Sinds oktober dit jaar heb ik meerdere aanvallen gehad. De HA en HAP gooiden het op een geïrriteerde maag. Kreeg maagzuurremmers en maagbeschermers voorgeschreven. Aangegeven dat ik geen last had van maagzuur, maar de HA zei "dan hebben we dat iig geprobeerd". Meerdere malen teruggeweest en bloed laten prikken bleek dat de ontstekingswaarden iets verhoogd waren (75) dus geen reden voor verder onderzoek.
Op 29 oktober weer de HA gebeld en werd daarna doorverwezen naar SEH. Ben gelijk opgenomen ivm galblaasontsteking (grote galsteen was de oorzaak). Deze kon er niet direct uit, omdat ik er +/- 3 weken mee liep. Volgende dag kreeg ik een galdrain die er 6 weken in moest blijven. Had hier veel pijn aan en kon nauwelijks iets doen, laat staan naar buiten.
Vorige week 11 december is de galblaas eruit gehaald dmv een kijkoperatie. Ik kan nu alles weer eten/drinken alleen hele kleine porties. Het enige waar ik echt last van heb is pijn aan de rechterkant bij m'n zij tot mijn onderbuik. Het lijkt alsof het de spier is die helemaal uit elkaar wordt getrokken. Bij het opstaan, lopen, zitten en naar de wc gaan heb ik er het meeste last van en bij het liggen het minst. Ik kan zelf niet uit bed komen, alleen met hulp.
Is er iemand die deze klachten ook heeft? Gaat dit vanzelf weg? Hoe ben je hiermee omgegaan? Of is er iemand die tips heeft bij het zelf opstaan met zo min mogelijk pijn?
Hallo allemaal
Sinds april dit jaar begonnen de galaanvallen, in het begin was het maar af en toe maar naarmate de weken werd het 2 tot 3 per week aanvallen en aanvallen duurde ook steeds langer, vooral snachts, heel de nacht wakker vd pijn, mijn huisarts gooide het op stress dus ik moest dat zelf maar eens veranderen.tussen april en augustus meerdere keren bloed af laten nemen,die waren niet verontrustend, wel hoge glucose, ook meerdere keren urine ingeleverd( dit omdat ik in 2019 nierbekkenontsteking had)en daar is alle keren bloed in gevonden dus tussen de galaanvallen door heb ik echo gehad( geen nierstenen gevonden maar wel veel galstenen, colposcopie gehad blaas gehad ivm bloed in urine, daar was niks te vinden....
Voor de pijn kreeg ik wel diclofenac zetpillen en mocht ook paracetamol nemen.
Eind aug kreeg ik zware aanval ,alsof mijn romp helemaal werd fijn geknepen, kroop over de grond van de pijn, alles deed zeer, na een nacht vol pijn zakte het weer.maar weer een week later kreeg ik het weer maar nu moest ik continu overgeven , kwam niks uit ,alleen maar wit speeksel vloeistof, ik zag lijkwit en voelde mij goed beroerd, mijn zus heeft huisartsenpost gebeld die stuurde ons weer door naar seh, die gaf aan mijn zus door dat ik het beste gewoon diclofenac met paracetamol in kon nemen.
Mijn zus werd best boos en stond erop dat ze mij onderzochte( dit was op 4 sept rond 3 uur in de middag)
Uiteindelijk toch naar ziekenhuis, was onderkoeld ,had 34 graden koorts en bleef overgeven, op dat moment dacht ik echt dat mijn lichaam mij echt op zou geven, na uren onderzoeken lag ik snachts om half 1 op een afdeling met alvleesklierontsteking, mocht niks meer eten , kreeg alleen vloeibaar drinken en vochtinfuus, na 2 dagen echoendoscopie gehad want ze dachten aan galstenen die geblokkeerd in de galweg zat, bleek niet zo te zijn , na een week mocht ik naar huis.
1 ding was zeker de galblaas moest eruit maar dat zou pas gebeuren 22 november want eerst moest mijn alvleesklier weer gezond zijn, ondertussen weer proberen mijn werk op te pakken maar helaas, zo moe, totaal geen energie en veel stekende pijn rechterflank en middenrif.
Zolang galblaas er zat was kans op weer een alvleesklierontsteking aanwezig dus vanaf sept zat ik thuis moedeloos, futloos wachtende op 22 november.
Inmiddels ( vandaag 19 dec) is mijn galblaas eruit, 1ste week heel veel pijn, niet op je zij kunnen slapen , voor vele herkenbare pijnen.
Eten gaat best goed maar heb nog geen patatje durven te eten , ook bijna geen vlees.......maar ik moet ook weer gaan werken , vandaag voor de 1ste keer weer gewerkt, ging niet goed...
