Hallo,

ik ben stef en ik ben 16 jaar, ik heb vandaag precies 3 weken geleden met een vriend geblowd en hij liet me ernstig schrikken opdat moment voelde ik me anders denken dacht dat ik niet in de werkelijkheid leefde maar toen ben ik naar zijn huis gegaan en heb ik geslapen volgende ochtend werd ik wakker en voelde me wel al wat beter. dag daarna was ik met hem nog gaan smoke 2 hijsen en ik voelde me weer 'Raar' dus ik dacht ik rook ff niet meer de dag daarna kwam dezelfde vriend met cannabis (had nog nooit van te voren gebruikt). ik rookte er 1/4 van en voelde me gewoon goed en toen ik achter de TV zat kreeg ik een Paniekaanval ik dacht allen bij mezelf ik moet naar huis ik moet naar huis, en ik zei niks tegen mijn vrienden en vertrok ik kwam thuis en ik dacht 'WTF GEBEURT HIER WTF! ' en vertelde tegen mijn moeder dat ik geblowd had. sinds die aanval voelde ik me RAAR en ik beleefde alles anders Had last van hartkloppingen, koudheidsrillingen, duizeligheid en trillingen bij mijn buik en diarree en braken (klinkt niet fijn ). maar gelukkig voelde ik me met de dag beter, toen ik op school aan kwam dacht ik dat iedereen anders deed en dacht de hele tijd dat ik alles zelf creëerde, en ik werd angstig met de gedachte of dit voor altijd is. ik denk telkens nee dit is maar voor 4 weken ofzo. ik ben ook 2 keer naar psychiater geweest en hij zei dat ik een pre-psychose had en dat ik weinig zout en zulke dingen moest doen maar ik had nog veel vragen dus ging ik 'googlen' en zag derealisatie en de symptomen leken er wel op dus vroeg dat de volgende keer aan de psychiater en hij zei dat het niet zo is ik heb geen last van wanen en hallucinaties maar mijn gedachtes en angst gaan alleen maar over dat ik er niet af kom, ik rook nog wel tabac maar geen cannabis ik drink even niet, BTW : ik heb ADHD en slik medikinet.
op dit moment heb ik last van het gevoel dat ik alles voor mezelf creeer en ben bang dat ik dit voor altijd heb.

Hiervoor heb ik de volgende vragen?
heeft tabac invloed op wat ik op dit moment heb?
is het derealisatie ?
herkent iemand dit ?
Heb ik dit voor lange tijd ?

Dankje voor de Reacties alvast
Gr stef

Ik weet niet bij wat voor psychiater jij bent geweest maar dit is wel degelijk derealisatie en dit is uit eigen ervaring heb er al jaren last van.
Zover ik weet kan je het niet van roken krijgen maar wel van paniekaanvallen , angststoornissen en zeker ook van drugs. Als ik jou was zou ik nooit meer drugs gebruiken . In de meeste gevallen gaat het na een tijdje gewoon weer over. Wat vooral helpt is het gevoel er gewoon laten zijn er niet bang voor zijn en door gaan met je leven alsof er niks aan de hand is.
Maar ik weet dat het moeilijk is want tis doodeng maar het helpt. Kom je er niet uit dan zou ik hulp gaan zoeken , maar niet bij die psychiater waar je bent geweest. dat is een van de grootste fout die ze maken (dat ze het een psychose noemen) Of je moet er heilig van overtuigd zijn dat jij echt de wereld heb gecreëerd ? Maar waarschijnlijk weet je wel dat het zo is maar voelt het niet zo. Mensen om je heen lijken niet meer echt,

@ Lautje
Dankjewel voor je reactie,
Ik Rook geen cannabis meer maar heb jij het ook gekregen door Cannabis?
En Weet jij of dit chronisch is ?

Groet

Ik herken het ook, ik heb het sinds vorige week woensdag. Ik heb de laatste tijd veel stres doordat ik een buitenlandse stage volg. Ik had angst om het niet te halen en heb deze angst al zon 4 maanden. Vorige week kreeg ik een paniekaanval waarin ik dacht dat alles zo snel ging qua tijd en ik het niet geloofde. Ik denk steeds dat ik hier niet ben of dat de wereld niet meer werkelijkheid is. Het is een hele rare gedachte, ik slaap slecht en eet nauwelijks.

