Hallo allemaal,
Na deze verhalen te hebben gelezen voor mijn operatie, wil ik graag mijn ervaring delen.
Maandag 10 Mei ben ik geopereerd aan mijn keelamandelen. Na lang uitstellen en proberen mijn amandelen schoon te houden (tegen beter weten in), toch de knoop doorgehakt om mijn amandelen te laten verwijderen. Ik zag er aardig tegenop, ook omdat ik met mijn 35 jaar al te horen had gekregen dat het verwijderen van de amandelen als volwassene echt geen pretje is. De informatie van de KNO arts voor de tijd stemde mij ook niet erg hoopvol op een lichte herstelperiode, waarbij de pijn werd omschreven als scheermesjes in de keel wel 2 weken lang en dat, zoals bij elke operatie, er mogelijkheid is op complicaties en nabloeding.
Hierbij mijn ervaring over de afgelopen 2 weken
10 Mei - Dag 1 (dag van de operatie):
Ik moest op de dag van de operatie om 12:00 in het ziekenhuis zijn, aangezien je 6 uur van tevoren niet meer mag eten was het dus geen eten voor de operatie. Ik heb voor mezelf bewust gekozen voor een goede nachtrust boven een maaltijd in de nacht/vroege ochtend. 's ochtends een glas water gedronken. Voor de tijd geen pijnstilling of andere dingen genomen.
Eenmaal in het ziekenhuis werd ik ontvangen op de afdeling waar de zuster mij opving en nog even alle informatie naliep, bloeddruk en temperatuur even opgemeten. ik was behoorlijk zenuwachtig. Er werd aangegeven dat ik binnen een uur opgehaald kon worden, maar voordat ik me er te druk over kon maken kwam binnen 5 minuten al het signaal dat ik naar de operatiekamer mocht. Eerst het infuus ingebracht en werd er in de operatiekamer nogmaals alles doorgenomen, van geboortedatum tot welke operatie ik zou ondergaan.
Toen ik wakker werd op de uitslaapkamer stond er direct iemand aan het bed met de vraag, wil je een ijsje? ok doe maar. Nog slaapdronken van de narcose zo'n ijsje eten, merkte direct dat het slikken moeilijk ging. veel dik slijm achter in de keel en lichte pijn. Na een tijdje observatie mocht ik terug naar de afdeling waar ik nog een paar uur mocht blijven liggen. ik keek op de klok en zag dat het al met al maar een uurtje verder was. De pijn was dof en te verdragen, voornamelijk last met slikken. Door de narcose in de uren veel geslapen en wanneer ik wakker was kreeg ik ijs en water. Voor mijn gevoel was de pijn minder dan verwacht, vooral veel minder scherp. geen scheermesjes in de keel, het slikken voornamelijk bemoeilijkt door slijm achter in de keel. af en toe praten kon, maar was wel lastig. Ergens in de middag kwam de arts langs om nog even te kijken en vragen hoe het ging, prima (naar omstandigheden). Hij gaf aan dat er geen complicaties waren tijdens de operatie en de amandelen zich makkelijk lieten verwijderen. In de avond mocht ik weer naar huis, de eerste 1000mg (zetpil) paracetamol en diclofenac (kleine gladde pil, maar wel slikken dus) in het ziekenhuis genomen. Thuis maar in bed gekropen en een relatief goede nacht gehad. een paar keer wakker geworden, water gedronken en de pijnstillers. de pijn voelde als een goede keelontsteking, niet fijn maar te verdragen.
Dag 2 (dinsdag):
Deze dag begon goed, aardig geslapen en qua pijn consistent met de eerste dag. Die doffe pijn achter in de keel, moeilijk slikken en niet praten. Pijnstillers op de gezette tijden genomen. Ijsjes eten ging ok, als ik te veel at dan werd het ook onprettig in de keel. voornamelijk koud water drinken om het slijm te verdunnen hielp goed. Verder niets gegeten of gedronken.
