Wat fijn dat ik jullie gevonden heb! Ik heb inmiddels 9 weken kinkhoest. Ben nog nooit zo ziek geweest. De artsen wisten eerst niet wat het was. Van astma, allergieën naar hooikoorts. Allerlei medicaties gekregen: hooikoortstabletten,veel puffers, 2 kuren prednison. Eindelijk bij de longarts die mijn bloed na keek op kinkhoest. Ik herken me zo in jullie verhalen en dat gaf al heel wat rust. Werd zo onzeker over mijn lichaam. Dacht echt dat ik de ergste ziekte had. Nu ik weet wat ik heb is het duidelijker. Alleen het duurt zo lang.
Ik heb 2 weken geleden een antibiotica kuur gekregen waardoor ik me beter ging voelen maar nu ben ik opnieuw erg misselijk, zwaar moe, vaak hoofdpijn en hoest nog steeds bij inspanning. De heesheid heb ik ook gehad maar begint nu weg te gaan!
Herkent iemand de symptomen en heeft iemand ervaring bij het verloop van de ziekte? Ik kan daar niets over vinden. Ik merk dat ik dan toch weer in mn angsten schiet. Kan iemand mij helpen, hoort dit erbij??

Ook ik ben al van begin mei (mss nog wel eerder) aan het hoesten met van die kokhalsneigingen. Nu wordt het volgens mij wel minder. Ga morgen ook bellen en vragen of ik een bloedonderzoek kan doen voor kinkhoest want heb ook puffers gehad omdat ze dachten dat het astma was en longfoto was niks te zien (behalve dat mijn hart te groot was voor mijn leeftijd) longen waren goed. Huisarts wilde me nog prednison geven maar wil nu eerst bloed laten testen. Hoe lang blijf je zoiets nog in je bloed zien?

Zolang als je blijft hoesten kan dat worden gezien.

Yep, hier nog zo een, kom de nacht goed door, maar dan, de eerste hoest in de ochtend.

Vraag me nu af welke dag ik onderuit ga. Wat een beetje lijkt te helpen is voorzichtig door de neus inademen. Maar als je blauw aanloopt dan gaan de reflexen van je lichaam de geest overheersen.

Begon als een verkoudheidje en inmiddels is kinkhoes geconstateerd, overdag is het hoesten te "hebben" en komt de ademnood ook wel voor maar is minder als in de ochtend.

Blijf gewoon doorwerken, vertel wel mijn gesprekspartners dat als ik gek begin te doen rustig te blijven zitten. Pas als ik onderuitga 112 te bellen.