Ik herken dit precies. Ik heb al sinds oktober Derealisatie, ik kon er niet over praten en ik wilde het ook niet omdat ik me er voor schaamde en ik dacht dat ik gek werd. Bij mij is het gekomen doordat ik net mijn diploma had gehaald en de kappersopleiding ging doen. Leuk en aardig, maar daar moet je en zal je een stage moeten vinden bij een kapsalon die ook nog aansluit op school, dat was erg moeilijk te vinden. Toen had ik er eentje godsijdank, maar ik merkte dat ik steeds vager ging denken. Ik dacht onee.. heb ik weer dat gevoel. (Heb het op mijn 8ste tot mijn 10e ook gehad en ik ben eraf gekomen, geen idee meer hoe!) Ik heb daarnaast ook nog een ziekte, hersenvliesonsteking gehad waardoor ik een drain in mijn hoofd heb enzo. Dus dan is het al extra inspannend, en heb ook nog ADD.. het valt niet mee. Ik ben zelf 17, bijna 18. Ik heb er langszamer hand mee moeten dealen, Ik heb wel veel opgezocht op internet, je moet vooral niet veel drinken. Want ik dronk regelmatig in het weekend, en dat is gewoon niet goed dat kan het derealisatie echt verergeren. Wat je wel moet doen, en proberen is sporten! Veel sporten. En juist geconfronteerd worden met je probleem. Ik heb bijvoorbeeld dat ik als ik naar buiten ga het maar eng vind enzo, vooral op de fiets heb ik dat. Maar dan probeer ik er niet aan te denken en het gevoel toe te laten. Nu ik dat doe gaat het al stukken beter, en gaat de derealisatie naar de achtergrond toe ipv. dat het heletijd op de voorgrond aanwezig is. Ik ga woensdag voor t eerst in therapie en ook in neurofeedback therapie. Hopen dat het helpt! Want vooral is het een killing als je iets doet en je hebt er niet meer plezier in. Ik heb in veel dingen weinig plezier, en laat het maar aan me voorbij gaan! Als je iets wil weten, of contact wil, zeg t maar! Groetjes

Wat een "feest" der herkenning. Ikzelf ben sinds vorige week gediagnosticeerd met Derealisatie.

Het is 7 weken geleden begonnen en wist al heel snel waar ik terecht in zat. Ik heb het namelijk eerder meegemaakt in een stressvolle periode tijdens een tentamen op de UVA en na het overlijden van mijn vader, was toen 10 nu 31.

Het is bij mij begonnen tijdens/na weken van angstaanvallen. Ik ben namelijk zwaar hypochondrische en dacht allerlei ziektes te hebben. Deze angsten zijn ook niet zomaar uit de lucht gevallen. Heb dit in mijn pubertijd (12-18) regelmatig gehad maar heb het daarna jaren niet meer gehad. Dit wijt ik vooral aan het feit dat ik vanaf 18 tot 24 in het buitenland heb gewoond en daar echt een super leuk leven heb gehad en vanaf mijn 24- tot 31 heb geblowd (dagelijks 1 gram). Na het stoppen met blowen zijn deze angsten ook naar boven gekomen en merkte ik al snel, zoals vermeld dat ik aan het derealiseren was :-).

Het is een naar gevoel wat mij vooral belemmert op mijn werk (concentratie aghhh is een helse klus) en ik kan het nog niet accepteren en vooral ook niet uitleggen aan mensen die dit niet hebben of hebben gehad. Het fijne is dat het internet mij geruststelt want begrijp precies de omschrijvingen van lotgenoten en voel mij daaro, niet alleen (watten in hoofd, het is niet echt maar je weet dat alles wel echt is, soms gezichten niet herkennen terwijl je ze wel herkent ;-), concentratie problemen, wazig zien, mist zien).

