Beste mensen,
Ik ben een meisje van 18 jaar. Ik wil hier even mijn verhaal kwijt, ook omdat ik het gevoel heb dat ik niet meer bij mijn huisarts terecht kan, waarom vertel ik later.
De problemen begonnen in Augustus vorig jaar. Ik ging uit met mijn neefje en had erg veel gedronken. Ik ging heel even out en moest overgeven, ik was erg beroerd. Daar begon het: ik werd heel afentoe misselijk. Kort daarna speelde mijn darmziekte op en kreeg een opvlamming. Ik heb al ruim 3 jaar Colitis Ulcerosa. Daar ik dat op dat moment niet wist heb ik geen medicijnen genomen voor mijn darmziekte. Daarnaast heb ik door omstandigheden thuis 3 maanden geleefd op patat en pizza. Het is in die 3 maanden redelijk met mij goed gegaan, tot ik daarna in de stad liep. Ik weet niet wat er gebeurde, maar ik werd opeens zo misselijk, duizelig, benauwd en ging zweten. Ik ben ziek naar huis gegaan. Vanaf dat moment was ik contant misselijk, duizelig en benauwd. Als ik niets deed ging het goed, zodra ik ging lopen ging het fout.
Ik ben toen naar de huisarts gegaan. Ik moest op de weegschaal staan, en woog nog maar 47 kilo, ik weeg normaal 58. De huisarts vond dat ik bloed moest prikken. Maar er werd niets gevonden. Ik zat constant te denken aan waar dit vandaan kon komen, tot ik zag dat er bij mijn ontlasting bloed en slijm zat. Ik ben dus weer met mijn medicijnen gestart. Ik bleef misselijk en de huisarts wist het ook niet. Ik ging niet meer naar buiten, zat opgesloten in huis omdat ik bang was om buiten over te geven.
Dit is meer dan een maand geleden. Ik heb een paar weken mijn medicijnen voor mijn darmen gebruikt en m'n darmen zijn weer rustig. Ik ben weer terug gegaan naar de huisarts, en zonder in mijn dossiers te kijken of verdere onderzoeken moest het ''maar psychisch'' zijn. Mijn misselijkheid neemt langzamerhand af en ik kom gelukkig weer buiten. Ik eet weer normaal maar er is nog maar 2 kilo bij. Door de onsteking is mijn huidziekte (Psoriasis) ook verergert.
Ik ken mijn lichaam het beste en weet zeker dat het mijn darmen en ondervoeding is geweest die ervoor hebben gezorgd dat ik zoo misselijk was. Wat denken jullie?
Als het niet psychisch begonnen is komen er nu in ieder geval psychische klachten bij. Niet naar buiten gaan omdat je bang bent te braken lijkt me daar een voorbeeld van. Maar je zei ook dat je daarvoor ook een periode aan huis gebonden was... met patat en pizza (dus niet met een ziekte, want dan eet je dat niet).
Psychische hulp kan erg prettig werken. Daar is niets mis mee.
Ik ben zelf ook geneigt mezelf binnenhuis af te zonderen, mijn therapeut zei daarover; Naar buiten is geen straf maar een kadootje! Je hoeft niet naar buiten, je mag naar buiten. Jij mag, helemaal zoals je bent, deelnemen aan de wereld. En genieten van wat daar te halen is. Dat geldt dus ook voor jou, mooie dame van 18 🙂
Misschien kan je via je huisarts een doorverwijzing vragen naar een maag-darm specialist ivm de fysieke klachten.
Bloed in de ontlasting moet toch wel serieus genomen worden!
succes
Misschien is het ook een idee contact op te nemen met een dietist. Die zijn er niet alleen voor mensen met overgewicht, maar juist ook voor mensen met ondervoeding. De dietist kan samen met jou kijken wat voor voeding jij nodig hebt om weer aan te sterken en kan je ook adviseren over je colitis ulcerosa.
Om een consult bij een dietist vergoed te krijgen door je zorgverzekeraar heb je wel een verwijzing nodig van de huisarts, maar misschien kan je eerst contact opnemen met de dietist en je verhaal uitleggen. Vaak regelen ze dan zelf het verwijzingsformulier bij de huisarts.
Ik hoop dat ik je hier iets verder mee help. Heel veel succes.