Dag 3 (woensdag):
Weer een aardig goede nacht, weer meermaals wakker en licht slapen door de pijn maar toch wel wat uren kunnen pakken. het viel me alleszins mee met de pijn. De pijnstillers deden hun werk, die nam ik constant op de gezette tijden. Op de dag zelf water gedronken, ijsjes gegeten en een tomatensoepje geprobeerd. dat was nog geen succes, ik merkte dat het achter in de keel begon te irriteren. na de maaltijd mijn mond gespoeld en wat water gedronken, dat hielp.
Dag 4 (donderdag)
Ik had al gehoord dat na een 3-5 dagen er een kans is dat je weer meer pijn ervaart, een soort piek. daarna zou het dan weer beter worden. Dit was voor mij op donderdag, waarbij ik duidelijk meer last had dan de dag woensdag. het straalde uit naar de oren, voelde wat druk op de oren en lichte pijn. Verder was de pijn in de keel meer aanwezig en voelde ik het wat bonken en drukken in de keel. Gelukkig geen last van scherpe scheermesjes in de keel, alleen de constante doffe pijn.
Dag 5 (Vrijdag)
Na een dag met meer pijn toch nog een aardige nacht gehad. weer wakker, water drinken en pijnstillers nemen en dan maar weer langzaamaan in slaap vallen. Als dit de piek is, dan is het wel uit te houden. Op vrijdag was het 's ochtends hetzelfde als donderdag. in de middag begon ik al wat minder pijn te ervaren. Ook het dikke slijm in de keel werd nu wel aanzienlijk minder. Wel weinig praten en die tong bewegen, dat was toch nog steeds na 5 dagen geen succes. Het was net alsof mijn tong bij de eerste woorden al moe was, spierpijn achterin de tong en druk in de keel. Dan maar even niet praten. Eten ging op vrijdag ook al een beetje, kleine hapjes en goed fijnkauwen, doorslikken en eventueel wegspoelen met water. Vooral etensresten die je normaal even met de tong weghaalt bleven hangen bij de tanden, de mond spoelen werkte daarvoor perfect. Ook heb ik vrijdag weer koffie gehad, al was het lauw omdat ik het heet toch niet wou riskeren met de keel.
Dag 6 (Zaterdag)
De eerste nacht weer echt geslapen. niet wakker geworden in de nacht, wel vroeg wakker rond half 5. Natuurlijk de pijnstillers genomen op de gezette tijden, de diclofenac bewaarde ik voor avond, nacht en ochtend. De dag zelf merkte ik dat de pijn minder was dan vrijdag. praten ging wel, niet te lang en te veel. Eten ging weer in maaltijden, al was het wel zwoegen. na een maaltijd was ik echt even op, koppijn, en een mond die voelde alsof er een hele workout op zat. na de maaltijden nam ik dan ook de pijnstillers en ging even liggen, dan ging het wel weer.
Dag 7 (Zondag)
Na weer een goede nacht had ik me de zondag voorgenomen om niet meer standaard pijnstillers te nemen, maar alleen als het me allemaal te veel pijn deed. Ik kon alweer normaal drinken, aardig eten en een beetje praten. De pijn was weer minder dan zaterdag en het gevoel dat ik echt door het ergste heen was werkte positief.
Na twee weken
Op zondag dacht ik: Nu zal het toch wel binnen een halve week helemaal klaar zijn, kunnen we weer gewoon alles doen! Jammer genoeg niet. Het herstel en de verbetering die ik van vrijdag naar zondag in de eerste week heb ervaren zette niet door in de 2e week. De gehele week (en nu nog steeds) nog wel last van de keel, ik kan gewoon drinken, eten en praten. maar als ik een dag werk en dus veel praat dan merk ik in de middag wel dat ik nog wat lichte pijn in de keel heb. Gapen lukt nog helemaal niet, dat trekt te veel in de keel en doet pijn. Het gaat wel over, maar ik had toch verwacht dat het nu al helemaal klaar zou zijn.
