Een lichte vorm van autisme en aan angststoornis zouden eigenlijk wel behandelbaar moeten zijn. Zeker gezien je leeftijd.
Het probleem met een OD pillen is dat je er doorgaans alleen maar erg ziek van wordt en je problemen groter. Het is bijna nooit een oplossing.

Zou je me willen vertellen wat voor jou persoonlijk de grootste problemen zijn waar je tegenaan loopt?
En naar welke andere instelling ben je verwezen door de GGZ?

Ben doorverwezen naar
De Rotonde-Expertisecentrum VG GGZ
Ik heb het altijd al moeilijk met mezelf gehad.ik haat mezelf hoe ik ben hoe ik eruit zie.
En ik blijf ook maar aan vroeger denken hoe het vroeger bij mij thuis is gegaan wat er gebeurt is.en aan de afgelopen jaren en over de toekomst blijf ik maar piekeren en ik maak me eigen helemaal gek daarover.en word er boos en emotioneel van.ik maak me eigen echt helemaal gek.en het is èèn grote chaos in me hoofd.
Heb me eigelijk altijd al rot en onzeker gevoeld.en sinds begin dit jaar ben ik ook nog eens depressief geworden.en ik voelde me al zo rot.ik kan dat aan andere mensen zo moeilijk uitleggen.hoe ik me voel.kan me eigen ook niet altijd goed verwoorden.heb ook al antidepressiva geslikt maar dat hielp me niet. Me psychiater vond het beter dat ik een andere ad ging sliken.maar ik heb daar echt geen vertrouwen meer in.heb al twee verschillende geslikt.voor me gevoel kom ik hier echt nooit nooit meer uit.plus dat ik heel erg last heb van sociale angst.maar er word mij verteld dat dat bij het autisme hoort.ik denk ook altijd dat mensen raar over mij denken en mij raar vinden en me aanstaren.
ik loop al zo lang te klooien met mezelf.loop overal in vast. Al zes jaar geen werk.en alles word aleen maar erger en erger.vanaf afgelopen deceber ben ik bij het ggz terecht gekomen.ik heb nooit hulp van iemand aangenomen.was altijd eigenwijs.tot dat een vriendin van een maatje tegen me zij.is het niet beter om met iemand te gaan praten.toen dacht ik ook pas meschien is dat toch niet zo'n raar idee.en zodoende ben ik via de huisarts bij het ggz gekomen.daar heb ik een hele aardige psycholoog gehad.die vertrouwde ik ook meteen.wat ik niet zo snel heb.met haar kon ik goed praten en zij steunde mij goed. Ook op momenten dat ik het echt niet meer zag zitten.hielp zij mij goed.en stelde ze me gerust.en ik baal daar zo erg van dat ik niet meer met haar kan praten.want dat heeft me echt enorm geholpen.als ik bij haar niet was geweest dan had ik afgelopen deceber er al een eind aan gemaakt.maar bij het ggz konden ze mij niet de hulp bieden die ik nodig had vertelde ze me.vandaar dat ik doorverwezen ben.bij het ggz heb ik ook een aantal onderzoeken gehad en een psychologisch ondezoek.daar kwam uit dat ik een lichte vorm van autisme heb en een angststoornis. Faalangst.
Heb ook het gevoel alsof ik te laat hulp heb gezocht. En dat ik hier nooit meer uit kom.
ik voel me ook zo rot en depressief.en ik zie echt maar éen oplossing. Maak me ook echt helemaal gek.alles gaat ook gewoon fout.ik heb al een keer boven bij een flat s nachts gestaan maar iets heeft me toen nog tegen gehouden had al een afscheidsbrief geschreven. Ik was er helemaal klaar voor.maar wat me tegen heeft gehouden. Is dat ik bang was dat ik het zou overleven en verlamd zou raken.liever een pijnloze dood.vandaar dat ik me afvraag of die combinatie van medicijnen dodelijk is.en of het pijnloos is.
Sorry voor dit lange verhaal.

Je moet je vooral niet verontschuldigen voor je verhaal....zo kan ik namelijk beter begrijpen waarom je tot deze beslissing bent gekomen.

Je schrijft dat je al 2 verschillende AD's hebt geprobeerd en dat je het gevoel hebt dat je het gevoel hebt dat je er nooit meer uit gaat komen. Dat is iets wat ik dus heel goed kan begrijpen. Je angststoornis en je autisme versterken dat gevoel ook nog eens.
Helaas is het zo dat soms meerdere middelen moeten worden uitgeprobeerd voordat het goede wordt gevonden.
Het is natuurlijk een vicieuze cirkel waar je in terecht bent gekomen. En alles bij elkaar zorgt ervoor dat je je zo reddeloos voelt.

