Hey, ik heb dit ook maar waarneer dit gebeurt gaat het ALTIJD over hetzelfde. Vandaag zei mijn zusje precies iets wat ook in mijn droom werd gezegd, nadat ik nog een keer vrieg wat ze zei zei ze dat ze niks had gezegd, ik weet nu nog steeds niet of het nou echt was of niet.

Waarschijnlijk epilepsie, ik heb het ook en ik blijk epilepsie te hebben, ik heb daar nu medicatie voor. Ik ben een paar keer in zo'n aanval weggevallen, dus echt buiten bewustzijn, gezicht blauw omdat ik op mijn gezicht viel. Meestal bleef ik bij bewustzijn.

Wat bizar om te lezen. Ik ben dus niet de enige, maar wat is het? Ik ben 36 jaar en heb sinds een jaar of vier deze ‘aanvallen’. Gemiddeld 1x per maand, soms wat meer soms wat minder.
Ik heb ongeveer een keer in de twee maanden migraine dat vaak gepaard gaat met een aura (zicht valt gedeeltelijk weg).
Ik heb vijf jaar geleden een ongeluk gehad waarbij ik een hersenschudding heb opgelopen. Ik vermeld dit allemaal, misschien ziet iemand gelijkenissen.
Een aanval gebeurt meestal in een lichte omgeving (witte badkamer, volle zon). Heel kort krijg ik een herinnering van een droom die ik (ooit) eerder heb gehad. Als ik een dan aan denk word ik er als het ware helemaal ingezogen en zit ik voor ongeveer tien seconden helemaal in die droom. Ik kan blijven staan en ben mij vaag bewust van mijn omgeving maar ik ben dan niet in staat om een gesprek te voeren. Ik voel me angstig, ga sneller ademen en vanuit mijn buik kruipt een sterk misselijk gevoel omhoog. Meerdere keren heb ik gedacht te gaan overgeven of flauwvallen maar dit is nooit echt gebeurd. Na een aanval (gister én eergisteren had ik er een), voel ik me een klein beetje verwijderd van de werkelijkheid. Ik doe met alles mee, kan gewone gesprekken voeren maar het lijkt of er een constante dreiging van nog een aanval boven mijn hoofd hangt. Dit gevoel houdt soms enkele dagen aan.
Ik heb het nooit als ik druk in gesprek ben of in een drukke omgeving ben. Ik heb mij nooit laten onderzoeken. Ik lees graag mee in dit topic omdat ik zie dat er nog steeds gepost wordt. Wie weet wordt mij hier duidelijk wat het kan zijn?

Bizar zeg. Ik had hier nooit last van, maar vandaag ineens 5x... Op verschillende plekken (op m'n werk, op de fiets en langs de lijn op het voetbalveld). Ben er behoorlijk van geschrokken. Ik herken bepaalde situaties als flarden van recente dromen. Dan word ik misselijk en duizelig, en het lijkt alsof ik flauwval (wat gelukkig niet is gebeurd). Moet even gaan zitten en ben er met mijn hoofd korte tijd niet bij. Bijzonder dat ik het eerst nooit had, en vandaag meerdere keren. Ik ben benieuwd hoe het de komende dagen gaat en zonodig ga ik contact opnemen met de huisarts.

Naar aanleiding van mijn vorige post ben ik toch maar naar de huisarts gegaan. Ik bleef namelijk na de laatste ‘aanval’ een gek gevoel houden. Ik had constant het gevoel dat er iets niet klopte. Een onheilspellend gevoel.

huisarts verwees gelijk door naar de neuroloog. Inmiddels heb ik het eerste bezoek aan de neuroloog achter de rug en die was nu al vrij stellig: temporal lobe epilepsy.
Een hersenfilmpje en MRI zullen volgen maar voor de mensen die dit forum lezen en dezelfde klachten hebben: neem dit serieus en laat je doorverwijzen.
Mijn vorige huisarts heeft me weggestuurd en ik ben pas jaren later weer naar mijn nieuwe huisarts gegaan.

Mensen, ga eens hiermee naar de dokter dan kun je antwoorden krijgen. Nu is het vooral gissen.

