Het klopt ook niet...Ik ben er inmiddels achter dat er van 2014 tm 2017 een onderzoek liep in 24 ziekenhuizen. (Kan je googlen o.a. umc radboud) Dit omdat 80% van mensen veel last bleven houden of ergere klachten ontwikkelde na operatie zoals dus bij mij en velen. Ik heb hier expliciet naar gevraagd in Rijnstate in sept 2016 voor operatie of ik er geen intoleranties aan zou overhouden en het antwoord was : Nee.
Sterker nog na terug komen maanden later in 2017 bij MDL en chirurg met opgezette buik en verstoorde vertering etc. Etc. werd ik bestempeld als heel bijzonder en werd er gezegd dat ik deze klachten anders ook wel zou hebben gekregen. Inmiddels mijn hele leven om zeep en uiteraard dik betalen aan medicijnen nu...Ik overweeg te gaan procederen nu voor wat het waard is. Want als ze mij dit hadden verteld dat er een groot onderzoek gaande was naar restklachten en neven effecten had ik niet voor een operatie gekozen destijds. Ik vind het misdadig om informatie achter te houden zeker als patiënt hier naar vraagd alvorens operatie.

Hoi

In 2021 gal laten verwijderen na operatie ook nog een navelbreuk gehad bijna 1 jaar geleden en nu boven waar men navel is een hard gezwel
Gekomen dokter zegt dat het ging wegtrekken na een tijd nog steeds niet

Regelmatig pijn op de plaats maar in lichte mate

Volgende week weer een dokter bezoek gepland
Maar komt altijd op zelfde neer

Erkendbaar bij jullie?

Ik heb het zelfde probleem maar na 3 weken al na me galblaas is verwijderd maar je lever blijft gal aanmaken en blijkt me galweg geblokkeerd door galstenen dus weer een operatie veel sterkte

Mijn galblaas is met spoed verwijderd, hij knapte tijdens de operatie in januari '21. Ik lees hier zoveel herkenbare klachten, die ook ik aan mijn lijstje kan toeschrijven. Harde buiken, constipatie,diarree, gewichtstoename etc.
Begin een beetje radeloos te worden omdat ik erg beperkt ben. Ben als klap op de vuurpijl ook nog eens Longcovid patiënt geworden waar nu alle klachten aan toe worden geschreven.
Ik lees graag advies over welke stappen ik nog kan nemen.

Alle dagen pijn smorgens misselijk pijn rechter kant trekt naar rug nog nooit na galblaas operatie zonder pijn geweest kan haast niks eten maag en rug gaat branderig gevoel heel erg word er niet goed van pfff paar keer nagekeken nog gruis gehad daarna nog niet beter pfffff niet leuk meer word er depresief van