Je hebt zelf het gevoel dat je te laat hulp hebt gezocht. Ik kan me dat voorstellen, maar in werkelijkheid is dat natuurlijk niet zo. Het is zeker niet te laat.

Ik begrijp heel goed dat je je hopeloos verloren voelt en op dit moment geen uitweg ziet, dus reddeloos bent. Je aandoeningen, het autisme en je faalangst versterken die gevoelens en zorgen er eigenlijk voor dat het voor jou erger voelt dan het in werkelijkheid is. Ik zie in jouw verhaal toch ook nog lichtpuntjes, hoe moeilijk het voor jou ook is om dat ook te zien.

Je geeft namelijk zelf heel goed aan waar de problemen zitten. je kunt het goed verwoorden en hebt het mij duidelijk kunnen maken. Voor iemand die depressief is, autistisch is en sociale angst heeft vind ik dat opmerkelijk......
Voor mij is dat een duidelijk teken dat het niet zo hopeloos is als jij het nu ervaart. En ik begrijp dat dit voor jou nu op dit moment moeilijk voor te stellen is. Maar toch is het zo......Het zou in ieder geval een goede basis zijn voor een op jou afgestemde therapie.
En juist Derotonde Expertisecentrum is in dit geval de juiste verwijzing. Daar zijn ze inderdaad beter in staat om je de hulp te bieden die je nodig hebt. Het zou ook zomaar kunnen zijn dat je daar een net zo geschikte psycholoog tegen komt als bij de GGZ. Ik begrijp heel goed dat deze verandering bij jou onrust veroorzaakt. Je faalangst en je sociale angst spelen ook hier weer een grote rol.
Maar ik ben echt oprecht van mening dat het een goede start zou kunnen zijn naar een ander leven. Maar dan moet je het wel een kans willen geven....

Hoe moeilijk het ook is om je dat op dit moment voor te stellen, maar ik zie ook positieve dingen in je verhaal zoals ik eerder al schreef. Mogelijkheden.......
Maar dan moet je het een kans willen geven. Het kan uiteindelijk alleen maar beter worden. Je hebt op dit moment niets te verliezen je kunt alleen maar winnen.

Bedankt dat je wou reageren Tandor.
Ik voel me ook heel vaak onbegrepen,als ik het aan vrienden of aan andere mensen probeer uitteleggen,dan heb ik altijd het gevoel alsof ze mij niet begrijpen.of niet goed weten wat ze er op moeten zeggen. En jij begrijpt me wel.waarom ik me zo hopeloos voel.en het niet meer zie zitten.Hoe jij het me uitlegt heb ik het gevoel dat je veel van dingen afweet,of dat je een hulpverlener bent.Weet niet of dat zo is.maar zo komt het wel over. weet niet zo goed hoe ik dat moet uitleggen.Maar het geeft me wel een beetje goed gevoel dat iemand me nog begrijpt.

Maar ik weet niet goed of ik wel op de juiste plek ben bij derotonde expertisecentrum. En of therapie me wel gaat helpen.ik weet ook niet goed of ik het wel een kans moet geven.meerendeel in mij zegt dat het geen zin meer heeft.en dat ik hier nooit meer uit ga komen.en nooit meer verder ga komen in het leven,en dat het ophoud voor mij.ik voel me ook zo rot,dat is niet normaal.
ik slaap ook heel slecht,en eet ook heel slecht,krijg geen hap door me keel.en daardoor voel ik me waarschijnlijk nog slechter.
ik kan ook niks meer doen,kan ook nergens meer plezier in hebben.in echt helemaal niks meer.

Wil even zeggen, uit ervaring, dat het wel goed kan komen! Ik was zes jaar geleden mega-depressief en had ook al verschillende medicijnen en therapieën geprobeerd en dacht ook dat het nooit beter zou worden...

Maar, het was gewoon zoeken naar de juiste medicatie en therapie. Uiteindelijk heb ik die wel gekregen en ik voel me nu gelukkiger dan ooit. Ik ben aan het afbouwen met mijn medicatie zelfs alweer....
Dit had ik nooit voor mogelijk gehouden, ik dacht zes jaar geleden net zoals jij...

Geef niet op!

Goed om weer van je te horen(lezen).
Ik heb inderdaad wel wat ervaring in het begeleiden van mensen met een psychische aandoening. Daarbij kan ik me vrij goed inleven in de gevoelens van mensen.