Herkenbaar verhaal.
Ik heb dit een periode wel en dan weer even niet. Dit gebeurd eingelijk altijd bij mij vlak voor of na een migrene aanval..
Bij mij zit dat nu wel een soort patroon in.

Ik herken me in vrijwel alle verhalen. Ik ben zelf 20 jaar en kamp nu ongeveer 5 á 6 jaar met dit probleem. Het begint bij mij ook altijd met een misselijk gevoel en kramp in m’n onderbuik. Daarna volgt er een herinnering die zich afspeelt in mijn hoofd of er gebeurd iets in het echt wat ik al eerder had voorspeld in een droom. Ik heb al vaker bezoekjes gebracht een de huisarts en wordt iedere keer terug naar huis gestuurd of er worden hartfilmpjes gemaakt. Op de hartfilmpjes was nooit iets te zien maar serieus genomen wordt ik zeker niet. Nu ik dit lees ga ik toch opnieuw contact opnemen met de huisarts en hoop ik dat ik eindelijk antwoord ga krijgen op de vele vraagtekens die hierbij komen kijken.

De dokter weet zelf in de meeste gevallen niet waar het probleem vandaan komt en steekt het op stress of slaaptekort. Ook in een periode waarin we geen stress of slaaptekort ervaren, hebben we te maken met deze klachten

Beste Indy, laat je doorverwijzen naar de neuroloog. Het is zeer waarschijnlijk epilepsie.
mij werd door mij oude huisarts ook weggestuurd. Gelukkig nu een goede huisarts die de klachten herkende. Ik had vrijwel precies dezelfde klachten als jij.
mij gebruik nu een kleine twee maanden medicatie tegen epilepsie. Dat hakt er in maar ik heb geen aanvallen meer gehad…

Hier degene die het topic is gestart. Ik ben het 8 jaar geleden uit het oog verloren, maar ik vind het bijzonder om te zien dat meerdere mensen zich hier in herkennen en er ook steun uit halen dat je niet de enige bent. Ik zelf heb hier af en toe nog last van, al kan het soms maanden/jaren wegblijven en vervolgens een aantal keren per week opspelen. Ik zelf heb een EEG gehad, waarbij geen tekenen van epilepsie werden gevonden. Mij werd verteld dat het met stress te maken had. Hier herken ik mij ook zeker in, aangezien het vaak opspeelt in stressvolle periodes, of op momenten dat ik veel doe en weinig slaap. Alhoewel ik het iedereen aanraad om het na te laten kijken, aangezien het uiteraard mogelijk is dat het in jouw geval wel om epilepsie gaat en hiervoor medicijnen zijn, wil ik ook zeggen dat het belangrijk is om goed naar je lichaam te luisteren, en dat het een teken kan zijn dat je te veel van jezelf vraagt op dat moment. Uit ervaring weet ik dat het vanzelf weer wegtrekt, en dat er in zo'n moment niets erg kan gebeuren. Al zal het af en toe de kop op kunnen steken in je leven, zou ik mij er niet te veel zorgen om maken, en realiseer je ook dat er lange periodes zullen zijn waarin je geen klachten zult ervaren.

Ondanks mijn bovenstaande bericht raad ik wel iedereen aan om het met de huisarts te bespreken en het uit te laten zoeken. Mocht het om epilepsie gaan, dan is het vaak goed te behandelen. Zo niet, dan geeft dit ook weer rust.

Beste allen,

Wat ben ik blij om na een korte zoektocht op dit forum uit te komen.

Gisteren heb ik mijn eerste nare ervaring meegemaakt zoals hierboven beschreven. Ik was aan het werk, er was niets bijzonders en ineens zit ik in 'een andere wereld', word licht in mijn hoofd en voel me misselijk worden.

Ik sta op om naar de badkamer te gaan en werd wakker in de hal. Daarna enorme buikkrampen en diarree. Dit gevoel trok na de ontlasting weer weg; het enige dat ik eraan over heb gehouden is een blauwe rechterkant van mijn gezicht, waarop ik gevallen ben.

