mijn schoonmoeder loopt nu al zo'n maand of vijf van dokter naar specialist met de volgende klachten:

Het begon met een constante brom in het hoofd. Ze hoort 24 uur per dag een brom in haar hoofd. Ze omschrijft het als bonken maar niet zoals haar hartslag.
Doktoren kunnen geen hersen- of gehoor-afwijkingen vinden.
Een paar maanden later had ze opeens last van extreme misselijkheid en hoofdpijn en dit kwam van het een op andere moment opzetten. geen koorts.
Doktoren zeggen nu dat ze zich te druk maakt.
Toen begonnen de tintelingen. "slapend gevoel in haar vingers, tenen, maar ook in haar achterhoofd. In haar achterhoofd omschrijft ze dit als elektrische schokjes. ook zo goed als blijvend aanwezig.
Ze slaapt sinds het begin overigens niet of nauwelijks omdat de brom in het oor 's nachts harder is. (door stille omgeving.) Slaaptabletten helpen niet voldoende.
Vorige week de druppel:
Van het één op andere moment grote paniek. Mijn schoonmoeder wist niet meer wat ze aan het doen was, wist niet meer welke dag het was, wist niet meer wat ze eerder die dag allemaal al gedaan had en begreep opeens niet meer waarom zij en haar man ieder apart slapen. (wat ze hebben afgesproken vanwege de slapeloze nachten van mijn schoonmoeder, dus dat doen ze al een maand of vier....)
Dit heeft enkele uren geduurd en veroorzaakte natuurlijk grote onrust bij mijn schoonmoeder.

Ik kan me zo langzamerhand best voorstellen dat mijn schoonmoeder zich druk maakt, dat doen wij nu ook hoewel we dit niet aan haar laten merken en haar vooral proberen te steunen.

Is er iemand die hier een ziektepatroon herkent waarmee we de dokter kunnen benaderen?
(Mijn schoonouders werden min of meer uitgelachen toen ze vroegen naar een eventuele optie voor een second opinion. Immers, de hersen-foto's vertoonden geen afwijkingen en deze foto's worden nooit door maar één persoon bekeken, aldus de arts.)Haar gehoor is ook getest en zelfs zeer goed bevonden.

Wie o wie heeft het antwoord?

normaal gesproken ben ik ook voor een second opiniun, maar als er een hersenscan gemaakt is heeft het inderdaad geen zin hem nog eens te doen. je bedoelt toch een MRI scan?
als ik de klachten lees, herken ik inderdaad veel aan stress gerelateerde klachten, bromtoon, misselijk, hoofdpijn, tintelingen(hyperventilatie), in de war raken.
is er iets gebeurt waardoor jouw schoonmoeder last van stress kan hebben?
hoe oud is jouw schoonmoeder?
kortom normaal zou ik zeggen: meteen onderzoeken, maar ik begrijp dat dit is gedaan.
is het ook allemaal goed met de huisarts doorgesproken? wat zegt die ervan?
als de reguliere geneeskunde niets kan doen, probeer het dan anders: ga eens met haar naar een Klassiek Homeophaat, misschien kan die haar helpen.
wens jullie veel strekte.
BRenda

Bedankt Brenda!

mijn schoonmoeder is 69 jaar. Ze heeft inderdaad last van stress, maakt zich om de gekste dingen druk en is heel goed in zichzelf wegcijferen.
Het hele relaas is begonnen met een bezoek bij de huisarts.
Ook die heeft onderzoek bij een psycholoog al voorgesteld.

Met de acuute vergeetachtigheid is ze vooralsnog niet bij de huisarts geweest. Ze wil niet (is bang voor dementie, haar vader had hier ook last van.)

Kortom ze zit ook nog eens heftig in een ontkenningsfase.
Haar man, zoons en schoondochters proberen haar te overtuigen om te laten doorverwijzen naar de psycholoog. Maar voor haar is de drempel in haar hoofd te groot. (ik bén niet gek, etc. )
Hoe overtuigen we haar?