Je schrijft:
[quote],als ik het aan vrienden of aan andere mensen probeer uitteleggen,dan heb ik altijd het gevoel alsof ze mij niet begrijpen.of niet goed weten wat ze er op moeten zeggen[/quote] en precies zo is het. Je voelt je niet alleen onbegrepen maar je bent onbegrepen. Het is namelijk uiterst moeilijk om je te verplaatsen in iemand met een psychisch probleem. Mensen kunnen daar dan ook niet mee omgaan.

Je aandoening en de omstandigheden en ook je leeftijd veroorzaken veel onrust en vooral onzekerheid. Dat heeft vooral te maken met je sociale angst als onderdeel van het autisme. Dat zorgt ervoor dat je onzeker bent en twijfels hebt. Deze onzekerheid en de twijfels voeden de angst. De vicieuze cirkel waar ik het gisteren over had.

Daarom weet je ook niet goed of het expertisecentrum de juiste plek is en of therapie nog wel gaat helpen en twijfel je er ook over over je het een kans zou moeten geven. Je schrijft ook: "ik voel me zo rot, dat is niet normaal."

Ik zie dat anders. Het is namelijk juist wel normaal dat je je zo rot voelt. Dat kan haast niet anders. Als je je zo voelt vergaat de eetlust je wel vanzelf... Ook je slaapprobleem is niet zo vreemd. Dat komt omdat je geen rust in je hoofd krijgt. Dat maalt en maalt maar door. Je vraagt je voortdurend af wat de zin van dit leven is. De lol gaat er zo wel vanaf. Niet gek dus dat je nergens meer zin in hebt.

Maar ook nu weer blijkt heel duidelijk in je verhaal dat je goede analyses maakt en heel helder bent over je gevoelens. Ik ben er steeds meer van overtuigd dat je situatie lang niet zo hopeloos is, als je denkt en voelt. En ik weet maar al te goed dat dit voor jou moeilijk is om te geloven en te begrijpen.
Ik wil ook helemaal niets afdoen van je gevoelens. Je hebt ze en ze zijn reëel. Met name 1 negatieve gedachte die toch steeds weer bij je opkomt: Het heeft toch geen zin.
Maar in je verhaal lees ik tussen de regels door dat iets in jou daar toch ook twijfels over heeft. "Het merendeel in me zegt dat het geen zin meer heeft"..maar ik weet nagenoeg heel zeker dat er ook nog een deel in je zit dat daar toch iets anders over denkt. Dat deel zou wel graag willen dat er verandering komt, dat je je wel weer beter zou willen voelen, dat je leven wel weer zin krijgt. Alleen je hebt totaal geen idee hoe dat dan zou moeten. Je ziet op dit moment geen oplossing daarvoor.

Omdat ik niet in dezelfde provincie woon, heb ik met even verdiept in het Expertisecentrum. Ik denk echt dat dit voor jou de juiste plek zou zijn. Juist daar hebben ze voldoende ervaring en kennis in huis om complexe problemen of aandoeningen te behandelen. Juist daar kunnen ze een therapie toepassen die meer op jou problematiek is toegespitst. Anders dan de GGZ die in principe beschikt over standaard therapieën. Dat zal dan ook de reden zijn waarom ze je hebben doorverwezen. Ik begrijp aan de ene kant ook heel goed, dat juist dit voor jou problematisch is. Je was daar gewend en had een therapeut met wie je goed kon praten. Dat valt dan plotseling weg. Je voelt je daardoor onzeker maar ook in de steek gelaten.

Toch zou ik je op het hart willen drukken deze kans te grijpen. Je bent er aan toe en je hebt deze kans verdient.
Je hebt in principe niets te verliezen. Slechter kan het al niet meer worden. Alleen maar beter. Geeft het Expertisecentrum een kans maar geef je vooral zelf een kans.

Ik zou het op prijs stellen als je me op de hoogte blijft houden over hoe het met je gaat. En vragen stellen of je hart luchten kan uiteraard ook. Ik zal altijd antwoorden. Misschien niet meteen, maar ik zal antwoorden.

Geef jezelf een kans. Je hebt het verdient......

