Hallo allemaal,

Sinds een korte tijd (ongeveer 3 weken) zie ik overal stipjes. Alsof mijn hele gezichtsveld is opgebouwd uit miniscule stipjes. Ze bewegen bijna niet. Toen ik dit ging googlen kwam ik uit op oogruis/visual snow. Zo zie ik alles inderdaad. Alsof ik de hele dag door zo'n static tv scherm kijk.

Ik zie op google dat het iets zeldzaams is en dat als je ermee naar de dokter/oogarts gaat dat er een grote kans is dat ze niet weten wat het is.

Ik heb trouwens geen idee wat de aanleiding is hiervan. Het staat erom bekend dat het kan komen door drugsgebruik maar ik heb nog nooit drugs gedaan. Wel ben ik even ziek geweest voordat het op kwam dagen en heb ik een schimmelinfectie gehad (kan dat een rol spelen? ik heb geen idee)

Heeft iemand dit ook? Is er iets waardoor het minder wordt? Ben je ervoor naar de dokter geweest? Het is heel hinderlijk en ik zou graag een oplossing willen horen...

Hallo! Ik vind het enorm erg voor je. Ik heb het al voor zo lang ik weet en ben ook al naar een oogarts geweest. Er is nog bijna geen research naar gedaan en mijn oogarts toen wist zelfs niet wat het was. Bij mij flikkeren de stipjes wel enorm hard. In het zonlicht overdag valt het voor mij wel mee, dan valt het mij niet zo hard op. Maar vanaf het donkerder wordt, of in mijn kamer met kunstlicht is het heel duidelijk aanwezig. En 's nachts in volledige donkerte is het echt verschrikkelijk. Voor zover ik weet is er nog geen remedie of zelfs oorzaak bekend. De oogarts zei me dat ik er maar gewoon aan moest wennen...

hallo, ik heb dat probleem sinds ik kind was. lang, heel lang heb ik gedacht dat dit normaal was. pas toen ik in de vijftig was en het probleem heel erg werd ontdekte ik dat andere mensen geen oogruis hadden. al mijn pogingen om aan artsen uit te leggen wat mijn probleem was stootten op; vreemd... . onlangs heb ik me uitgeput in het zoeken op google en eindelijk weet ik wat het is en kan ik aan anderen met foto's ook duidelijk maken wat ik zie. die erkenning doet me wel deugd maar is wel geen oplossing natuurlijk. heb op aanraden van mijn oogarts aan wie ik onlangs vertelde wat mijn probleem is, maar die er verder niets van afweet, een afspraak gemaakt bij een neurologe die zich blijkbaar verdiept in het probleem. mijn oogarts zei me dat het me alvast zal het deugd doen om te praten met een arts die gelooft dat dit probleem bestaat. ik heb het er voor over.

Hallo,

Ik heb net hetzelfde probleem, verschillende maal aan mensen in mijn omgeving gevraagd of ze dit ook soms ervaarde, maar niemand had dit ook.

Ik heb het voornamelijk in kunstlicht, in witte ruimtes waar bvb een witte muur is zie ik die sterretjes/pixels direct bewegen. Buiten heb ik er minder last van, wel verdraag ik niet goed licht dus draag ik vaak een zonnenbril. Ik ben uiteindelijk hiervoor naar de oogarts/neuroloog geweest.. Beide konden dit niet verklaren. Via internet ben ik ook op verschillende sites gekomen en weet ik zelf dat het visual snow is. Maar wat het uitgelokt heeft weet ik nog steeds niet. Persoonlijk vind ik wel als ik savonds op mijn laptop of gsm bezig ben en er is niet veel licht, hierna er erger last van heb. Hoe minder ik erop probeer te letten hoe beter het gaat, maar het blijft wel steeds aanwezig. Soms is het zo vervelend als je met iemand praat dat het je zo afleid. Verder is mijn zicht wel normaal, ik zie alles nog scherp. Wat juist het vreemde hiervan is.. Hebben jullie nog tips, of weten jullie soms wanneer dit erger is bij jullie?  Hopelijk blijft dit stabiel, en word er een oorzaak/behandeling gevonden hiervoor.

Een lotgenoot.

 

Hallo, kan je de naam doorgeven van de arts die hier mee bezig is? 🙂 Want ik ben natuurlijk ook op zoek naar een dokter die hier in gelooft en dit erkent!

 

Ik ben bijna 50 jaar en heb al heel mijn leven oogruis. Alleen weet ik pas kort hoe dat fenomeen heet en dat er blijkbaar nog andere mensen zijn die dat hebben. Ik heb er al mijn hele leven last van omdat ik daardoor minder goed zie. Vooral in kunstlicht en bijna donker zie ik enorm veel 'sneeuw' witte en zwarte bewegende stippeltjes. Volledige duister heb ik nog nooit ervaren omdat als er helemaal geen licht is dan zorgen mijn ogen steeds voor bewegende witte stippeltjes. Ik weet dat er niks aan  te doen is maar eigenlijk ben ik toch wat nieuwsgierig wat nu eigenlijk echt zwart is. Ik heb er gewoon mee leren leven, in mijn kindertijd dacht ik zelfs dat dat gewoon normaal was.

ik heb sinds me 2e levensjaar oogruis en weet de oorzaak ervan! slaapverlamming. maarja ik heb geen last van me oogruis.. ik zie er aura's in om mensen heen. vind het bijzonder en het is bij mij zeker geen ziekte ik denk eerder dat ik chakra's zie. en ja ik ben tijdens slaapverlamming in me hallucinatie gaan staan en voelde die in me gaan. sindsdien heb ik oogruis.