Hallo allemaal,

Ook ik wil mijn verhaal graag doen. Mijn naam is Annika 42 jaar oud. Half juni ben ik gaan hoesten. 3 weken lang droge hoest. Ook mijn zoon van 14 jaar was al wekenlang erg aan het hoesten tot overgeven toe. Naar de huisarts samen. Hij constateerde Kinkhoest en we kregen meteen een bloedtest. Maar de uitslag duurt ruim een week. Een paar dagen later, 1 juli, begon ik erg veel slijm op te hoesten en kreeg ik de eerste stikaanval. Zo van geschrokken. Volgende dag naar huisarts want ik was heel benauwd. Ik moest meteen naar het ziekenhuis voor bloedtesten, hartfilmpje, longfoto. In de avond belde de huisarts mij dat er niets levensbedreigends was gevonden. Op zaterdag 4 juli werd ik in de ochtend wakker, een heftige aanval, ik lag op de badkamer te stikken, wist me geen raad door het taaie slijm. Mijn man heeft toen 112 gebeld. Toen deze arriveerden was ik alweer wat opgeknapt. Hebben mij onderzocht en doorgestuurd naar dokterspost. Daar konden ze niets voor mij betekenen, niks aan de hand. Die dag was ik zo benauwd, dus weer dokterspost. Daar werd ik door een vriendelijke arts ontvangen en ik vertelde haar van de enge hoestbuien met taai slijm waardoor ik zowat stik. Zij stuurde mij door naar de eerste hulp en daar ben ik nogmaals uitgebreidt onderzocht. Uiteindelijk ook 1 nacht ter observatie gebleven. De volgende ochtend kwam de longarts en zei dat ik hyperventilatie heb en geen kinkhoest ( terwijl de uitslag vh bloedonderzoek er nog niet was). Ja hyperventilatie, krijg je van al die enge hoestbuien, een trauma. Ik werd naar huis gestuurd. Mijn man zei tegen mij: ik moet de hele week werken maar wil jou niet alleen laten met die enge hoestbuien. Ik ben toen opgenomen in het zorghotel naast het ziekenhuis. Was een geruststelling want als ik dan een aanval had kon ik meteen op alarm drukken en had ik gelijk iemand vd zorg erbij. Op 8 juli belde ik naar de arts voor uitslag bloed. Kinkhoest! Gaat vanzelf over is geen medicatie voor. Op 12 juli ging ik naar huis. De dagen daarna namen de hoestbuien met slijm af....maar toen begon er ineens slijm vanuit mijn neus mijn keel in te lopen, heel erg veel, alle klieren in mijn keel gingen opzetten. Werd er gek van, heel erg lastig en veel slikken. Dit ging zo weken door. Wij zouden 29 juli op vakantie gaan maar een paar dagen daarvoor kreeg ik koorts, 38 graden. Ook klieren in mijn keel erg opgezet. 38 is geen koorts zei de huisarts. Nou ik voelde me behoorlijk ziek. Uiteindelijk toch op vakantie te gaan met het vliegtuig naar Gran Canaria. Beetje prednison en zou moeten lukken zei de huisarts. Die klieren zijn helemaal niet opgezet. Nou zo voelde het anders wel, was met niets anders meer bezig. Wij op vakantie. Mijn zoon had geen klachten meer inmiddels. Op vakantie kreeg ik last van mijn longen, heel kortademig, dan weer druk, heel veel slijm in mijn keel,last van mijn neus en 38 graden verhoging. Na 5 dagen ellende zijn wij terug naar huis gegaan. Inmiddels is het nu september en ben nog ziek thuis. Pijn aan longen en opgezette klieren in keel en veel slijm in mijn keel. Longonderzoek gehad, alles goed. Het duurt zo lang al, begin er depressief van te worden. Mijn huisarts zegt dat ik hyperventilatie heb en dat mijn klachten waarschijnlijk met stress te maken hebben. Ik ben ervan overtuigd dat dit de Kinkhoest nog steeds is! Pure ellende. Ik wens dit niemand toe.

Zeer waarschijnlijk heb ik kinkhoest. Na diverse onderzoeken bij de longarts kwam hij hier opeens mee. Niks aan te doen u blijft nog minimaal 120 dagen ziek. Om de klachten te verminderen heb ik nu mijn tweede antibiotica kuur en pretnison kuur. In februari al een longontsteking gehad...Ik weet niet wat heftiger is. De nachten waren afgelopen weken verschrikkelijk en ook mijn stem was ik kwijt. Nu komt er weer wat geluid uit en sinds 2 dagen zijn de klachten aanzienlijk vermindert. ..Wat was ik ziek! Al 3 weken lang koorts ondanks de kuren. Volgende week krijg ik de uitslag vh bloedonderzoek bij de longarts. De vermoeidheid is ook groot. Boodschappen doen is een hele missie. We wachten af maar wat het ook is...Ik wil zo graag beter worden! Manlief zit in het buitenland en met 3 tieners in huis heb ik mijn handen vol. Fijn om hier wat meer ervaring te lezen. Want idd een simpele verkoudheid is heel anders dan dit.