Dat is fijn om te horen,dat ik een vraag mag stellen of me hart mag luchten.
jij begrijpt me helemaal.het klopt precies wat je verteld.
ik voel me ook in de steek gelaten door de ggz.ik was daar ook gewend.en vertrouwde me psycholoog.dat ik doorverwezen werd,en daar uitgeschreven was,en niet meer kon praten. voelde het alof ik in een nog dieper gat viel.
en net zoals je verteld over onrust,onzekerheid,en me twijfels of het nog wel zin heeft.dat klopt helemaal
en dat ik maar blijf piekeren en malen en geen rust in me hoofd krijg. ik heb ook een tijdje antipsychotica geslikt,zodat het wat rustiger in me hoofd zou worden,dat heb ik een paar maanden geslikt,de eerste 2 a 3 weken hielp het wel,maar daarna werd alles aleen maar erger voor me gevoel,en werd er aleen maar depressiever door. daarom wou ik daar graag mee stoppen,me psychiater vond dat niet zo goed idee.maar ik kreeg er ook een hele rare bijwerking van dus ik moest er wel vanmezelf mee stoppen.

En ook die gedachte die maar blijft opkomen,het heeft toch geen zin.dag en nacht komt dat op.
je hebt gelijk ik moet het een kans geven,slechter kan het niet meer worden,aleen maar beter.
ik moet mezelf een kans geven en het expertisecentrum ook de kans geven.ik hoop dat het ooit goed gaat komen,en dat ik het ga redden.en vol blijf houden.(zal me medicijnen die ik heb liggen maar laten liggen voorlopig)
Jij heb me toch een beetje hoop gegeven,raar maar waar.jij begrijpt me,en wat je schrijft klopt precies.is er toch nog iemand die me begrijpt.

afgelopen donderdag werd ik ook zo gek vanmezelf en zo wanhopig dat ik hem flipte thuis en dingen kapot trapte en gooide.ik draaide helemaal door en word dan woest op alles en iedereen.op die momenten is dat ook de laatste set voor mij om mezelf wat aan te doen en er een einde aan te maken.
een kenis van mij had de politie gebeld en ze hadden me mee genomen,heb 2 of 3 uur in de cel gezten todat er een psychiater langskwam,en die was niet vriendelijk,hij zij letterlijk tegen mij, we kunnen je meenemen en op laten nemen en vol laten spuiten met medicijnen,maar hij zij ik denk dat dat niet zo goed voor je is.
ik zij al dat denk ik ook niet,laat me maar gewoon naar huis gaan.
uiteindelijk naar huis gegaan en me proberen rustig te houden.

ik kom trouwens ook niet uit de provincie heerhugowaard,waar de rotonde-expertisecentrum zit.ik zelf woon in den helder.

Ik zal je op de hoogte houden hoe het gaat.
aleen ben ik nu weer bang dat dadelijk dit forum verwijderd word ofzo.en dat ik je niet meer trug kan vinden.. dit haal ik nu weer in me hoofd.

Gr j

Beste J.

Dit forum gaat niet zomaar verdwijnen hoor.
Maar als het je meer geruststelt kun je me altijd nog terug vinden op
http://www.tandor.nl of via mail direct: [email protected]

Maar in principe denk ik dat het goed om het contact te houden via het forum. Want jouw verhaal kan andere mensen die in een vergelijkbare situatie zitten helpen.

Ben blij dat ik dan toch iets voor je heb kunnen betekenen.
Ga er voor......en geeft het niet op.

Groet
Tandor

Hoi Tandor.

