hallo,

2 maanden geleden ben ik bevallen van mijn 2e kindje. Mijn oudste is nu net 2 en de jongste dus 2 maanden.
Sinds de geboorte ben ik echt continu bezig met de vraag of ik mijn beide kinderen wel genoeg aandacht geef. Ik heb steeds het gevoel dat ik ze tekort doe of dat ik het niet goed doe.
Ik ben wel de hele dag met ze bezig, en dat vind ik niet erg, juist leuk, maar nog heb ik het gevoel dat ik de een of de ander tekort doe.
Wie kan mij helpen? Het vreet iedere dag aan me.

Ik vind het opvallend dat je spreekt over de ànder niet te kort doen, in dit geval jouw kinderen. Is de vraag niet correcter gesteld als je je af zou vragen of jij wel voldoende aandacht krijgt?

Als je kinderen hebt gaat alle aandacht als vanzelf naar de kids. En vaak is het de moeder die haar ziel en zaligheid in de schoot van haar kinderen legt. Het zou dus niet de eerste keer zijn dat een moeder er misschien even tussenuit zou willen om weer eens even helemaal aan haarzelf te kunnen denken.

Dit lijkt me dus niet zozeer een onderwerp over de kinderen, als wel een thema dat een rol speelt in jouw eigen leven.

Wat vind je partner hiervan? Voel je je wel voldoende gesteund in de zorg voor je nakomelingen? Vraag je wel eens om het eens uit handen te kunnen geven?

En in the end, als je alles dat je hebt geeft, valt er dan nog wel meer te geven? kan het zijn dat het ergens eens op is, en dat de gever eens moet ontvangen om weer op te laden...?

bedankt voor je reactie!
Ik heb zelf niet het idee dat het me teveel is ofzo, of dat ik zelf geen aandacht genoeg krijg. Mijn partner is gelukkig een hele leuke vader die ook heel veel met ze doet, zowel de leuke dingen als de zorg. Dat het zit echt tussen me oren denk ik maar de vraag is hoe ik er vanaf kom. Want je hebt gelijk, als je alles geeft, valt er niets meer te geven. En dat weet ik ook wel maar het gevoel blijft.

Begrijpelijke gevoelens. Hoe is de relatie met jouw moeder? Het is misschien vreemd maar als je kinderen krijgt, ga je terugdenken aan de tijd dat je zelf kind was.

Als je doet wat je kunt, binnen gezonde grenzen zodat het niet ten koste gaat van jezelf, is alles goed als het met liefde en aandacht gebeurt. Er is geen norm of regel hoe het hoort. dat mag je volledig zelf verzinnen, op de manier waarvan jij denkt of langzamerhand gaat ontdekken die goed is en die voor jullie gezinnetje past. Nu ben jij de moeder, nu ben jij de baas die het mag bepalen. Doe het zoals je zou willen dat jouw moeder geweest was toen jij kind was.

Komt goed, neem de tijd en wees niet te streng voor jezelf, toch...?

Het is in ieder geval fantastisch dat je er bij stil staat dat je beide kinderen voldoende aandacht wil geven. Dus dat is 1 gerust stelling, daarnaast wil ik je als tip geven dat het goed komt als je er bij stil staat, maar wanneer je er te veel stres over krijgt voelen je kids dit aan en dan bestaat er wel een kans dat er wat spanningen komen. Dus mijn tip is, rustig aan. Sta er bij stil dat je twee kids hebt en geef je zelf ook voldoende aandacht en rust. Dan komt het helemaal goed!
liefs,
kim