Help mijn kind van 14 is gek geworden

Hij zegt telkens dat hij overal pijn heeft en trillende benen en maagpijn,buikpijn,hoofdpijn en benauwdheid. Ook zegt hij telkens dat hij leukemie heeft of andere soort kanker. Ik weet wel dat hij een opgezette lymfeklier heeft.

kan iemand me helpen

het feit dat jij zegt dat hij gek is geworden, zal hem niet echt helpen.
de puberteit kan vreselijk zijn met allerlei klachten en stress.
neem hem serieus, praat met hem en maak ook eens een afspraak met de huisarts voor hem, die kan hem misschien onderzoeken/bloed laten controleren enz., met hem praten en dan geruststellen.
weet je of hij alcohol gebruikt, blowt?
Sterkte, Brenda

nee hij drinkt geen alcohol hij wilt het nooit drinken. Hij is nog steeds ongerust en heeft soms last van paniek aanvallen

Je hebt een erg lastig probleem aan de hand.

Voor de medische zaken zou ik met hem de huisarts raadplegen. Ten eerste omdat deze uitsluitsel kan geven over de klachten. En ten tweede omdat hij of zij een externe autoriteit is die buiten het familiesysteem staat. Misschien heltp dit al.

Daarnaast hebben pubers veel meer dan kinderen behoefte aan begrip en gehoor dan aan advies en allerlei goede bedoelingen.

De klachten van angst en hypochondrie zou ik wel serieus nemen en deze ook met de huisarts bespreken naast de fysieke ongemakken die natuurlijk gemakkelijker bespreekbaar zullen zijn.

Ik denk dat de huisarts je kan helpen de eerste stappen te zetten. Erna kun je weer verder zien wat de volgende etappa zou kunnen zijn. Nogmaals, je hebt een lastig en (mogelijk) gecompliceerd probleem aan de hand.

Als laatste maar niet het onbelangrijkste is jouw gezondheid en welzijn natuurlijk een onderwerp. k vind dat je van een puber moet kunnen verwachten dat hij rekening houdt met zijn moeder. Dat zal niet altijd lukken door de puberteit (soms is het een kind en wil het op schoot, en soms wil hij al een man zijn en heeft hij jou niet nodig...), maar je kunt het op z`n minst met hem bespreken en aan hem uitleggen. Jij hebt ook grenzen, wees daar duidelijk over, naar hem, maar ook naar jezelf.

Succes, en laat maar weten hoe het gaat!

Hallo,

Vraag hem eens hoe hij er bij komt om al deze ziektes te hebben. Neem hem wel serieus. Ook al denk dat het niet waar is. Ga niet op negatieve wijze er mee om. Vraag ook of hij kan laten zien waar de pijn zit. Maakt hij ook een zieke indruk of niet. Hoe gaat het met hem op school. Heeft hij hier geen problemen? Je moet alles gaan uitsluiten. Vertel daarna dat je toch met hem naar de huisarts gaat en evt. verder laten kijken. Meestal vinden kinderen dit niet leuk. Als hem niets mankeert zal proberen dit uit de weg te gaan.

veel sterkte.

Hij voelt zich vaak niet lekker, maar nooit koorts ofzo

Een goed advies!

Zorg ook goed voor jezelf want ook jij kunt niet blijven doorgaan met alle problemen voor hem oplossen. Hij is immers geen 7 meer maar al 14 en dan hoeft niet altijd zijn moeder voor hem klaar te staan, zeker niet als het niet echt nodig is.

Denk je ook een beetje aan je eigen gezonde grenzen!

Kun je van een jongen van 14 jaar verwachten dat hij helemaal kan verwoorden wat hem dwars zit? En zou het kunnen zijn dat hij indirect aandacht vraagt voor iets specifieks dat hem eigenlijk veel meer dwars zit. Is er misschien iets voorgevallen waar jij als moeder geen flauw idee van hebt, en waar je in eerste instantie helemaal niet aan zou denken dat het misschien een oorzaak is van zijn gedrag?

Klagen over allerlei vage klachten is misschien een indirecte manier om aandacht te vragen voor een wezenlijk probleem waar hij niet over durft te spreken. Of misschien kan hij er wel helemaal niet over praten. Probeer je blik verder te richten dan alleen op de plekken die hij aanwijst.

Misschien is een consult bij een psycholoog of een diepgaand gesprek bij de huisarts wel nodig om hem aan het spreken te helpen.

En waar in het verhaal is de vader? welke rol speelt hij?

Ik krijg een gevoel van "het klopt niet". Er is meer aan de hand dan hij vertelt...

Help, ik word gek van mijn kind. Ze is juist 13 geworden en toch lijkt ze een peuter van 2. Ze heeft geen adhd, of zulke dingen. Ze praat ALTIJD TEGEN MIJ met een babystem. Ze wordt voor het minste kwaad en begint dan te huilen krijsen en zulke dingen. Ze daagt ons allemaal uit. Vroeger was ze op school het liefste meisje van de klas en nu is ze super onbeleefd. Ze zoekt altijd excuses om niet naar school te moeten gaan. Ik heb zelfs de politie al eens moeten laten komen! Ik ben echt ten einde raad! Help me aub want ik kan het niet meer aan !

Is dit gedrag ineens veranderd? Is er misschien iets voorgevallen waardoor jouw dochter de school mijdt. Het zich plotseling kinderachtig gedragen van kinderen kan een signaal zijn dat er wel degelijk iets aan de hand is. Heb je wel eens met haar gesproken over dingen die de afgelopen tijd gebeurd zijn op school, thuis, of ergens anders wij jij als moeder geen toezicht hebt? Kan dit aan de andere kant niet gewoon pubergedrag zijn? Ik vind het op z'n minst opvallend dat je deze vraag hier stelt, het geeft aan dat je wel degelijk een probleem hebt met jouw dochter.