Ik zou je nog laten weten hoe het gaat.Het gaat niet echt goed.ik ben nu een aantal keer op gesprek geweest bij derotonde expertisecentrum en ik heb echt het gevoel alsof ze mij niet goed begrijpen. ik word er wanhopig en gek van.
ben een paar weken terug op een intake gesprek geweest en het was de bedoeling dat die vrouw waar ik die intake gesprek mee had dat zij mij verder zou helpen.en ik met haar kon praten.bij haar had ik ook meteen een goed gevoel en haar vertrouwde ik ook.ik heb haar twee keer gesproken.en daarna is zij ziek geworden,dit is nu de vierde week dat ze ziek is.zij word nu vervangen door andere mensen.ik spreek nu met drie verschillende mensen.en daar heb ik het al zo moeilijk mee om elke keer met iemand anders te gaan praten.ik heb nu ook het gevoel alsof ik elke keer weer me verhaal overnieuw kan vertellen.en dat ze allemaal verschillende stukjes van mij weten.ik snap ook niet goed hoe ze mij kunnen begrijpen als het elke keer andere mensen zijn.ik heb het gevoel alsof alles langs mekaar heen gaat bij de rotonde.en dat ze niks met mekaar overleggen.
Ze blijven ook allemaal stuk voor stuk door zeuren over medicijnen waarom ik daar niet aan wil beginnen.ik heb dat al drie keer uitgelegd aan de psychiater waarom ik daar niet aan wil beginnen.en dan blijven die andere mensen er maar over doorgaan waar ik ook gek van word.ik heb ook geen vertrouwen meer in medicijnen.en ik durf er ook gewoon niet meer aan te beginnen vanwege die bijwerkingen die ik gehad heb.
antipsychotica heb ik een aantal maanden geslikt toen kreeg ik op een gegeven moment pijn aan me linker borst ik voelde daar een knobbel,ik ben toen naar de huisarts gegaan en daarna naar het ziekenhuis om een echo te laten maken.daar bleek dat het een opgezette klier was..borst vorming bij mannen.ik had dat zelf ook al een keer gelezen op internet dat sommige soorten antipsychotica zoals risperidon die ik dus slikt.de bijwerking.borst vorming bij mannen kan veroorzaken.daar ben ik nog wel even mee doorgegaan met slikken.want de psychiater zij dat dat niet zo snel zou gaan.daarna ben ik er mee gestopt want ik had daar echt geen goed gevoel bij..de antidepressiva die ik 5 maanden heb geslikt hielp me zoiezo niet.om me stemming te verbeteren.en sinds ik dat ben gaan slikken heb ik allemaal uitslag op me rug en boven armen gekregen.wat ook echt niet normaal is me hele rug en boven armen zitten helemaal onder.met rode bultjes.ben daar nu ongeveer een maand mee gestopt en ik zie het ook niet minder worden.wat me ook gek maakt.. en ik heb nog een keer een andere antidepressiva geslikt en daar ging ik toen helemaal kapot van.toen ben ik na vier dagen gestopt.ik heb ook nog een keer een andere antipsychotica geslikt en daar ging ik ook kapot aan ik werd gewoon ziek van.daar ben ik na dag 1 al mee gestopt.allemaal in overleg met een psychiater.die zij ook dat ik gevoelig ben voor veel medicatie...
door al die dingen heb ik er geen vertrouwen meer in en wil ik geen medicijnen meer slikken.
en durf ik het ook niet meer..ik heb ze dat ook allemaal uitgelegd maar toch blijven ze over medicijnen doorgaan..en dan word ik woest en moest ik me eigen inhouden om daar niet boos over te worden.
en nu doordat ik elke keer verschillende mensen spreek en het gevoel heb dat ze mij niet begrijpen.en ik alles maar blijf uitleggen.heb ik echt het gevoel dat het geen zin meer heeft.me hoop is weer helemaal weg.en ik word er gek van.ik heb nog vaak gedacht aan wat u zij.. geef ze een kans..dat heb ik ook vaak tegen me eigen gezegt..geef ze een kans
geef ze een kans..
ik wil het nu echt opgeven.word er radeloos van.ik denk ook dat het echt geen zin meer heeft voor mij.ik word moe van die verschillende mensen die ik nu spreek.en me verhaal elke keer opnieuw kan doen. ik weet ook echt niet meer wat ik nu moet doen..

groetjes j

Beste J.

Ik kan me heel goed voorstellen dat het voor jou heel vervelend en verwarrend maar ook vermoeiend is om iedere keer met iemand anders te moeten praten. Je geeft heel goed aan wat het probleem daarvan voor jou is. Ik zou ja dan ook willen aanraden om in een volgend gesprek bij Derotonde dit heel duidelijk aan te geven. Als je dat wat moeilijk vindt, wat ik me zou kunnen voorstellen, print dan de reactie die je dus hebt geschreven daarover uit en neem die mee. Hierin geef je namelijk heel helder en duidelijk aan waar het aan schort. Dring er dus op aan dat je een vaste behandelaar zou willen hebben. In principe is dat ook het streven van Derotonde. Maar soms is het wat moeilijker. Dat komt omdat het en druk is en er dan wel wat problemen ontstaan als er iemand uitvalt. Maar ik ben het helemaal met jou eens dat het zeker in jouw geval geen goede zaak is. Als jij dit duidelijk aangeeft, ben ik ervan overtuigd dat ze daar iets aan gaan doen. Dat maakt het voor jou dan in ieder geval een stuk makkelijker en prettiger. Dat je het gevoel hebt dat ze je niet begrijpen klopt natuurlijk wel een beetje. Omdat je iedere keer met iemand anders moet praten, krijg je inderdaad iedere keer weer dezelfde vragen. Dat is frustrerend en dat kan ik heel goed begrijpen.

Voor de medicijnen geldt natuurlijk hetzelfde. Iedere nieuwe gesprekspartner die je krijgt begint er weer opnieuw over. Dat heeft te maken met het feit dat er teveel verschillende gespreksverslagen in je dossier terecht komen en het ook voor de mensen van Derotonde wat onoverzichtelijk wordt. Maar voor jou is dat dus wel vervelend.

