Vorig jaar heb ik een ongeluk gehad en hier een hersencontusie aan overgehouden. Na veel dokteren en medicijnegebruik loop ik even vast en hoop op een reactie van een van jullie met ervaring.
Na aandringen van mij heb ik een MRI ondergaan en vorige week de uitslag samen met de neuroloog bekenen. Hoewel hij van te voren had uitgelegd dat da contusiehaard wellicht niet waarneembaar zou zijn (had hij voor gewaarschurd om evt teleurstelling te voorkomen) Bleken er toch 2 (ik vind best grote) witte plekjes te zien op een van de foto's. De neuroloog wilde deze eerst bespreken met een collega arts alvorens hier een uitspraak over te doen. Het zullen wel oude littekentjes zijn. (Calcium)aldus de dokter. Nu wil hij overleggen met de radioloog, maar t zal wel niets zijn aldus de Neuroloog.
Deze beide reacties zitten mij toch niet helemaal lekker, zeker niet nu ik google op witte plekjes komen er verschillende diagnoses naar boven.
Nu ben ik niet iemand die van zelf dokteren houd maar wil wel weten of iemand hier ervaring mee heeft.
Ik heb een beetje het gevoel dat ik er alleen voorsta, ken verder niemand met een contusie.
gr Yvon

Ik vind dat je niet kunt vooruit lopen op een diagnose van je behandelend neurloog. Zelf dokteren is in dit geval niet verstandig omdat er een overmaat is van ernstige diagnosen bij deze bevindingen, terwijl het ook helemaal normaal is. het meest belangrijk voor de neuroloog zijn je huidige symptomen. Het beste voor je is rustig even afwachten wat de diagnose is die de neurloog te vertelt, en dan zou je je verder kunnen informeren als je vindt dat de neurloog je onvoldoende informeert. Vertrouw op je arts, hij heeft er jarenlang voor gestudeert en heeft er als enige met jouw gegevens echt verstand van. Alles wat anderen erover zeggen zijn slagen in de lucht en dat kan echt van alles zijn.
Ik ben wel benieuwd wat het nu bij jou zal zijn. Witte plekken? Wil je laten weten wat de diagnose is geweest? Wie weet kunnen we je dan wel beter verder helpen. Doei!

Enkele jaren geleden heb ik ook door toedoen van een ongeval een hersencontusie opgelopen.
Er is een bloedhaard geweest in de temporale corex; wat er onder andere voor zorgt dat ik niet altijd even goed op mijn woorden kan komen of al eens verward en vergeetachtig ben.
Aangezien mijn toenmaluge vriendin degene is die me toen heeft aangereden heb ik daar nooit echt met iemand over kunnen praten.
Nu zoveel jaren later ben ik terug naar de neuroloog gegaan en zij vertelde dat een contusie helemaal niet zo erg is..
En dat wanneer de bloeding weg is deze niet terugkomt!
Ik heb ook het gevoel dat niemand dit echt kan begrijpen en het alleen moet dragen.
Groeten
Koen

Ik ben student verpleegkunde. Ik wil graag weten wat contusiehaard is? Heb het namelijk opgezocht, maar kon geen aantwoord vinden.
Bedankt.

Volgens mijn huisarts heb ik een hersencontusie opgelopen na een stevige val, tanden door de lip neus beschadigd, kortom ik zag er uit als een bokser die de wedstrijd heeft verloren!. Na ca. 10 dagen werd ik erg duizelig,m.n. bij positie veranderen, (van zitten naar liggen en omgekeerd. Kortom, ik vertrouw mijn eigen lijf niet meer en dat maakt mij angstig. Wie heeft ervaring? Wat te doen?

Een hersencontusie ofwel een contusio cerebri is een hersenkneuzing.

Een hersenkneuzing is een ernstige vorm van hersenletsel. Deze is meestal veroorzaakt door fors geweld op het hoofd, bijvoorbeeld bij een verkeersongeluk. In tegenstelling tot een hersenschudding is bij een hersenkneuzing wel degelijk sprake van een beschadiging van de hersens. Er zijn hersencellen beschadigt en er kunnen bloedingen in en om de hersenen ontstaan. Hierdoor vormen zich vochtophopingen in de schedel. Omdat die compact is en dus niet mee kan geven, is er uiteindelijk te weinig ruimte voor de hersenen. Dit geeft extra druk en beschadigingen ook op de nog gezonde hersencellen.

Symptomen van een hersenkneuzing kunnen een lange bewusteloosheid (meer dan 15 minuten) en amnesie zijn (niet meer weten wat net voor, tijdens, na het ongeluk gebeurde). Ook langdurige hoofdpijn (weken/maanden na het ongeluk) en veel over moeten geven, zijn vaak voorkomende verschijnselen. Een hersenkneuzing is altijd een reden tot opname en observatie in het ziekenhuis. Hier worden de vitale functies (hartslag, ademhaling, zuurstof-saturatie in het bloed) en de neurologische reacties van een patiënt door middel van de Glasgow-Coma-Scale ofwel EMV score gecontroleerd en goed in de gaten gehouden. Zo nodig kan dan middels medicijnen of een operatie ingegrepen worden.

Behandeling van hersenkneuzing
Nog belangrijker dan bij een hersenschudding, is om bij een hersenkneuzing volledige (bed)rust te houden. Lichamelijke rust, maar ook vooral ‘geestelijke’ rust (dus rust in je hoofd) is hard nodig. Dat betekent geen tv, computerspellen, internetten, enzovoort. Afhankelijk van de ernst van de symptomen kan ook revalidatie nodig zijn. Sommige mensen kunnen na een hersenkneuzing geheel herstellen, anderen blijven altijd klachten houden. Deze klachten kunnen onder andere verlammingen, epilepsie, concentratiestoornissen, taalproblemen of veranderingen in het karakter zijn. Helaas kan een arts vlak na het ongeluk nooit inschatten hoe groot de kansen op een volledig herstel zijn. Hersenkneuzingen komen vooral bij kinderen en bij mannen tussen de 15 en 35 jaar voor. Dat komt omdat zij de meeste ongelukken meemaken waarbij hersenletsel kan ontstaan.

Wat ik nu niet begrijp in bovenstaande reacties is dat niemand melding maakt van een opname in het ziekenhuis. Bij een contusie zou dat dus wel moeten. Tenzij er een verwisseling van woorden is. Er bestaat ook een commotio cerebri. Dat is dus een hersenschudding. Deze is minder ernstig.

Een contusiehaard is dus de plek in de hersenen waar de kneuzing is ontstaan .

Mijn moeder heeft bij een fietsongeluk een hersenkneuzing opgelopen. Zij viel over het stuur doordat er een hond voor haar langsschoot. Ze is met de ambulance naar UMC gebracht, daar hoorden we dat ze hersenkneuzing had en dat het 24 uur kritiek zou zijn door zwelling. Zelf weet ze niets meer van het ongeluk en de eerste dagen erna. Gelukkig knapt ze nu na 5 weken al aardig op, maar de revalidatie kan tot een half jaar duren. Zij heeft 1 week ziekenhuis en 2 weken revalidatiecentrum gehad en is nu dus weer thuis(met onze hulp) Je kunt aan een kmeuzing uitvalverschijnselen overhouden, dat ligt aan de plek van de kneuzing en zal ook per persoon wel verschillend zijn denk ik. Mijn moeder heeft geluk bij een ongeluk gehad. En ... ze komt er wel met haar bijna 77 jaar.