebben,rillen,... Dus wat dat betreft zit je antwoord er ver naast,maar toch bedankt.
op het tweede..;ja daar hebben we ook aan gedacht. ze gaat enorm graag naar school en heeft vriendinnetjes dus daar ligt het probleem niet; thuis zijn er geen factoren die dit kunnen uitlokken. Ik ben er als ze wakker worden,ik haal ze op van school en werk enkele uren 's avonds. de weekends zijn grotendeels voor mijn kinderen. als ik er niet ben worden ze liefdevol opgevangen door mijn moeder. Ze krijgen genoeg aandacht,hebben genoeg vriendinnetjes en vriendjes en worden door niemand geplaagd.Op die piste moet ik het dus ook niet zoeken.
anyway...ik ben gisteren toch maar naar de dokter geweest die me heeft doorverwezen naar het kinderziekenhuis. daar hebben ze alweer neits op echo of x-ray gevonden en gaat het dus weer om een ontsteking; Maar wel in die mate dat ze haar been niet kan omhoog duwen of kan bukken. afwachten,dat is het enige wat ik kan doen blijkbaar. Maar dan stel ik mij de vraag van waar de ontsteking elke keer opnieuw vandaan komt?Erfelijk zou het al niet zijn (ik heb nl ook héél vaak ontstekingen) en van een trauma komt het ook niet. Ach ja...we zullen dan maar afwachten hé.
toch bedankt voor jullie input hoor!

plus,Lieve,... Ze krijgt voldoende ruimte om zich te ontplooien in haar eigen tempo,mits begeleiding daar waar nodig. Ze mag vrij veel haar eigen ding doen,binnend e mate van het mogelijke uiteraard,het is geen losgelaten dametje. tijd en ontspanning is er ook op zijn tijd,mijn kinderen hebben ook daarover geen klagen.
misschien denk je nu van ja..;ze kan zeggen wat ze wilt; Maar geloof me (of niet) het is gewoon een feit.
mensen zeggen me zelfs dat ik niet streng genoeg ben,dat mijn kinderen te veel mogen; in mijn ogen vind ik dat ze net genoeg toegelaten worden (buiten dan het verwennen van de oma af en toe hahaha).
Anyway... I rest my case bij deze .

prettige week verder 🙂

Groetjes V

Zolang er bewustzijn is bij de ouder in de wijze van omgang met de kinderen en de mogelijke effecten op het kind, dan is dat waarschijnlijk voldoende voor een gezond evenwicht. Let wel, de ideale situatie bestaat niet en alle voordelen van een bepaalde opvoeding tegenover een andere soort opvoeding hebben ook weer hun nadelen. Dus nogmaals, als de ouders, want zij dienen het te weten, zich bewust zijn van een mogelijk effect van hun houding en gedrag op het kind, dan heb ik alle vertrouwen dat het kind niet onnodig de dupe zal zijn van misschien ongewenst gedrag. Succes met de kleine.