Over de medicatie zelf:
Waarom ze over medicijnen beginnen snap ik wel. Medicijnen kunnen helpen om een vicieuze cirkel te doorbreken en rust in je hoofd en je lichaam te creëren.
Maar ik begrijp jou ook heel goed. De medicijnen hebben allemaal nogal vervelende bijwerkingen. Zeker in het begin als je ermee gaat starten. Maar er zijn ook antipsychotica die minder bijwerkingen hebben. Je hebt bijvoorbeeld de risperidon gebruikt. Dat is dus een generiek middel. (geen merknaam) Het bevat dezelfde werkzame stof als Risperdal. Maar de hulpstoffen die in de tabletten zijn gebruikt bij de risperidon veroorzaken meer klachten als de Risperdal. En bij meerdere mensen werkt de Risperdal dan ook beter. Een ander (ouder) antipsychoticum dat ook goed kan werken is bijvoorbeeld Nozinan. Ook dat middel is veel milder in de bijwerkingen. Je zou dat eens kunnen overleggen. Maar dit is natuurlijk iets dat je zelf moet beslissen. Gezien je ervaringen met de medicijnen, begrijp ik natuurlijk wel heel goed dat je daar wat argwanend tegenover staat. Maar misschien toch iets om nog eens over na te denken.

Als ik kijk naar wat je schrijft en hoe je schrijft, ben je in mijn ogen nog lang geen hopeloos geval. Je bent helder, duidelijk en weet precies te omschrijven waar de schoen wringt. Dat zijn voorwaarden, goede voorwaarden om aan een herstel te werken. Je mag het nu niet opgeven. Je zult even moeten volhouden. Dat is namelijk de manier om uit de impasse te komen. Ga ervoor en ga vooral voor jezelf.

Je zult nu waarschijnlijk denken: die heeft makkelijk praten, die zit niet zo....
maar geloof me, de ervaring heeft mij geleerd, dat veel mogelijk is ook al zie je zelf de mogelijkheden op dit moment even niet.

Groet
Tandor.

Hoi Tandor

Ik had vandaag een gesprek bij derotonde,en eigelijk durfde ik niet te vragen waarom ik niet met een vast persoon kan praten.
Maar ik had gister een andere afspraak afgezegt,een afspraak die ik had met weer een andere mevrouw.
Dus daar begonnen ze over waarom ik dat heb afgezegt.
ik heb verteld dat ik het moeilijk vind om elke keer met andere mensen te gaan praten,en dat ik ook het gevoel heb dat ze me dan helemaal niet begrijpen.en allemaal stukjes van mij weten.
Enigste wat ze zij was dat ze het niet in der eentje kan,en dat ze er niet altijd is.
Maar die twee redenen snap ik allebij niet.
En dat ze zegt dat ze er niet alijd is, ze doet alsof ik elke dag een afspraak heb.terwijl dat 1 keer in de week is.ik heb haar nu 3 keer gesproken,verspreid over 3 weken..en zij is een sociaal psychiatrisch verpleegkundige.ik heb het gevoel dat zijn niks van een mens af weet.meschien is dit raar wat ik zeg,maar dat gevoel heb ik.
En de reden dat ze zegt,dat ze het niet aleen kan..ik snap dat echt niet.
ik dacht dat ze daar bij de rotonde ervaring hadden met mensen met een beperking en autisme.ze begrijpen het blijkbaar niet dat het moeilijk is voor mij om elke keer met andere mensen te praten.
Eerlijk gezegt weet ik het nou ook niet meer.want om elke keer met andere mensen te gaan praten,schiet niet op voor mij.
Dat gaat niet werken.

het is ook gewoon heel onduidelijk voor mij.
En niet aleen dit is onduidelijk, maar ook andere dingen die ze de afgelopen weken gezegt hebben net zoals dat de een zegt therapie in combinatie met medicijnen gaat me wel helpen.
de ander zegt praten met iemand.
en de ander zegt meschien een cursus bij stichting-mee.
ik snap daar echt niks meer van,is gewoon heel verwarrend voor mij.
ik snap niet waar ik dan terecht kan,moet ik dan een vrijgevestigde psycholoog zoeken zodat ik wel met een persoon kan praten en iemand die mij wel begrijpt.want ik word hier niet goed van.ik heb het gevoel alsof ik van het kastje naar de muur gestuurd word..