Pijnschaal
Dag 1: 6/10
Dag 2: 6/10
Dag 3: 5/10
Dag 4: 6/10
Dag 5: 5/10
Dag 6: 4/10
Dag 7: 3/10
Week 2: 2/10
Mijn tips
Afsluiting
Terugkijkend op de afgelopen weken, viel het me mee en viel het me tegen. Ik had verwacht dat de pijn heviger zou zijn, vooral keek ik op tegen scherpe pijn. scheermesjes in mijn keel en echt niet kunnen slikken omdat je dan sterke scherpe/prikkende pijn zou voelen. Gelukkig was dat niet het geval, de doffe pijn die ik wel heb ervaren was goed door te komen. Wat me wel tegen is gevallen is de periode van herstel, vooral de tweede week. ik had verwacht dat het sneller zou gaan en na anderhalve week helemaal geen last meer zou hebben. helaas is dat niet het geval en zelfs momenteel kan ik nog niet gapen omdat het pijn doet en trekt in de keel. dat zal wel weggaan na verloop van tijd.
Al met al, zou ik met de kennis van nu weer kiezen om de amandelen te laten verwijderen? absoluut. De pijn, irritatie, verkoudheidsklachten, amandelstenen, ergenis en constante (extra) onderhoud tegenover deze afgelopen twee weken is het naar mijn mening zeker waard.
Hoi allemaal,
Een vraagje... Voor degene die last hadden van amandelstenen... Is het na de operatie over gegaan? Of hebben jullie er nog last van?
Gr,
San
Hey allemaal,
Ik ben vanmiddag geopereerd aan mijn amandelen, maar mijn pijn is ondragelijk. Ik heb zo verschrikkelijk veel pijn. Praten doet ook zo veel pijn dat ik het liever niet doe en ik klink ook verschrikkelijk raar. Hebben jullie hier ervaring mee? En misschien tips voor mij?
Mini (18)
Mini: hoe pijnlijk ook blijven (fris) water drinken hoe meer je drinkt hoe beter het wordt
Hoi allemaal!
Na het lezen van al deze ervaringen heb ik besloten ook de mijne te delen. Ik ben maandag geopereerd aan mijn amandelen. 28juli. Ik neem jullie per dag mee!
Maandag 28 juli
De dag van de operatie. Mijn eerste operatie ooit en ik was mega zenuwachtig. Ik moest om 8:00 aanwezig zijn en mocht om 9:00 mee. Ik werd voorbereid op de operatie en werd rustig onder narcose gebracht. Eenmaal wakker geworden merkte ik nog niet mega veel pijn! Ik was wel erg misselijk en heb in het ziekenhuis maar 1 ijsje op. Ongeveer om 15:30 werd ik ontslagen. Ik heb de eerste nacht goed geslapen.
Dinsdag 29 juli
De volgende dag. Ik had erg veel last van mijn keel. Met name in de ochtend. Ik nam op vaste tijden medicatie en koelde mijn keel vaak. Deze dag was ik erg misselijk en heb ik maar liefst 7x over moeten geven. Dat was écht de hel. Heel mijn keel stond in brand. Wel heb ik die dag een stukje pannekoek en een broodje op (broodje gesopt in afgekoelde soep)
Woensdag 30 juli
Wederom een goede nacht gehad. Deze dag zat ik er een beetje doorheen ivm de pijn. Ook verloor ik mijn stem en begon alles te ruiken en te smaken naar metaal! De pijn was niet erger geworden dan voorgaande dagen. Ook deze dag heb ik een halve pannekoek op.
Donderdag 31 juli
Deze dag merkte ik al wat verbetering in mijn keel. Ik dronk veel ijswater en probeerde ook wat meer te eten. Ik at vooral waar ik zin in had en ben die avond een ijsje gaan halen. Het slapen ging deze nacht minder en ben aantal keer wakker geworden van de pijn.
