wil graag weten hoe hoog je bloedsuiker mag zijn na het eten ben diabeet b.

Driemaandelijkse controle

Wanneer u diabetes mellitus type 2 hebt komt u elke drie maanden naar de huisartsenpraktijk voor controle. Meestal doet de praktijkassistente of praktijkondersteuner van de huisarts de controles. Zij zal u een aantal dingen vragen:

Hoe u zich voelt.
Of u verschijnselen heeft die op een te laag glucosegehalte kunnen wijzen (zoals honger, zweten, hartkloppingen, beven of verwardheid).
Of u verschijnselen heeft die op een te hoog glucosegehalte kunnen wijzen (zoals veel dorst, veel plassen, moeheid).
Of u vragen heeft over uw voeding of dieet.
Hoe het gaat met uw gewicht, met het eten en het bewegen.
Hoe het gaat me de eventuele medicijnen die u gebruikt.

Uw bloedsuiker wordt gecontroleerd. Een goede bloedsuiker is:

nuchter: hoger dan 4 en lager dan 7 mmol/l.
twee uur na het eten: lager dan 9.

Verder wordt uw gewicht nagekeken. Als u te zwaar bent, kan afvallen helpen de bloedsuiker te verlagen. Wanneer u medicijnen tegen hoge bloeddruk gebruikt, wordt ook uw bloeddruk gemeten.

Lees verder/Bron:
http://www.thuisarts.nl/diabetes-mellitus/ik-heb-diabetes-mellitus

ik ben 58 jaar
ik ben 159 cm groot
ik weeg 85 kg
hoe hoog mag mijn suikerspiegel zijn?

Dat staat eigenlijk al in het vorige antwoord:

nuchter: hoger dan 4 en lager dan 7 mmol/l.
twee uur na het eten: lager dan 9.

mijn suiker waardes schommelen heel erg

s 'morgens altijd nuchter rond de 14 of 16

rest van de dag tussen de 10 en 14

ben als vanaf 2012 bezig slik 2000 mg Metformine

22 eenheden langwerkende insuline Tresiba

heb pas weer een pilletje erbij gekregen gliclazide

ben ook hartpatiënt infarct gehad en een stent geplaatst

 

 

ik ben onlangs naar de internist geweest met de waardes van  mijn bloedsuikergehaltes ik hoefde niet meer  pillen  te slikken  als ik nu doe en hoefde ook niet beginnen met spuiten  maar de p o vind van wel heb smorgens 7of 8 al van2004 en de rest van de dag tussen 6 en 8 en nu ik naar de internist luister hoef ik niet meer naar haar te komen enook niet bij de dokter om de 3 maanden ik weet nu niet wat ik moet doen kan niet meer bloed laten prikken bij diagnostiek voor u ben wel bij het dvn dank u  graag antwoord !

Met die waarden, is spuiten ook niet echt nodig. Als ze tenminste voor de rest van de dag ook goed zijn. Als je onder behandeling bent bij de specialist, kan die ook een lab verwijzing geven voor bloedonderzoek.

Onderzoeken van de laatste jaren hebben aangetoond dat Insuline een heel belangrijke sturende stof is. Je moet onderscheid maken tussen suikerziekte type-I en suikerziekte type-II. Bij suikerziekte type-I maakt je lichaam te weinig insuline aan en aangezien we de eilandjes van Langerhans niet kunnen transplanteren (vervangen) is de enige oplossing insuline toedienen. Daar zit je dan als suikerpatient type-I je leven lang aan vast.

Bij suikerziekte type-II heb je een weerstand opgebouwd tegen insuline. Het is dan ook een ouderdoms-ziekte, je krijgt het op oudere leeftijd, al wordt het wel steeds meer op jongere leeftijd geconstateerd. Bij suikerziekte type-II maakt je lichaam eigenlijk te veel insuline aan omdat je een beetje immuun bent geworden voor insuline. Het werkt niet meer zo goed om de glucose over de cellen van je lichaam te verdelen en dus maakt je lichaam meer insuline aan. Dat is een kring-proces: hoger suikergehalte - meer insuline nodig - veel insuline betekent minder gevoelig voor insuline - hoger suikergehalte - nog meer insuline - nog ongevoeliger worden voor insuline - nog hoger suikergehalte - nog hoger glucose-gehalte in je bloed enz. enz. enz. Dat kun je doorbreken door minder gemakkelijk opneembare koolhydraten te eten, dus:
- geen suiker
- geen zetmeel
Wel langzaam opneembare koolhydraten als:
- wel groente
Het is heel simpel als je weet hoe het werkt, maar niet gemakkelijk toe te passen, want overal zit suiker of zetmeel in. Ga maar na: snoepjes, aardappels, rijst, wit brood, pasta, chips etc.

