Ik maak me echt zorgen. Mijn zoon van 18 worstelt al jaren met zijn gezondheid. Het begon met afvallen (hij is 1.82m lang en weegt nog maar 50 kilo) Hij kan amper eten omdat hij steeds misselijk is en hij slaapt heel slecht waardoor hij doodmoe is. Daarnaast heeft hij ook regelmatig hoofdpijn en darmklachten. We lopen al een aantal jaar bij het ziekenhuis waar hij een heel team aan specialisten heeft. De kinderarts, medisch psycholoog, diëtist en hij staat op de wachtlijst voor de fysiotherapeut. Elk kwartaal wordt hij lichamelijk nagekeken. Zijn bloed wordt regelmatig onderzocht evenals zijn ontlasting en hij wordt elke kaar onderzocht. Lichamelijk kunnen ze niks vinden. De conclusie is dan ook dat het psychisch moet zijn. Maar het lijkt alsof we geen stap verder komen. Hij eet amper nog door de misselijkheid en slaapt zeer slecht op dit moment. Hij heeft continu hoofdpijn en ziet er zo slecht uit. Hij geeft zelf aan zich niet bewust te zijn van stress of iets dergelijks. Is er iemand die tips of advies heeft? Of dit herkend?

Ik herken mijzelf deels hierin. Ik heb een angstoornis, daardoor heb ik stress met als gevolg misselijkheid als "bijwerking". Waardoor ik niet goed kan eten, 1.85 en 52kg (ben een jongen van 17) Op dagen dat ik toch goed eet kom ik echter geen gram aan. Ook darmklachten zoals obstipatie of spontane diarree, allemaal gevolg van stress of angst. Ook alle medische dingen waren helemaal goed bij mij.

Ik herken mezelf alleen niet in de hoofdpijn. Toevallig had ik het wel, maar het bleek dat ik gewoon een bril nodig had.

Mijn advies is om echt te kijken naar de psychische kant. Aangezien medisch alles oké is. Laat een psycholoog en psychiater ernaar kijken.

Uiteindelijk stopt de medische wereld, en ik kan uit ervaringen zeggen dat als je daarin blijft hangen, het dweilen is met de kraan open. Maar dat was natuurlijk mijn ervaring, voor uw zoon kan het heel anders zijn.

Zoek ook eens op Yes We Can Clinics. Daar ga ik binnenkort heen.

Is hij ook getest voor coeliakie? Zijn er scans van zijn hoofd gemaakt? Is zijn serotonine niveau gecontroleerd? Is er een NET screening gedaan voor het carcinoïdsyndroom ?
Hoe lang heeft je zoon de klachten al? Heeft hij in het verleden drugs gebruikt?

Beste Noah,

Bedankt voor de reactie. Vervelend dat je dezelfde klachten hebt. Mijn zoon loopt al bij de psycholoog en heeft ook al andere trajecten doorlopen binnen de ggz. Maar helaas lijkt niks effect te hebben. Hij wordt er zelf ook moedeloos van. Nils werkt en hij is nu in staat het maar te laten. Maar ik zie hem afglijden. We zijn nu zover dat we het in het alternatieve circuit gaan zoeken. Hopelijk komen we daar verder mee.

Sterkte met jouw behandeling

Beste John,

Op coeliakie is hij getest. De overige testen zijn niet gedaan. Ik ga dat onderzoeken. Hij heeft nooit drugs gebruikt.

Hi,

Vervelend dat het zo slecht gaat met je zoon!

Als ik het zo lees denk ik dat de kans groot is dat het iets psychisch is maar dit kunnen wij nooit bepalen natuurlijk. Heeft je zoon veel last van bijvoorbeeld Angsten? het komt regelmatig voor dat kinderen met zichzelf in de knoop zitten, of de hele dag 'in het hoofd' zitten maar dit niet vertellen tegen andere omdat ze bang zijn voor afkeuring. Maar aan de andere kant is het zo dat je zoon al redelijk wat gesprekken bij de psycholoog heeft gehad en dat ook nog niets heeft opgeleverd, je zou met hem kunnen overleggen of hij niet eens met een andere psycholoog wilt praten(uiteindelijk moet hij er zelf vertrouwen in hebben, anders stelt hij zichzelf ook niet open).

Ikzelf heb ook een tijdje veel last gehad van hoofdpijn, dit kwam bij mij vanwege de depressies én voornamelijk angsten. De hoofdpijn was op bepaalde momenten totaal niet aanwezig, dit was voornamelijk op de momenten waarop echt tot rust kon komen en de angsten voor mijn gevoel niet aanwezig waren. Ook kan een verlaagd serotonine-gehalte, te hoog cortisol of bijvoorbeeld een te laag testosteron problemen geven dus het is sowieso verstandig om hier onderzoek naar te doen.

Doet je zoon momenteel aan sport? ik zou hem sowieso adviseren om dit te gaan doen, en dan het liefst ook krachttraining om sterker te worden(zijn fysiotherapeut kan hem hier misschien bij helpen). En inderdaad goed letten op de voeding en de schijf van vijf (sowieso tijdens ontbijt, lunch én diner goed eten).

Ik hoop dat het snel weer goed met hem komt!

