Beste,

Ik ben een jongen van 23 jaar oud. Een kleine maand lang heb ik het angst ontwikkeld verwikkeld voor het verschrikkelijke ziekte ALS. Mijn opa heeft dit ziekte gekregen en is daardoor gestorven. In de familie is hij de enige die dat ziekte heeft gehad en dat heeft die ook vrij laat gekregen op een leeftijd van 73-jaar oud. Zijn broertjes, zus, neven of nichten niet evenals ouders, ooms en tantes. Ik zelf heb een donor nier en dat heb ik inmiddels al twaalf jaar. Om te voorkomen dat mijn nieren worden afgestoten moet ik tacrolimus en mycofenolaat innemen. Deze zijn bekend om hun neurotoxiciteit en het vergoten van kans op angst- en paniekstoornissen. Met die laatste ben ik al eerder gediagnosticeerd maar dat is al heel lang geleden inert gebleven. Ze zijn ook bekend voor het veroorzaken van tremoren.

Toen ik naar een college neurobiologie op de UU ging had ik onderweg gemerkt dat mijn pink en ringvinger iets anders zaten naar mijn gevoel. Daarvoor heb ik geen klachten zoals spiertrekkingen of spierkrampen gehad, ik kon evenals motorische handelingen zoals schrijven of het bouwen van molecuul sets ook goed uitvoeren. Ik kon uren concentreren op mijn colleges en het voorbereiden van mijn tentamens zelfs.

Sinds die dag heb ik actief op mijn ringvinger en pink gelet. Ik testte ze ook met het openen van deurklinken, vasthouden van glazen of telefoons. Van het opletten op mijn vingers ging naar opletten van mijn handen en vanaf dat punt het checken van atrofie. Evenals het checken van mijn tong, manier van lopen en spierkracht.

Dag voordat ik naar huisarts ging heb ik zelfs onder andere de babinski en hofmann testen uitgevoerd waarbij een voet de tenen wel naar beneden gingen en bij de andere min of meer op de zelfde plek bleven. Terwijl ik intussen tijd van de ene artikel naar de ander over de ziekte zocht. Toen ik naar de huisarts constateerde zij geen neurologisch geen afwijkingen. Ik was wel erg gespannen en enorm aan het trillen. Zij constateerde ook geen atrofie en gaf aan dat ik eerder aan hypochondrie moest denken.

Echter heb ik wel rare klachten. Ik tril enorm, ben angstig, heb het gevoel dat ik op een schip zit ik heb verminderd motoriek met mijn pink bij het hand die ik het meest check en ben evenals erg gespannen. Dit gaat gepaard met concentratieproblemen. Het idee dat spierkracht aan een arm minder is terwijl ik wel gewoon een flesje water kan op tillen of spierkracht oefeningen kan doen. Intussentijd ben ik niet een keer van de trap gevallen of zomaar gevallen tijdens het lopen maar toch blijf ik zulke rare klachten hebben. Ik doe een universitaire studie en ik weet dat de pink minder zenuwcellen heeft dan de rest van de vingers. Soms zie ook sommige plekken op mijn lichaam kloppen alhoewel op een synchroon manier. En heb ik het idee dat mijn spieren raar bewegen af en toe als ik ze aanspan dan tril ik ook opeens meer. En ik heb het gevoel dat mijn pink waar ik op let erg gevoelig voor bewegingen en soms mijn andere vingers in de weg zitten.

Dus mij vraag zijn mijn klachten psychosomatisch? Ik heb dit angst in een ander context omtrent hersentumor gehad en toen had ik constant hoofdpijn ik was toen 16-jaar oud. Ik heb veel te veel over de ziekte van mijn opa opgezocht en ben sinds een maand erg bang. Mijn naasten en partner geven aan dat zij niks merken aan mij. Medici zeggen ook dat er niks aan de hand is.

Door de angst heb ik mijn tentamen gemist. Ik wil niet focussen op mijn klachten maar ik voel ze dan toch. Wel lijken mijn trillen en schokjes iets minder te worden tijdens het rusten en slaap. En ze worden het ergst tijdens bepaalde handelingen zoals spanning of het roteren van mijn handen. Wat ook heel eigenaardig was dat de verergering van mijn klachten na de huisarts was na ongeveer een dagje. Dat vind ikzelf ook heel onlogisch.

Kan iemand mij een hart onder de riem steken? Waarom voelt dat pink dan toch zo ongewoon of is dat logisch gevolg.

Met vriendelijke groeten,

Solomon

Mijn oprechte excuses voor de taalfouten. Ik was best gespannen tijdens het typen.

Het lijken mij toch vooral angstklachten en hyperventileren door angst en spanningen. Met ALS heeft dat toch allemaal niets te maken. Je hebt een angststoornis ontwikkeld. Hypochondrie. Daar zou je dan dus iets aan moeten doen. Zoek professionele hulp hiervoor

Jammer genoeg als je typt ‘spiertrekkingen’ heeft de net de neiging je gelijk te nagelen aan een neurodegeneratieve ziekte.

Dat is vooral als je regelmatig zoekt op ernstige aandoeningen.
Dan doet het net er telkens een schepje bovenop in wat je voorgeschoteld krijgt.
Het net is geen arts en doet geen onderzoek, dus baseert zijn "diagnoses" enkel op jou zoekgedrag en niet op betrouwbare aanwijzingen dat jij daadwerkelijk de gevonden aandoening hebt.

Dank voor je bericht Suus! Ik ben geweest bij de ergotherapeut voor mijn pink, die constateerde daar dat de kleine spieren geïrriteerd zijn en zei dat er ook geen atrofie of iets zenuwachtigs achter zit. Knijpkracht getest en daar kwam voor de dominante arm 34 kg uit en voor de non-dominante arm kwam 29 kg uit. Ik zelf ben 1.70 m lang en weeg op lege maag in de ochtend ongeveer 56 kg.

Verder ontstaan de trillingen en rare bewegingen in mijn handen als ik op ze een bepaalde manier aanspan. Mijn nefroloog gaf aan dat mijn medicatie bekend is omtrent het veroorzaken van tremoren. Die kunnen zowel intentioneel als in rust voorkomen alhoewel dat laatste minder voorkomt.

Als ik jullie advies zou mogen vragen: moet ik mijn dokter bezoekjes nu gaan staken?

Ik heb namelijk gemerkt dat geruststelling vragen maar kort helpt en dat de twijfel en angst achteraf juist sterker terugslaat. Past dit bij een angst- en paniekstoornis? En kan hypochondrie mijn klachten omtrent rare spierbewegingen en tremoren verergeren door de stress aspect van de stoornis?