Nogmaals onwijs bedankt voor je meelevendheid!

groetjes Marga

je zou haar misschien kunnen overtuigen om naar een Geriater te gaan, de huisarts kan haar doorverwijzen, die Geriater kan dan kijken of alle klachten inderdaad door stress komen of dat er meer aan de hand is.
Deze arts is dus geen psychiater maar wel specialist voor alle klachten van wat oudere mensen en let dus ook op beginnende dementie enz..
Misschien is deze drempel veel minder hoog omdat ze zich dan serieus genomen voelt met een verwijzing naar Geriater in Ziekenhuis, bespreek dit eens met de huisarts.
sterkte en succes, Brenda

Ik vind het vooral belangrijk dat jullie deze dame serieus nemen. Wanneer hebben jullie voor het laatst zelf echt tijd en aandacht aan haar gegeven? Lijkt het niet op een roep om aandacht waarvan zij vindt dat ze tekort komt? Is het niet redelijk respect te hebben voor haar leeftijd en haar met zorg te bejegen? Ik zou ook bang worden als iedereen aan mij liep te trekken dat ik naar een dokter zou moeten terwijl ik geen liefde en zorg ervaar die werkelijk goed bedoelt is. Dat is mijn punt. Misschien zit ik ernaast maar ik ken zoveel gevallen van hele gezonde ouders waarbij de kinderen hun ouders zo sterk verwaarlozen en wel alle tijd hebben om te gaan skiën en te gaan golfen, dat ik het niet kon laten zo te reageren. Mijn boodschap is hopelijk duidelijk en hopelijk zit ik er helemaal naast.

Brenda, bedankt voor je bericht over de doorverwijzing naar een Geriater. Ik heb het met mijn schoonouders besproken en de volgende stap is aan haar!

Ik hoop zó dat ze gaat!

Het grootste probleem nu is dat ze zich niet meer serieus genomen voelt door de huisarts. Ook met de geheugenverlies klachten is ze uiteindelijk langs geweest, de huisarts geeft aan dat het niets was, en "dat hij niet meer weet wat hij met haar aan moet."

(dat was echter voordat ik haar heb gesproken over de geriater.)

Voor deze doorverwijzing zal ze echter toch weer de huisarts moeten benaderen en ik geloof dat ze nu wel even genoeg heeft van die man!

Brenda, wederom bedankt voor je steun en begrip!

Dank je Brenda voor jouw zorg.

Hallo schoondochter, hoe gaat het nu met jouw schoonmoeder? Ik vraag dit omdat ik veel klachten herken van mijn eigen schoonmoeder. Met name het oorsuizen en plotseling misselijk zijn. Bij haar is de ziekte van Menière vastgesteld. Zijn jullie al bij een geriater geweest?

Mijn schoonmoeder is bij de huisarts geweest, heeft gevraagd naar de doorverwijzing naar een Geriater, echter de huisarts zegt dat dit voor haar niet van toepassing is omdat een Geriater meer voor mensen met beginnende dementie van toepassing is, en zij dit dus niet heeft.
Ik heb een ziekenhuis gemaild, afdeling Geriatrie, met de vraag of dit klopt, wat de huisarts zegt.
De misselijkheid was in het geval van mijn schoonmoeder éénmalig.
Ze vervalt wél van de ene in de andere klacht, ze heeft momenteel ook nog veel last van trillend gevoel in voeten en op de kruin van haar hoofd, sidderingen zegt ze, steeds tzzzt, tzzzt, soort electische schokjes.

Ik ben er zelf van overtuigd dat ze zichzelf over de top helpt, ze is nogal neerslachtig van aard, ik denk zelf dat een psycholoog ook al een heel groot verschil kan maken, omdat er nou eenmaal medisch nog niets gevonden is.
Mijn schoonmoeder zal deze stap alleen zelf moeten maken, en er achter staan, anders heeft het geen zin.
Momenteel wachten wij maar af wat er komen gaat.
Ze heeft liever ook niet dat we ons er mee 'bemoeien'. Dus ja, hoe kunnen wij, haar familie, haar dàn nog helpen, als ze dat zelf niet wil.

