Rond juli 2020 begon ik een bultje bij m’n kaak en net onder de kaaklijn te voelen, het deed soms een beetje zeer. Dokter zei dat het spiertjes/peesjes zijn en dat ik er Voltaren emulgel op moest smeren.

Inmiddels 3 jaar later voel ik er 9, de grootste voelt voor mij een beetje als een druif. De rest zijn klein maar wel voelbaar, een clustertje langs de hals, onder de kaak en eentje boven m’n sleutelbeen. De zwelling komt en gaat, soms krijg ik ineens hoofdpijn aan 1 kant, ik voel aan m’n nek en ja hoor, het voelt alsof de klier op springen staat. Een dag later is het weer wat afgezakt. Zo gaat dit nu al jaren, maar ze zijn nooit helemaal verdwenen, er zijn zelfs dus 7 bij gekomen.

De kliertjes zelf doen geen pijn, maar het voelt soms alsof ze druk geven eromheen/zenuwen bekneld zitten.

Ik voel ze heel duidelijk maar mijn huisarts zei in eerste instantie niks te voelen, en een afspraak later was het “Ja ik voel ze wel, maar Iedereen heeft lymfklieren. Dit is normaal, je bent waarschijnlijk onlangs verkouden geweest”

Ik heb veel bloedonderzoeken gehad, er komt steeds niks geks uit, geen verhoogde infectiewaarden… behalve soms wat bloedarmoede, verhoogde leverwaarden (maar dat kon komen door galstenen) en “igE” waarden. Allergietesten zeiden alleen dat ik hooikoorts heb, maar ik heb hier het hele jaar last van.

Een doorverwijzing gevraagd voor de KNO arts, die zei wel “vieze”, gezwollen amandelen te zien, maar geen reden tot actie. 6 maanden later weer controle, nog steeds gezwollen, weer geen actie.

Na zoveel onderzoeken en afwijzingen ben ik een beetje “op”. Mijn huisarts is me ook een beetje zat denk ik, ik vind het zelf ook niet leuk om ze steeds te storen. Ik voel dat er wat mis is, ik voel me niet fit hoewel ik best gezond leef.

Vermoeidheid, blauwe plekken en gezwollen klieren en “brok in m’n keel gevoel” zijn m’n voornaamste klachten.

WAT kan ik nog meer doen? Kan ik weer een doorverwijzing vragen? Zal ik privé gaan en een MRI doen (Prescan), of zien MRI’s geen lymfomen?

Bedankt voor het lezen.

Ik zou een verwijzing vragen naar een andere kno arts en overleggen of je amandelen eruit gehaald zouden kunnen worden om te kijken of dat het probleem oplost.

Hey! Als het je gerust kan stellen: ik zit in hetzelfde schuitje. Ik sukkel ook al 2-3 jaar met vergote (en pijnloze) lymfeklieren in mijn hals, nek, oksels en achter mijn oor. Ik word er doodsbang van, en iedereen zegt dat het ‘niets is’. Maar als je Google mag geloven zijn grote lymfeklieren die langer dan 1 maand opgezwollen zijn héél bizar en gevaarlijk. Vaak lees ik dan ook nog eens over mensen die in een soortgelijke situatie zaten en opeens de diagnose van Hodgkin kregen, dat doet er ook geen goed aan natuurlijk. Mijn grootste klier is ook de grootte van een druif (in mijn hals). En eentje achter mijn heeft oor de grote van een muntstuk van 5 cent. De andere  klieren bij mijn nek, oren en oksels zijn de grootte van een erwtje. En ik heb ook last van blauwe plekken, misselijkheid, weinig eetlust en soms een benauwd gevoel. Ik probeer steeds te denken: als het écht iets ernstigs was had ik na 2 jaar toch al wel wat meer (en zwaarde) klachten gehad niet? Mijn dokter wuift het ook steeds weg hoor. Ik durf er niet meer over beginnen omdat het zó gênant is dat ik steeds wordt afgeschilderd als een overdrijver. Je bent niet de enige in ieder geval! 😊

Hey, ik heb precies het zelfde, al 4 jaar kleine kliertjes (lies hals oksel) soms ook last van een brok in mijn keel. Echo gehad, niks bijzonders. Amandelen er uit en onderzocht niks bijzonders. Paar keer m’n bloed laten onderzoeken en weer niks bijzonders, nu zeggen ze telkens dat het niks bijzonders is. Dus ik weet het ook niet meer. Als jullie meer weten laat mij het weten.

Pffff, echt precies hetzelfde verhaal ja. In het begin dacht ik Ja hoor, snel langs de dokter, daar komt de diagnose! En inmiddels ben ik gewoon “too tired to care”. Ik voel elke dag wel iets wat niet klopt maar ik kies ervoor om het te negeren. Toch knaagt het aan me, ik ben lekker aan het werk, ga naar school, heb leuke hobby’s… en ergens voelt het alsof ik niet verder kan totdat ik meer info heb. Maar IS er meer info? Overdrijf ik gewoon en heeft iedereen hier last van? Moet ik pushen bij de artsen? Ik twijfel echt enorm over een privé MRI scan, maar wie zegt dat zij iets kunnen zien… en dan ben je 1000 verder zonder antwoord voor je klachten. Ik vind het echt heel erg lastig. Mijn huisarts denkt al dat het psychisch is, terwijl ik me mentaal nog nooit zo goed heb gevoeld.

ergens voel ik toch dat we moeten doorzetten hoor! 😞 maar wie weet. Sterkte in ieder geval, I believe (in) you!

@Kay

Wat je zegt is een beetje in strijd met elkaar.
Je maakt je zo druk om die klieren dat je er "to tired to care" van bent en dat het aan je knaagt.
En vervolgens zeg je je mentaal nog nooit zo goed gevoeld te hebben.
Voor de aanwezige klieren heb je trouwens al een logische een verklaring gekregen: "vieze, gezwollen amandelen".
Zolang die er zijn,is het normaal dat je klieren daar op reageren. Je immuunsysteem werkt dan namelijk goed.
Het zou dus eerder zorgelijk zijn als je lichaam niet op die amandelen zou reageren.
Wat ik al eerder schreef,vraag een verwijzing naar een andere kno en vraag of je amandelen verwijderd kunnen worden

Het is best tegenstrijdig ja, daar heb je gelijk in. Aan de andere kant, niks in het leven zo zwart/wit, ik heb hele gemixte gevoelens. Ik voel me “op” van het zo vaak proberen bij m’n huisarts, maar maak me tuurlijk nog wel zorgen om de klachten. Ik voel me verder mentaal ook super goed, op m’n medische zorgen na. Er is geen pijl op te trekken en die onzekerheid is heel vervelend. En omdat ik me zo moedeloos voel ben ik hier op deze forum, zoals velen anderen…

Ik zal kijken of ik een doorverwijzing kan regelen, maar ik ga er vanuit dat hij me af zal wijzen.

 

Kay, snap precies wat je bedoelt, je hebt geen zin meer om naar de huisarts te gaan want die gene wijst je alleen maar af en zegt dat je niks hebt, en je wilt ze heel graag geloven, maar aan de ene kant geloof je ze toch niet helemaal want als er niks aan de hand is zou je in principe je klieren niet te kunnen voelen. Ik heb dat in iedergeval wel, ik ben nu al zo vaak langs geweest en ze zeggen dat er niks is maar toch maak ik me altijd nog een beetje zorgen dat het later wel zo is, het blijft aan je knagen ofs, maar dat ben ik. Ik heb ‘t ondertussen nu al 3 jaar ofso.