Februari 2022.
Galblaas verwijderd. Deze was geknapt al voor de operatie was begonnen. Voorheen lange tijd met erge pijnen rondgelopen tot aan bijna flauwvallen toe. Vele spoedpost bezoeken gehad en belletjes gepleegd. Zou op het wachtlijst worden gezet maar na aantal maanden toch zelf weer gebeld het wel erg lang duurde. Bleek dus zij mij waren vergeten. Tijdens het operatie kwamen ze erachter mijn galblaas was geknapt waardoor er ook aantal stenen verloren zijn gegaan en wat stenen achterbleven.. na het Operatie was ik wel weer snel goed te pas voor een aantal dagen. Daarna begon ik weer heftige pijnen te krijgen bij het galblaas streek. Rechter rib. Schouderblad en boven middenrug wervel ontlasting problemen noem het maar op etc etc. dit was volgens hun normaal na een operatie. 3 maart weer terug bij het spoedpost. Dit in het tijd van het coronavirus. Voorheen vaker getest met het gezin ivm kinderen en school gelukkig steeds negatief getest.. begin maart ga ik smiddags naar het ziekenhuis weer ivm klachten. Daar kreeg ik een aantal controles en een zuurstofmasker op en was daar een Belgische dokter die mij onderzochte en flink wat verkouden was.
Uiteindelijk wat medicijnen gehad en het pijn begon na uren eindelijk wat weg te trekken. Tot voor korte duur..later op het avond kreeg ik rillingen en stuipen. Koud en warm. Sliep gigantische veel en was ik zo extreem erg oververmoeid dat ik alleen maar aan het slapen was. mijn vrouw die zich grote zorgen maakte wilde me opmeten ivm tijden het operatie galstenen verloren zijn gegaan en ivm kans op lever problemen en koorts het in de gaten moest houden. Mijn vrouw mij ging meten waarop het op rap tempo van 37+- graden naar 42+- graden sloeg. Hierop het ziekenhuis gebeld. Ik moest maar langskomen. Ik kende geen mensen met een eigen auto dan alleen ikzelf en dit ook aangegeven te hebben. Of ik dan niet naar de buren kon om hun het te vragen. Ik verging van de pijn en kon amper staan en ijlde.. waarop ik boos terug reageerde ik er wel aan kwam lopen. Dit ook te hebben gedaan en na controle bleek ik dus positief getest te zijn op covid. Dus zat ik met het herstel van mijn galblaas en met het covid. Waarschijnlijk paar dagen voorheen opgelopen door of het dokter die het had of het masker wat ik op had gekregen. Begrijp goed wij het gezin regelmatig onzelf teste. Niets aan het hand tot dan. Nadat ik positief getest was heeft mijn vrouw haarzelf ook getest en bleek dus op haar verjaardag het ook te hebben opgelopen. Mijn vrouw was mee bij elke bezoek. Maar goed het begon lekker ( dus niet ). Na covid vrij te zijn geworden na +- 3 weken. Nog steeds gigantische veel last. Vele bezoeken spoedpost en eigen dokter gehad tot voor kort een bezoek aan het chirurg. En tot afwachting van 17 november aankomend en 18 december een bezoek aan het mdl arts zit ik nog met veel pijn en onzekerheid. Weet ik mij geen raad en heb ik het gevoel mijn leven en die van mijn gezin is afgepakt.. tot op het dag van vandaag heb ik elke week voornamelijk 3 tot 4 dagen en soms gewoon een hele week helse pijn.. bij mij komt het meestal savonds en lig ik tot afhankelijk van hoe erg tot 6 a 7 uur sochtends gemiddeld wakker. Ook heb ik nu een aantal keren gehad ik smiddags ook last hebt gehad... Ondertussen verschillende pijnstillers gebruikt en voorgeschreven gekregen. Naproxen.. diclofenac.. Tramadol.. noem maar op.. niets maar dan ook echt niets van het hele gedoe en troep hielp tegen het pijn. Dus ga ik ervanuit er iets is gebeurd met mijn zenuwstelsel.. maar hier is volgens het chirurg geen sprake van. De pijn voel ik meestal eerst opkomen in mijn rugwervel en rechter schouderblad. Doortrekkend naar mijn rechter ribbenkast. Naar het plek van waar het galblaas zat..ook als ik daar druk voel ik het pijn toenemen langs mijn plek van het lever rechter rib en langs het middenrif. Als het pijn uiteindelijk weg trekt blijft er nog wel heel lang een napijn in mijn ruggenwervel trouwens..
Ik word er echt radeloos van.. het heeft mij mijn eigen ik weg genomen. Ben onzeker ook naar mijn partner toe. Want kan niets inplannen en ergens zomaar naartoe. De angst ik het krijg bij het uit eten gaan en of bij het bioscoop is gewoon erg groot en aannemelijk. Ik voel mij een grote last voor het gezin. Het belemmert onze leven. Elke dag de twijfel en angst. Ik ben jeit meer de man wie ik was. Het spontane is weg. Even klussen en ik ben kapot en heb en krijg ik pijn. Mijn voeten etc doen zeer. Ik krijg bij het vastpakken en aanknijpen last en steken in mijn hand en vingers..
..
Trouwens bij het voorgesprek hebben ze mij niets verteld en geïnformeerd van welke napijn en welk grote last je kunt nahouden hieraan. Wel dat het met het galblaas eruit ik eindelijk dan van het pijn af zou zijn en dit het beste keuze was. Dat was voordat ze mij vergeten waren te plaatsen op het wachtlijst dan.. nu 9 maanden verder niets opgeschoten.. ik heb tussentijds nog wel een foto gehad en een echo. Niets op gevonden. Daarbij werd ook gekeken of ik een hernia of iets dergelijks had.ook al neem ik aan ze daar beter naar had moeten kijken. Bijvoorbeeld met contrastvloeistof.. het is niet anders dan afwachten en hopelijk ze wat kunnen vinden wat op te lossen valt..
Ik vind het echt heel,heel erg voor diegene die hier echt al jaren en al jaren mee aan het aankloten zijn en waarop het op de dag van vandaag nog steeds niets geholpen heeft. Het gevoelens, de onzekerheden het minderwaardigheid etc noem het maar op wat dit alles losmaakt en je op deze manier zo elke keer op het proef wordt gesteld en die invloed hebben ook op je naaste. Heel veel succes en sterkte met alles en mag er hopelijk eens goed door iemand naar gekeken wordt jullie eindelijk pijnvrij kunnen raken of al is het alleen al maar een grote deel van een soort verlichting tegen de pijn. Succes en sterkte.
Mvg Tim

4 weken geleden hebben ze mijn galblaas verwijderd. Ik heb nog geen 1 dag geen pijn gehad. En ik heb ook de indruk dat de plaats waar ge gal gezeten heeft gezwollen is. Heeft hier iemand dat ook? Vooral snachts en na het eten heb ik veel pijn maagstreek en waar de gal gezeten heeft. Ook als ik iets gedaan heb zoals was opvouwen heb ik veel pijn tussen mijn schouderbladeren.