Geriatrie is een medisch specialisme, speciaal gericht op ouderen met meerdere aandoeningen tegelijkertijd. Vaak gaat het om een combinatie van lichamelijke, psychische en sociale problemen. Veel voorkomende problemen van patiënten die een klinisch geriater bezoeken zijn: mobiliteitsproblemen en vallen, continentieproblemen, het gebruik van veel medicijnen tegelijkertijd, somberheid, eenzaamheid en levensfase problematiek, onverklaarde achteruitgang in het dagelijks functioneren, geheugenproblematiek en acute verwardheid. Een aantal aandoeningen die voornamelijk in het onderzoeksdomein van geriaters terugkomen zijn dementie, de ziekte van Alzheimer, de ziekte van Parkinson en osteoporose.

[quote]lichamelijke, psychische en sociale problemen,somberheid,levensfase problematiek,onverklaarde achteruitgang in het dagelijks functioneren,acute verwardheid. [/quote]

Geloof me, ik heb diverse voorlichtingssites ook zelf gelezen.
Misschien begrijp ik het niet hoor, maar:
Lichamelijk heeft ze sowieso al last van reuma waar ze onder andere prednison voor slikt. Ze moest afbouwen maar heeft het gewenst minimum niet kunnen bereiken, hoewel ze geloof ik niet heel veel prednison meer slikt. Ik weet dat ze meerdere medicijnen heeft gekregen, ik weet niet wat ze nu nog slikt.Ze vertelt wel dat ze ook wel paracetamol neemt als ze zich niet goed voelt, hoeveelheid onbekend.
De somberheid: ze begrijpt niet waarom haar van alles moet overkomen, waarom zij die bromtoon dagelijks in haar oor heeft, waarom ze knetters in haar hoofd heeft als ze haar hoofd neerlegd, en dan óók nog de bromtoon.
De levensfase problematiek: ik hoor haar alleen maar zeggen dat ouder worden 'maar niks is met al die gebreken en dat ze soms wel eens gedacht heeft dat ze dan maar liever dood is. Dat er geen lol is aan ouder worden.
Er komt niets in haar op als ik haar vraag waar ze nou écht van kan genieten. Ze had kunnen zeggen haar kleinkind,(kindje van mijn zwager)want daar geniet ze wel van, maar tegelijkertijd is ze (overmatig) bezorgd om alles wat ze mogelijk fout kan doen met die kleine....
De achteruitgang in het dagelijks functioneren:
Doordat ze 's nachts slecht tot soms helemaal niet slaapt, hoef ik niet uit te leggen dat alles overdag veel meer moeite kost. En dit niet één dagje, maar sommige perioden langer achter elkaar.
Momenteel geeft ze aan dat het wat beter gaat met slapen. Echter alles wat haar onrustig kan maken, een beetje gezonde discussie of confrontatie, zorgt er voor dat ze weer nachten niet slaapt.
De acute verwardheid is, voor zover we weten, één keer voorgekomen.

ik heb haar onlangs horen vertellen dat ze. als ze in de auto stapt, haar rechterbeen niet meer in de auto krijgt en deze er in moet tillen. Ze wijt dit zelf aan de reuma, heeft het vroeger wel eens eerder gehad. (Maar toch..)

Ben ik nou helemaal het spoor bijster, of is ze juist een goed patient voor de geriater?

Mijn schoonmoeder is verder heel fragiel, eigenlijk zouden we haar met "handschoentjes" moeten aanpakken en iedere vorm van stress voor haar vermijden.
Dat kun je echter niet altijd voorkomen.
Er zijn de laatste jaren in de familie wat ingrijpende dingen gebeurd qua een kleinkind en de gezondheid van haar man, welke emotioneel op ieder wel een stempel heeft achter gelaten. Zij kan het echter naar onze mening niet verwerken en stapelt alles op.
Hoewel er momenteel hele goede tijden in het vooruitzicht zijn, en haar man ook weer goed gezond is, lijkt het wel of ze dat niet meer kan zien.