Ervaringen allemaal zeer herkenbaar. Begonnen met een kuchje dat wel 3 weken duurde, leek helemaal niet erg. Daarna begon het: een week lang 39,5 graden koorts en hoesten hoesten. Daarna duurde het nog weken voordat de diagnose werd gesteld, omdat ik zelf de stikaanvallen 's nachts op internet herkende. Ik ben nu na ongeveer 2 maanden nog niet hersteld. Heb erg veel last van slijm. Een warme douche, ook s nachts helpt mij voor eenpaar uur. Overdag vermoeidheidsaanvallen vooral na een activiteit. Veel water drinken helpt. Hoestdranken etc zijn zinloos. Bij mij maakt hele hete koffie of kippensoep het diepere slijm los.
Grootste probleem was in het begin dat ik mijn stem volledig kwijt was. Na 4 weken weer iets terug, maar kan ik alleen in laag bereik spreken. Hoger bereik en kopstem is helemaal weg. Ik verwacht wel dat dit beter wordt als het hoesten en de slijm productie minder worden. Ik heb zelf veel gehad aan de site whoopingcough.net. Sterkte allemaal, het gaat echt over, 2 stappen vooruit, 1 stap terug kom je er ook!

Wat herkenbaar al deze verhalen, ik werd 5 augustus ziek, dacht griep. Had koorts, na een paar dagen hoestbuien.
Omdat ik van vakantie uit Turkije was teruggekomen werd ik getest op legionella . Dat kwam er niet uit maar dus wel kinkhoest.
Na twee weken veranderde de "gewone" hoest in verstikkende hoestbuien met gierende uithalen ,echt super angstig
Dit heeft bijna 3 weken aangehouden. Daarna heb ik, vooral snachts, een week lang zo gehoest dat ik er bij moest overgeven en daarbij kwam eindelijk al dat vastzittende slijm los. Het ergste is nu hoop ik achter de rug maar ben nog steeds vreselijk vermoeid de hele dag. Nog steeds paar hoestbuien per dag, vooral bij het opstaan. Slaap nog steeds niet lekker door en alles wat ik doe kost veel energie.
Het vermoeid zijn en het idee dat je "niet echt aanwezig bent" en je wazig voelen overheerst de hele dag
Het is echt geen simpel verkoudheidje was het maar waar
Het zal inderdaad een stap vooruit zijn en dan 2 achteruit,ooit komt t goed maar het is wel een gedoe hoor! Beheerst momenteel behoorlijk m'n leven
Beterschap allemaal

Ik begon paar weken geleden met een benauwdheidsaanval op de bank, alleen benauwd. Hierna gigantische hoestaanvallen, elke nacht weer. Kon nachten niet slapen. Ik ben nu 4 weken na hoestaanvallen enkrijg idee dat het wel iets minder wordt nu....
Ik kreeg het benauwd, moest gigantisch hoesten waar ik niet uitkwam, kokhalsen en slijm, geen koorts, verstopte neus (?)

Symptomen van kinkhoet als im alles opzoek en lees....
Iemand?

Ga naar de huisarts en laat het onderzoeken

Hallo allemaal.

Ik had last van mij keel. Voelde mij niet goed. Ben naar de huisarts geweest, om oa mijn urine te laten testen. Daaruit bleek blaasonstekking, ok ik dacht ab kuur en klaar. Ik begon ontzettend te hoesten met name in de nacht. Werd opgenomen in het ziekenhuis tot 2x toe omdat ik ook een diabeet ben en mijn bloedsuikers stegen naar de 27 terwijl dit onder de 10 moet zijn. Daar is een kweek afgenomen en ja hoor kinkhoest. Ws heb ik dit al vanaf begin maart. Ik ben bekaf, vraag me af hoelang die moeheid aan houd. Heb last van mijn rug, hoest mij longen uit mijn lijf. Er werd mijn ook gezegd van dat het maanden gaat duren en ja uitzieken. Ik wil gewoon van die moeheid af

 

 

Dat kan wel 6-8 weken duren

Omdat ik veel aan dit draadje gehad heb hier ook maar even mijn verhaal. Kinkhoest is niet te onderschatten. Ik (man 57, Overijssel) vond en vind het de hel!

