Hey ik ben sophie, 15 jaar en heb 3 jaar last van vele dingen waar dokters mij niet bij hebben kunnen helpen...Ik heb 2.5 jaar lang paardgereden en ook zelf een paard gehad.Maar die heb ik met veel pijn in mijn hart moeten verkopen om wille van ernstige rugklachten...Sinds die rugklachten aanwezig zijn voel ik me vaak moe , gestressed, futloos, en net zoals jullie zie ik idd ook veel ruis en sneeuw...Bij het slapen hoor ik ook een piep in mijn oren en heb ik ook trekjes dat ik met mijn armen of benen schop (dit ben ik teweten gekomen door mijn vriend)Ik heb ook vaak last van duizeligheid en hoofdpijnen...De osteopaat zei dat de het de oorzaak was van mijn rug.. Ik heb me al zo ongeveer 7x laten kraken. Maar veel verschil merk ik niet..Mijn moeder wil niet meer met mij naar de dokter en ik ben bang dat dit een ketting wordt zonder einde.. Kan iemand mij raadgeven?
Alvast bedankt...

Groetjes.

Het is misschien een beetje vreemd om bij de Dokter te beginnen over een paard, maar dat doe ik toch.
In de paar regels die je schrijft staat zoveel pijn en verdriet over jouw paard. Jouw paard want eigenlijk is dat het nog steeds. Het was je liefde, je leven, je alles, en toen, op een dag, was het weg...
Als je zoiets overkomt, dat je leven zomaar op een dag verdwijnt, dan kun je daar heel erg ziek van worden, ziek van verdriet, van het afscheid en van de eenzaamheid.
De klachten die je hebt zitten allemaal in en aan je lichaam, maar ze zitten volgens mij vooral in je hart, en die klachten doen je nog steeds heel veel pijn. Pijn, pijn en pijn, zoveel dat je er moe van wordt.
Ik weet niet zeker of dit allemaal waar is, maar dit is wat ik in je stukje lees.
En voor pijn in je hart moet je niet naar een dokter, maar moet je op schoot bij je vader of moeder, of bij je oma, en je moet erover praten met vriendinnen terwijl je zielige liedjes luistert, en je laat troosten door je beste vriendin, of je zus, of een lief nichtje. begrijp je wat ik bedoel?
Ik vind het heel erg rot voor je en ik hoop dat je gauw weer vrolijk wordt, en als je alleen moet huilen, ga dan gauw naar iemand toe, en vraag om hulp.

Dag lieve paardenvriendin.