Gr J

Hallo J

Jemig wat heb je allemaal al meegemaakt! Knap dat je er nu nog steeds bent en dat je blijft vechten!

Ik snap heel goed wat je allemaal bedoeld... elke keer weer opnieuw je verhaal vertellen, elke keer weer opnieuw wennen aan een behandelaar en behandeling. Ik zeg dat ik het heel goed snap omdat ik dat ook allemaal heb gehad. Ik zit inmiddels 13 jaar in de hulpverlening, en heb inmiddels 8 verschillende therapien gehad en dus ook al minimaal 8 verschillende behandelaren. Bij deze laatste voel ik me EINDELIJK op mijn gemak. Kijk het is in principe heel simpel... jij bent voor hun een klant dus kan je ook eisen stellen. Ik heb op een gegeven moment gezegd: "ik wil niet weer een nieuwe behandelaar, ik moet me op me gemak voelen en dat doe ik bij (man/vrouw), en het liefst 1 van mijn eigen leeftijd en niet een groentje dat net is afgestudeert." Ik heb uiteindelijk gekregen wat ik zocht en nu ben ik zelf zover dat ik nog maar 1 keer in de 6 weken een gesprek heb.
J, jij mag ook eisen stellen, ik lees uit je berichten dat je eigenlijk heel goed weet wat je wil, dit mag je, nee moet je ook gewoon zeggen. Dat ben je verplicht aan jezelf! Zeg dit ook gewoon!

Wat ik trouwens nog meer uit je berichten lees is dat je rust wil, simpelweg gewoon rust, geen nare gedachten, gevoelens enzo. Maar ik denk niet dat je echt dood wil (al voelt het wel zo, en ook dat ken ik zo verschrikkelijkk)

Wat ik je wil adviseren is het volgende... Geef jezelf de kans om te zeggen wat je wil (schrijf het desnoods op) en vraag daar ook om. Verder zou ik je willen adviseren om, mocht je echt geen AD willen, om dan bijvoorbeeld valeriaan of sint janskruid te proberen, dit zijn natuurlijke AD's En wat zo prettig is aan dit, is dat ze vrijwel geen bijwerkingen hebben. Probeer het eens, maar blijf vechten!!!! Echt, je verdient het!

Liefs en sterkte
Meave

Ik begrijp heel goed dat dat voor jou verwarrend is.
Wel goed van jou, dat je het toch ter sprake hebt gebracht.

Haar opmerking over: "dat ze het niet alleen kan" kan nog wel begrijpen. Alleen had ze dat iets beter moeten uitleggen. Je zult daar namelijk altijd met 2 personen te maken krijgen. De soc. psych. verpleegkundige en de psycholoog of psychiater. deze voert in de regel de gesprekken met je en aan de hand daarvan maakt zij als dat nodig is afspraken voor je met de psycholoog of de psychiater. Dat is eigenlijk de normale gang van zaken binnen dergelijke instellingen. Maar zoals gezegd had ze dit beter moeten uitleggen.

De kennis en de expertise is overigens wel aanwezig bij Derotonde.
Maar vooralsnog gaat het niet helemaal naar wens.
Dat ze er niet altijd kan zijn begrijpen we natuurlijk ook. Maar het zou wel mogelijk moeten zijn dat ze afspraken met jou in haar agenda zo inpland dat dat wel mogelijk is. Daar ben ik het dus met jou helemaal over eens.

Heb je wel al een gesprek met een psycholoog of een psychiater gehad bij De rotonde of is er al zo'n afspraak gepland?

Wanneer heb je de volgende afspraak en met wie?

Hoi Tandor

Ik begrijp dat ik altijd met 2 personen te maken krijg.
dat ik bij het ggz zat ging dat ook zo.
psycholoog waar ik 1 keer in de week een gesprek had.
en de psychiater waar ik af en toe kwam om even te praten en het over de medicijnen te hebben.

Ik weet nu niet meer goed hoe ik dit moet uitleggen.ik raak helemaal in de war van die mensen.
ik probeer het uit te leggen.

Ik ben voordat ik een intake had bij de rotonde. Al een aantal keer bij de psychiater geweest.