Ben met man en macht tegen dit nare gevoel aan het vechten terwijl ik weet dat dit averechts werk. Ben namelijk ook gediagnosticeerd met een angststoornis wat dit probleem in stand houdt. Mijn klachten zijn wel flink verminderd in de afgelopen 7 weken. In tegenstelling tot de eerste weken heb ik geen last meer van "mist" zien, het niet herkennen van mijn lichaam, gezichten zijn vreemd, geen emotie, gesprekken niet kunnen volgen, en nergens zin meer in hebben ene erg moe zijn. Deze symptomen zijn nagenoeg weg en heb vooral last van: lichtelijk gevoel van onwerkelijkheid, wazig zien vooral als ik mij snel beweeg en/of druk maak en het grootste probleem: concentratie (lezen en tv kijken is een helse klus) en focussen en dat de werkelijkheid toch anders lijkt te zijn en ik als het ware het "lijntje"de "connectie" met de rest mis cq is afgesneden. Het vreemde is dat ik uren en uren intensief allerlei complexen teksten kan lezen met betrekking tot derealisatie maar de Donald Duck bij wijze al te veel van het goede is (dit bewijst namelijk in mijn optiek dat angsten ten grondslag liggen, en niet een of andere neurologische afwijking). Maar goed, als projectleider bij de gemeente is het erg erg lastig functioneren en vraag mij af hoelang ik dit vol houd (tips zijn welkom).

Ik ben ook overtuigd dat er altijd wel een soort van angst/onzekerheid/trauma ten grondslag ligt aan dit probleem. En dat eenmaal in dit wereldje te zitten je door je angst en onzekerheid je er op focussed en dit dus mede in stand houdt. Ik heb veel steun en informatie gevonden op http://www.dpselfhelp.com waar veel positieve verhalen te vinden zijn van mensen die er zelf uit zijn gekomen.

Wat ik ga doen om deze levende nachtmerrie te overwinnen is als volgt:

Ik sta momenteel op een wachtrij om cognitieve gedragstherapie te volgen maar dit duurt mij allemaal erg lang.
Goed eten en veel sporten! Ga supplementen nemen zoals omega 3, b-complex, l-theanine en magnesium, deze schijnen sommige mensen wonderbaarlijk te genezen. Echter, wat ik denk dat het grootste probleem is, is dat eenmaal je in deze "state-of-mind"zit het erg lastig is om het te negeren want het is vaak alomvertegenwoordigd. Tocht ga ik dit proberen en ga het negeren. Wellicht ga ik aan de antidepressiva, want ook met deze middelen hebben sommige baat van gehad. Haptonomie misschien als mijn cognitieve therapie niet aanslaat. Ga onderzoeken of ik EMDR, Mindfulness naast mijn cognitieve therapie kan volgen. Pff en vooral niet focussen op de mensen die zeggen dat je/ze er nooit meer uitkomt/en. Dit is denk ik onzin en er zijn genoeg verhalen van personen die deze hel hebben overwonnen! Ben namelijk geschoold hulpverlener en weet wat het brein jezelf wijs kan maken; self self fulfilling prophecy

Hey,
Ik ben 17 jaar en ik blowde ook regelmatig hasj.. op gegeven moment ging ik amnezia roken en kreeg een badtrip .. volgende dag kwam mn vriendin langs .. alles ging goed! tot we op t terras zaten en kwamen langs de plek waar ik het kreeg .. toen kwam het weer terug .. sinds dien heb ik 'regelmatig' last van depersonalisatie/derealisatie! ik ben nog niet langs een psychiater geweest omdat ik het gevoel heb dat het wel weg gaat .. blijf vooral de positieve dingen opzoeken!! en probeer het zoveel mogelijk te negeren !!

hallo ik ben 15 jaar, en heb een maandje gerookt en af en toe geblowd .. echt stom van me. maar ik heb de laatste tijd last van derealisatie/depersonalisatie ofzo . maar het lijkt alsof ik droom , ik bezef niks meer , ben soms duizelig , hartkloppingen , benauwd, wat een kutgevoel is het . wie herkend dit en kan je dr wat aan doen ?