Vrijdag 1 juli
Dit was een heftige dag. De dag begon goed en ik had goede moed. Totdat ik om 14:00 in bed lag en spontaan een bloeding kreeg. Ik rende naar de badkamer en het liep er met stralen uit. Ik was helemaal in paniek en bang dat ik opnieuw geopereerd moest worden. Ik moest accuut naar het ziekenhuis. Er bleek een ader gesprongen te zijn, dus goed koelen en koud water drinken was mijn advies. Dat was een enorme opluchting! De pijn is voor mij nog hetzelfde als voorgaande dagen.
Zaterdag 2 juli
Ik heb even een punt bereikt dat ik er doorheen zit. Elke dag thuis. Slapen-medicijnen-slapen-medicijnen. Ik merk met de pijn nog niet een grote vooruitgang. En kan nog steeds niet praten (vanaf woensdag). Ook probeer ik mijn nies in te houden, wil niet weten hoe dat voelt haha. Slapen gaat overigens wel goed. Ik heb extra morfine gekregen van het ziekenhuis omdat ik maar voor 3 dagen had gekregen. Dit helpt me er wel doorheen.
Zondag 4 juli
Vandaag de dag ben ik dit aan het typen. Ik lig in bed met aan beide kanten van mijn gezicht een ice pack. Ik kan nog steeds niet praten. Ik merk dat het in de middag wel redelijk gaat en ik wel wat kan ondernemen. In de avond rond 22:00 krijg ik weer erge last van mijn keel.
Morgen is het 1 week geleden. En volgens de dokter zal rond die tijd mijn korsten eraf gaan. Ik kan écht niet wachten op die tijd en hoop dat ik snel weer lekker kan eten en kletsen!
ik ben overigens 20 jaar oud!
ik zal een bericht plaatsen wanneer mijn korsten eraf zijn. Ben erg benieuwd
hoi allemaal, ik ben donderdag 1 Juli geopereerd en wat ben ik blij dat ik nu pas deze verhalen allemaal lees.
De operatie was om 8 uur en ik mocht om 15.00 uur naar huis. ijsjes eten en ijswater drinken ging goed wel heel misselijk geweest maar daar kreeg ik wat tegen en toen ging het snel over. met elke 8 uur 1000ml paracetamol tablet en 3 maal per dag naproxen 250mg is de pijn goed te verdragen.
ook snachts eruit voor ijsjes ijswater en pijnstellers en ik probeer steeds kleine slokjes te drinken ook bij kriebels en pijn.
vrijdag wat yoghurt gegeten met aardbeien jam en honing, dat heb ik zaterdag aangevuld met brinta erdoor. en een verse bouillon afgekoeld natuurlijk en later wat brood stukjes erin op lossent.
zaterdag hetzelfde
zondag een zacht gekookt eitje met witte brood. en yoghurt en bouillon,
maandag prakje aardappels en bietjes, beetje sompig gemaakt. ging goed wat erg lekker.
PIJN: laten we eerlijk zijn het doet zeer, maar het is goed te doen. ik vindt inderdaad de eerste slokjes smorgens het vervelendst maar als direct begint met een waterijsje is het goed te doen.
eerst was het vooral mijn keel( de wond) later mijn oren kiezen en een bal in mijn keel. maar nog steeds goed te doen. veel rust en kleine beetjes ijs,water en op tijd pijnstilling.
ik hoop dat iemand hier wat aan heeft,sterkte voor diegene die zijn amandelen gaat laten verwijderen.
Dag 1 (de operatie). Ik was erg gespannen voor de operatie. Van te voren twee paracetamol gekregen. Ik werd heerlijk wakker uit de narcose en kreeg al snel een water ijsje. Dat was prima te doen. Ik kreeg redelijk lang wat extra zuurstof omdat ik een beetje dizzy was. Later nam de pijn wat toe en om extra pijnstiller gevraagd. Ik kreeg een morfine tabletje maar daar werd ik erg misselijk en ziek van. Mijn gezicht was letterlijk groen. Overdag heel erg veel ijs koud water gedronken, dit was fijn maar waarschijnlijk echt wat te veel waardoor nog misselijker werd. In de avond overgegeven en dit was enorme opluchting. Het was helemaal zwart, waarschijnlijk toch veel bloed in de maag gekomen. Ik mocht gelukkig wel naar huis voor een beter nachtrust.