Ik heb een intake gesprek gehad met een mevrouw dat was een agoog
daar kwam later een psycholoog bij zitten.
na dat intake gesprek heb ik een tijdje niks gehoord om dat die mevrouw-agoog ziek was geworden.
toen ben ik ongeveer 2 weken terug hier bij mij thuis helemaal geflipt en ik draaide gewoon door omdat ik gek en wanhopig van mezelf werd.toen ben ik op het politie beland.
dezelfde dag belde de psycholoog mij op om een afspraak te maken voor een dag later.
ik ben dus de dag erna naar de psycholoog gegaan.en even gepraat.
die had vantevoren al die afspraken gemaakt.dus de afspraken gemaakt voor die mevrouwen.
soc psych verpleegkundige
en een maatschappelijk werker.
er was ook gezegt door die mevrouw waar ik het intake gesprek mee had dat die me zou helpen aleen zij was ziek geworden.die is nu nog steeds ziek.bij haar had ik wel een goed gevoel.ik had ook het gevoel dat zij mij wel begreep.ik baal ervan dat zij ziek is geworden.ik weet nu ook niet als zij weer beter is of zij het dan weer overneemt.ze is nu al een aantal weken ziek.
En volgens mij nemen die andere vrouwen het over.
die soc psych verpleegkundige
en die maatschappelijk werker.die me dus niet begrijpen en waar ik me niet op me gemak voel.
en die psycholoog die ik aleen bjj dat intake had gesproken.en de dag na dat ik op het politiebureau zat.daar heb ik geen afspraken meer mee gehad.en bij die meneer voelde ik me echt heel ongemakkelijk,daar kan ik ook niet mee praten maar hij maakte zoiezo geen verdere afspraken. Die had al afspraken gemaakt met die andere vrouwen voor mij.
En bij iedereen voel ik me ongemakkelijk.
De psychiater. Die ik een aantal keer heb gesproken.die bleef toen ook aleen maar doorgaan over medicatie.
Die psycholoog. Maar daar had ik toch geen verdere afspraken mee.en heb ik ook bijna niet gesproken.
die maatschappelijk werker.
bij die soc psych verpleegkundige.
Bij hun allemaal.
behalve die andere mevrouw die me zou helpen en die ziek is geworden.bij haar voelde het wel goed..zij begreep mij wel goed...
denk dat dit verhaal meschien een beetje onduidelijk is.

aankomende donderdag heb ik weer een afspraak met die mevrouw soc psych verpleegkundige. Die het ook niet goed vond dat ik die andere mevrouw maatschappelijk werker haar afspraak had afgezegt.en die zij dat ze het niet aleen kon.
dat de psychiater er af en toe bij komt dat snap ik. Ook voor de medicatie.
Maar dan zou ik toch met 1 iemand kunnen praten.en af en toe de psychiater erbij..

Dus aankomende donderdag heb ik een afspraak met die soc psych verpleegkundige.
Ik weet niet of ik haar naam hier kan of mag zeggen.

en het is raar dat de 1 zegt therapie in combinatie met medicijnen.gaat me wel helpen.
En de ander zegt gesprekken met iemand krijgen.
en de ander zegt een cursus bij stichting-mee.
Ze zeggen allemaal wat anders.
Ik zou ook graag met iemand willen praten maar niet met drie verschillende mensen.
en daar lijkt het nu wel op dat ik met meerdere verschillende mensen moet praten.

Gr j

Hallo J.

Je verhaal is duidelijk. ik kan het helemaal volgen. En je hebt ook helemaal gelijk.
Ik raad je dan ook aan om bij het volgende gesprek dan ook weer duidelijk aan te geven dat het onrust bij jou veroorzaakt en dat je 1 vaste behandelaar wilt hebben omdat het anders niet gaan werken. Vervolgens zou ik een afspraak vragen bij de psychiater. Leg dan aan de psychiater uit hoe dat zit. Dat kun je heel goed. Dat blijkt hier maar weer.
De psychiater kan daar namelijk direct invloed op hebben.

Ik begrijp heel goed dat dit voor jou verwarrend, onduidelijk is en ook onrust veroorzaakt. Dat is heel logisch. Ik vind het ook heel vervelend voor je. Het zou zo ook niet moeten gaan.
Aan je manier van schrijven merk ik overigens wel dat je echt had voorgenomen ervoor te gaan. En dat is lovenswaardig. Ik vind dat echt heel knap van je. Ik hoop dan ook van harte dat je dit nog even gaat volhouden. Ook al zit het nu even tegen. Je bent echt op de goede weg. Je bent namelijk in het gesprek dat je vandaag had duidelijk voor jezelf opgekomen. Voor iemand met sociale angst voortvloeiend uit een vorm van autisme is dat in zo'n korte tijd en onder de omstandigheden die er nu zijn toch wel bijzonder. Dat mag dan ook een keer gezegd worden. Ben eigenlijk wel een beetje trots op je.
Je bent op de goede weg.....hou dat vol. Voor jezelf ook al lijkt het nu misschien even anders.
Groet
Tandor