Mijn man biechtte mij een keer op dat hij op zijn 14e nog een keer een ongelukje had. En nu komt onze zoon van 8 thuis met een natte broek " kon het onderweg niet meer houden en durfde niet midden op straat". Kan er erfelijkheid zijn?

Erfelijk weet ik niet, maar dat het psychisch kan zijn wel. Zelf had ik in groep 6 een nogal vervelende juf waar ik niet zo goed mee overweg kon. Dat schooljaar kwam ik regelmatig met een natte broek thuis (ging altijd pas mis als ik de straat inliep en thuis in zicht was). Volgende schooljaar, met een nieuwe juf, was het ineens over. Dus: praat eens met je zoon of hij misschien ergens mee zit. Of misschien is het een eenmalig ongelukje en dan zou ik me er verder niet druk over maken.
Succes!

Merci! Durfde je aan die juf niet te vragen of je naar de WC mocht of was je zo met haar bezig dat je het vergat? Het ging inderdaad in de straat mis en hij was er best emotioneel onder dat hij het net niet had gehaald. Uiteraard heb ik gezegd dat dat nu eenmaal kan gebeuren en er verder geen aandacht aan besteed. Ik wil wel weten of het erfelijk is of hij een zwakke blaas heeft, maar zal nu ook eens kijken of er verder iets gebeurd is dat hem dwars zit. Merci!

Nee, het was niet dat ik niet durfde vragen of ik naar de wc mocht ofzo. Ik vond het gewoon een naar mens en als klein kind kon ik dat niet zo goed uiten. Blijkbaar kreeg ik er dus wel veel stress van en dat was mijn manier dat te uiten ofzo. Mijn moeder zei ook altijd dat ik dan op school nog even naar de wc moest gaan voordat ik naar huis kwam (ik ging zelf met de bus), maar dan hoefde ik nog helemaal niet. Het was niet dat ik een zwakke blaas had of het niet op kon houden, maar het was puur psychisch, hoewel ik dat op dat moment niet zo doorhad (pas een paar jaar geleden had ik het er eens met mijn moeder over en ze zei dat ze dacht dat het door die juf kwam). Ik vond het vooral vervelend dat ik met een natte broek thuis moest komen, omdat mijn broers me uitlachtten, maar mijn moeder deed me altijd lekker in bad en maakte zelf een soort "huispak" voor me dat ik daarna aan mocht (lekker zacht en warm). En het ging dus vanzelf over toen ik niet meer bij die juf in de klas zat...
Nou, dat was mijn verhaal 🙂 Misschien heeft iemand er wat aan.

De wijze waarop u stelt dat uw echtgenoot "opbiechte" stelt in mijn ogen dat u erg streng kunt zijn.

Het op latere leeftijd in de broek plassen heeft een sterke psychologische component. het kan dus zijn dat uw kind zich verzet tegen uw strengheid.

vanzelfsprekend kan het goed zijn dat ik er volledig naast zit maar toch wilde ik u graag van deze repliek dienen.

Een kind is zindelijk als het in staat is ook 's nachts de plas op te houden. Zindelijkheid ontwikkelt zich vanaf het tweede levensjaar. Het kind wordt zich bewust van de aandrang om te plassen. Het leert de bekkenbodemspieren te beheersen, hetgeen noodzakelijk is om de plas op te houden.

Wanneer een kind na zijn/haar vijfde jaar nog in bed plast, kunnen de volgende adviezen helpen:
Leg op een rustig moment nog eens uit dat het de bedoeling is dat het bed droog blijft.
Als het kind in bed heeft geplast, zegt u dat dit jammer is. Straffen heeft geen zin, maar zeg ook niet dat het niet erg is.
Prijs het kind als het 's nachts droog is gebleven. Geef uw kind aandacht, los van het bedplassen. Lees bijvoorbeeld iedere avond een verhaaltje voor. Laat uw kind zelf de verantwoordelijkheid dragen voor de gevolgen van het bedplassen. Laat het bijvoorbeeld zelf het bed verschonen (of daarbij meehelpen) zodra het daartoe in staat is.
Uw kind mag gerust drinken als het dat wil. Drinken heeft geen invloed op het bedplassen.

Er zijn verschillende methoden om het bedplassen aan te pakken. Wanneer u voor een bepaalde aanpak heeft gekozen, is het van belang dat u die methode een aantal weken volhoudt.
Bijna alle kinderen worden na verloop van tijd vanzelf zindelijk, ook zonder behandeling.

Merci voor jullie reakties. Het heeft me in ieder geval geleerd om de psychologische komponent te bekijken en niet alleen aan een zwakke blaas te denken. Het enige dat ik weet is dat hij bij zijn vriend weggegaan is met een al volle blaas en dat is natuurlijk nooit handig. Dat hij als het heel erg wordt en dreigt mis te gaan niet snel ergens in een bosje of straatje gaat is misschien wel psychologisch. Misschien schaamte maar dat komt dan ook door de opvoeding. Tja ik denk zelf echt dat ik niet streng ben.....Merci

Het is heel goed dat je even onderzoekt of er niets achter zit, maar laat dat niet de meest voor de hand liggende conclusie in de weg staan : ongelukje.

Dat kan op 8 op 14 en ik had het op 32....

een samenloop van omstandigheden waardoor je vreselijk met, nergens fatsoenlijk kan en je denkt thuis of de WC nog te haleN; Dan krijg je een odefinieerbaar gevoel in je buik en dan ben je al te laat, want dan gaat het gewoon.

Iedereen zegt dan : had je het echt niet even, had je dat niet eerder kunnen, had je niet nog een straatje in....nee dat kan dan niet meer. Je kunt pas weer lopen als alles in je broek, je schoenen enz zit.

Als je dat niet meegemaakt hebt weet je niet wat het is

Zo begreep ik het ook wel ongeveer van hem. Die vragen van jou had ik ook wel, maar die heb ik gelukkig niet gesteld, want de afloop was al duidelijk.Merci dat je dit zo vertelde. Het zal wel vreselijk voor je geweest zijn om dat aan je vrouw en misschien kinderen uit te leggen. Merci