Dag 2. In de nacht redelijk geslapen, wel elk uur wakker om te plassen na al dat drinken. Veel pijn maar te doen. Klein beetje yoghurt gehad en zelfs wat noodles kunnen eten.
Dag 3. Werd raar wakker in de nacht met veel pijn en rare dromen. Vanaf hier ging het allemaal berg afwaarts. Zo veel pijn. Moest heel erg veel hoesten en dit was verschrikkelijk. Eten ging tussendoor wel redelijk. Zachte broodjes met jam, pannekoekjes en wat pasta.
Dag 4. Nog steeds heel erg veel pijn en veel hoesten. Pijn werd erger en erger ook in de oren veel pijn. Eten lukte wonder boven wonder nog steeds best redelijk. Pannekoekjes, pasta, witbrood met jam. Nog steeds veel waterijs en water. Hoesten werd erger en was echt niet meer te doen. Ziekenhuis gebeld en adviseerde een sterke hoestdrank. Dit hielp redelijk goed.
Dag 5. Nacht was iets beter door hoestdrank maar de pijn bleef ondraaglijk. In de ochtend weer ziekenhuis gebeld voor meer pijn bestrijding. Uiteindelijk wat extra gekregen. Maar wonder boven wonder ging het in de loop van de dag steeds beter. In de avond ontdekte ik dat waar eerst de amandelen behoorlijk diepe gaten zijn achter gebleven. Het eten wat ik binnen krijg blijft daar allemaal in hangen en ik denk dat dit de afgelopen dagen erg veel pijn heeft veroorzaakt. Met wat drinken en gorgelen gaat het niet weg. Ik had nog een spuitje liggen van die ik nog had na kies trekken. Na elke maaltijd spuit ik de resten uit de wonden. Erg vervelend en vies maar het voelt daarna wel beter. Na deze ontdekking voelde ik mij veel beter. Meer energie.
Dag 6. Goed geslapen. Ook goed kunnen eten maar moet de wonden schoon blijven spoelen. Praten blijft ook nog steeds moeilijk en kan niet normaal. Ik hoop niet dat dit zo blijft en ook niet dat ik nu mijn hele leven eten uit mijn mond moet spuiten omdat het anders blijft zitten. Hopelijk wordt het de rest van de dagen alleen maar beter en beter. Uit blijft goed gaan. Vanavond hutspot gegeten en dat ging super.
Hebben anderen ook last van eten wat blijft zitten en moeilijk praten? Wanneer gaat dit weg?
29-07 geopereerd.
26jr
Ik zit nu op de 7de dag, precies een week na de operatie dus. Ik had me van te voren voorbereid op erg ziek worden, dat is wat ik ervan wist. Dat je hoge koorts zou krijgen hoogstwaarschijnlijk was wat de HA tegen mij had gezegd en de signalen die ik ervan hoorde van andere om mij heen.
Voorbereid op dat maar niet op de helse pijn is het een grote tegenvaller.
Gelukkig geen hoge koorts want dat wil ook niemand, maar de pijn is echt niet dragelijk, zelfs na een week nog.
7 operaties gehad voor deze maar er is er nog nooit 1 geweest waar ik zoveel pijn van heb ervaren en gehoopt had dat ik het niet had laten doen.
Ik heb zeer veel respect voor iedereen die probeert te eten.
Ik ben al 5 kilo kwijt omdat ik leef op ijswater en waterijs en heel af en toe een stukje gerookte zalm kan pakken omdat dit echt heel erg zacht is in de keel. Verder is er weinig wat ik kan eten zonder de pijn te verergeren.
Kan de operatie niet meer terugdraaien maar als dit wel had gekunnen had ik deze pijn niet overgehad voor de keelontsteking 2-3x per jaar.
Sterkte alle bikkels!!