Het wordt weer een heel relaas......
Maar ik begrijp niet waarom de huisarts haar niet door verwijst.
Ik wil niet achter de rug van mijn schoonouders om met de huisarts gaan praten, en mijn schoonouders willen niet langer dat we ons er mee bemoeien. (ik had aangeboden om mee te gaan naar de huisarts en dat was niet bepaald met gejuich ontvangen.)

Ik baal hier ook van, ik (wij, haar zoons en beide schoondochters)wil haar helpen, maar ik weet nu niet meer hoe.

Reuma is een veelvoorkomende klacht, en gezien het feit de patiënt in en uit de auto kan stappen op haar leeftijd, is geen bijzondere afwijking.

De bromtoon komt vervelend genoeg vaak voor, zowel bij jonge als oudere mensen, en wordt tinnituis genoemd, en is meestal niet behandelbaar.

Knetters in haar hoofd bij het neerleggen van het hoofd lijkt evenmin een ernstig medisch probleem. Dit kan met de veroudering van het gehoor te maken hebben of met spier en spanningsklachten.

Somberheid is een klacht die wel door de huisarts serieuzer genomen zou kunnen worden. Afgezien van de winterdip en de voorjaarsmoeheid, kan er wel degelijk sprake zijn van een depressie. Zonder de benodigde kennis van de patiënt is dit niet goed te beoordelen.

Zonder de problemen te willen bagatelliseren, zou ik u erop willen attenderen ervoor te waken de klachten van uw familielid te medicaliseren.

Wanneer heeft u als familie de moeite genomen gezamelijk met de hele familie te gaan eten, of 's middags samen een wandelingetje te maken door het bos, of haar uit te nodigen bij het afzwemmen van de kinderen. Dit bedoel ik niet verwijtend, maar ik doe wel een appèl op het gezonde zelf-redzame vermogen van een sociaal organisme waar u deel van uitmaakt.

Kortom, ik verwacht niet dat een gesprek met een medisch specialist iets substantieels kan betekenen voor deze gelukkig nog erg meevallende medische problemen. Nogmaals, er is wel degelijk iets aan de hand met mevrouw, en dan doel ik op de somberheid en neerslachtigheid, maar alleen deze symptomen kunnen goed door de huisarts worden behandeld, met gerichte tips en adviezen, en mogelijk een pilletje waar ze iets vrolijker van kan worden.

Het belangrijkste is mijn inziens de familie te informeren dat mevrouw zich in de steek gelaten voelt en steun, liefde en waardering nodig heeft om weer de zin het het plezier terug te vinden aan het einde van de lange weg die mevrouw al door het leven is gegaan.

Bij de geriater kunt u altijd nog langs gaan, als de 'ouderdoms' problemen ernstiger worden en meer invaliderend zijn.

Dank voor de heldere uitleg. Voor de duidelijkheid, met de familieband is niets mis, ze ziet haar kleinkind wekelijks en regelmatig wordt er even samen koffie gedronken, gegeten, gebeld. daarbij is ze niet alleen, ze heeft ook nog een zeer liefhebbende zorgzame man.
De huisarts had inderdaad iets met de somberheid moeten doen.
Maar als hij het woord psycholoog noemt gaat bij mijn schoonmoeder bij wijze van spreken de deur al dicht....

Ze zal het écht zelf moeten doen nu, lijkt wel.

Hieruit blijkt dat de huisarts de juiste beslissing neemt omdat de oudere vrouw niet erkent dat er sprake is van een psychisch probleem. Als de patiënt niet wil meewerken aan een behandeling is dit verder zinloos. Omdat de oudere vrouw volledig toerekeningsvatbaar is kan de jonge vrouw niet beslissen of er behandeld moet worden.

bedankt iedereen,

Deze jonge vrouw had liever gezien dat er inderdaad medisch iets aan de hand was. Helaas kunnen we haar niet helpen, alleen maar door er te zijn en te luisteren, wat we al doen.

Hopelijk gaat mijn schoonmoeder een keer de geboden psychische hulp accepteren.