Suus, John, a.u.b. toch nog een vraag.

Ik had gisteravond een vriendin op bezoek en kon mijn verhaal kwijt, even dacht ik niet aan de spierpijnen en ik voelde me zelfs even wat stabieler. Het gaf wat afleiding.

Dus ik ging met een best redelijk gevoel slapen.

Toen werd ik middenin de nacht vanuit paniek wakker (dus werd al wakker met paniek? Heel raar) en alle spieren in m’n ledematen en hals stonden strak en deden mega zeer. Geen krampen maar gewoon echt verzuurde zere spieren. Kracht in linkerhand was vanochtend ook uren minder vanwege spierpijn in die onderarm. Het lijkt echt op iets neurologisch. Mss geen ALS maar Tsja dit verzin ik toch niet ???

Ik ben nu weer aan anti depressiva gegaan want oxazepam doen niks meer

Dat is dus TYPISCH chronische hyperventilatie!!!!!!!!
Je bent afgeleid en ontspannen, wat je ademhaling tijdelijk reguleert.
Ga je slapen, adem je weer onbewust in jou "normale" patroon, jou normaal is op dit moment hoog en oppervlakkig, oftewel je hyperventileert.

Antidepressiva werkt trouwens alleen echt als je het consequent inneemt, het moet een spiegel opbouwen.
Af en toe eentje bij paniekaanvallen heeft geen zin en zal hooguit een placebo effect hebben, het geeft je even rust omdat je een pil genomen hebt.

Nee bedoelde te zeggen dat besluit heb genomen toch weer te proberen… maar heel lastig hoor want geen enkele keuze (wel of niet anti depressiva) voelt momenteel goed.

De spiersensaties blijven eng (strakke keel, pijnlijke zwakke spieren zowel overdag als dus idd in de nacht). Ik vind het nog steeds enorm moeilijk hiermee om te gaan. Voordeel van oxazepam was dat die de spieren rustiger maakten maar ja zoals ik zei had ik niet meer het idee dat die iets deden en wil niet dosis gaan verhogen. Dus daarom dat ik schreef, dan maar anti depressiva… want kom er al 4-5 weken niet zelf uit.

Maar het blijft een moeilijke keuze vind ik.

Heb wel echt nu al de tweede paniekaanval vandaag.

Ik word dan ineens intens moe en krijg dan hele zware spieren en ook alsof er een heel zwaar iemand op mijn longen zit waardoor ademhalen zwaar wordt. Ik vind dit enorm eng en ben bang dat m’n lijf dit niet trekt en ik dalijk stik.

Dit is precies de reden waarom ik het telkens niet durf vol te houden met anti depressiva. Ik krijg er zo’n klote sensaties van.

Je krijgt geen sensaties van de AD maar van de weerstand die je hebt tegen de AD. Je wilt ze eigenlijk helemaal niet nemen omdat ze volgens jouw toch niks uithalen en ook niet nodig zijn want je bent er nog steeds van overtuigd dat je ALS hebt. Want ook vandaag begin je weer over ALS.

Ik stop idd met anti depressiva. En nu echt voorgoed.

Ik heb het nu 4x geprobeerd en krijg er juist meer klachten door dan dat het helpt.

Eerste keer slikte ik 2 dagen en een aantal dagen erna kreeg ik spiertrillingen.
Tweede keer 1 pil en toen werd ik wankel (vorige week)
Gister 1 pil en weer allemaal spierklachten en zweten en paniekaanvallen waarbij ademhalingsspieren heel zwaar voelden.

Ik sta er niet achter. Ik las ook iets over het serotoninesyndroom. Het zou echt goed kunnen dat ik gewoon echt niet goed op anti depressiva reageer want mijn nichtje heeft dezelfde en die kent al die speirklachren niet.

Je klachten komen,zoals John al schreef, omdat je er niet achter staat.
Want je krijgt niet na 1 pil bijwerkingen en ook niet na een aantal dagen nog bijwerkingen als je maar 2 dagen hebt gebruikt.
Dat heeft helemaal niks met een serotonine syndroom te maken.
Jij hebt de mogelijke bijwerkingen gelezen en krijgt er spontaan last van zodra je een pil aankijkt, laat staan inneemt. Je gaat daardoor steeds erger hyperventilatie en dat veroorzaakt je klachten, niet die ene pil.
Dat is precies wat ik bedoelde met "stop met googlen", want nu heb je wéér iets gevonden waar je je op fixeren gaat.
Je kunt van antidepressiva idd spierpijn krijgen, dat krijg ik ook. Maar dat treed pas op als je of een hele hoge dosis in 1x neemt, of als je een spiegel hebt opgebouwd.
En dat is niet na 2 dagen al.
Je maakt het jezelf heel erg moeilijk en ik hoop dat je behandelaar zult vinden die je kan overtuigen dat therapie samen met medicatie de weg naar herstel voor je zal zijn. En dat die weg iedere keer wordt opengebroken als jij op eigen houtje met 1 van beide besluit te stoppen.
(Dit klinkt misschien heel hard en niet lief, maar ik probeer tot je door te dringen!)

