Hallo,

Ik (man, 29 jaar) heb hier de laatste tijd al een paar posts gedaan qua problemen met de oren na plaatsen van buisjes. 4 Weken geleden heb ik dus buisjes laten plaatsen doordat de buis van Eustachius niet meer werkt, oren die potdicht zaten, continue moeten slikken door te veel slijm.

Tijdens week 1 zat 1 oor nog wat dicht door wat slijm achter het trommelvies. Dus ik naar de KNO (de maandag een week na de operatie) waar ik in de wachtzaal een 1ste aanval kreeg van paniek, misselijk zijn. Misselijkheid kwam door een verstoord middenoor en het slijm zei de KNO. Oordruppeltjes gekregen van de arts. Een dag later had ik een ontsteking aan het trommelvies, middenoor dus ik naar de HA. Ibuprofen voorgeschreven gekregen. Niet ingenomen omdat ik liever mijn lichaam zelf laat vechten tegen een kwaaltje. Ontsteking was weg na 2 dagen. Verder bleef ik natuurlijk druppelen.

Die zaterdag na het doen van een middagdutje naar de winkel geweest waar ik plots een 2e aanval kreeg. De winkel uitgelopen, terug paniekerig, misselijk, overgeven,... Meteen naar de HA van wacht geweest. Terug wat pilletjes gekregen tegen misselijkheid. De volgende dag namen de symptomen toe, ik kon alleen maar wandelen om het gevoel van extreme misselijkheid enigszins te onderdrukken. Na wat opzoekwerk konden de druppeltjes misschien de oorzaak zijn, dus daarmee gestopt.

2 Dagen later was ik terug op mijn positieven en kon ik weer ietwat normaal functioneren. Nog eens 2 dagen later was het slijm achter het trommelvlies aan het ene oor ook verdwenen! Hoera dacht ik, ik kon mijn oren weer perfect klaren!

Dat weekend, de zaterdag was ik met het kindje naar de winkel waarbij ik in de koelafdeling kwam en mijn oren plots weer helemaal toeklapten en verstopt zaten. Mezelf tijdens het praten dubbel horen, minder goed horen. 1x thuisgekomen en na wat rust was het terug wat beter met de druk. De zondag eens naar de kermis met het kleintje en ja terug oren die dichtklapten en druk op mijn oren en hoofd. Mezelf dubbel horen praten, anderen minder goed horen.

De maandag en dinsdag terug wat op postieven gekomen om de woensdag een 3e aanval te krijgen. Terug naar de HA en medicijnen gekregen tegen de druk in de oren (Betahistine, tegen de ziekte van Ménière) en een medicijn om wat rustiger te worden. Netjes geslikt en ook nog snel een afspraak gemaakt bij de KNO om morgen meteen langs te kunnen komen. 1x daar vroeg ik hem of ik misschien allergisch was aan de buisjes. Het antwoord was nee en dat alles er goed uitziet. Natuurlijk had ik nog altijd dat drukkend gevoel. Hij schreef me maar Diamox voor wat een vochtafdrijvend middeltje is (voor het vocht in mijn midden en binnenoor?). Netjes beginnen slikken ook.

De volgende dag opstaan was een hel. Kotsmisselijk, spierpijn, diarree, wazig zien, paniek, huilen, geen eetlust. De 4e aanval dus. Meteen gestopt met de medicijnen die ik slikte, de side effects ervan zijn ook heftig las ik op forums. Gisteren nog altijd dat drukkend gevoel op mijn oren licht in het hoofd maar de meeste misselijkheid was weg. Vandaag idem, druk op de oren, sporadisch een aanval van misselijkheid, zich slapjes voelen.

Nu vraag ik me natuurlijk af wat er met mij werkelijk aan de hand is? Druk op de oren komen er niet zomaar terwijl buisjes net de oplossing moeten zijn tegen dit. Van waar komt die misselijkheid die echt 24 op 24 zijn? Het klaren van de oren is ook al moeizamer. Van waar komt die hartslag in mijn oor? Ik heb altijd gezond geleefd, sporten, nooit een medicijn in mn leven geslikt. En nu plots in 4 weken staat mijn leven op zijn kop. De klachten voor de operatie zijn niks vergeleken met wat ik nu heb. Werken zit er voorlopig niet meer in ook al wil ik het zo graag! Is dit een beginnend stadium van de ziekte van Ménière? Is er meer aan de hand in mijn binnenoor, slakkenhuis?  De dokters zijn vaag en zeggen mij gewoon dat alles wel goedkomt maar ik weet ntrlk beter hoe ik me voel.

Heeft iemand dit ervaren? Is de buisjes uithalen een oplossing? Ik word zo radeloos omdat ik amper met mijn familie kan zijn en alleen maar ziek op bed lig en er gewoon geen beterschap in zicht is.

Als de boel dicht zit kan dat misschien te maken hebben met voedingspatroon, zoals suiker en zuivel. Een complementair genezer zou je wellicht advies kunnen geven. Bij een aanval in een winkel kan de energie om je heen van invloed zijn. Vooral als je zelf niet goed in je energie zit, kan je daar last van hebben. Denk ook aan je bloedsuikerspiegel, door geen losse koolhydraten te eten maar altijd te combineren met eiwitten, vetten en vezels. Medicijnen kunnen natuurlijk ook klachten geven.

Al ruim 30 jaar kamp ik met meniere aanvallen van ernstige aard,die altijd minimaal eenweek duren. I nmiddels ben ik 70 jaar. De laatste 2 jaar heb ik vaak een aanval, ongeveer eenmaal per maand of zes weken. Steeds bijna 10 dagen voel ik me niet lekker.. grote impact op mn leven.....Wie heeft er voor mij een goede en nieuwe TIP....?