Het is van mij ruim 12 jaar geleden en ik heb de eerste twee jaar weinig last meer gehad. Daarna begonnen de problemen pas. Veel pijn elke ochtend kom ik bijna mijn bed niet uit. Ik eet gezond, sport en beweeg zoveel ik kan, maar uiteindelijk ben ik in de ziektewet beland en 100% afgekeurd! Ik heb enorm veel onderzoeken gehad en telkens komt er niks uit. Ik kan na tien jaar pijn niet meer en denk er soms zelfs aan er een punt achter te zetten. Pijnstillers maken je alleen suf en halen het scherpe randje eraf, maar halen de ergste pijn in de ochtend niet weg. Bij bloedonderzoeken zijn de ontstekingswaardes nooit hoog genoeg! Ze zien altijd iets, maar kan een foute foto zijn of een vlekje op de scanner of omdat ik misschien wel bewogen zou hebben.
De pijn zit altijd bij de galstreek! Het gaat zover dat artsen inmiddels zeggen dat het fantoompijn is en aangegeven hebben dat er niks aan te doen valt. Mijn leven is een hel! Ik leef ook niet, maar overleef elke dag opnieuw. Ik wil niet slapen, omdat ik weet met hoeveel pijn ik wakker wordt. Ter info ik ben geen oude opa! Op mijn achttiende is de galblaas verwijderd, dus reken maar uit!

Mijn galblaas vorig week Dinsdag verwijdert..5 kleine sneetjes..in de recoverroom had ik ff pijn morfine gekregen,maar maakte mij beroerd..voor de rest nergens last van gehad qua pijn....waar ik wel last van heb is m'n neus is verstopt,maar die drukking kreeg ik al bij het toedienen van de narcose...Owja weinig eetlust nog steeds

Ruim vanaf zeker mijn 18e heb ik met vage klachten rondgelopen. Na het eten bij de Griek heel beroerd worden. Dat bleken de eerste tekenen blijkbaar. Later begonnen de vage pijnen rechts die ik altijd heb aan kunnen wijzen maar blijkbaar ligt daar ook de dikke darm. Na vele ellendige onderzoeken, gastroscopie, endoscopie en diverse echo's werd er bij mij vastgesteld dat het wel tussen de oren moest zitten. Neem maar paracetamols. Ongeveer 4 jaar geleden ben ik zelfs naar de Prescan geweest die ook niks vonden dus die scan heeft geen zin. Weer veel later kwamen de "PDS klachten" op mijn pad. Dus begon ik maar uit ellende eten te vermijden. En altijd maar doodmoe he, deze vermoeidheid werd steeds erger en ik had ook steeds vaker aandoeningen zoals bronchitis en schimmelinfecties. Vorig jaar (ik ben nu 40) begon de ellende pas echt. Binnen 1 jaar tijd ging ik van 90kg naar 60kg en nog vond mijn huisarts dat ik me aanstelde. Bij de zoveelste bezoek aan de huisarts heb ik mijn vuisten op tafel geslagen (inmiddels begonnen de eerste kolieken ook al) en geeist dat ik naar Dijkzicht werd doorverwezen(hiervoor ging ik naar de lokale ziekenhuis vooral). Eenmaal daar werd ik zeer serieus behandeld. Ontlasting onderzocht. Zelfs naar afdeling erfelijke ziektes doorverwezen. En uiteindelijk bij maag lever darm terecht gekomen en daar vonden zij mijn galstenen. HALLELUJAH. Toch niet gek dus. Ik zat tot verbazing van de arts bijna te juichen.

Nu een jaar na de operatie kan ik nog steeds janken van blijdschap. Natuurlijk het wordt nooit meer helemaal normaal. Chocolade en friet daar krijg ik obstipatie van en van oliebollen diarree. En dan denk ik SO WHAT! Al die jaren van ellende weegt niets op tegen het geen pijn meer hebben en nachten wakker liggen ervan. 20 jaar heb ik er last van gehad. Ik kreeg niet eens steentjes mee want het bleek ontstoken en gruis.

Zelfs na de operatie slikte ik een korte tijd paracetamols en at weer zeer snel mijn eten en zelfs dingen die ik vermeed eet ik weer. Ben zooooo happy!

Nog even over de operatie zelf. Zonder roesje. Infuusnaald was wat moeilijk in te brengen. Na de operatie had ik een week lang een hese stem vanwege die buis die je in je keel gepropt krijg en af en toe met spreken heb ik er nog steeds last van. Op de linkerzij liggen gaat zelfs na een jaar nog niet helemaal lekker. Verder de napijn was zeer verdraagzaam met wat paracetamols. Snachts na de operatie kreeg ik enorme trek en kreeg ik 2 kleine yoghurtjes van de zuster die ik naar binnen schrokte. Het ontbijt schoof ik ook naar binnen. Ging perfect allemaal. Zonder infuus binnen no time (ook omdat ik 100x moest piesen). Alles ging gelukkig voorbeeldig. Nergens om je bang over te maken. Vervelend op internet lees je vaak alleen de nare dingen.

