@Ben

Wat jij beschrijft, klinkt mij heel bekend als naweeën van een flinke hersenschudding......

De enige manier om de klachten te verminderen was bij mij luisteren naar mn lichaam. Dus echt een pas op de plaats. Rust nemen. En héél veel fysio voor nek en schouders,want door de spierspanning daar ontstonden de andere klachten.

Sterkte!

Misschien de fysio dan opgeven als bijzondere zorgkosten bij de belasting - als dat nog kan.

Want fysiotherapie wordt niet uit de basisverzekering vergoed en is al snel heel veel geld.

@Suus, dankjewel voor je reactie. Vanwege de vele klachten word je als het ware gedwongen te luisteren naar je lichaam omdat je gewoon niet anders kunt.
ik ga zeker weer een nieuwe ronde fysio doen en ik kreeg een naam door van een goede osteopaat.
Lfs Ben

Hoi,

Ik heb 2 jaar geleden dezelfde oogklachten gekregen. Daarbij constante paniekgevoelens, constante hartkloppingen en verward zijn. Na verschillende onderzoeken en ook MRI van hoofd gehad, uiteindelijk gediagnostiseerd met een angststoornis door stress. Inmiddels bijna een jaar aan de antidepressiva hiervoor. Klachten zijn een heel stuk minder en ik kan nu weer werken. Alleen de klachten van mijn ogen zijn er nog. Waarschijnlijk gaat dat pas weg als alle angst/stress uit mijn lichaam is. Wilde je dit laten weten omdat ik ook zulke oogklachten heb.

 

Ik heb precies hetzelfde, ook het gevoel alsof alles te snel gaat en het gevoel alsof ik het “ niet” of te laat zie, niemand begrijpt echt wat ik bedoel het is ook heel lastig om uit te leggen. Ik zie dat het heel lang geleden is, ik hoop dat je nog kan reageren.

Gr Nick

Hoi Nick #177, hoe is het nu met je? Heb je er nog last van? Hier zijn de klachten die je omschrijft heel herkenbaar.

groetjes Dee

Ondanks dat ik door de klachten niet meer naar feestjes ga en een simpel bezoekmoment als een moetje voelt, is het lezen van jullie verhalen een feest van herkenning.

Vergeleken met veel van jullie zit ik pas in het begin van het traject. Na onderzoek is er bij mij uitgekomen dat er een verschil zit van 1.0 per oog in de cilinder van mijn bril in vergelijking wat ik nodig heb. Ik hoop natuurlijk dat wanneer ik mijn nieuwe bril heb dat dit al helpend is.

Ik heb nu al veel aan het lezen van de herkenning. Ondanks dat het misschien lijkt dat de omgeving je niet begrijpt is het denk ik goed om dit met ze te blijven bespreken en eerlijk elkaars gevoelens en gedachten naar elkaar uit te spreken. Want juist op zulke momenten heb je elkaar nodig.

Ik merk zelf wanneer de klachten erger zijn dat het mij helpt om (waar mogelijk) naar een ruimte te gaan waar niemand is, mijn ogen even te sluiten door er iets op te leggen (bijvoorbeeld je hand) zodat de oogspieren helemaal kunnen ontspannen. Vaak voel ik dan vooral in het begin mijn oogspieren ongecontroleerde bewegingen maken. Vervolgens doe ik mijn hand heel dicht voor mijn ogen en ga ik mijn oogspieren een soort van rekken en strekken door zo ver mogelijk naar alle uiteinde van de hoeken te kijken. Ik heb het idee dat dit mij wel een paar keer heeft geholpen.

Autorijden in het donker probeer ik nu echt te vermijden, want vooral wanneer er veel snelheid bijkomt en licht van tegenliggers voel ik mij een gevaar op de weg.

Sterkte allemaal, en probeer te blijven genieten van de kleine dingen.

Hebben jullie gedacht aan Visual Snow syndroom.. dit is een erkende de neurologische aandoening met zowel visuele als lichamelijk klachten.