Na deze verhalen te hebben gelezen voor mijn operatie, wil ik graag mijn ervaring delen.
Maandag 10 Mei ben ik geopereerd aan mijn keelamandelen. Na lang uitstellen en proberen mijn amandelen schoon te houden (tegen beter weten in), toch de knoop doorgehakt om mijn amandelen te laten verwijderen. Ik zag er aardig tegenop, ook omdat ik met mijn 35 jaar al te horen had gekregen dat het verwijderen van de amandelen als volwassene echt geen pretje is. De informatie van de KNO arts voor de tijd stemde mij ook niet erg hoopvol op een lichte herstelperiode, waarbij de pijn werd omschreven als scheermesjes in de keel wel 2 weken lang en dat, zoals bij elke operatie, er mogelijkheid is op complicaties en nabloeding.
10 Mei - Dag 1 (dag van de operatie):
Ik moest op de dag van de operatie om 12:00 in het ziekenhuis zijn, aangezien je 6 uur van tevoren niet meer mag eten was het dus geen eten voor de operatie. Ik heb voor mezelf bewust gekozen voor een goede nachtrust boven een maaltijd in de nacht/vroege ochtend. 's ochtends een glas water gedronken. Voor de tijd geen pijnstilling of andere dingen genomen.
Eenmaal in het ziekenhuis werd ik ontvangen op de afdeling waar de zuster mij opving en nog even alle informatie naliep, bloeddruk en temperatuur even opgemeten. ik was behoorlijk zenuwachtig. Er werd aangegeven dat ik binnen een uur opgehaald kon worden, maar voordat ik me er te druk over kon maken kwam binnen 5 minuten al het signaal dat ik naar de operatiekamer mocht. Eerst het infuus ingebracht en werd er in de operatiekamer nogmaals alles doorgenomen, van geboortedatum tot welke operatie ik zou ondergaan.
Toen ik wakker werd op de uitslaapkamer stond er direct iemand aan het bed met de vraag, wil je een ijsje? ok doe maar. Nog slaapdronken van de narcose zo'n ijsje eten, merkte direct dat het slikken moeilijk ging. veel dik slijm achter in de keel en lichte pijn. Na een tijdje observatie mocht ik terug naar de afdeling waar ik nog een paar uur mocht blijven liggen. ik keek op de klok en zag dat het al met al maar een uurtje verder was. De pijn was dof en te verdragen, voornamelijk last met slikken. Door de narcose in de uren veel geslapen en wanneer ik wakker was kreeg ik ijs en water. Voor mijn gevoel was de pijn minder dan verwacht, vooral veel minder scherp. geen scheermesjes in de keel, het slikken voornamelijk bemoeilijkt door slijm achter in de keel. af en toe praten kon, maar was wel lastig. Ergens in de middag kwam de arts langs om nog even te kijken en vragen hoe het ging, prima (naar omstandigheden). Hij gaf aan dat er geen complicaties waren tijdens de operatie en de amandelen zich makkelijk lieten verwijderen. In de avond mocht ik weer naar huis, de eerste 1000mg (zetpil) paracetamol en diclofenac (kleine gladde pil, maar wel slikken dus) in het ziekenhuis genomen. Thuis maar in bed gekropen en een relatief goede nacht gehad. een paar keer wakker geworden, water gedronken en de pijnstillers. de pijn voelde als een goede keelontsteking, niet fijn maar te verdragen.
Dag 2 (dinsdag):
Deze dag begon goed, aardig geslapen en qua pijn consistent met de eerste dag. Die doffe pijn achter in de keel, moeilijk slikken en niet praten. Pijnstillers op de gezette tijden genomen. Ijsjes eten ging ok, als ik te veel at dan werd het ook onprettig in de keel. voornamelijk koud water drinken om het slijm te verdunnen hielp goed. Verder niets gegeten of gedronken.
Dag 3 (woensdag):
Weer een aardig goede nacht, weer meermaals wakker en licht slapen door de pijn maar toch wel wat uren kunnen pakken. het viel me alleszins mee met de pijn. De pijnstillers deden hun werk, die nam ik constant op de gezette tijden. Op de dag zelf water gedronken, ijsjes gegeten en een tomatensoepje geprobeerd. dat was nog geen succes, ik merkte dat het achter in de keel begon te irriteren. na de maaltijd mijn mond gespoeld en wat water gedronken, dat hielp.
Dag 4 (donderdag)
Ik had al gehoord dat na een 3-5 dagen er een kans is dat je weer meer pijn ervaart, een soort piek. daarna zou het dan weer beter worden. Dit was voor mij op donderdag, waarbij ik duidelijk meer last had dan de dag woensdag. het straalde uit naar de oren, voelde wat druk op de oren en lichte pijn. Verder was de pijn in de keel meer aanwezig en voelde ik het wat bonken en drukken in de keel. Gelukkig geen last van scherpe scheermesjes in de keel, alleen de constante doffe pijn.