De Body Mass Index (BMI) geeft uw gezondheidsrisico weer o.b.v. uw lichaamsgewicht en lengte. Vul het in en ontvang direct per mail de uitslag met het bijbehorende gezondheidsadvies
Na het lezen van al deze verhalen, had ik me op het ergste voorbereid voor mijn operatie op 3 augustus. Doodsbang was ik omdat ik niemand kende in mijn omgeving die op mijn leeftijd (31) nog deze operatie gehad heeft. Misschien maar goed ook, want anders was het me misschien niet zo meegevallen.
Waar ik zelf heel benieuwd naar was, was wanneer mensen weer wat gingen ondernemen: wandelen, huishoudelijke klusjes doen, op bezoek bij iemand, in de zon zitten... daarom heb ik die ervaringen hieronder meegenomen:
Dinsdag 3 augustus
Tegen alle verwachtingen in (ik ben een druktemaker) heb ik de nacht van tevoren heel goed kunnen slapen. Om 8 uur moest ik me melden in het ziekenhuis. Rond half 10 werd ik opgehaald. Aparte ervaring om zo in een bed rondgereden te worden.
Ik ben rustig onder narcose gebracht en ik had het idee dat ik heerlijk uitgeslapen wakker werd. Ik voelde wel dat er iets was gebeurd, maar ik had nog geen pijn. Het ijsje ging er prima in. Mijn tong was wel erg dik, maar de arts gaf aan dat dat kwam door het weghouden van de tong tijdens de operatie.
Pas toen ik op de kamer was en iets te enthousiast een slok water nam, besefte ik dat dit nog wel eens pijn kon doen. Ik ontdekte dat met kleine slokjes het prima te doen was.
Tegenover me lag een vrouw die ook net was geopereerd en ze was nogal spraakzaam, dus ik heb meteen veel gepraat. In het ziekenhuis heb ik 2 kommetjes vanillevla gegeten. Rond 4 uur mocht ik naar huis.
Woensdag 4 en donderdag 5 augustus
Ik heb de eerste nachten de wekker gezet om te drinken. Verder prima kunnen slapen. 's ochtends ook niet extra pijn met eerste slokken water en ik kon prima wachten met pijnstillers tot de ochtend. Woensdag heb ik rustig aan gedaan, 's avonds een courgettesoepje gemaakt. Donderdag heb ik witte boterhammen zonder korst, gepureerde avocado en roerei gegeten en 's avonds courgettesoep en een koude pannenkoek. Daarna ben ik een stukje mee gaan wandelen met de hond.
Vrijdag 6 augustus
Ondertussen was ik het niks doen aardig beu. Ik heb rustig tussen het kijken naar de Olympische spelen door het huis gestoft en de badkamer en wc schoongemaakt. Het stofzuigen heb ik nog maar even aan mijn vriend overgelaten. Als avondeten had ik spaghetti met rode saus uit pot en spinazie gemaakt. Dat viel me héél erg tegen. Maar ik vond dat ik even wat binnen moest krijgen en moest doorzetten, dus het bord was op. Daarna wel echt voor het eerst flinke pijn gehad. Ook deze avond weer meegegaan met de hond uitlaten.
Zaterdag 7 augustus
Deze dag ben ik tussen de middag en in de avond gaan wandelen. 's Middags kwamen mijn schoonouders op bezoek. Ik voelde wel dat ik genoeg had gedaan. 's Avonds weer de pasta, maar omdat ik weer een dag verder was er ook gehakt en ui bij gegeten. Maar, weer diezelfde pijn. Achteraf denk ik dat het aan de kant en klare saus lag. Misschien nog iets te pittig. 's Avonds roze koeken gehad :).
Zondag 8 augustus
Op de zaterdagavond geen pijnstillers meer genomen, maar daardoor ook een minder goede nacht gehad. Iets te vroeg dus. 's Middags met de hond naar mijn zus gelopen (20min), daar op bezoek geweest en weer teruggelopen. Daarna meteen naar mijn ouders gereden om op bezoek te gaan. Minder goed idee, want mijn keel gaf aan dat al dat praten even teveel was. 's Avonds was eigenlijk frietdag, maar ik heb het bij 2 frikandellen gehouden.
