HET MOET DE absolute hel zijn: 'live' je eigen hartoperatie bijwonen, bewust meemaken hoe je borstbeen met een snerpende cirkelzaag wordt geopend, het chirurgisch mes ín je voelen snijden... en NIET om hulp kúnnen roepen!

Omdat spierverslappers je gevangen houden. Niemand van de artsen of verpleegkundigen die merkt dat je wakker geworden bent. Horrorstory, waar gebeurd!

Net als die, jaarlijks, circa 1600 andere situaties van onbedoeld ontwaken tijdens de anesthesie (narcose) in Nederlandse operatiekamers. Sinds deze feiten onlangs bekend werden, komen soms huiveringwekkende ervaringen vrij. Dus, lees dit verhaal níet als u binnenkort moet worden geopereerd!

Nolly Meerstadt (81) kreeg onlangs een pacemaker. In het Slotervaartziekenhuis in Amsterdam. Om de regelmaat van haar hart te herstellen. Relatieve routine-ingreep onder anesthesie, kwestie van ongeveer een uur.

Maar al die tijd was zij er getuige van hoe het operatieteam bij haar het platte doosje met ritme bewakende elektronica onder haar sleutelbeen plaatste, de verbindingen met haar hart legde en vervolgens haar huid weer sloot.

,,Het was een afschuwelijke ervaring", zegt de vrouw die de overigens goed werkende pacemaker ,,wel als een duidelijke verbetering" van haar conditie ervaart en weer ,,veel meer lucht" heeft dan ze daarvoor had.

,,Ik heb liggen huilen van de pijn onder mijn 'iglo'. Want zo noem ik de kap met een soort raampje waaronder ik lag op de operatiekamer. Daardoorheen zag ik, al die tijd, de dokter druk aan het werk. Ik kon helemaal niets doen, maar voelde álles: ik riep 'au!' toen het mes erin ging, het voelde alsof ze een luikje onder mijn sleutelbeen sneden, maar later bleek het een klein sneetje van een centimeter of vier, vijf te zijn. Meer niet.

Dat eerste 'au' hoorde de dokter, waarop hij zei 'voelt u dat?' Onmiddellijk liet hij verdoving bijspuiten, en daarna nog een aantal keer. Ze waren vervolgens zó met de ingreep bezig dat ze niets van mijn verdere paniek in de gaten hadden. Ik had vreselijk veel pijn. Dacht ook dat ze mijn sleutelbeen hadden doorgezaagd, maar waren daaronder natuurlijk erg aan het wroeten om de pacemaker op zijn plek te krijgen. Dit vergeet ik nooit meer."

Ontwaken tijdens een narcose staat bekend als 'awareness'. Het is de nachtmerrie van de meeste operatiepatiënten. Veel gestelde vraag is dan ook: ,,Dokter, ik word toch niet wakker tijdens de operatie?" En meestal gebeurt dat ook niet. Maar soms wel...

Zoals bij 'Virginie'. Op één van de internet-fora vertelt zij aangrijpend van haar bewust meegemaakte baarmoederverwijdering. Tijdens de ingreep werd ze plots wakker door een hard geluid, dichtbij haar. ,,Ik merkte dat men met mijn buik bezig was, zonder dat ik pijn voelde." Uit alle macht trachtte zij kenbaar te maken dat zij was ontwaakt.

,,Ik probeerde mijn ogen te openen of iets te zeggen, maar dat lukte niet. Uiteindelijk kon ik mijn voet en mijn hoofd licht bewegen. En hoorde iemand daarop uitleggen: 'O, dat bewegen, dat zijn onwillekeurige spiertrekkingen.' Ik voelde me zó machteloos, probeerde vervolgens heel beheerst mijn voet en hoofd te blíjven bewegen, zonder dat het op spierkrampen zou lijken. Later vernam ik dat het precies zo gegaan was als ik hier vertel."

Of zoals een patiënte uit Friesland, Femmy uit Oosterwolde, die in 1999 in het ziekenhuis De Tjongerschans te Heerenveen, via een keizersnede onder algehele anesthesie een kind kreeg en tóch precies voelde wat er gebeurde. Eerst die vliegensvlugge, vlijmscherpe beweging van het operatiemes in haar buik.

Gevolgd door de loodzware druk op haar buik van handen die haar kind uit haar baarmoeder tilden. Maar ook de metalen 'spreiders' die de wond openhielden tót het moment dat ze weer werd gehecht - steek voor steek, huidlaag voor huidlaag. Dit alles gebeurde bij vol bewustzijn, evenals het terugtrekken van de ruw aanvoelende beademingsbuis uit haar luchtpijp. Ze is het nooit meer vergeten.

Wat een vreselijk bizar verhaal. Tja, als zij zegt dat het zo gegaan is... het valt moeilijk te weerleggen. Is hier iemand die hier meer van weet?

jazeker is dit echt.

Deze verhalen zijn bekend bij de medici in Nederland en er wordt gewerkt aan het voorkomen hiervan. Door betere bewaking van de patient tijden de narcose kunnen ze dit eerder opmerken door de reacties beter in de gaten te houden.
Het komt gelukkig zelden voor maar het bestaat wel!
Dokter Smalhout heeft er verleden week nog een stuk over geschreven in de telegraaf, dit zal ook wel ergens op internet te vinden zijn.
Brenda