De huisarts heeft een aantal basis checks gedaan. Op dat moment was alles in orde (hartslag, bloeddruk, reactievermogen). Ben vandaag gewoon weer aan de slag gegaan, zij het van huis uit. En wéér tot 2 x toe een aanval met dezelfde aanloop en symptomen. Snel mijn hoofd naar voren om in elk geval te voorkomen dat ik weer 'out' zou gaan.

Morgen is de huisarts die me hielp er weer en wil ik verder geholpen worden. Voor deze week heb ik alle verplichtingen maar even uit de agenda gehaald. Even pas op de plaats.

Dank voor al jullie verhalen. Het helpt mij om gerichte vragen te stellen en te laten lezen dat wat ik ervaar niet op zichzelf staat.

Hoi,

Ik weet dat dit gesprek al een paar jaar oud is, maar ik wilde toch graag reageren.

Ik ervaar dit sinds een jaar of twee denk ik, ik weet het niet meer precies. Iedere maand (soms zit er wel langer tussen) ervaar ik dit een paar keer per dag voor een paar dagen.
Het déja-vu gevoel gevolgd door misselijkheid en achteraf niet meer weten welke beelden ik zag, terwijl die beelden tijdens het hele gebeuren ontzettend bekend voorkwamen.

Ik houd het bij in een agenda maar ik zie geen verband met bijv. cyclus en kan ook geen verband vinden met andere dingen.

Ik heb er met twee verschillende huisartsen over gepraat, de eerste dacht aan migraine en vertelde dat hij me daar wel medicijnen voor kon geven, maar ik was op dat moment in verwachting dus heb die niet aangenomen. Ben kort daarna verhuisd en van huisartsen geswitcht dus nooit meer op dat gesprek teruggekomen. Heb het begin dit jaar wel met mijn huidige huisarts besproken, en hij dacht aan een trauma en vroeg of ik iets had meegemaakt wat me heeft kunnen traumatiseren. Ik heb als klein kind een traumatische ervaring meegemaakt waar ik nog steeds wel last van heb, dus ik zei dat en hij stelde een psycholoog voor.

Het stelt me gerust dat er bij beide artsen geen alarmbellen gingen rinkelen, maar het is toch lastig dat niemand lijkt te weten wat dit nou precies is en waar het ‘zo ineens’ vandaan komt.

Ik denk wel dat het veel te maken heeft met drukte, stress, en vermoeidheid. Ik kan me bijvoorbeeld één keer goed herinneren wanneer ik bezig was met mijn psychologie-examen, ik was halverwege een twee uur durend examen waar ik enorm gestrest voor was, en moest op de grond gaan zitten terwijl het gebeurde omdat het zo’n hevige was.

Soms zijn ze minder erg en ik merk ook, net zoals sommige andere mensen zeggen, dat het minder erg is als ik denk ‘ach ja’ en het laat gebeuren.

Het is gewoon zo eng en ik ben ook erg bang dat het een keer in het verkeer gebeurt oid. Dan vraag ik me af of ik een egoïstisch persoon ben als ik doorga met autorijden. Maar ik kan ook niet mijn hele leven omgooien en van alles niet meer doen omdat ik dit soms mee maak.

Hoe gaat het tegenwoordig met jullie?

Hallo. Ik heb precies dit al heel lang. Ik ben 55 en heb dit zo’n 25 jaar. Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben. Bij mij lijkt het ook of een recente droom en werkelijkheid elkaar tegen komen en ik wordt heel erg misselijk. En als ik mijn best doe om me meer te herinneren neemt de misselijkheid toe, en vervolgens vervaagt de herinnering. Ik kan me de eerste keer nog herinneren en heb de sterke indruk dat stress en slaap tekort een rol spelen. Mogelijk ook laat lunchen en weinig water drinken, maar dat weet ik niet zeker. Het overkomt me vooral achter mijn bureau, op het toilet of op een ander rustig moment. Ik denk een heel enkele keer tijdens autorijden maar niet zo dat je niet meer kunt rijden. Ik kan naar mijn idee het ook beperken door vooral niet te proberen om me meer te herinneren. Of door actief aan iets anders te denken, op radio te concentreren oid. Dacht te melden dat het naar mijn idee niet iets is om je veel zorgen over te maken. Veel dank aan Biaz, want echt erg fijn ervaringen van anderen te lezen.