Jason Fung heeft er ooit een boek over geschreven, maar zoek het maar op op youtube. Suikerziekte type-I zit je je leven lang aan vast in de vorm van insuline toedienen. Suikerziekte type-II komt gewoon omdat je ouder wordt dan het lichaam normaal gesproken aan kan (40 jaar) en je veuls te veel koolhydraten tot je neemt. Dat kun je veranderen  door de cirkel te doorbreken, dus geen suiker en geen gemakkelijk opneembare koolhydraten. Dat zal ook helpen als je te dik bent. Maar eerlijk gezegd wisten onze moeders dat al: niet te veel suiker eten, want van suiker wordt je dik. Dat geldt wetenschappenlijk eigenlijk dubbel: te hoog insuline gehalte zorgt ervoor dat je geen vet verbrandt. Insuline regelt immers een groot gedeelte van je stofwisseling.

Kortom (conclusie):
- suikerziekte type-II is geneesbaar door je voedselpatroon rigoreus aan te passen en neem nooit langdurig Insuline.
- Je wordt te dik door een verkeerd voedselpatroon.

Het is dus niet zo dat door het dik zijn je suikerziekte type-II krijgt. Zowel te dik zijn als suikerziekte type-II is een gevolg van een weerstand tegen Insuline. Insulin-resistance wordt het genoemd op z'n Engels.

Ik weet eigenlijk niet waarom ik dit schrijf, waarschijnlijk gewoon omdat de helft van mijn familie lijdt onder suikerziekte type-I en een deel onder type-II. Die twee zijn medisch totaal verschillend. Simpel gezegd: suikerziekte type-I wil zeggen dat je lichaam te weinig Insuline aanmaakt en dat moet dan worden toegediend, Suikerziekte type-II wil je zeggen dat je lichaam te veel insuline aanmaakt, maar dat werkt niet meer zo goed.

Tot besluit: het is heel erg slecht om suikerpatienten type-II insuline toe te dienen. Je maakt het alleen maar erger. Eerst krijgen ze pillen die het bloedsuiker (glucose) wat verminderen en dat is wel goed, maar geen oplossing van de ziekte. Bij suikerziekte type-I hebben we geen oplossing anders dan toedienen van Insuline. Die twee types verschillen enorm van elkaar. Zoek op youtube naar: Jason Fung (is allemaal wel Engels, want het is een Canadese aziaat).

Om de vraag te beantwoorden.
Dat kan best wel flink verschillen. Wat @Tandor zegt is hoe suikerpatienten worden afgeregeld. Tussen 4 en 7 is ideaal. Maar het kan zomaar zijn dat als je 's ochtends opstaat je opeens even 2 of 3 hebt en als je net flink zoete limonade hebt gedronken kan het wel even 15 zijn. Een gezond lichaam regelt dat wel door insuline in je bloedbaan te brengen. Dus als je geen last hebt hoef je je geen zorgen te maken. Bij suikerpatienten type-I maakt het wel uit, want die moeten hun insuline inspuiten en dat afstemmen op de suikers/koolhydraten die ze eten/drinken. Mijn zus heeft suikerziekte type-I en doet al jaren mee aan een experiment van de UT Twente. Ze heeft onderhuids een kastje dat alles regelt. De regelaar zat bovenhuids en is ooit eens gejat op een strand. Die regelaar moest ze af doen als ze ging zwemmen. Nu zit alles onderhuids, maar ze moet wel insuluine bijvullen. Mijn vader heeft ook 40 jaar lang type-I gehad en alle ontwikkelingen meegemaakt. Dat begon met insuline in de koelkast en zelf glazen spuiten uitkoken, toen wegwerpspuiten, toen zelf beter kunnen meten met stripjes, en tegenwoordig heb je een pennetje voor inspuiten en een apparaatje voor meten. Of zoals mijn zus (experimenteel) een apparaatje dat alles regelt. Nogmaals: alleen voor type-I.