Heb ook best wel wat ijsjes op. Merkte dat de 'gewone' waterijsjes veel speeksel veroorzaakten. Pas toen ik van die kleurloze ijsjes had die je omhoog moet knijpen vond ik ijsjes ook prima om te eten maar ik at ze vooral om erger te voorkomen. Niet om de pijn te verlichten.
Vanaf maandag ben ik gaan werken (thuis en even zonder meetings) en weer zelf met de hond gaan wandelen (3x per dag, zodat ik weer wat beweging kreeg). Volgens mij ben ik vanaf woensdag gestopt met pijnstillers nemen en kon ik ook weer alles eten en fatsoenlijk praten. Donderdagavond eindelijk chips gehad en vrijdags uit gaan lunchen. In het weekend ook heerlijk van het zonnetje genoten, een kraamfeestje gehad en het huishouden weer helemaal op me genomen.
Nu na 2 weken heb ik nog kleine mankementjes: bij gapen trekt de keel, ik kan met mijn tong nog niet overal makkelijk komen waar ik wil komen en de keel is (met name aan het einde van de dag) nog wat gevoelig. Ik heb aan beide kanten waar de amandelen zaten nog een blaasje (die ik voel zitten) en de keel is nog wat rood, maar verder is alles mooi bijgetrokken.
Ik ben van plan om dit weekend weer wat sport op te pakken (rennen) en dan dinsdag 3 weken na de operatie weer mee te trainen met voetbal.
Al met al denk ik dat ik in mijn handen mag knijpen dat het zo is gegaan. De eerste week was even vervelend, maar echt ondraaglijke pijn of koorts heb ik allemaal niet gehad. Ik ben vooral benieuwd of ik dadelijk weer wat meer energie heb dan voor de operatie en verlost ben van de amandelstenen.
Ik heb maandag 30/8 mijn amandelen laten verwijderen (ik ben 19). Ik was voorbereid op het feit dat dit herstel geen pretje zou worden, maar de pijn overtrefte alles. Mijn operatie was prima verlopen en ik mocht de zelfde dag nog naar huis. De eerste dagen ging het eigenlijk verrassend goed. Ik heb voornamelijk zacht & luchtig vla gegeten en een enorme hoeveelheid ijswater gedronken, wat leek te helpen. Vanaf dag 3 werd de pijn echter erger en dag 5 en 6 waren echt het toppunt. Dan besef je pas echt hoe vaak op een dag we wel niet slikken. Ik had 100mg diclofenac pillen (2x per dag) meegekregen en 20mg codeïne pillen (4x per dag), daarnaast mocht ik 4x per dag 1000mg paracetamol innemen. De pijnstilling heeft zeker geholpen, maar ondanks dat was het nog steeds erg pijnlijk. Dag 7 was nog heel lastig, maar minder erg dan dag 5 en 6 en vanaf dag 8 ging het al stukken beter. Inmiddels zit ik op dag 9 en als ik mijn medicijnen goed inneem ben ik de hele dag zo goed als pijnvrij.
Enige tips waar ik zelf veel aan heb gehad:
- Om de ochtenden minder erg te maken kun je 's nachts een paar keer je wekker zetten om water te drinken en bij pijn medicijnen in te nemen.
- Smelttabletten paracetamol zijn echt the way to go! Ik kreeg gewone paracetamol niet doorgeslikt, maar die smelttabletten hebben een fijne smaak en werken enorm snel, wat mij enorm heeft geholpen afgelopen week.
Hoe lang heb jij last van die oorpijn gehad
Zit nu op dag 8 maar is gewoon bizar die pijn
Ik zit nu op dag 9 en de oor- en keelpijn is nog steeds zwaar aanwezig. Wat erg helpt naast het constant drinken van (ijs)water en koelen met icepacks is honing drop! Het prikt niet (waar ik eerst wel bang voor zou zijn) en zorgt voor ervoor dat je keel nat blijft en verzacht echt de pijn!