Ben nog vergeten de jaren voorafgaand aan de operatie de galproductie. Last van de keel. Overgeven. Gal poepen en ga zo maar door.

Heb al meerdere operaties gehad die niet helemaal goed gingen de galblaas verwijdering ging probleemloos.

Ben vandaag geopereerd en is de galblaas verwijderd. Tot nu toe voel ik nauwelijks pijn, hoogstens een wat beurs gevoel in de buik. Ik gebruik pijnstillers (paracetamol en Tramadol) en ben alleem een beetje slaperig en loom door de morfine.

Het gaat dus prima tot nu toe

Om wat evenwicht in de ervaringen te brengen: mijn galblaasverwijdering is goed verlopen. Ik heb na de operatie een nachtje in het ziekenhuis moeten doorbrengen maar ben inmiddels alweer twee dagen thuis.

Zelf erg zenuwachtig geweest in de dagen voorafgaand aan de operatie, maar dat bleek niet geheel gegrond. Narcose was een bijzondere ervaring; je knippert met je ogen en de operatie is uitgevoerd. Wel minstens anderhalve dag een loom gevoel hieraan overgehouden, maar dat is niet meer dan begrijpelijk.

Momenteel niet al te veel pijn, slechts een beurs gevoel in de buik zoals anderen al aangaven en prima te behappen met paracetamol. Alles kost wel veel energie, dus zit veel op de bank/in bed totdat ik volledig hersteld ben. Verwachting is ongeveer een á anderhalve week.

Afgelopen donderdag ochtend ben ik door huisartsenpost met spoed door verwezen naar ziekenhuis. Daar aangekomen hebben ze de ondragelijke pijn proberen onder controle te krijgen met morfine maar dat lukte niet. Nadat ze echo en mri hadden gemaakt kwamen ze er achter dat galblaas zeer zwaar ontstoken was en ze vol galstenen had. Ik begon ook bloed te spugen. Conclusie direct naar de OK en galblaas is voller verwijderd. Nu ik thuis ben lijkt het of ik niets van eten en drinken kan verdragen. Als ik iets eet of drink loop ik 15min later naar wc.

Bij mij is de galblaas verwijderd.

Veel napijn gehad van een rip omdat ze die met de opertatie geraakt hadden .

En enorme pijn in mijn schouder.

Na 3 weken weer op de been.

Nergens last van.

Stoelgang is wel anders en ben snel moe

Ik moet morgenochtend galblaas laten verwijdere en zie erop tegen jaagt me wa schrikk aan 

10 dagen geleden is mijn galblaas verwijderd met steen. Nog regelmatig last van onderrug en

Plek waar galblaas zat. Vooral s'avonds speelt dit op, drink dan beetje volle chocolade melk,

Ook heb ik speciale drinkvoeding

van nutrillon, was voor operatie al veel afgevallen (12 kilo) gewicht gaat nu

langzaam weer omhoog.

1. Heb kortgeleden een galblaas operatie gehad dmv kijkoperatie. Dezelfde dag nog naar huis. Voel me wel goed, maar heb veel last van wondpijn aan die kleine snee aan de bovenkant vande buik net onder de ribbenkast. Als ik hoest of uit bed wil opstaan is de druk op die plek heel pijnlijk. Ik kan me daarom ook iet vrij bewegen. Ook zulke ervaringen?

Ik ben een week geleden geopereerd maar had totaal geen last van pijn van operatie maar hen nu nog zo veel pijn in mijn rug en schouderbladeren niet normaal mee

Ik ben nu bijna een jaar geleden geopereerd. Daarvoor 3 jaar lang koliek pijn gehad. Maar omdat ik steeds moest braken bij elke aanval werden er naar andere dingen gekeken. Eerst had ik ze eens per week. Soms eens per maand. De laatste 4 maanden dagelijks. Tot het punt dat ik 3 maanden thuis ben geweest van mijn werk. Elke dag ellende, niet meer durven eten. 15 kilo afgevallen. Toen vond de huisarts een echo een goed idee en vonden ze de galstenen.

Na mijn operatie in de eerste twee weken nog 2 aanvallen gehad, waarschijnlijk achtergebleven steentjes in de galwegen. Heb een potje thuis staan met meer dan 150 steentjes ter grote van een erwt.

Ik heb nu echt mijn leven weer terug. Voelde me na ongeveer 6 weken gewoon weer helemaal de oude. Tis nu net alsof er nooit wat is gebeurt. Heb iets vaker diarree dan normaal. Ik weet na een iets vettere maaltijd dat ik daarna op de wc zit. Dus dat vermijd ik veelal. Maar dit neem ik echt voor lief. Dit is Echt niks vergeleken met 4-6 uur pijn per dag en uren lang overgeven.

Voor mij was de operatie echt de uitkomst, ik durf inmiddels alles weer te eten. De pijn is niet meer terug gekomen. Ik heb mijn leven terug!