Hoihoi,

 

mag ik vragen hoe het nu met je is ?
Ik ben vandaag 4 weken geleden geopereerd en ook dagelijks pijn op plek van de galblaas wat doortrekt naar m’n zij en rug recht.

Goedendag. Ik ben 9maanden geleden geopereerd aan de galblaas, verwijderen. Maar ik ga mij telkens slechter voelen. Pijn na het eten. Pijn als ik honger heb. Is er nog een tip waar ik wat mee kan. Is het bij jou uiteindelijk goed gekomen?

Dit is gek. Ik had in januari vorig jaar acute operatie voor beklemmende darm in navelbreuk en daarna , 6 weken later moest mijn galblaas eruit vanwege de koliek aanvallen. Nu ruim 9 mnd later is het nog steeds pijnlijk. Wordt het eigenlijk pijnlijker   Eten verteerd slecht. Pijn aanvallen en diarree. Opgezette buik etc

Ik ben in juni 2022 geopereerd

Mijn galblaas en galwegen zaten vol met kleine steentjes en gruis , en sludge

Het ging best goed , geen klachten meer , tot ongeveer 5 weken terug

Ik kreeg weer vreselijke maagpijn en pijn op de plek waar de galblaas zat en naar mijn rechterzij toe.

De pijn komt en gaat , soms misselijk , de pijn is niet te harden. Als de pijn dan even weg is , kan ik even voor een paar minuten opgelucht adem halen en dan begint het weer , gek wordt je er van

Vorige week naar de huisarts gegaan , mijn verhaal gedaan , en hij schreef een maagbeschermer voor , en ik moest een afspraak voor een echo maken, " miss dat er een steentje achter was gebleven " , euhhhh , dat wordt toch gecontroleerd?  Met die maagbeschermer kreeg ik nog meer last. Daarmee ben ik ook gestopt.

Ik wens iedereen veel sterkte die dezelfde klachten hebben

Dag allen,

Ook ik kamp inmiddels jaren met deze klachten die goed een jaar na mijn galblaasoperatie in 2017 zijn begonnen en nu dagelijks aanwezig zijn. Zeer scherpe pijn rechtsboven. Drukgevoel uitstralend naar de rug. Kan soms uren duren. Ben er wel achter dat teveel eten een boosdoener is.
Ik ben wat dat betreft ook radeloos. Er zijn geen afwijkingen in het bloed te vinden. Ook nog vele onderzoeken gehad waar niets uit kwam...
Wat eerst wel te zien was was dat mijn darm vol ontlasting zat en waarvoor ik laxeermiddel kreeg. Het gebruik daarvan hielp wel, maar ik moest steeds meer gebruiken waardoor ik nu naast de pijn ook nog heel gevoelige darmen heb gekregen. Had ik dat maar niet gedaan, maar ja de pijn was ook erg heftig.

Ik ben zelfs vorig week geopereerd omdat ze vermoedden in Nijmegen dat ik darmverklevingen had door eerdere andere buikoperaties. Maar ook uit die operatie kwam helaas geen duidelijk probleem naar voren.

Ik had zo de hoop dat dat het probleem zou zijn. Ik zit nu toch de denken aan problemen met de sfincter van Oddi. In Amerika bestaat hiervoor een lotgenotengroep genaamd stuff that works en dan gericht op problemen met de sfincter van Oddi. Voor mij wel heel erg herkenbaar, maar een aantal oplossingen die daar worden aangereikt heb ik geprobeerd, maar helpen niet.
De meest heftige oplossing is een incisisie in de sfincter, maar de meeste artsen durven dat niet aan i.v.m de kans op alvleesklierontsteking.. Ook wordt daar gesproken over botox inspuiten in de sfincter van oddi. Ik weet niet of iemand daar toevallig ervaring mee heeft?

Al met al om gek van te worden. Het bepaalt zoveel van de inrichting van mijn leven....

Net hetzelfde probleem. Een hel soms. Zou me nooit meer zo snel laten opereren.

Ik moet woensdag galblaas verwijderen ontelbaar veel stenen. Is de pijn erna erg?

Twintig jaar geleden is die van mij op 19 jarige leeftijd verwijderd. Ik heb sindsdien pijn en hevige klachten. Ik heb ook geen normaal leven kunnen leiden. Altijd angst dat er geen wc in de buurt is, altijd bang voor meer pijn. De gevolgen zijn enorm. Zo heb ik geregeld vitamine tekorten gehad die zelfs voor ziekenhuisopname gezorgd hebben. Het ergste is dat de doktoren blijven ontkennen, terwijl er wereldwijd door mensen met dezelfde operatie ook dezelfde klachten worden omschreven. Inmiddels ben ik zo ver dat ik eigenlijk niet meer de energie heb.