Lees ook:

http://www.dokter.nl/forum/Alcohol-drugs-roken/203627-Afkicken-cannabis-verschijnselen-help.html

http://www.dokter.nl/forum/Alcohol-drugs-roken/195215-blowen-en-angst.html

Ik ben afgelopen weekend naar een feest geweest van iemand die ik niet kende, was met een vriendin mee. We zijn daar maar een uur geweest want het was erg saai, maar in dat uur hebben we ons helemaal volgetankt met drank. De dag erna voelde ik me nog steeds heel raar, alsof ik aangeschoten was, maar ik dacht dat dat kwam doordat er nog alcohol in mijn bloed zat. De dag erna was het echter nog steeds zo. Ik het idee dat ik continu raar doe en rare dingen zeg spookt steeds in mij hoofd rond. En als ik dan aan mijn moeder vraag of ik raar deed dan zegt ze dat ze helemaal niks aan me merkte. Ik heb het gevoel dat ik geen controle heb over mijn lichaam en alles maar half meemaak, heel afwezig ben. Ik ben een meisje van 15 en heb Add. Ik drink helemaal niet zo vaak en al helemaal niet zomaar zoveel in een uur. Ik heb weleens vaker van dit soort rare dingen waar ik dan van alles over op ga zoeken op internet. Maar op dit moment wordmik echt helemaal gek en weet ik niet wat ik moet!!

Graag wil ik iedereen met deze problematiek duidelijk maken dat dit tijdelijk en overkomelijk is! Allereerst iets over wiet. Ik hoor dit vaak terug. Ik heb me hier zelf ook vaak druk overgemaakt. Wiet is niet de oorzaak. Uit onderzoek blijkt het volgende:
"Thus drug intoxication may be just one of many threatening experiences that can precipitate DP–DR in susceptible individuals, and the ability of drugs to do this may owe more to their general capacity to provoke altered mental states than to their specific psychopharmacological properties" “The overall picture is that the drug and non-drug ngroups are remarkably similar on a wide range of measures when confounds such as age and gender are taken minto account, suggesting that the neurocognitive mechanisms underlying the development of DP–DR may also be similar across the groups. Psychological (Sedman 1970) and biological (Sierra & Berrios 1998) models conceive of DP–DR as a maladaptive defence against overwhelming anxiety”
“Frequently, derealization occurs in the context of constant worrying or 'intrusive thoughts' that one finds hard to switch off. In such cases it can build unnoticed along with the underlying anxietyattached to these disturbing thoughts, and be recognized only in the aftermath of a realization of crisis, often a panic attack, subsequently seeming difficult or impossible to ignore. This type of anxiety can be crippling to the affected and may lead to avoidant behavior. Those who experience this phenomenon may feel concern over the cause of their derealization. It is often difficult to accept that such a disturbing symptom is simply a result of anxiety, and the individual may often think that the cause must be something more serious. This can, in turn, cause more anxiety and worsen the derealization. Derealization also affects the learning process. Because the individual almost sees the events in as if in 3rd person, they cannot properly process information.”
Conclusie: je bent gewoon erg geschrokken van de beleving die je hebt gehad. Mensen met angsten en derealisatie zijn van nature kwetsbare personen, maar kunnen door trainen (het leren te accepteren) een prima leven hebben. Gewoon af en toe wat rustiger aan, accepteren dat het soms wat veel is en probeer wat meer agressie te tonen ipv angst. Klinkt vreemd, maar wees wat vaker boos. Angst is een natuurlijk waarschuwingssignaal en derealisatie beschermd je tegen teveel prikkels. Niets om je druk over te maken. De hele wereld heeft wel iets waar hij zij mee worstelt.
Het boek: “Teveel mens, te weinig dier” heeft mij erg geholpen. Nog steeds als ik even terugval.

