Sinds enkele jaren heb ik regelmatig periodes dat ik me zorgen maak om mijn hart.

Eigenlijk heb ik hier geen reden voor, want ik heb eigenlijk geen echte klachten, ook geen genetisch risico en ik ben slechts 32.

Het is dus meer een psychisch dan een medisch probleem. Dat besef ik zelf, maar toch maak ik me vaak zorgen. De reden is, denk ik, dat ik erg mager ben en me daardoor constant bewust ben van mijn hartslag.

Meestal maak ik me druk en begint dan mijn hart steviger te kloppen en durft het wel eens over te slaan.

Ik heb er eigenlijk nog met niemand over gepraat, ook niet met de huisarts. Mijn vrouw weet dit ook niet helemaal. Ik vraag haar wel eens om naar mijn hart te luisteren. Als ze dat doet is dit voor mij soms erg geruststellend, ook al weet ik dat ze geen dokter of zo is. Als ze maar mijn hartslag omschrijft of me zegt dat mijn hart gezond klinkt of zo...

Ik durf er met de huisarts niet echt over praten. Zou het misschien een goed idee zijn om eens anoniem bij een andere huisarts te rade te gaan? En kan dit zomaar.

Groeten,
Johan

Ik zie geen reden waarom je dit niet met je eigen huisarts zou kunnen bespreken; je klacht is namelijk angst.

Is er reden om angstig te zijn? Heb je nare ervaringen in je leven gehad die associaties oproepen met een overbewustzijn van jouw lichaam? Heb je in stressvolle situaties verkeerd? Angst is een gerede klacht die je om te beginnen zelf serieus kunt nemen, en die je zeker met de huisarts kunt bespreken.

Misschien kun je hier meer over jouw angstgevoelens vertellen en de gedachten en gevoelens die hiermee gepaard gaan?