Groetjes Chiel

Beste Chiel,

Wij denken ook dat het vooral psychisch is hoewel hij zelf steefs heel bang is dat hij ernstig ziek is. Angsten heeft hij dus ook zeker. Gelukkig durft hij die wel te certellen en wij zijn ook op de hoogte van alles wat bij hem spanning veroorzaakt. Zo kan een dag waarin veel dingen ongepland gebeuren, zorgen voor heel veel stress. Hij heeft dan het gevoel dat hij nergens meer genoeg tijd voor heeft en dan raakt hij in paniek. Hij zit ook op een sport maar doordat hij zo vaak het idee heeft dat hij te weinig tijd heeft door school of zo, gaat hij vrij weinig naar sporten. Op advies van de diëtiste eet hij wat en wanneer hij maar wil. Dit om te hopen dat hij enigzins gaat aankomen. Er zijn inmiddels al zoveel psychologen de revue gepasseerd maar eerst moet bij hem het muntje gaan vallen dat het in zijn hoofd zit. Dat hij er zelf iets aan moet veranderen en dat wij hem alleen maar kunnen steunen en het niet voor hem kunnen oplossen. Hij vindt het nogal moeilijk om zelf zijn verantwoordelijkheden te nemen op dit gebied. Op advies van de psycholoog hebben we ons dan ook wat teruggetrokken maar we zien hem nu eigenlijk alleen maar meer afglijden.

Jouw tip over serotoninegehalte en tostestoron zal ik zeker meenemen. Wellicht kunnen ze dat met de biorosonantie ook wel meten

Bedankt voor het bericht.

Groeten Horsie

Is je zoon ook al eens getest op een aandoening in het ASS(autisme)?

Beste John,

Ja daar is hij uitgebreid op getest en het is geen ass. Uit al die testen is wel gebleken dat hij voor zijn ruimtelijk inzicht zwak begaafd scoort. Zijn verwerkingssnelheid is ontzettend laag. Omdat hij erg mondig is heeft hij dat al die jaren kunnen verbloemen. Hij is dus eigenlijk altijd vreselijk overvraagd. Dit heeft ervoor gezorgd dat hij altijd enorm twijfelt aan zichzelf. We zijn er pas vorig jaar toen hij 17 was achtergekomen. Nu pakken we alle tools aan om ervoor te zorgen dat we hem zo goed mogelijk kunnen ondersteunen hierbij en hij moet leren zelf manieren te vinden om zich te redden in de maatschappij. Maar dat is best een klus als je 17 jaar lang al allerlei maniertjes hebt aangeleerd. Ook dat zorgt natuurlijk voor een hoop stress.

Dat is voor een puberende jongen in zijn situatie een hele opgave. Ik denk echt dat je hierin ook de oorzaak zou moeten zien.
"Hij is dus eigenlijk altijd vreselijk overvraagd." Hij loopt dus eigenlijk al vanaf de basisschool "op zijn tenen" . Je zou dit kunnen vergelijken met een mega burnout.
Bespreek eens met hem of hij eventueel onderstaande testen zou willen doen, voor zover deze al niet zijn gedaan.
Misschien geven deze testen iets meer inzicht
https://www.dokter.nl/zelftesten/depressietest/
https://www.psyned.nl/view/test/detail/3?tel=adw&gclid=EAIaIQobChMIsqiX-cbr4QIVhfdRCh0YrALcEAAYASAAEgKgC_D_BwE

Ik ben het helemaal met je eens dat het een enorme opgave is voor een puberende jongen. Ik ben zelf net hersteld van een burn out en moet je ook eerlijk zeggen dat het vaak door mijn hoofd gaat als ik aan mijn zoon denk. Ik zal het met hem overleggen over die testen. Het lastige is dat we er bij elke test tegenaan lopen dat hij de omschreven klachten ook opeens voelt. Advies van het ziekenhuis is dus ook om zo min mogelijk te focussen op lichamelijk klachten.

Dus waarschijnlijk ook nog wat hypochondrisch..
Kijk eens de site in onderstaande link, of je er iets in herkend...
https://www.balansdigitaal.nl/kennis/wat-is-nld/

Ja, een hoop herkenning. Wij hebben de optie NLD ook besproken met de psycholoog. Vele raakvlakken maar niet voldoende om het beestje een naam te geven. We houden dit wel aan waar het gaat om tips voor hoe om te gaan met bepaalde situaties/ gebeurtenissen. Maar hij blijft hangen in zijn oude patroon. Veel stress, angst, negatief denken enz enz. Dus ondanks enige verduidelijking en wat goede tips waarmee hij  hard aan het werk is,  zien we maar geen verbetering optreden.

Het is moeilijk....voor hem maar ook voor jullie..
As er ook nog een angststoornis aanwezig is, maakt dat het nog lastiger.. er zijn dan een aantal klachten/symptomen die in elkaar overlopen. Een duidelijke diagnose zal dan heel moeilijk te stellen zijn. Bespreek de testen eens met hem. Voeg daar dan ook onderstaande test aan toe. Maar maak hem wel duidelijk, dat de testen niet bedoeld zijn om aandoening vast te stellen maar om duidelijkheid te krijgen over zijn klachten/problemen. Al is het maar om dingen te kunnen uitsluiten.

https://www.dokter.nl/zelftesten/angststoornistest/

Beste John,

Enorm bedankt voor je input. Jouw tips zijn niet nieuw voor ons. Wij hebben  ons ook in al die punten al verdiept. Maar jouw reacties zorgen wel voor een bevestiging van de richting waarin we gaan. Mijn zoon baalt er enorm van dat ze lichamelijk niks kunnen vinden. Voor zijn idee is dat makkelijker of in ieder geval duidelijker. Het blijft nu zo vaag voor hem. Ik hoop dat de bioresunantie iets voor hem kan doen. Al zou het alleen maar op het gebied van ontspanning zijn. Dat zou al enorm schelen. Ik laat het weten