Eergisteren 11/10 geopereerd aan mijn amandelen, helaas ging het mis en had ik heftige nabloedingen. Met spoed naar de OK weer en 3 grote hechtingen aan de rechterkant. De eerste dag ging prima omdat ik een nachtje mlest blijven en via infuus verdoving kreeg. Ik mocht de volgende dag naar huis en daar begint de hel, het is nu de 3e dag en ik kan alleen ijswater drinken en lauw/ koude bouillon.
Dag 1 na de operatie ging het wel met morfine. Mocht s middags al naar huis. De gehele dag bloed gespuugd, s avonds dikke klonters bloed gespuugd. Doorgestuurd naar de Seh. Bleek een nabloeding te zijn. Zag enorm op tegen narcose om de bloeding te stelpen. Arts heeft deze onder lokale verdoving dicht gebrand. Dit was erg pijnlijk. Half uur later liters oud zwart bloed gebraakt. Moest een dagje in het ziekenhuis blijven voor observatie vanwege risico op nabloeding en het houden van bedrust. Geen oog dicht gedaan vanwege pijn en misselijkheid bij liggen. S nachts nog een keer gebraakt, gelukkig is de wond niet open gegaan. Was daar erg bang voor vanwege die verhoogde druk in de keel bij het braken.
Dag 2 keelpijn, kaak en wang gezwollen.
Drinken pijnlijk met de paracetamol en oxycodon gaat het wel. Constante honger. En vreselijke lange nachten met pijn, niet kunnen slapen. Je speeksel opsparen, omdat je bang bent te slikken want dat wordt weer pijnlijk, spuugde dit regelmatig uit. Weer een slechte nacht geprobeerd om het uur te drinken. Praten tot nu toe nog niet gedaan.
Dag 3 voelde ik me iets beter. Keelpijn en zwelling nog aanwezig. Ook een gezwollen tong waardoor ik het plekje van de amandelen niet kan zien. Met de pijnstillers en wat ijswater en ijs de dag door gekomen.
Dag 4 gelukkig een paar uur kunnen slapen.
Slikken pijnlijk keel nog gezwollen en last van de kaak en oren. Paar happen gepureerde aardappels en groente op. Kauwen is erg vermoeiend en pijnlijk maar ben al blij dat ik wat binnen heb.
Dag 5
Dit was weer een lange verschrikkelijke nacht.
Werd om 03:00 wakker van de pijn pijnstillers genomen, half zitten op bed gaan zitten met een ijsje en wat ijswater. Elke beweging deed pijn alsof alles door trok naar mijn hals/keel.
Dag 6
Deze dag viel best mee
Beetje roerei en soep op.
Voelde me iets beter dan de dagen ervoor.
Slaap met 3 kussen gestapeld, plat liggen neemt de pijn in de keel toe.
S nachts 2 keer wakker geworden van de pijn. Even wat gedronken en daarna het hele pijnstiller gebeuren weer.
Dag7
Slecht geslapen weer nachts op vanwege pijn.
Voel de korsten in me keel zitten bij het slikken, niet heel prettig. Verder nog pijn aan de oor en kaak. Keelpijn wordt gelukkig steeds minder.
Tips
Veel ijs en ijswater
Stapel wat kussens bij het slapen, hoe hoger je ligt des te minder keelpijn je voelt.
Gebruik zetpillen i.p.v. pillen als slikken echt niet gaat.
Neem voldoende rust, want dit zal je nodig hebben.
Ik heb ook men amandelen laten verwijderen.
Ik heb ook strepsils + lidocaine zuigtabletten voorgeschreven gekregen.
Aangezien niemand hierover praat dacht ik dat ik deze wel zou vermelden.
Sinds dinsdag zijn ze eruit en tot nu toe valt de pijn heel goed mee.
De strepsils werken ook echt goed.