Ieder van ons heeft een bepaald idee van hoe hij of zij herinnerd zou willen worden. Als onze tijd is gekomen, hebben we allemaal belangrijke wensen en gedachten voor onze geliefden. Of het nu een persoonlijke boodschap uit het hart, een liefdesbekentenis, een late verontschuldiging of een lang bewaard geheim is, vraag jezelf af: "Hoe wil jij herinnerd worden?"

Ik laat dat aan de nabestaanden over. Het is aan hun hoe ze mij willen herinneren. Als ze dat bijvoorbeeld op DVD of foto vastgelegd willen hebben, dan zullen ze toch vóór mijn overlijden langs geweest moeten zijn. Wie ben ik om te zeggen dat ík wíl dat de nabestaanden verplicht een foto van mij in hun huiskamer moeten zetten wanneer ik begraven of gecremeerd ben? Ik hoop maar niet dat ik een liedje hoef op te nemen 😉 Voor de rest ben ik vrij nuchter: dood is dood. Maar dat is mijn mening. En voordat ik een lading van kritiek over me heen ga krijgen, ik heb al heel wat dierbaren verloren, maar heb van maar één persoon een klein fotootje tussen de andere foto's staan...