Na een zware bronchitis waar ik 2maal een  antibiotica/penicilline - kuur heb gevolgd kreeg ik een paar weken later die pixels te zien . Het was s' nachts en best eng in de halve duisternis. Beschrijving van Lena klopt helemaal voor mij. Heb een afspraak gemaakt in de oogkliniek.

 

ik heb het ong al een 4 jaar en heb alles al geprobeerd, scanner, oogproffesor, neuroloog etc etc.. en telkens van me is het tijdens deze tijd van het jaar dat het ergst van al is.. wat wel beetje helpt voor mij is Chiropractor.. na een tijd.. maar ik denk dat het vooral van zenuwen en stress voorkomt... ook steeds op zoek naar een oplossing,...

ik herriner me dat ik het als kind ook een lange periode gehad heb, en plots achter al deze jaren ondertussen al 4 jaar terug bezig... maar iedere afvragen, wat is de oorzaak? Wat? Zelf ben ik overgevoelig ook... mss heeft dit er ook veel mee te maken? ...

ik heb exact de zelfde klachten al ongeveer drie a vier maanden nu.

Helaas worden de klachten bij steeds erger na maten ik mezelf inspan.

Hebben jullie dat ook?

 

Ik heb dit dus ook al zo lang ik mij kan herinneren. Ik besef mij sinds kort pas dat dit iets is wat niet normaal is. Adviseren jullie mij om naar de huisarts te gaan? als ik alles zo lees weten ze niks.

Hi forum leden,

Zoek met google op visual snow simulator, daar kun je door settings te veranderen anderen ook laten zien wat jij ziet.

We zijn gelukkig niet alleen met deze klachten.

 

bij mij is het twee en een half jaar geleden begonnen met een vreselijke piep in mijn oren. toen ik daar eindelijk aan gewend was geraakt na tal van onderzoeken  heb ik op een festival lachgas in combinatie met een joint gebruikt. daarna is het helemaal mis gegaan... ik ben door tal van MRI scans, epilepsie testen oogtesten en conditie testen heen gegaan. hier kwam helemaal niets uit en de artsen zeiden dat ik een kerngezonde jongen was. Ze vertelde mij dat het verstandig was om met een psycholoog te gaan praten. Er is één gesprek geweest maar het voelde gewoon alsof   ik niet begrepen werd. Er waren wel degelijk klachten maar niemand zag het.

Ik moest er maar mee leren leven, in het begin heel lastig... maar later ga je je leven toch maar weer oppakken. Je raakt gewend aan de flikkeringen de ruis de gevoeligheid van je ogen..alleen nou merk ik na twee jaar dat het eigenlijk alleen maar erger wordt en er is geen logische verklaring voor. Ik doe niets anders dan ik voor heen deed. het is best angstig om je beeld steeds slechter te zien worden zonder dat er zichtbare schade of andere beschadigingen in en rond het hoofd zijn. het belemmerd heel erg mijn dagelijks leven. je wordt een persoon met twee gezichten. enerzijds als er mensen om je heen zijn heel vrolijk en sociaal blijven. maar op eenzame momenten  paniekaanvallen en enorme angst.

Ik wil graag in contact komen met de boven genoemde neuroloog. om zo samen met andere lotgenoten tot een oplossing te komen. ik weet namelijk zeker dat die er is!! als het van de een op de andere dag komt. moet het toch ook van de een op de andere dag weer weg kunnen gaan?

 

sorry, maar als u hetzelfde hebt als ik, dan is daar niks aan te doen. Ik ben 50 jaar en heb die oogruis al heel mijn leven. Ik kan me niks anders voorstellen, hoe ziet de wereld eruit zonder oogruis??? Vroeger toen ik nog een kind was (het was toen nog niet gekend) heeft een professor kindergeneeskunde mij vlakaf in mijn gezicht gezegd dat dit maar een 'gedacht' van mij was. Ik beeldde me dat maar in. Sindsdien is dat bijna mijn hele leven 'mijn geheimpje' geweest, ook al kon ik en nog steeds, daar minder goed door zien. Maar zo ongeveer een half jaar zei ik daar zo meer langs mijn neus weg iets over tegen mijn dokter, die begon meteen te googlen en tot zijn verbazing vond hij daar een artikel over op Wikipedia, geloof ik en sindsdien heeft mijn geheimpje een naam gekregen! Daar moet je dan eerst 50 voor geworden zijn!.