Hoi
İk kreeg last van m'n arm, met opheffen krampen, waardoor ik ging masseren en voelen

Opeens kreeg ik knobbeltjes te voelen onder mijn sleutelbeen, iets hoogte oksel, boven borst.

İk schrok me kapot! Ben gelijk naar huisarts gegaan, ze voelde eerst niets na aanwijzen zoeken voelde ze het wel, owjaa ik begrijp wat je bedoeld zij ze,

İk heb eerdere jaren ook mammografies gehad. İk heb 2 zoontjes en ben zo bang dat ze zonder mij zullen leven. İk twijfel heel erg over m'n lichaam, ik zoek regelmatig onder douche etc.

İk voel nu bobbeltjes, als ik erop druk doet het pijn, ene keer voel ik het glad en net of het gaat barsten als ik harder druk. Andere is het een harde bobbeltje wat wegschiet.

Nu opeens toevallig voelde ik wat bobbeltjes omdat ik pijn in mijn arm had. En natuurlijk alle sites ben ik gaan zoeken, alle sites kwamen mij op een idee dat ik uitgezaaide kanker heb. İk tril nog steeds en denk er constant aan.

Huisarts heeft mij doorverwezen mammo en echo, ze wist niet wat het was en mijn zorg niet wegnemen zei ze, ik ben gister geweest en kan pas maandag naar het zijn, ik heb overal jeuk ineens hele lichaam, koude warme rillingen.

İk denk zelfs aan een afscheidsbrief alsvast schrijven aan mijn zoontjes.

Mijn partner weet dat ik heel erg bang ben, hij zegt dat ook al iets ergs is wij er wel boven uit komen. İk denk al gelijk aan hoe lang ga ik nog leven.

Nu huisarts ook niets heeft gezegd ben ik mentaal in de coma, ik voel ook elke keer aan zodat ik maandag kan vertellen waar het precies is.

Heb ik uitgezaaide borstkanker, uitgezaaide longkanker of lymfekanker. Kan ik straks de behandelingen aan, hoe gaan ze het afremmen. Hoe gaan mijn zoontjes ermee om.

İk heb hartkloppingen jeuk aan mijn handen en buikomvang, ontstoken haarzakjes op been waar ik elke dag foto's van neem of het is veranderd.

Help wat moet ik, kan zo doorlopen naar een crissisopvang

Hey,

Misschien is het idd verstandig om naar een psycholoog te gaan en over je angst voor ziektes te praten.
Zodat je daar leert beter mee om te gaan.
Je kunt daarnaast ook naar een psychosomatisch fysiotherapeut gaan,die kan je leren om beter te ontspannen, je ademhaling beter te controleren en meer vertrouwen in je lichaam te krijgen. Dus dat een pijntje in 99 van de 100 gevallen echt niks ernstigs betekent.

Je schrijft dat je bang bent hoe je zoontjes zullen reageren als je ziek zou zijn. Dat is dus niet aan de orde.
MAAR: jou angststoornis kan wel zorgen dat zij ook psychische klachten gaan krijgen!
Omdat ze telkens jou reacties op dingen zien.
Daarom zou ik echt professionele hulp inschakelen,een vriendin van mij heeft dit niet tijdig gedaan. Dit heeft haar haar huwelijk gekost en haar 3 kinderen lopen nu ook met angststoornissen bij een psycholoog. Omdat ze op dezelfde manier in het leven zijn gaan staan als hun moeder en niet hebben geleerd dingen te relativeren.

Zowieso is op internet zoeken al een heel slecht idee,want internet gaat altijd van het ergte uit,die zegt,om maar even een voorbeeld te gebruiken, dat bij een ingegroeide teennagel je been op zn minst tot boven de knie geamputeerd moet worden......
Dus zeker niet doen als je al hypochondrie hebt!

Sterkte, groetjes Suzan

Bedankt voor je reactie. Helaas ben ik zo piekerig over ziektes en ga altijd uit van ergste, ik ben alle sites langs geweest en idd heb ik nog maar aantal maanden te leven met behandelingen aantal jaren. Ik hou me dan daar aan vast ik leef als een zombie al aantal dagen, morgen mammo en echo, ik zit hele tijd met wat moet ik nu wat kan ik nu, heel veel gekke dingen door m'n hoofd en alleen maar huilbuien.
Huisarts zei dat ze mijn zorg niet weg kon nemen omdat ze niet wist wat het was. Toen ik dat hoorde dacht ik alleen aan dat ik niet dood wil!

Ik heb constante mijn vingers aan de knobbels zodat ik kan wijzen met echo waar het is. Met idee dat ze dan kunnen ze zien welke kanker het is. Ik merk dat mijn gezin zien dat ik heel erg verdrietig en somber ben maar zeggen er nu nog niets over.
Ik heb nergens een opluchtend of verzachtend iets gelezen, knobbel lymfeklieren, kwaadaardig..

Denk dat je in elk geval niet steeds eraan moet zitten,zet er desnoods met een stift een kruisje op,als je bang bent dat je ze niet terug kunt vinden.
Want steeds er aan voelen en op drukken kan zorgen dat een simpele lymfeklier op iets ergers gaat lijken. Omdat hij door het voelen steeds dikker wordt en geïrriteerd raakt(en blijft).

Als ik jou was,zou ik echt met de huisarts overleggen om naar een psycholoog verwezen te worden voor hulp!
Dan kun je weer een stukje makkelijker in het leven staan en je energie in je gezin steken ipv in je angsten.

En wat je zegt over "knobbel lymfeklieren- kwaadaardig " is precies wat ik bedoel met dat google er van uit gaat dat het iets ernstigs is.

Ik denk bij een gezwollen lymfeklier dat het komt omdat ik verkouden ben geweest,een scheerwondje heb of een puistje of iets ander simpels wat even mijn afweersysteem aanslingert. Alleen slaat google die dingen over en begint gelijk bij kanker

Ik heb serieus alle sites doorgezocht gelezen, ik kom alleen maar uit op kanker uitzaaiing, vooral nu huisarts ook heeft gezegd dat ze niet wist en mijn zorg niet kon wegnemen, hele paniek in mijn hersens, ik krimp in elkaar door mijn angst, morgen wordt het bekeken, ik zal helemaal instorten wanneer ze het mij gaan bevestigen. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan, ik dacht dat ik wel sterk was maar niet dus ben goed op m'n bek gevallen. Ik kan het niet laten om elke keer weer op google te zoeken maar heb tot nu niets goeds gelezen krijg alleen meer paniekaanvallen 😔😔 het is ook een hel om te wachten..

Hoi,

Mag ik u vragen hoe het is afgelopen?
En ook met de paniek etc.?
Ik heb pre-cies hetzelfde..

Jammer dat mensen wel verhaal doen maar niets meer laten weten...