dank je. Ik heb idd een afslag genomen, die ik anders niet zou hebben genomen. Mij hoor je niet klagen. Heb veel geleerd door mijn ervaring en ben er sterker aan het uit komen.
Update :
weer een uitdaging erbij : een neuroom in de operatiegebied. Toch de zenuw beschadigd.
Heeft iemand hier ervaring mee?
De arts heeft het over een hersteloperatie mocht de steroiden-injectie niet helpen.
Ondertussen oefen ik vrolijk verder en kan ik steeds meer.
Gr.
Hoi Gre,
Was je soms bij de plastice chirurg in Sophia.
Ik kan heel goed mee komen in jou verhaal,ik ben aan mijn pink geopereed 1ste ok mislukt nu weer voor een 2e ok maar het is nog steeds niks.
Ga donderdag naar Dr. Mooij in Zeist voor een sec opinion want het vertrouwen is zo wel zoek.
Wens je heel veel sterkte en achter de wolken schijn best wel eens de zon al wil en kun je dat niet altijd zien.
Groet ria
Heb vandaag gehoord dat het niet meer goed komt met de functionaliteit van mijn hand. Voor mij een einde aan mijn 25+ jaar carriere als programmeur. Ben zo verdrietig!! Ben zo boos ! En ja ik was in het Sophia in Zwolle, bij het beroemde/beruchte handenteam. Gevolgen zijn niet geheel te overzien! Voor mij iig een ramp. Moet diep nadenken, maar overweeg een dikke claim. Hersteloperatie is geplanned voor begin 2010 maar ik ben BANG !!!! Ik ben alleen en kan me de wao niet veroorloven. Alle raad is welkom! HELP!
Ja, dat is goed klote, maar, en dan klink ik streng en hard, dat weet ik, maar er zijn halfverlamde kunstschilders die met de tenen de mooiste schilderijen maken, dus leren typen met een gefixeerde duim moet je gewoon kunnen leren! Even een stapje terug om daarna dubbel zo hard toe te slaan met de prachtigste software. Hoop doet leven. maar ik begrijp dat je in een dipje zit maar kijk maar eens naar de Olympische Spelen voor gehandicapten, waar een wil is, is een weg. Vechten en knokken, niet opgeven, het leven is veel te mooi, ook met een duimpje meer of minder. Misschien hard mijn reactie, maar deze kant zit er ook aan, naast dat het natuurlijk triest is, maar ik heb geen zin om bij de pakken neer te gaan zitten, sorry. Ik wil er wat moois van maken en dat gun ik iedereen, mét alle teleurstellingen van het leven, want daarachter schijnt altijd weer de zon. Verwerken dus, huilen, balen, boos zijn en hopen dat de operatie lukt, maar ondertussen revalideren en ervan maken wat er van te maken valt!
Sorry, maar wat een cliche-antwoord zeg. Typen met een kapotte duim/hand is echt iets heel anders dan programmeren met een kapotte hand, of zoals door Deidre zo bagatelliserend gesteld: een duimpje meer of minder. De intensiteit ligt bij programmeren veel hoger dan bij typen. En de vergelijking met OS voor gehandicapten/ voet-/mond-schilderkunstenaars ... raakt kant noch wal in mijn ogen. Het enige dat klopt is: blijven proberen er iets van te maken.
Ik denk dat de bedoeling goed is, en dat is de kern van het betoog. Natuurlijk is het klote dat je duim eraf is, maar je leven naar de klote?
wat een verhaal zeg! Maar wat ik niet begrijp is wat het functioneren van een dokter te maken heeft met de functie van de duim. Hij heeft hem toch niet uit de kom gehaald. Kom: minder op anderen richten en zelf de verantwoorelijkheid nemen.
De Body Mass Index (BMI) geeft uw gezondheidsrisico weer o.b.v. uw lichaamsgewicht en lengte. Vul het in en ontvang direct per mail de uitslag met het bijbehorende gezondheidsadvies
Nog een cliche: ik ken mensen die heel goed kunnen skiën zonder benen, ik ken mensen die goed kunnen schilderen met het syndroom van Down, ik ken mensen die gezelligheid kunnen creeeren waarvan de hele familie is uitgemoord.
Boodschap van mijn verhaal: maak er wat van en stop met klagen. Of onderneem stappen om je gelijk te krijgen. Of je jouw duim ermee terugkrijgt is de vraag. Let wel, ik vind het heel naar voor je dat je je duim moet missen, dat lijkt me inderdaad niet gemakkelijk, en zeker als je er met jouw werk mede afhankelijk van bent. De duim is namelijk een belangrijke vinger, al beseffen we dat niet altijd even goed. Jij wel, want je moet m missen...
Maar dan nog, er is nog zoveel goeds en moois in het leven waar je je op zou kunnen richten, kijk ook daar naar, en misschien lukt het je dan om jouw duim af en toe te vergeten omdat je bezig bent met jouw leven, zonder duim.
Deze verschijnselen lijken op dystrofie, dit kan je opzoeken en er zijn ook afbeeldingen te vinden dan zie je zo of het is wat je hebt. Als het zo is dan heb je een lastig probleem.
Het beste, Dore.