Ik heb ook kinkhoest( 68 jarige vrouw) vastgesteld door bloedonderzoek.
Huisarts dacht gelijk aan kinkhoest of longontsteking ivm benauwdheid en hoesten. Longen wezen niks uit.
Dus kinkhoest. Heb het denk ik 2-3 weken?? Hoest geregeld, soms tot het benauwende toe. Ben extreem moe.
Geen fut om iets te doen, Veel rusten helaas, Hopelijk wordt het snel wat beter.

Vervolg: Het vele hoesten heeft mijn buikspieren flink aan het werk gezet. Behoorlijk pijnlijk. Slik daarvoor paracetamol

Heel fijn om lotgenoten te vinden die als volwassenen kinkhoest hebben (ervaren). Het blijft frustrerend om te weten dat het zo erg wordt onderschat. Ik kreeg in de tweede week van juli verkoudheidsklachten zoals hoofdpijn, loopneus of juist geen adem kunnen halen door mijn neus. Wat vrij subtiel begon, sloeg na 5 dagen om in heftige hoestbuien, die voor mijn gevoel niet meer te stoppen waren. Ik kreeg weinig lucht, moest letterlijk naar adem happen, de tranen sprongen in mijn ogen met als gevolg geen stem hebben en stikaanvallen. Ik wist niet waar ik het moest zoeken, kreeg het heel benauwd en het kost veel energie om hele dagen hoestaanvallen te ondergaan. In de tweede week begon de neiging tot kokhalzen en verplaatsten de hoestbuien zich vooral van overdag naar de avonden en nacht. Als gevolg kon ik mijn normale werkzaamheden niet hervatten. Na 3 keer gebeld te hebben met de huisarts, eindelijk een verwijzing voor een bloedtest gekregen. Waarbij eerst nog in de tweede week van de hoestaanvallen werd gezegd dat een bloedtest alleen nut heeft bij het begin van de besmetting, sprak dit enorm tegen omdat RIVM aangeeft dat de meesten mensen niet weten dat ze besmet zijn en 7-10 dagen incubatietijd geld. Ook geeft het RIVM aan dat je na het begin van het hoesten 3 weken besmettelijk bent en erg moet uitkijken met baby's en kinderen. Inmiddels nemen de hoestbuien steeds meer af en heb ik bloed laten prikken. Helaas kreeg ik vorige week te horen dat ze het niet juist konden beoordelen vanwege IU waarde en moer ik opnieuw bloedprikken? Na aandringen nog steeds geen duidelijke uitleg ontvangen en een nieuwe verwijzing gekregen. Mijn stem is nog steeds na bijna een maand niet volledig terug en hees. Dit merk ik vooral wanneer ik een normaal gesprek voer en waarbij ik heel erg alert moet zijn om niet teveel te praten. Kortom heel erg belemmerend in mijn dagelijkse activiteiten! Heel veel sterkte voor degenen die hier (nog steeds) mee worstelen. Ik ben benieuwd of iemand dit ook herkend.

Al vanaf eind april klachten, begin mei naar de huisarts die dacht aan bronchitis, maar in diezelfde week kreeg ik stikaanvallen wel 20 keer per dag, ook s'nachts enkele aanvallen wat echt heel angstig was. Weer terug naar de huisarts, kreeg weer de arts in opleiding en zei weer hetzelfde, bronchitis. De aanvalken werden steeds erger, weer naar de huisarts gebeld (inmiddels 3 weken verder) maar vroeg om mijn eigen huisarts, die zei gelijk kinkhoest, bloed laten prikken en om 17:00 belde hij al op met de uitslag. Nu naar 3 maanden nog steeds stikmomenten, hoop toch zo dat die onderhand eens ophouden, ben zo bang als ik moet hoesten, en dan die vermoeidheid, niet normaal meer. Heeft iemand hier ook zolang die stikmomenten gehad?