Dag 5 (Vrijdag)
Na een dag met meer pijn toch nog een aardige nacht gehad. weer wakker, water drinken en pijnstillers nemen en dan maar weer langzaamaan in slaap vallen. Als dit de piek is, dan is het wel uit te houden. Op vrijdag was het 's ochtends hetzelfde als donderdag. in de middag begon ik al wat minder pijn te ervaren. Ook het dikke slijm in de keel werd nu wel aanzienlijk minder. Wel weinig praten en die tong bewegen, dat was toch nog steeds na 5 dagen geen succes. Het was net alsof mijn tong bij de eerste woorden al moe was, spierpijn achterin de tong en druk in de keel. Dan maar even niet praten. Eten ging op vrijdag ook al een beetje, kleine hapjes en goed fijnkauwen, doorslikken en eventueel wegspoelen met water. Vooral etensresten die je normaal even met de tong weghaalt bleven hangen bij de tanden, de mond spoelen werkte daarvoor perfect. Ook heb ik vrijdag weer koffie gehad, al was het lauw omdat ik het heet toch niet wou riskeren met de keel.
Dag 6 (Zaterdag)
De eerste nacht weer echt geslapen. niet wakker geworden in de nacht, wel vroeg wakker rond half 5. Natuurlijk de pijnstillers genomen op de gezette tijden, de diclofenac bewaarde ik voor avond, nacht en ochtend. De dag zelf merkte ik dat de pijn minder was dan vrijdag. praten ging wel, niet te lang en te veel. Eten ging weer in maaltijden, al was het wel zwoegen. na een maaltijd was ik echt even op, koppijn, en een mond die voelde alsof er een hele workout op zat. na de maaltijden nam ik dan ook de pijnstillers en ging even liggen, dan ging het wel weer.
Dag 7 (Zondag)
Na weer een goede nacht had ik me de zondag voorgenomen om niet meer standaard pijnstillers te nemen, maar alleen als het me allemaal te veel pijn deed. Ik kon alweer normaal drinken, aardig eten en een beetje praten. De pijn was weer minder dan zaterdag en het gevoel dat ik echt door het ergste heen was werkte positief.
Na twee weken
Op zondag dacht ik: Nu zal het toch wel binnen een halve week helemaal klaar zijn, kunnen we weer gewoon alles doen! Jammer genoeg niet. Het herstel en de verbetering die ik van vrijdag naar zondag in de eerste week heb ervaren zette niet door in de 2e week. De gehele week (en nu nog steeds) nog wel last van de keel, ik kan gewoon drinken, eten en praten. maar als ik een dag werk en dus veel praat dan merk ik in de middag wel dat ik nog wat lichte pijn in de keel heb. Gapen lukt nog helemaal niet, dat trekt te veel in de keel en doet pijn. Het gaat wel over, maar ik had toch verwacht dat het nu al helemaal klaar zou zijn.
Pijnschaal
Dag 1: 6/10
Dag 2: 6/10
Dag 3: 5/10
Dag 4: 6/10
Dag 5: 5/10
Dag 6: 4/10
Dag 7: 3/10
Week 2: 2/10
Mijn tips
- Zorg ervoor dat je je pijnstillers neemt op gezette tijden. Vooral in het begin, dan zorg je ervoor dat er altijd pijnstillers werkzaam zijn. Wanneer je kan, bewaar (in het geval van paracetamol gecombineerd met Diclofenac) de Diclofenac voor de avond/nacht.
- Ik heb het nog nergens verder gelezen, maar vooral in het begin is het slikken vervelend, al helemaal met grote pillen. 1000mg paracetamol zetpillen waren voor mij een prima uitkomst.
- Drink water. zorg ervoor dat je de keel lekker nat houdt en zoveel mogelijk slijm verdunt en wegspoelt. kleine slokjes is prima. Koud water uit de kraan was voor mij prima, water uit de vriezer of met ijsklontjes beviel mij minder goed. Daarbij ook geen vruchtensapjes of andere dingen, vooral water drinken.
- Te heet douchen mag niet, maar douchen wel! in de eerste week op de helft had ik een stijve nek, werkt heerlijk om even te ontspannen.
- Forceer jezelf niet te veel en te snel om te eten. wellicht dat ik minder snel last heb van een 'flauw' gevoel dan anderen door mijn 'reserves', maar het ging me prima af een paar dagen te teren op water en ijsjes.
Afsluiting
Terugkijkend op de afgelopen weken, viel het me mee en viel het me tegen. Ik had verwacht dat de pijn heviger zou zijn, vooral keek ik op tegen scherpe pijn. scheermesjes in mijn keel en echt niet kunnen slikken omdat je dan sterke scherpe/prikkende pijn zou voelen. Gelukkig was dat niet het geval, de doffe pijn die ik wel heb ervaren was goed door te komen. Wat me wel tegen is gevallen is de periode van herstel, vooral de tweede week. ik had verwacht dat het sneller zou gaan en na anderhalve week helemaal geen last meer zou hebben. helaas is dat niet het geval en zelfs momenteel kan ik nog niet gapen omdat het pijn doet en trekt in de keel. dat zal wel weggaan na verloop van tijd.
Al met al, zou ik met de kennis van nu weer kiezen om de amandelen te laten verwijderen? absoluut. De pijn, irritatie, verkoudheidsklachten, amandelstenen, ergenis en constante (extra) onderhoud tegenover deze afgelopen twee weken is het naar mijn mening zeker waard.
