Hallo,
Ik ben gisteren bij de huisarts geweest en daar is de diagnose gesteld dat ik overspannen ben. Ik vind dit zelf verschrikkelijk en ik heb het gevoel alsof ik er gewoon geen controle over heb. Mijn klachten zijn, zoals normaal bij overspannenheid denk ik: hoofdpijn aan weerszijden, bovenop en richting mijn nek(alsof mijn hoofd tussen een bankschroef ligt geklemd), vermoeidheid, mij nergens meer toe aan weten te zetten, futloosheid, weinig eetlust, piekeren, veel herinneringen ophalen, stemmingswisselingen (huilen, woedeaanvallen, schreeuwen tegen mensen die me naar het hart liggen maar soms ook het gevoel van wat zit ik me aan te stellen, het gaat toch goed?),…

Ik heb echter nog een klacht die ik totaal niet kan plaatsen en waar ik met alle macht verandering in probeer te brengen maar het lijkt gewoon net alsof het maar niet lukt. Ik ben normaal iemand die goed wil zijn voor anderen, ik heb normaal veel empathie(misschien té veel) en kan goed met mensen meevoelen, ik lig vaak wakker van de ellende op de wereld (terroristische aanslagen, misbruik, natuurrampen,…) . Ik weet van mezelf dat ik een verschrikkelijke puber ben geweest en dat ik daar verschrikkelijk veel spijt van heb, en moest daar in de periode voor ik me bewust werd dat ik klachten had ook veel aan denken.

Maar nu even genoeg eromheen gepraat, mijn alarmbellen zijn gaan rinkelen omdat ik begon te ervaren dat ik anderen niet meer begreep, dit gevoel is ongeveer anderhalve week geleden begonnen. Ik kan me niet meer inleven in een ander en ik raak helemaal in de war als ik dat wel probeer maar dit gaat ook te ver bij mij. Als ik iemand zie probeer ik mij heel zijn leven voor te stellen, hoe die persoon ’s morgens opstaat, hoe die zijn tanden poetst hoe die zich aankleedt,… Dit terwijl ik wéét dat ik alleen MIJN leven kan leiden en niet dat van iemand anders. Ik weet het maar het lijkt net of dit niet op zijn plaats valt in mijn hoofd hoe graag ik het ook wil.

Er is verder niks mis met mij, ik kan goed nadenken en goed dingen onthouden want ik studeer en zit midden in mijn examenperiode en heb tot nu toe minstens een van de twee examens redelijk goed gemaakt denk ik. Ik blijf vandaag en morgen wel thuis op advies van de dokter omdat ik me totaal niet er op kan concentreren en me er niet toe kan aanzetten om iets te doen. Ik hoor geen rare stemmetjes in mijn hoofd, zie geen rare dingen, heb geen waanbeelden, geen suïcidale gedachten, niets van dat alles wat je normaal hoort van mensen die psychisch niet in orde zijn. Alleen dat ene kleine stukje dat niet op zijn plaats valt hoe graag ik het ook wil, het lukt me niet.

Ik weet het allemaal dondersgoed maar het klopt gewoon niet in mijn hoofd. Voor mij voelt dit alsof het tegen de natuur in gaat omdat empathie gewoonlijk een tweede natuur voor mij is geweest de laatste jaren, ik kon niet anders en ik wou niet anders. Nu zou ik makkelijk iemand waar ik van hou kunnen uitschelden gewoon omdat ik het op de een of andere manier niet besef hoe dit aankomt bij iemand anders, terwijl ik het wel wéét dat ik iemand daarmee kwets. Iemand anders tranen doen mij nog weinig en dat vind ik verschrikkelijk dus mijn “gevoel” wat dat betreft is niet weg. Ik snap het gewoon niet en ik wil gewoon dat dit op zijn plaats valt, écht waar. Dat het gewoon weer een tweede natuur wordt.

Kan iemand mij alsjeblieft vertellen of dit een normaal verschijnsel is van overspannenheid of dat dit iets heel vreemds is? Want ik heb wel verhalen op internet gelezen dat door spanningen het vermogen om je in te leven en in te voelen in anderen kan verdwijnen (dit heeft te maken met spiegelneuronen in de hersenen). Maar ik wil gewoon weten of het dat misschien is wat er aan de hand is met mij en of ik daar iets, wat dan ook, aan kan doen. Want ik wil niets liever dan van die ervaring af. Dank u wel voor uw reactie!

Beste Anoniem,

Als je dus overspannen bent, zijn het toch allemaal "normale" klachten. Ook je emotionele blokkade, het afgestompt gevoel passen daar helemaal bij.
Het is een soort van afweermechanisme van je lichaam. Het is zoiets als een bescherming tegen heftige emotionele invloeden. Vervelend, maar misschien ook wel nodig.

Zijn er verder nog afspraken gemaakt met de huisarts over een eventuele behandeling of vervolgafspraken?

Ik ben dus eergisteren bij de huisarts geweest en die heeft eigenlijk gewoon gezegd "probeer je er doorheen te slepen, vooral door je examens want anders krijg je daar spijt van". Hij heeft me dus wel gisteren en vandaag thuis laten blijven om even wat rust te nemen en dat doet me wel goed heb ik het idee. Maar nog steeds die verwarring met het inlevingsvermogen enzo en ben gewoon bang dat het niet meer goed komt! De dokter heeft gezegd dat ik terug moest komen als mn examens voorbij zijn en als de klachten nog zo erg aanhouden. Voorlopig heeft hij alleen massage en revalidatie therapie voorgeschreven.

Wellicht dat je ook overspannen bent geworden omdat je zo 'empathisch' bent. Je bent altijd te veel met anderen bezig en trekt het je erg aan. Nu is het tijd voor jezelf!

Dat is dus precies wat mijn man zegt maar ik vind het gewoon ongelofelijk verwarrend het gevoel van "anderen niet meer begrijpen" of niet kunnen meevoelen.

Ik deed vroeger ook erg veel voor anderen totdat ik zelf een keer flink hulp nodig had. Toen bleken er maar bar weinig mensen klaar te staan voor mij. Het heeft tot een flinke uitdunning van mijn 'vrienden' geleid, maar degene die nu over zijn, kunnen op mij rekenen en ik op hen. De rest kan me de bout hachelen. Ik hoef andermans zeur- en klaagverhalen niet meer te horen. Ik zeg dan ook direct: 'oh, hier heb ik geen zin in, dat is niet mijn probleem'. En waarom zou je ook al het leed van de wereld willen dragen en verzachten? Idioot gewoon!

Anoniem,

Dat is maar een tijdelijke beleving. Als je geest en je lichaam tot rust komen, komt dat vanzelf wel terug. Als je over twee weken nog steeds dezelfde klachten hebt, ga dan terug naar je huisarts.

Ik heb op dit moment precies hetzelfde als jij. Echt alle klachten komen overheen, en ik ben ook bang dat ik nooit meer de oude word. Heeft de huisarts iets gezegd over hersteltijd?