Dus door hyperventilatie kun je hele verzwakte pijnlijke spieren krijgen in ledematen? En ook in vingers waardoor vingers stijf worden?

Ik denk gewoon niet dat anti depressiva iets kunnen bijdragen als ik er niet achter kan staan? Ik merk dat nou bij alle 3 de pogingen en idd daardoor wordt het alleen maar intenser. Ik denk dat zoiets alleen maar werkt als je er wel in gelooft of althans niet zo over twijfelt als ik…

Ik weet het verder ook niet meer Suus. Ik waardeer je antwoord ook al is hij direct maar wat ik ook kies of doe ik stel altijd wel iemand teleur. M’n ouders hoor ik al 3 dagen niet omdat ze niet willen dat ik aan de anti depressiva ga maar “gewoon door ga”.
Mijn vriend want die ziet geen vooruitgang.
Mijn arts want idem dito.

En ik kan nauwelijks op m’n benen staan van de spierpijn en wankelheid . En ik heb nog van geen enkele arts gehoord wat ik mankeer (buiten dat ik angstig ben).

Als jij nu gewoon door zet met de antidepressiva, zul je zeker wel gaan merken dat ze iets doen.
Want wat ze doen, is gedachtes afvlakken en dus ook de gedachtes dat ze niet werken.
Het zijn geen placebo pillen, die doen wat jij graag zou willen of denkt dat ze zullen doen.
Ze zijn alleen wel tijd nodig om hun werk te gaan doen, ze werken niet als een paracetamolletje al na een half uurtje, er kan wel een week over heen gaan voor je effect merkt.
Dat je vriend en je arts geen vooruitgang zien, komt dus omdat jij je medicatie niet doorzet, je neemt niet de tijd om vooruitgang te kunnen zien.
Wat je ouders betreft, jij stelt niet hun teleur,maar zij laten jou vallen.
Zou je ze bellen dat je een keelontsteking had en daarvoor een antibiotica kuur had gekregen, zouden ze daar dan ook tegen zijn? Waarschijnlijk zouden ze blij zijn dat je voor jezelf zorgt en actie onderneemt beter te worden.
Nu ben je mentaal ziek en neem je daar medicatie voor, waarom is dat dan een taboe?
Dat je van geen enkele arts hebt gehoord wat je mankeert, is niet waar.
Want er is gezegd dat je klachten voortkomen uit mentale problemen: hypochondrie, angst, stress, hyperventilatie, waar al je klachten ook bij passen.
Kijk maar in de lijst die John stuurde.
Dat is toch een hele duidelijke diagnose, waarop ook serieus ingespeeld is met therapie en medicatie.

Suus het is een beetje ongebruikelijk maar weet niet of ik telefonisch contact met je mag? Omdat jij hier veel ervaring mee hebt.

Je mag hier geen persoonlijke gegevens uitwisselen.
Maar ik kijk regelmatig hier op het forum, dan reageer ik wel😉

Ik kan hier weer een lang verhaal opschrijven, maar feit blijft dat ik erg last weer heb van kramp in m’n hals (niet die schuine halsspieren van boven naar beneden maar vlak onder de kaak), gisteravond merkte ik dat ik moeizaam uit m’n woorden kwam.
Mijn rechterarm en rechterbeen doen ook zeer en niet goed mee.

En ik kan dat gewoon niet loslaten.

Ik ben helemaal niet met herstel bezig omdat het gewoon letterlijk en figuurlijk benauwend is en ik daardoor angstig wordt. M’n lichaam doet zeer en eng.

Zou het kunnen dat de spierklachren nu erger zijn door die wisselende medicatie? Ik weet niet hoe slecht het is als je telkens start en stopt met AD. Daarnaast nam ik afgelopen week iedere dag wat suppletie met saffraan erin, ik lees nu online dat dit onbekend is wat dit samen met AD kan doen.

Je neemt de medicatie te kort om daar klachten van te hebben.
Wel kun je meer klachten ervaren door er constant mee bezig te zijn en het hyperventileren, waarbij het eerste het tweede in de hand werkt.
Je kunt pas aan je herstel werken als je accepteert dat de oorzaak van je klachten je angst is.
Dan kun je de oorzaak aanpakken en dat begint bij het opstarten van en doorzetten met je medicatie.

John ik lees oude topics van jou over het serotoninesyndroom. Dat dit een heel lastig en vaag onderwerp is en onbekend bij artsen.

Nu zeg ik niet dat ik dit heb.

Ik kreeg namelijk al last van m’n rechterarm en hals een beetje toen ik nog niks van medicatie had gehad.

Maar merk echt dat ik meer klachten heb gekregen sinds ik af en aan heb geprobeerd. Ik weet niet of ik mijn hoofd nu juist heel onrustig heb gemaakt met al die wisselende medicatie (3x 1 of 2 dagen escilatopram en een week halve oxazepam per dag).

Ja, ik heb een angstprobleem en ja ik had al gekke dingen voordat ik aan medicatie begon. Maar heb ook oxazepam en saffraan gehad en telkens wel/niet antidepressiva. Ik denk niet dat dat helpt?! Hoelang duurt het voordat dat eruit je systeem is?
Moet ik nu wachten met dingen als magnesium en saffraan?