Als je naar jouw schoonmoeder luistert, laat je haar dan uitpraten, of kom je met goedbedoelde adviezen?
Deze dame heeft heel veel levenservaring en weet waarschijnlijk goed wat er aan de hand is. Als er sprake is van psychische klachten, dan zou het kunnen dat dit al heel erg lang speelt, en is 'overwoekerd' door de 'dingen van de dag'.
Als je luistert, probeer dan 'achter' de woorden te luisteren naar de stemming en het gevoel dat mevrouw wil delen. Vast en zeker dat wat er mogelijk speelt, ook met dit gevoel te maken heeft.
Stel vragen als: 'hoe voelt u zich nu', en 'herkent u dit gevoel uit een eerdere fase in uw leven'? Laat haar praten en mogelijk gaat ze vanzelf over het 'pijn-punt' spreken, en dan kun je echt luisteren en dit met haar delen, zodat het half zo zwaar gaat worden voor haar.
Het is een tip, en misschien zit ik er helemaal naast.

Ik begrijp uw punt.
Mijn schoonmoeder praat alleen over haar medische klachten, en als ze al over haar somberheid begint, zegt ze alleen maar: "ik kan er toch ook niks aan doen, wat moet ik er mee." Als je dat allemaal hebt, de hele dag zo'n brom in je hoofd, ik wordt er gek van!" en:
"Ik maak me altijd wel druk om dingen, zo ben ik nou eenmaal.Dat kan ik toch ook niet zomaar veranderen?" ik heb steeds rare klachten (heeft ze het over medisch), en dan denk ik, wat komt er nog meer?"

Als we dan zeggen dat ze wél het druk maken kan veranderen, dat ze hulp kan vinden bij de psycholoog, die haar tools kan geven om hier mee om te gaan, dan keert ze min of meer in zichzelf en reageert niet meer.

Ze praat niet over haar werkelijke psychische pijnpunten, als we er op aan proberen te sturen blokkeert ze, wordt héél nerveus en slaapt vervolgens 's nachts niet.

Natuurlijk willen we haar allemaal helpen, maar momenteel proberen we de dingen zo ontspannen en luchtig mogelijk te houden en geen stressfactor te creëren.
Oftewel, het voornamelijk gezellig te hebben.
We kunnen niet alle stressfactoren bij haar wegnemen, we kunnen ze niet allemaal voorkomen.
Er is een kans dat zich deze zomer weer een tegenvaller voordoet voor haar.
Zonder op de details in te gaan kan ik zeggen dat we dit niet kunnen voorkomen, verzachten of veranderen, en zeker niet op voorhand.
Mijn vermoeden is dat zij zich daarover nu ook al een beetje druk maakt, hoewel ze zegt dat het niet zo is.

ik bedoel te zeggen: we kunnen niet de hele maatschappij in zachte doeken wikkelen voor haar, hoewel het wél beter zou zijn.

Dus ondertussen proberen we alles zo ontspannen en luchtig mogelijk te houden.

Als er een scheiding of verhuizing 'dreigt' of iets dergelijks, is het dan niet verstandig haar tijdig te informeren? Ik zou graag serieus genomen willen worden. het idee dat mij informatie onthouden wordt, zou ik als onprettig en oneerlijk kunnen ervaren. Mede een reden waarom mevrouw zich alleen kan voelen. Bovendien lijkt het mij lastig om iemand te sturen. Uitnodigen kan wel, en dat is een hele andere beweging, van mens tot mens gezien... In ieder geval van harte sterkte gewenst.