Ik heb sinds juni klachten, 3 weken geleden een bloedtesten laten doen. En jawel positief!
Wat voel ik me ellendig, hoestaanvallen, braken en het gevoel dat ik stik en geen lucht meer krijg.
Ene dag erger als de andere dag. Maar die nachten die zijn echt HEL!
heeft iemand tips en of adviezen?
Ik slaap al een week of 6 rechtop in bed, een paar uurtjes per nacht.

Ik heb vanaf half juni klachten, uit bloedtest bleek het kinkhoest te zijn. Op advies van de huisarts In opleiding gebruik ik Puffer en bruistabletten . Heb hevige aanvallen s’nacht gehad, dacht dat ik stikte,elke nacht wel 3-4 keer. Erg angstig. Nu slaap ik sinds enkele nachten wat beter door, maar overdag krijg ik nog steeds hevige hoestbuien en verstikkingsverschijnsel. Schorre keel, en brok in keel blijft de hele dag. Droge luchtpijp ook.
Op advies van de huisarts bij de fysiotherapeut ademhalingsoefeningen gekregen waar ik bij een aanval, vooral
Overdag veel aan heb. S’nachts is er vooral paniek en helpt mijn man mij om eruit te komen. Ben ook erg moe,
Moet mijn bezigheden doseren, en op tijd rust nemen.
Hoop dat het snel beter wordt, maar als het idd.100 dagen duurt, moet ik nog ff.

Laten doorsturen naar een logopedist.met hetzelfde klachten beeld (stik gevoel=Laryngo spasmen)Heb ik zeer goede ervaring en mee.

Hi Moontje, ik begon gelijk met jou, eind april en heb ook nog steeds “stik momenten” , niet zo heftig meer ,maar ze zijn er nog wel.

Na wat zoeken naar lotgenoten-ervaringen op deze site uitgekomen. Als je op kinkhoest zoekt en bij de RIVM-site uitkomt lijkt het vooral een kinderziekte, nou niet echt dus.... Was begin maart aan de beurt (man, 58). Dacht eerst aan longontsteking, kuurtje gehad maar dat hielp niet echt. Bij een volgend bezoek aan de huisarts mogelijkheid van kinkhoest geopperd. Toen vroeg de arts of ik recent met zieke kinderen in aanraking geweest kon zijn. Nou niet dus. Testen had geen zin volgens haar, want "als je het weet kan je er toch niets aan doen en besmettelijkheid voor anderen is er eigenlijk niet meer". Nou ja, maar doorgesukkeld met de magische 100 dagen in zicht.
Zo herkenbaar de hoestaanvallen (vooral 's-nachts waardoor je onvoldoende rust krijgt), in het begin denk je dat je iedere keer stikt en er niet meer uitkomt. Door de neus in- en uitademen werkt dan beter dan via de keel, want die lijkt dichtgekepen te worden. Algehele moeheid zoals sommigen omschrijven had ik geen last van, kon ook nog prima sporten en fietsen, met af en toe een hoestaanval tussendoor. Ben al jaren (licht) astma patiënt maar kinkhoest is toch echt iets anders. Op deze site de Drosera-complex druppels als middel tegengekomen, dat bood zeker wat verlichting. Wel bijna 3 maanden hees geweest, en ja drie maanden is méér dan 100 dagen. Pas in juni na een maand of 4 stem weer terug, nog niet helemaal, maar de hoestaanvallen zijn heeeeeel langzaam minder geworden. Moet alleen nog oppassen bij lachen, niezen of sigarettenrook. Van sigarettenrook was ik al geen fan van maar dat leidt direct tot een hoestprikkel. Dus voor iedereen die met 100 dagen rekening houdt: het kan langer duren maar je bent er zeker niet sneller van af. Inderdaad het is een erg onderschatte ziekte en het herstel duurt erg lang.

Na welke was bij u de piek? Ook ik wordt 's nachts stikkend wakker. Afgelopen nacht ging het goed en hoefde ik alleen maar te hoesten. Ik merk dat het iedere dag wat veranderd. Het slijm komt nu meer los, maar is soms lastig weg te hoesten wat dan een benauwd gevoel kan geven.