Aanvulling op mijn lange post: Het onderzoek laat dus zien dat alles een trigger had kunnen zijn voor een paniekaanval en niet specifiek wiet. Maak je daar dus niet druk om. Het laat zien dat je een gevoelig persoon bent. Iets om trots op te zijn. Volledig paniekvrij en derealisatievrij kun je zeker bereiken, maar juist alleen door te accepteren dat het er is. Ik heb zelf af en toe hier nog last van.... maar dat is dan maar zo. Net zoals je hoofdpijn kunt hebben of last van je rug. Niets ergs dus en het trekt weer weg.

heeey mensen ik ben jan 17 jaar en heb al zeker dik een jaar last van DP/DR het is begonne toen ik ip feestje was van een vriend het was best wel druk en er waren drugs aanwezig en ben daar niet zo vies van alleen de xtc bleek geen xtc tezijn en had 3 van die pillen op achter af was het 2-cb en daardoor zijn al veel mensen door een tegrote dosis in DP/Dr beland ik ging op een duur heel raar trippe ik zag me zelf zitte in de stoel en ging heek erg raar over de wereld denken ik kwam in zon grote mind fuck ik kan me er nie veel meer van herrinere maar het was heel intense er vlogen rare vrage door men hoofd heen tijd en ruimte was er niet meer voor mij ik dacht ben ik dood en schoot daarna werr wakker en zat ik daar op de bank kijkend naar men handen die ik ver weg zag alsof ik niet zelf in men lichaam zat nu komt het de volgende dag was ik weer helemaal normaal ik dacht ow ik heb gewoon een vreselijke mindfuck trip gehad niks ergs maar toen ik ging blowen kreeg ik heel de trip terug en bne er sinds dien in blijvenhangen het derealistaie gevoel het word met de dagminder maar heb er egt een klote periode mee gehad dus de oorzaak bij mij is zeker de drugs geweest ik sport nu veel en ben gezond bezig per dag voel ik me beter worden ben er nu bijna vanaf ben nooit naar een dokter geweest ik dacht bij men zelf dit los ik zelf wel op omdat ik eigebwijs ben en het lujt gelukkig heel goed gewoon niet aan denken verban de gedachten uit je hoofd en het komt helemaal goed 😉

heb het nu ook al een jaar na een bad trip (blowen), ook de gedachte dat mijn onbewuste alles creerde (terwijl ik wel wist dat het niet zo was). Het lijkt ook met de dag beter te gaan, maar ik heb er fysieke klachten aan over gehouden zoals zenuw trekkingen... Hou je goed ik weet dat het zwaar is.

Dag !

Na het eenmalig gebruik van xtc heb ik dit ook gekregen.
Raar genoeg pas na weken.
Ik heb er ook een angststoornis bij ontwikkeld.
Dat kwam omdat ik er 4 maanden lang niets aan heb gedaan.
Het werd alleen maar erger de derealisatie.
Maakte mezelf zo gek dat ik soms zelfs dingen zag.
Ik kon niet eens van mn bed naar de keuken lopen. Dan zakte ik in door duizeligheid.
Toen heb ik clonazepam gekregen en dat heeft me erg geholpen.
Ik mocht het maar 3 maanden gebruiken.. Ik was op mijn 4e maand.
Ik durfde niet te stoppen omdat ik bang was dat et weer terug zou komen.
Ben meteen over gestapt naar AD. Citalopram.
Dat heeft echt zo goed gewerkt tegen mijn angst !
Na een jaar gebruik van AD, om even op gang te komen.
Ben ik gestopt samen met 2 artsen en een psycholoog.
Ik zit nu bijna een half jaar niet meer aan de AD.
In het begin was ik bang voor de terug val.
De eerste 2 maanden waren verschrikkelijk, maar dacht bij mezelf : Je moet er door heen!.
Ik kreeg opeens erge pijn op mijn borst en in mijn armen.
Kreeg weer paniek aanvallen want dacht dat et mn hart was.
Ik naar de dokter.. Blijkt niets aan de hand te zijn en zou wellicht door de stress komen. Omdat ik mij er zo zorgen om maak hoe alles zo veranderd is in de laatste 3 jaar.
Het is een heel proces. Je geest kan rare dingen met je doen.
Zelfs nu als ik dit schrijf heb ik zo'n kramp en steken in mn arm.
Derealisatie heb ik trouwens altijd wel gehouden. Depersonalisatie is gelukkig weg.
Ik heb mij daar gewoon bij neer gelegd.

Het gaat vast wel een x over.. Goed volhouden.

Sterkte allemaal x