Als ik in bed lig of op de bank heb ik nergens geen last van maar zogauw ik een boodschapje doe of vandaag aan het werk dan begint het weer
Stekende pijn in rechterborst, beklemmend en drukkend gevoel op borstkast alsof ik geen lucht meer krijg,stekende en zeurende pijn in het midden onder borst , ook lijkt of mijn koliekpijn weer helemaal terug is, zeurende pijn uitstralende naar rechterlies, er zijn 4 incisies gemaakt , ik heb prikkende pijn tussen de navelincisie en rechtse incisie.........al met al , lig ik is er niks aan de hand........ga ik weer iets doen dan spelen er weer allerlei pijnen op
Ik ben ten einde raad en ben ontzettend moe en futloos ( vandaag , van half 8 tot 2 gewerkt, ben naar huis gegaan en ben op bed gaan liggen en werd vanavond om half 9 wakker, dit kan toch niet mijn leven zijn ???????
Ben ik te snel gaan werken???? Ondanks frustraties van iedereen ben ik toch wel blij dat ik niet de enigste ben want in mijn omgeving hoor ik alleen maar dat ze blij zijn dat galblaas weg is en dat ze na een paar weken al weer aan het werk waren dus van mij vinden ze het vreemd waarom het bij mij nu al zolang duurt......wat moet ik nu , ben ten einde raad.....
Ik ben op mijn 82 ste verlost van mijn galblaas,waar veel stenen in zaten en beginnende ontsteking.
Zoals bij vrijwel iedereen Eureka de eerste 2 weken,dan is het lichaam waarschijnlijk nog gewend aan de oude situatie!!
Daarna begon het: opstipatie en daarna diarree en buikpijn op verschillende plaatsen en opboeren.
Bloedonderzoek bij de huisarts,niets aan de hand,maar toch een darmonderzoek aangeraden.
Ik had al voor de galblaasverwijdering diabetes 2 en slikte elke dag 1.5 pil hiervoor.
Wat wel beter ging tot mijn verbazing was de diabetes,nu nog maar halve pil per dag nodig.
Heb al heel lang last van maagzuur;die pillen kunnen verlagen van 20mg naar 5mg!
Wat blijft zijn opboeren,lichte buikpijnen en spijsverterings problemen!
Wat ik (nog) niet gedaan heb is darmonderzoek,heb ik twee jaar geleden al gehad,was geen pretje,wacht dus nog een tijdje.
Wat mij overigens opvalt is dat vrijwel niemand leeftijd vermeldt,dat kan een belangrijke factor zijn!
galblaas begin december verwijderd. Dan lees ik wat jullie schrijven over stekende pijn, het naar adem snakken alsof het van plaats galblaas komt.
Ik begin nu te eten, kleine hoeveelheden.. Ik vind het misselijk zijn en die onverwachte krampaanvallen en buikloop vreselijk, het brengt je planning danig in de war.
Vandaag ga ik eens proberen met lauwe chocolademelk te drinken en cross my fingers, hopelijk helpt dat tegen vervelend maagzuur
Bij mij 11 jaar geleden galblaas verwijderd, en galgang opgerekt. Na half jaar galgang weer opgerekt na weer galaanvallen. Sindsdien slik ik Ursochol, dit houdt het gal vloeibaar en kan het niet klonteren of stenen aanmaken in de lever Ik slik dit nog steeds maar nooit meer ergens last van gehad. Ik lees bij niemand iets over Ursochol, vraag erom het helpt
Graag ik ook mijn verhaal na mijn galoperatie in 2017 owv galstenen en pancreatitis.
Ik had als kind al gemakkelijk maaglast. Maar na de galoperatie is het echt heftig. Ze zeiden dat ik nergens last van zou hebben maar sindsdien is het alleen maar een zoektocht geweest.
Ik heb dus verschillende onverklaarbare klachten sinds de operatie: heel veel misselijk, stekende pijn links onder mijn ribben (thv een litteken), heel vaak een vol gevoel in mijn maag, weinig eetlust, kleine porties kunnen eten, het gevoel alsof m´n maag heel hard gespannen staat, veel maagzuur, soms hele felle maagkrampen... De meeste onderzoeken zijn negatief zoals gastroscopie enz. Ze hebben enkel gezien dat ik een hele trage maagwerking heb. De meeste van mijn klachten vallen onder de term ´functionele dyspepsie´. Ik merk dat de klachten verergeren als ik teveel eet. Ik kan perfect gezond eten en toch last krijg. De klachten die ik heb zijn er bijna dagelijks.