Mijn zoontje van 4,5 jaar kan er niet tegen als er getimmerd of andere lawaaierige werkzaamheden plaats vinden.
Dan word hij bang en gaat huilen.
En zodra het eventjes stopt vraagt hij gelijk:
[quote]Niet meer timmeren?[/quote]

Tevens is hij als de dood voor de kapper.
Zowel voor de schaar als de tondeuse.
Het is nog nooit mis gegaan bij de kapper.
In de zin dat de kapper hem eens zeer gedaan heeft, of in zijn huid of oor geknipt heeft ofzo.
Hij kan het ook goed met de kapper vinden, maar zodra het over knippen gaat dan begint hij direct over een ander onderwerp te praten, of word bang/verdrietig.

Iemand hier ervaringen mee?
Of nog beter...een oplossing?

Is het niet een leuk idee een boekje voor te lezen over de kapper, zo'n kinderboekje bestaat er vast en zeker. En hetzelfde geldt voor de timmerman die een heel mooi huisje of een boomhut bouwt waar alle kinderen van de straat in kunnen spelen.

Blijkbaar heeft uw zoontje negatieve associaties met deze thema's. U zou dus kunnen proberen positieve verbanden te kunnen leggen tussen deze onderwerpen en uw zoontje.

In ieder geval heeft hij een gevoelige en zachtaardige moeder die deze signalen goed opvangt en hem erkent in zijn gevoelens, zodat hij bevestigd wordt in zijn gevoelens. Maar omdat deze beperkend en belemmerend kunnen zijn voor het dagelijks functioneren en omdat ze ook niet nodig zijn, is het dus een mooie ouderlijke uitdaging de kapper en de timmerman leuk te maken, en de boze heks de boeman waaraan de lieve kapper en de lieve timmerman ontsnappen.

Genoeg creativiteit dus om uw zoon nieuwe relaties bij te brengen om hem op een speelse manier te leren dat sommige dingen niet zo eng zijn als ze lijken.