Verslag: Ervaring met een Amandeloperatie
Ik ben een man van 30. De week voor mijn operatie had ik nog een amandelontsteking, en twee weken daarvoor weer een. Mijn amandelen waren regelmatig ontstoken, met witte vlekken erop, en ik was er telkens 5 tot 6 dagen zoet mee. Ik was er helemaal klaar mee, al vond ik wel dat de artsen vrij snel besluiten om ze te verwijderen. Maar goed, op een gegeven moment wilde ik ze er echt zo snel mogelijk uit hebben.
De week voor de operatie had ik dus nog een ontsteking, maar mijn koorts was inmiddels gezakt. Door de ontsteking was ik een week gestopt met roken, na 15 jaar lang een vaste roker te zijn geweest. Sinds de operatie en die laatste ontsteking heb ik niet meer gerookt, en ik ben van plan dit vol te houden. Deze ervaring, samen met het regelmatig ziek zijn, heeft mijn ogen geopend: ik moet echt gezond gaan leven. Anders is het leven niets waard.
Dag 1: De Operatie
Ik was zenuwachtig, zoals velen. In het ziekenhuis was het wachten het ergste. Eenmaal aan de beurt werd ik aan de monitoren gehangen, en daar ontdekten ze dat mijn hart een lichte afwijking had. Dit werd gecontroleerd met een ECG. Met zes zusters om me heen voelde ik me net een VIP, maar eerlijk gezegd maakte dit me alleen maar zenuwachtiger.
Op de OK kwam de arts binnen, en ik vond haar eerlijk gezegd erg knap. Dat hielp wel tegen de stress. Ik zei tegen haar: "Haal ze er alsjeblieft uit, ik ben er klaar mee." Ik vroeg ook of ik mijn amandelen mocht houden, en dat mocht! Misschien een beetje luguber, maar ik vond het grappig. De arts wilde het zelfs voor me regelen, en nu staan ze in een potje met conserveermiddel thuis. Geen idee of dat mag, maar prima.
De verdoving werd toegediend, en voordat ik het wist, was ik weg. Toen ik mijn ogen opendeed, voelde ik me opgelucht. Ik was nog half high van de verdoving, maar voelde me goed. Slapen vond ik het spannendst, omdat ik een controlfreak ben. In een vrolijke bui begon ik direct tegen de verpleging te praten. Ik kreeg een ijsje en mocht al snel naar de andere herstelafdeling, omdat ik vrij snel uit mijn roes kwam.
Mijn keel voelde direct niet lekker aan, en slikken ging moeilijk. Het eerste ijsje smaakte nog goed, maar daarna werd het vervelend door de slijmproductie. Koud water met ijs in kleine slokjes was het beste. Veel slikken en forceren om te slikken helpt enorm.
Na een paar uur observatie mocht ik naar huis. Ik pakte een taxi en dronk thuis de hele dag alleen maar ijswater. Pijnstilling genomen en lekker gaan gamen – echt een aanrader! Je moet iets doen waardoor je niet focust op de pijn. Een Netflix-serie werkt denk ik minder goed, je moet echt afleiding hebben. Gamen hielp bij mij enorm.
Ik was verbaasd hoe goed ik sliep. Wel werd ik ’s nachts wakker, nam twee paracetamol opgelost in water (vies, maar beter dan kauwen) en sliep weer door. In totaal sliep ik zeven uur lang.
Dag 2: Verrassend Goed
Gek genoeg voelde ik me goed. De pijn was er, maar met pijnstilling goed te handelen. Ik had zelfs genoeg energie om de keuken schoon te maken. Ik dacht echt dat ik de horrorverhalen was ontsprongen, maar te vroeg juichen is ook een valkuil.
Ik heb veel gebeld met familie, maar merkte dat veel praten het erger maakte. Die avond sliep ik relatief goed.
Dag 3: Energie Weg
Qua energie was dit de zwaarste dag. Ik had overal spierpijn, vooral in mijn borst en nek. Ik heb de hele dag gegamed om me af te leiden. Diclofenac hielp goed, maar ik merkte wel wat bijwerkingen van de pijnstilling.
Dag 4: Futloos
Mijn familie kwam toevallig klussen, maar ik had echt geen energie. Toch ben ik koppig en ging ik gewoon door. Doordat ik weinig at, voelde ik me futloos. Dat was het ergste. Mijn moeder bracht soep mee, en hoewel eten pijn deed, forceerde ik het naar binnen. Daarna direct pijnstilling genomen.
Mijn tip: eet zoveel mogelijk in korte tijd, zodat je daarna je keel rust kunt geven. Pijn is vervelend, maar met eten voel je je beter en herstel je sneller.
Dag 5: Verbetering
Ik merkte dat het beter ging. Ik kon mijn kaak weer beter openen, maar mijn tong deed nog veel pijn. In mijn keel zag ik nog steeds een witte laag, maar het werd minder. Wat een ruimte in mijn keel ineens! Ik snap nu waarom mijn lichaam altijd zo moe was – die grote, constant ontstoken dingen zaten me gewoon in de weg.
Ik kon eindelijk weer mijn tanden poetsen en flossen. Omdat mijn tong minder goed functioneerde, moest ik extra opletten op mondhygiëne. Ook had ik het gevoel dat een zenuw in mijn tong geraakt was, want het voelde vreemd, alsof hij sliep. Gelukkig werd dit elke dag minder.
Dag 6: Stukken Beter
De pijn werd veel minder. Ik hoefde nog maar één keer per dag Diclofenac te nemen in plaats van drie keer. Mijn tong bleef gevoelig, wat ik het vervelendst vond. Morgen ga ik weer aan het werk – benieuwd hoe dat zal gaan. Ik ben nog snel moe, waarschijnlijk omdat ik niet aan mijn 2500 kcal per dag kom en nog herstellende ben.
De pijn is nu vooral zeurend: een 2/10 als ik niet eet en een 5/10 vlak na het eten. Ik schat dat het nog een week duurt voordat alles volledig genezen is.
Tips
IJSWATER, IJSWATER, IJSWATER! Kleine slokjes uit een beker vol ijs, zodat het zo koud mogelijk blijft.
Pijnstilling spiegelen (om de 6-8 uur nemen).
Zet pijnstilling ’s avonds klaar. Word wakker, neem 2 paracetamol, drink ijswater en slaap weer door.
De eerste dagen toch ijsjes eten voor wat calorieën.
Op dag 3-4: Ben & Jerry’s Cookie Dough – veel calorieën en makkelijk te eten.
Eerste dag: bouillon drinken voor zoutinname.
Tweede en derde dag: scrambled eggs zonder brood (5-6 eieren per keer).
Eet zoveel mogelijk in korte tijd, zodat je keel daarna weer kan rusten.
Zorg voor afleiding! Gamen helpt enorm. Netflix of series zijn minder goed, omdat je dan meer op de pijn gaat letten.
Conclusie
Al met al viel het me reuze mee. Ik heb geen last gehad van nabloedingen of extreme pijn. De tweede dag was het zwaarst, maar rustig aan doen helpt.
Mijn lichaam voelt opgelucht en blij dat die ontstoken amandelen eruit zijn. Hoe gek het ook klinkt, dit was echt de juiste keuze.
IJSWATER, IJSWATER, IJSWATER! Voor wie dit leest: succes! Het is geen fijne ervaring, maar ik zou het zo weer doen.
