Ik heb twee eneen halve maand last gehad van de volgende klachten:
-pijn in linker bil, achterkant bovenbeen en kuit
-veranderd gevoel in kleine teen en onderkant voet
-niet lang kunnen zitten, bij het opstaan uit stoel "schoot" de rug op slot, stond dan helemaal krom, rechtop gaan staan deed zeer in bil
-moeilijk kunnen bukken
-bij het ontwaken schietende pijn door been bij het veranderen van houding
-lopen deed geen pijn maar ging moeizaam
De fysio stelde de diagnose ischias. Toen bleek dat ik niet goed op mijn tenen kon lopen, linkervoet zakte dan naar beneden, vertelde ze mij dat ik hoogstwaarschijnlijk een hernia had.
Ik heb nu sinds 2 weken geen klachten meer, het been functioneerd weer naar behoren en ik heb geen pijn meer in het been. Rugpijn heb ik overigens niet gehad.
Ik hoef niet meer terug te komen bij de fysio Is de hernia nu helemaal genezen of moet het nog verder herstellen?
Kunnen de klachten nog terugkomen?
Moet ik mijn oefeningen nog blijven doen, zo ja hoe vaak nog?
Kan ik nu gewoon alles weer doen of kan ik sommige dingen beter nog laten?
Als ik je verhaal lees, heb je blijkbaar geen duidelijk beeld van een hernia.
Bij een hernia is er in een tussenwervelschijf een uitstulping waardoor zenuwweefsel bekneld kan raken. Deze uitstulping is bij bepaalde bewegingen en houdingen meer of minder geprononceerd. Het kan dus zijn dat de klachten verdwijnen zonder behandeling. Dit gebeurt bij veel van de herniaklachten.
Tijdens onderzoek is gebleken dat bij 90% van de patienten met heria-achtige klachten zoals u beschrijft, vanzelf overgaan bij gewoon doorgaan met de dagelijkse bezigheden. Daaruit blijkt dat behandelen pas noodzaak is bij chronische en ernstige hernia-klachten.
Dus mochten de klachten overhoops toch toenemen en zorgelijk worden, neem dat weer contact op met de huisarts, en zo niet, prijs uzelf dan gelukkig dat u tot de 90% gelukkigen behoort.
Tijdens de skivakantie ben in ongelukkig gevallen en heb ik een acute hernia opgelopen. Ik heb uitvalsverschijnselen van mijn hele been, voornamelijk aan de achterzijde, tot aan mijn hiel toe. De ergste pijn is gelukkig veel mider geworden maar ik heb nog steeds tintelingen en een gevoelloze hiel. Ik loop hierdoor onhandig omdat ik niet goed voel wat mijn been doet.
Mijn vraag is of de beschadigde tussenwevelschijf zich kan herstellen?
Ik heb van de dokter begrepen dat in de inhoud van de tussenwervelschijf verdwenen is doordat die is lekgeraakt.
Komt die inhoud, dit blijkt een soort vloeistof te zijn, weer terug, of blijft de tussenwervelschijf nu voor de rest van mijn leven leeg?
De meeste patiënten met een hernia kunnen goed worden behandeld met een conservatieve behandeling.
Eventueel chirurgisch ingrijpen is afhankelijk van de klinische symptomen en de resultaten van diagnostische tests (o.a. MRI).
Indicaties voor chirurgische behandeling zijn de volgende: het cauda equina syndroom (http://nl.wikipedia.org/wiki/Caudasyndroom) , progressief neurologische uitval, ernstige neurologische klachten en ernstige en invaliderende pijn gedurende vier tot zes weken van conservatieve behandeling.
Om uw specifieke vraag over 'disc regeneratie' te beantwoorden: op dit moment is de medische wetenschap nog niet zoveer dat uw gewenste resultaat kan worden bereikt. Er wordt onderzocht of met behulp van stamcellen de annulus fibrosis en de nucleus kan worden hersteld, maar alle brichtgeving hieromtrent is momenteel voorbarig.
Tussen de wervels zitten tussenwervelschijven. Een tussenwervelschijf (discus intervertebralis) bestaat uit een ring van vezelig kraakbeen (annulus fibrosus) met in het midden een geleiachtige kern (nucleus pulposus). Ze zijn enigszins elastisch en dragen zo bij aan de schokdemping. Zij ontlenen de elasticiteit aan de consistentie.
Deze weefsels hebben geen rijke bloedtoevoer voor voeding en aanvulling; de tussenwervelschijf ontrekt vloeistoffen, voedingsstoffen en zuurstof uit de boven en onder gelegen wervels. Deze overdracht van vloeistof hangt af van het verschil in druk tussen de binnenkant van de schijven en de omliggende wervels en bloedvaten. Daarom vindt de voeding en regeneratie voornamelijk plaats wanneer de druk op de wervels het laagst is, in horizontale positie (liggen). Dit proces is niet erg efficiënt, en vertraagt sterker bij ouderdom. Hierdoor neemt het natuurlijke vermogen van de tussenwervelschijf om te helen en regenereren af. Deze strikte voorwaarden luisteren zeer nauwkeurig.
De schijven zijn gevoelig voor schade en degeneratie, als gevolg van ‘dagelijks gebruik’, door compressie als gevolg van de zwaartekracht, en door slijtage bij beweging. Herhaalde schade verzwakt de ring. Bij een hernia van de rug ligt de oorzaak in een beschadiging van de tussenwervelschijf. Meestal scheurt de ring op de zwakste plek, dat is precies op de plaats waar de zenuwwortel het wervelkanaal verlaat. Bij acuut trauma, bijvoorbeeld vallen, kan deze ring ineens scheuren. Als gevolg hiervan vloeit de gelei-achtige kern uit de ernstig beschadigde en niet meer gesloten ring.
Gezien het geringe regeneratievermogen van de tussenwervelschijf, dat aan strikte voorwoorden gebonden is, zal de ring zich niet meer herstellen zoals voor het trauma. Verwacht kan worden dat de ‘restanten’ van de tussenwervelschijf verbindweefselen en zo de kussenfunctie van de ring vervangen. De geleiachtige substantie wordt niet meer aangevuld, omdat niet aan de strikte voorwaarden voor regeneratie kan worden voldaan.
Bij normale ouderdoms slijtage worden de schijven stijf en droog, met verlies van de schok absorberende eigenschappen, en verslijten. Als gevolg hiervan kunnen de wervels elkaar raken. Dit kan uiteindelijk leiden tot artritis.
Bij herniachirurgie wordt, via een opening in de tussenwervelschijf, het binnenste deel van de tussenwervelschijf zo goed mogelijk verwijderd. Dit wordt gedaan om de kans op hernieuwde uitpuiling (recidief) van de tussenwervelschijf zo klein mogelijk te maken.