Doordat ik vorige week het met werk, boodschappen en mijn moeder veel te druk had heb ik het plassen veel te lang uitgesteld. Uiteindelijk toen ik naar huis fietste hield ik het niet meer op. Weinig interessant, stom en eigen schuld. De oudste (zoon 13) was al thuis dus daar heb ik gewoon tegen verteld wat er gebeurd was. Onze dochters van 6 en 8 waren bij oma van vaders kant en toen ze er naar vroegen heb ik het uitgelegd. Avonds tijdens het eten begonnen ze er weer over en naderhand zei mijn man dat ik daar niet over had moeten praten.Voor de hand liggende vraag is wat had ik nu moeten doen? De kinderen reageerden volkomen normaal.

Ik vind het persoonlijk wat vreemd om van zo'n onschuldig voorval zo'n punt te maken.

Niemand is perfect, en iedereen is kwetsbaar. Misschien is dat een invalshoek die een rol van belang kan spelen in het bespreken ervan in de opvoeding.

grappig hoor om dat gewoon te bespreken zelfs aan tafel. lijkt me prima. mannen vinden het heel vreselijk als ze zoiets hebben.mogelijk verklaart dat de reactie van je man.

Grappig is iets te positief gesteld. Ik schaamde me toch wel erg dat ik zo stom was. En voelde me er ook behoorlijk beroerd door, omdat het erg pijnlijk werd, voordat het mis ging. Maar goed ik hou er niet van om een of andere smoes te vertellen waarom ik direct in de badkamer verdween. Ja en dan krijg je allemaal vragen die je zelf aan je kinderen stelde als ze zoiets hadden. Zo van kon je niet....of had je niet....Ja allemaal waar maar dat heb je dan eenmaal niet gedaan. Nou dank voor jullie reakties, zo is het denk ik ook wel. Denk idd dat het plaatsvervangende schaamte bij mijn man is.