Op 13 februari meldde ik me bij de huisarts met een wat gierende ademhaling en een hoestje dat al zeker vijf, zes weken niet overging. Het was dus rond de jaarwisseling  begonnen. Mijn longen bleken in orde (want dat zijn ze bij kinkhoest) en ik ging naar huis met de mededeling: “het heerst, kijk het nog maar even aan”.

Het kuchje veranderde in een verkoudheid met snot, niezen en veel snuiten. Je denkt: “Ah! Dàt was het dus”! Maar de ‘verkoudheid’ ging, het kuchje bleef en werd ook iets sterker. Op 14 maart opnieuw naar de huisarts ermee. Andere huisarts. Longen weer o.k. (wisten we al) en ik kreeg een pufje (Salbutamol) mee tegen het gieren. Geen woord over kinkhoest. Dat pufje werkte een beetje, maar de klachten waren ook niet enorm. Alleen vreemd.

De tweede helft van maart werd het hoesten erger. Nu ook helemaal leeghoesten en gierend naar ademhappen (the whooping cough). Een keer, terwijl ik een vrachtauto bestuurde (!) leek het alsof ik buiten westen ging raken van het leeghoesten. Ik schrok me kapot. Op het befaamde internet vond ik uit dat ik kinkhoest moest hebben. Het verloop van de ziekte voor volwassenen werd door Wiki tamelijk feitelijk beschreven en leek wel mee te vallen, ook al kun je er als kind in principe aan overlijden. Niets in de beschrijving deed vermoeden wat me te wachten stond.

Tot nu toe hoestte ik helemaal zonder slijm en na zo’n hoestbui ging het ook wel weer. Gewoon doorgewerkt. Iedereen heeft tenslotte weleens een kuchje. Twee weken laten, half april kwam er langzaamaan een klein beetje slijm los en kreeg ik het ook wat benauwder. Toen ontdekte ik ook dit draadje. ’s Nachts slapen was er al een tijdje niet meer bij. Kinkhoest en liggen gaan niet samen. Zittend een beetje dommelen dat was alles. Maar zodra je ook maar iets uit het lood zakt barst de ellende los. Intussen had ik ook flinke pijn aan ribben en borstbeen. Dat maakte dat ik ondanks de Advil 400 in mijn mik erg opzag tegen de volgende hoestbui. Ik vrat me ongans aan hoestbonbons die iets leken te helpen en gebruikt Fluimucil bruistabletten om het slijm wat vloeibaarder te maken. Dat werkt, maar je moet er geen wonderen van verwachten.

Dinsdag 18 april werd ik ontzettend benauwd wakker. Ik moest enorm hoesten en kreeg erg weinig lucht. Zo weinig dat ik dacht dat ik erin zou blijven. Door de schrik en de paniek werd het efficiënt met zuurstof omgaan er niet beter op uiteraard, maar de natuur is sterker dan het verstand op zo’n moment. Ik liep afwisselend te hoesten en te kokhalzen. Die dag heb ik beleeft als een hel. Een paar keer dacht ik daadwerkelijk ‘out’ te gaan. Ik wist letterlijk niet waar ik het zoeken moest. Ik was alleen maar bezig met de vraag: ”hoe krijg ik voldoende zuurstof naar binnen”!? Dat gevoel van totále ontreddering en volkomen malaise lees ik ook in jullie verhalen hierboven terug. Vreselijk en bijna niet aan derden te beschrijven hoe erg dat is. Mijn partner begreep niet dat ik de afwasmachine niet effe leeg gehaald had, ik was immers thuis, en ik had toch geen koorts?

Ook die nacht niet geslapen uiteraard. Doordat het zuurstofgebrek je zo alert maakt, merk je niet dat je nauwelijks slaapt; je gáát maar door. De dag erop was de benauwdheid en de paniek een fràctie minder maar nog steeds de hele dag aanwezig. De angst ook. Ook de dag dáárop veranderde er niet veel. Ik hoestte inmiddels wèl flink wat slijm op en dat gaf me het idee dat de ziekte op zichzelf verslagen was en dat alleen het afval er nog ‘even’ uit moest; het gaf hoop.

