Hallo allemaal,
Ik wil graag wat raad/goede adviezen over het volgende:
Mijn dochtertje van ruim 2,5 heeft sinds een paar weken regelmatig driftbuien om de raarste dingen. Dus ik denk dat we in de peuterpuberteit beland zijn.
Dingen als aankleden, schoenen aan als je naar buiten gaat, eten, speelgoed delen: het ontaard vaak in een ontzettende driftbui waarbij ik haar dan zowat in de houtgreep moet nemen om aan te kleden bijvoorbeeld.
Ze vertikt het soms om mee te gaan met boodschappen doen, maar ja, alleen thuis blijven is geen optie als je 2,5 bent. Dus ga ik gewoon en loopt zij krijsend achter me aan, soms zelfs zo erg dat ze ervan gaat overgeven.
Nou ja, allemaal van zulk soort dingen. Ik probeer gewoon door te gaan met wat moet gebeuren en er niet teveel aandacht aan te besteden want anders blijft ze er zo in hangen en blijft ze ook maar doorzeuren over wat ze wil. Maar ja, ik heb ook niet het idee dat het helpt. Ik zet haar ook wel op de gang als het heel erg wordt maar dat lost het probleem (bijvoorbeeld dat ze niet aankleden wil) niet op.
Doe ik dit op de juiste manier? Hoe kan ik er het beste mee omgaan? Heeft iemand tips?
Tussen deze buien door is ze heel lief, en je zal het niet geloven maar ze is zelfs erg verlegen. Dus het is niet zo dat ik het niet volhou maar ik wil gewoon weten of ik er juist mee omga, omdat het niet minder wordt.
Bedankt voor jullie adviezen alvast!
Hoi mama25,
Wat een herkenbaar verhaal. Ik heb zelf een dochtertje van nu 3,5 jaar die ook zulke heerlijke driftbuien heeft. Daartussen is ze heel lief, vrolijk en zelfstandig, maar soms...
Het gaat nu een stuk beter, maar soms vervalt ze nog wel eens in een boze bui. Gelukkig duren die dan maar kort.
Wij hebben heel consequent aan haar uitgelegd waarom iets moest gebeuren. Waarom ze aangekleed moest worden, waarom ze haar schoenen aan moest of juist haar laarzen, waarom we boodschappen moeten doen, enzovoort. Door de knieën, op ooghoogte met haar praten en heel rustig proberen te blijven.
En ook consequent zijn met straf als ze niet luistert. Hup, op de mat (of op de trap) en elke keer terug totdat wij zeggen dat het niet meer hoeft. Daarna nog een keer uitleggen waarom ze op de mat moest, het goedmaken en samen terug naar de kamer.
Eén keer heeft ze in de winkel zo'n stamppij gemaakt dat er mensen waren die zich ermee gingen bemoeien. Dat vond ik erg vervelend, maar ik heb volgehouden. De meningen van de mensen om me heen heb ik genegeerd of vriendelijk gezegd dat 'het gehuil zo wel over zou zijn, want ik bepaal en niet mijn kind'. En voila,... bij de kassa zei mijn dochter tegen me "mama, ik vind je lief!"
De leeftijd van 2,5 tot 4 jaar gebruiken kinderen om hun grenzen en die van hun omgeving te ontdekken. Gezien hun leeftijd snappen ze niet waarom soms iets 'moet' en waarom het niet op hun manier kan. Een pijama zijn toch ook kleren waarom moet je dan persé die andere broek aan. Door het op een rustige manier uit te leggen, maak je het bewustzijn van een kind groter. Ook de consequenties die erbij horen.
En soms hebben kinderen gewoon hun dwarse buien... zoals wij die ook wel eens hebben. Dan laat ik haar lekker even haar gang gaan en vraag ik daarna "zo, is het nu weer over of moet je nog even boos/ verdrietig doen". Mijn dochter is erg mondig en kan dan zelf zeggen of ze nog even door moet gaan met boos of verdrietig zijn. En als het over is, mag ze weer bij me komen en kroelen we lekker.
Denk dat de truc altijd is om rustig te blijven, het goed te maken als je boos op elkaar bent (je mag immers best ook boos zijn, je hoeft toch niet altijd lief en vrolijk te zijn) en ook consequent zijn in de regels en straffen.
Komt vast wel goed! Alleen het gaat nog wel een paar maanden duren... En als je je zorgen maakt of je het wel goed aanpakt of dat het niet te erg wordt, kun je altijd nog naar een consultatie-buro-arts stappen toch? (als je uit NL komt tenminste).
Succes!!!
Bedankt voor je reactie!
Ik doe veel hetzelfde als jij het doet, dus hopelijk wordt het hier dan ook minder na verloop van tijd.
Die tip om haar gewoon even te laten is wel een goede, dat had ik nog niet bedacht. Ik wil het altijd graag oplossen maar inderdaad, ze kan best eens niet haar dag hebben.
Bedankt hoor!