De piek met stikaanvallen in de nacht was bij mij vooral in het begin. Werd pas minder na een maand of twee. Hese stem duurde langer. Slijm ophoesten viel mee, maar voelde wel steeds dat er wat zat en ook langere tijd het hier al vaker omschreven ‘brok in de keel’ gevoel weken achtereen. Het zijn de verschijnselen van een verkoudheid maar dan veel heftiger en uitzichtlozer. Mijn huisarts wilde geen codeine voorschrijven omdat ik al een historie van longontstekingen heb, maar dat is op zich ook een goed middel tegen de hoestprikkel in de nacht. Verder was het toch een kwestie van uitzitten en uitzieken, zonder me heel erg ziek te voelen

Hier een lotgenoot.
Bij mij hielp een sauna erg goed.
De pertussis toxine, dat is de gifstof die dor de bacterie wordt achtergelaten, breekt slecht af in het lichaam.
Maar boven 38 graden breekt hij wel af.

Wat een herkenning op dit forum! Ik zit inmiddels in mijn 14e week. Midden mei begonnen met wat hoesten. Verder geen koorts of andere ziekteverschijnselen gehad. Het hoesten werd na een week afschuwelijke hoestbuien waarin ik 's nachts stikkend wakker werd. 2 nachten heb ik het gevoel gehad dat er iets in mijn keel zat waardoor ik heel erg begon te kokhalzen zonder overgeven. Zodra ik slijm ophoestte leek mijn keel dicht te zitten en kon ik niet ademen. Heel eng. Langzaam kreeg ik dan weer lucht. Dit heeft zo'n 2 weken geduurd. Daarna waren die echte stikaanvallen over. Wat hielp bij die buien was een beker met een rietje en dan tijdens de buien kleine slokjes. Mijn rietjesbeker had ik wekenlang dag en nacht bij mij.
Codeine hielp niet. Anti-biotica hielp niet. Ik hing wekelijks met de dokter aan de lijn. Van een sportieve vrouw met jong gezin veranderde ik in iemand die niet eens 100m kon lopen zonder hoestbuien. Stem was onstabiel. Verschillende puffers gekregen. Leek ook niet echt te helpen. Slijmoplos medicijnen van drogist ook niet. Eigenlijk werkte helemaal niets. Hoesten bleef, ik kon wekenlang mijn kinderen niet voorlezen en enige vorm van lichamelijke inspanning triggerde hoesten. Maar heeeeeel langzaam merkte ik wel wat vooruitgang. Ondertussen ook nog vreselijke pijn in mijn ribben door het vele hoesten.
Inmiddels nu na 100 dagen kan ik weer een uur wandelen en ondertussen gezellig kletsen, ik kan weer fietsen en zelfs weer een half uur rustig sporten. Hardlopen zit er nog zeker niet in. Dat is te inspannend waardoor ik weer heel erg ga hoesten. Mijn stem is nog steeds wel onstabiel, wat rauw, verlies in toonhoogte en octaaf. En in de lach schieten of boos worden (uit mijn slof schieten) betekent voor mij een dikke hoestbui. Het duurt allemaal lang, maar er zit nog steeds voortuitgang in dus ik heb er vertrouwen dat ik uiteindelijk wel weer de oude wordt.

Hi,

hier iemand met mogelijk milde vorm van Kinhoest (wel constant al 3 weken aan het hoesten met soms stikaanvallen), maar 24 en fit, is het verstandig om gewoon te gaan sporten? vorige week wel 3x gedaan en daarna niet perse meer of minder last. Daarnaast vraag wanneer je weet of je in de laatste fase zit? Ik slaap in principe wel goed, wordt af en toe wakker met hoesten.

BTW; wel steeds meer hoofdpijn van het hoesten aan het krijgen, is dit normaal en ervaren andere dit ook?
Ik probeer alle middeltjes tegen het hoesten, thee werkt het beste.