Zondag 23 april probeerde ik het ophoesten wat te helpen door een warme douche te nemen. Ik las dat ook hier in dit draadje. Ik mikte zo nu en dan wat menthol op de douchevloer. Het werd een soort sauna in de badkamer, maar het had (voor mij) wel resultaat. Ik hoestte veel slijm op en voelde meteen ook dat ik meer zuurstof had. Mensen, die opluchting! Dat gevoel bleef een uur of zes bestaan en daar was ik erg blij mee. Ik kon weer een klein beetje functioneren en ook weer even aan andere dingen denken dan alleen maar “lùcht”!

’s Avonds naar bed en weer het oude liedje: na maximaal een uurtje slaap blaffend als een zeehond wakker. Dus maar weer wat rondspoken en middenin de nacht nog een saunasessie houden en ook deze keer kreeg ik meer lucht. Voor het eerst sinds weken sliep ik drie keer achter elkaar een uurtje. Uurtje slaap, beetje hoesten en meteen weer doorslapen. Luxe! Nu begin ik ook te merken hoe ongelooflijk moe ik inmiddels ben.

Ik hoop dat ik het ergste gehad heb maar ik vertrouw deze kwaal voor geen meter. Wat een ontzettend tráág verloop heeft deze ziekte, en wat is het een absolute slóper! Ik ben totaal total-loss gehoest en heb mijn emotionele zelf ook van alle kanten leren kennen. In vier weken ben ik vijf kilo afgevallen. Dat laatste was ook nodig in mijn geval, maar toch…

Ik wens iedereen die deze aandoening krijgt of -heeft veel beterschap en een voorspoedig hestel! Het is geen kattenpis mensen. Als er lacherig over gedaan wordt laat je ze dit draadje maar eens lezen.

Nog even een aanvulling: vanmiddag voor € 99 een vernevelaar gekocht. Gebruikt met fysiologisch zout erin en dat gaf direct resultaat. Het taaie slijm komt los en kan beter opgehoest worden. Je ademt de deeltjes via het mondstuk rechtstreeks in.

Ik weet inmiddels sinds twee dagen (bloedonderzoek) dat ik kinkhoest heb. Wat begon als een 'droge hoest' culmineerde in heftige hoestaanvallen, nu een week of vijf geleden. De eerste keer dat ik die ervaring had, panikeerde ik. Géén lucht krijgen, het voelde als stikken, en dat was het natuurlijk ook. Min of meer dan, want ik ben nooit buiten bewustzijn geweest. Vreemd genoeg heb ik 's nachts geen last, en word ook niet wakker door een hoestaanval. De mensen die dat wel ervaren, benijd ik dan ook niet.

Inmiddels zit ik in een fase dat de hevige hoestbuien voorbij zijn. Naar schatting duurt het nog een kleine twee maanden voordat alles weer zou moeten zijn zoals het was. Althans, dat hoop ik. Voor alle lotgenoten die te maken hebben met hevige hoestaanvallen: probeer niet uit alle macht in te ademen, maar probeer -en dat is lastig- zoveel mogelijk te ontspannen, en in te ademen door de neus. Om je luchtwegen iets vrijer te maken, scheelde het voor mij een hoop om mijn armen te strekken door mij vast te klampen aan de bovenrand van een kast. Ik gebruik nu dagelijks en tabletje codeïne, om de hoestprikkels te onderdrukken, en dat helpt redelijk tot goed. Wel ik ondertussen aan mijn rechterzijde last van pijnlijke ribben. Te verklaren natuurlijk door het langdurig aanhoudend hoesten. In eerdere forumberichten las ik dat sommige mensen antibiotica gebruiken. Dat is in het geval van kinkhoest vrij onzinnig; het leidt niet tot een versneld genezingsproces.

Hoe dan ook: kinkhoest heeft mij zeer onaangenaam verrast. Niettemin blijf ik goede moed houden. Vergeleken met een paar weken geleden gaat het beetje bij beetje de goede kant op.